Arjantin Öyküleri - Kolektif

yaşamış olabilirdim.

Fakat adamın takım elbisesi neden değişiyordu?

Acaba bu aynı an değil miydi? Ayrıca, bellek karışıklığından oluşan başka durumlar olduğunu da okumuştum. İlk seferinde gerçekten algılanmamış yanlış bir tanı ya da algılanmış olanın yeniliğine duyulan bir inanış var olabilirdi. İlk durum temel anlamda önceki girişimden farklılık göstermiyordu.

Ve benim yenilikler olarak algıladığım gerçekten de adamla, gerçek anlamda önceki karşılaşmalarım idiyse, çıkış noktasına varmış oluyordum. Bu da iki yüz metrelik bir mesafede birçok kereler kendisinin arkasında yürüyen bir adam görmenin sıra dışı deneyimiydi. İşte tam bu an incelemeleri bir kenara fırlattım ve titrediğimi hissetim. Hayatım boyunca okuduğum ya da dinlediğim fantastik öykülerde hissettiğim titremeydi bu. Üstelik bu kez, endişe ve hayalin bırleştiği bir aldatnıacada, baş kahraman olan bendim. Zaman kavramında değişimi bize zorla kabul ettiren bu durumlardan biri bile, bizi yıldızlara doğru ba ş döndürücü bir pencereden aşağıya sarkıtabilirdi. Fakat artık çok geçti.

Düş ve yorgunluk beni teslim almış, bir baş dönmesi gibi sarmıştı. Bir hareket planı tasarlamayı başarabildim. Sonra, oldukça yavaş, yumuşak ve kasvetli dalgalanmalara kendimi bıraktım.

Evet, kendi kendime “yapmam gereken buydu” dedim ve sabahleyin arkadaşımın Lavalle Caddesi’nde