ΙΜΒΡΙΩΤΙΚΑ - Τεύχος 159

Δημητσάνας 47, Θεσσαλονίκη GR 544 54 | Τηλ: 2310 98.96.54 Fax: 2310 93.61.80 | email: info@imbrosunion.com site: imbrosunion.com Υπ. Έκδοσης: Επιτροπή περιοδικού «ΙΜΒΡΙΩΤΙΚΑ» Διευθυντής - Επιμελητής έκδ.: Παύλος Σταματίδης Αρχισυντάκτης: Γεώργιος Κομνηνάρας Μόνιμος Αρθρογράφος: Γεώργιος Χριστοφορίδης Οικονομική Διαχείριση: Αθηνόδωρος Συρόπουλος, Κωνσταντίνος Βάντσος Διόρθωση: Ελένη Θεοφάνους, Γεώργιος Κομνηνάρας, Ελένη Κανάκη, Φίλιππος Μήτσας, Βασίλης Κανάρης Συνεργάτες φωτογραφίας: Κωνσταντίνος Γ. Βάντσος, Δημήτριος Αραμπατζής, Βασιλική Ξεινού, Κωνσταντίνος Π. Γραφιαδέλλης, Βασίλειος Γιάντας Διοικητικό Συμβούλιο Πρόεδρος: Παύλος Σταματίδης | Α’ Αντιπρόεδρος: Κωνσταντίνος Βάντσος | Β’ Αντιπρόεδρος: Χρήστος Ρεκτσίνης | Γεν. Γραμματέας: Γεώργιος Χριστοφορίδης | Ταμίας: Αθηνόδωρος Συρόπουλος | Ειδ. Γραμματέας: Ελένη Κανάκη | Αν. Ταμίας: Ιωάννης Δαμδάς | Μέλη: Κωνσταντίνα Μα καρίου, Γεώργιος Φυντάνης, Βασίλειος Κανάρης, Φίλιππος Μήτσας. Σχεδιασμός - Επιμέλεια Εντύπου: Τεκέογλου Φωτεινή Συνδρομές Εσωτερικού 15 € | Ευρώπης: 30 € | Αμερική - Αφρικής: 40 $ | Αυστραλία: 60 $ Αρ. λογ. Τραπέζης Eurobank EFG: IBAN GR3302600940000040200479856

First publication: September 10, 1982 Publisher IMBROS UNION OF MACEDONIA - THRACE Dimitsanas 47, Thessaloniki GR 544 54 | Tel: 2310 98.96.54 Fax: 2310 93.61.80 | email: info@imbrosunion.com site: imbrosunion.com

Managing Editor: Commission review “IMVRIOTIKA” Director: Paul Stamatidis Editor: George Komninaras Permanent Author: George Christoforidis Financial Management: Athinodoros Siropoulos, Konstantinos Vantsos Editing: Eleni Theofanous, George Komninaras, Eleni Kanaki, Filippos Mitsas, Vasilios Kanaris

Photography Partners: Konstantinos Vantsos, Vasiliki Ksinou, Dimitrios Arampatzis, Konstantinos Grafiadellis, Vasilios Giantas Management Board President: Paul Stamatidis | Α’ Vice President: Konstantinos Vantsos | Β’ Vice President: Christos Rektsinis | General Secretary: Georgios Christoforidis | Treasurer: Athinodoros Siropoulos | Special Secretary: Eleni Kanaki | Vicer treasurer: Ioannis Damdas | Members: Konstantina Makariou, Georgios Fintanis, Vasilios Kanaris, Filippos Mitsas. Design - Brochure Editing : Tekeoglou Fotini

Τα Σχολεία μας στην Ίμβρο ξεκίνησαν με 55 μα θητές και μαθήτριες (5 στο Νηπιαγωγείο, 14 στο Δημοτικό, 13 στο Γυμνάσιο και 23 στο Λύκειο). Ευχό μαστε καλή κι ευλογημένη σχολική χρονιά. Όλοι εμείς νιώθουμε περήφανοι για τους μαθητές, τους εκπαι δευτικούς κι όλο το προσωπικό των σχολείων, που συνεχίζουν το όνειρο όλων των Ιμβρίων. Θα είμαστε κοντά τους με όσες δυνάμεις έχουμε. Οι εκλογές της 6ης Νοεμβρίου για τα βακούφια (ευαγή ιδρύματα) στην Ίμβρο και Τένεδο διεξήχθη σαν ομαλά. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους όσους εργάστηκαν για να φέρουν εις πέρας την οργάνωση της εκλογικής διαδικασίας, συγχαρητήρια σε όσους συμμετείχαν και φυσικά σε όσους εκλέχτηκαν. Τους ευχόμαστε καλή θητεία. Η χειμερινή περίοδος στην Ιμβριακή Ένωση ξεκί νησε με έντονη δραστηριότητα. Τα τμήματα το ένα μετά το άλλο ξε κίνησαν και σιγά σιγά επανδρώ νονται. Η αδρά νεια στην οποία ζήσαμε επί τρία χρόνια λόγω της πανδημίας άφησε αρκετά προβλήματα σε πολλά σωματεία και κάποια από αυτά διαλύθη καν. Ευτυχώς, και δοξάζουμε το Θεό γι’ αυτό, είμαστε σε πολύ καλό δρόμο και ο ενθουσιασμός εί ναι πολύ υψηλός σε όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Νέο ξεκίνημα, νέα αρχή, νέα όνειρα κι όλα αυτά έχουν έναν κοινό παρονομαστή, την ΙΜΒΡΟ μας. Θέλουμε τη συμμετοχή και τη στήριξη όλων. Θα τα καταφέ ρουμε και θα κάνουμε ακόμα περισσότερα. Άλλωστε έχουμε κίνητρο. Βλέποντας τον αριθμό 95 που δηλώνει τα χρόνια από την ίδρυση της Ιμβριακής Ένωσης Μακεδονίας - Θράκης και τον αριθμό 40 που δηλώνει τα χρόνια που πέρασαν από την πρώτη έκδοση του περιοδι κού «ΙΜΒΡΙΩΤΙΚΑ», νιώθω δέος για τη διάρκεια του Σωματείου μας, νιώθω μεγαλείο για το μέγεθος της

