Remote sensing voor inspectie van waterkeringen
hoogteverschilmetingen worden opgespoord. Op dergelijke locaties zal de kans op piping verhoogd zijn, terwijl macro-bezwijken door het stevige zand als ondergrond juist minder waarschijnlijk is. Bij Wilnis was de dijk in 2001 al eens overstroomd, waardoor een zettingsverschil optrad. De plek met de grootste verzakking heeft het meest losse en zwakke veen en dat droogt als eerste uit. Daardoor kan deze indicator van groot belang zijn. Ook mutaties in de vorm van relatief meer dor gras, kwelplassen op het gras en beschadigde stortbekleding of steenzettingen geven een indicatie van een zwakke plek aan. Dergelijke verschijnselen geven niet beslist een indicatie dat de dijk dreigt te falen, maar geven wel aanleiding tot verhoogde waakzaamheid en een intensere visuele inspectie van die plek. Sommige indicatoren, zoals eerder genoemd voorbeeld met betrekking tot piping, met zichtbare kraters e.d., geven natuurlijk wel een rechtstreekse indicatie van falen.
figuur 3 Een nauwelijks 30 cm boven het boezempeil uitstekende boezemkade keert constant 3,60 meter water uit een duizenden hectare grote polder. Dit zijn de Drecht (peil –0,6 m t.o.v. nap) en de droogmakerij de Groote Heilige-Geestpolder (–4,2 m nap) in de richting van de katholieke kerk van Leimuiden. (© Swartvast – Rens Swart)
Swartvast
23