Ένωσής μας κι απέραντη ευγνωμοσύνη για όλα τα Διοικητικά Συμβούλια και τους Προέδρους που υπη ρέτησαν με πίστη κι αυταπάρνηση για τα Ιμβριακά ιδεώδη, τα οποία είναι συνυφασμένα με το γένος μας και τους αγώνες του. Προσωπικά νιώθω μεγάλη τιμή για τους συμπατριώτες μου που με τιμούν τόσα χρό νια με την εμπιστοσύνη τους για να βρίσκομαι επι κεφαλής ενός υπέροχου Διοικητικού Συμβουλίου. Η μεγάλη ευλογία που έχουμε όλοι μας όμως έχει να κάνει με τον Παναγιώτατο Οικ. Πατριάρχη, τον συ μπατριώτη μας, ο οποίος είναι πάντα πίσω μας για να φιλάει τα νώτα μας και πάντα μπροστά μας για να μας καθοδηγεί. Είμαστε τυχεροί και είμαστε ευγνώ μονες για τον σπάνιο Ίμβριο Βαρθολομαίο. Ο Πανά γαθος Θεός να τον έχει καλά. Σε λίγες ημέρες θα υποδεχθούμε τον νέο χρόνο. Όλοι ελπίζουμε ο καινούριος χρόνος να είναι καλύ τερος από αυτόν που φεύγει. Οι ευχές μας όλων μας είναι για υγεία. Να μεί νει πίσω πλέον αυτή η πανδημία από την οποία υποφέραμε όλοι, άλλος λιγότερο κι άλλος περισ σότερο. Στο τα ραγμένο σκηνικό παγκοσμίως και κυρίως στη γει τονιά μας θέλου με να ελπίζουμε ότι θα επέλθει Ειρήνη και όλοι οι άνθρωποι να έχουν ως προ τεραιότητα την

Με παρουσία συμπατριωτών, Φίλων της Ίμβρου και πολλών επισήμων πραγματοποιήθηκε η τελετή του Αγιασμού για την έναρξη της χειμερινής περιόδου στην Ιμβριακή Ένωση το Σάββατο 5 Νοεμ βρίου στις 6.30μμ. Παρουσιαστής στην εκδήλωση ήταν ο Χρήστος Ρεκτσίνης (Β΄ Αντιπρόεδρος της ΙΕΜΘ) και ο Πανα γιώτης Ρεκτσίνης διάβασε τους γραπτούς χαιρετι σμούς. Τον Αγιασμό τέλεσε ο Μητροπολίτης Μιλήτου κ. Απόστολος μαζί με τον Πανοσιολογιότατο Αρχι μανδρίτη Δωρόθεο και τον Πατέρα Σάββα, Διάκονο - Εκπροσώπους της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλο

νίκης. Μετά την τελετή χαιρετισμό απηύθυνε ο κ. Σταύρος Καλαφάτης, Υφυπουργός Εσωτερικών, αρ μόδιος για θέματα Μακεδονίας - Θράκης, ο οποίος τόνισε ότι η Κυβέρνηση κι ο ίδιος προσωπικά θα εί ναι δίπλα στους Ιμβρίους και στην Ιμβριακή Ένωση. Ο κ. Παύλος Σταματίδης, Πρόεδρος της Ιμβριακής Ένωσης Μακεδονίας - Θράκης αναφέρθηκε στις τε λευταίες ειδήσεις από την Ίμβρο, στην αύξηση των επισκεπτών το φετινό καλοκαίρι και στις λατρευτικές εκδηλώσεις για χάρη της Παναγίας. Στη λειτουργία των Σχολείων, όπου η φετινή σχολική χρονιά ξεκι νάει με 55 συνολικά μαθητές

στο Δημοτικό,

στο Γυμνάσιο και 23 στο Λύκειο).

Στις προσπάθειες που καταβάλλονται για την επα ναλειτουργία των τμημάτων της Ένωσης μετά από τόσο καιρό αδράνειας λόγω της Πανδημίας. Ζήτησε τη συμμετοχή όλων, Ιμβρίων και Φίλων της Ιμβρου στις δραστηριότητες της Ένωσης αλλά και τη βοή θειά τους. Διανύουμε δύσκολους καιρούς είπε, και είναι επιτακτική η ανάγκη να συνδράμουν όλοι στη νέα προσπάθεια που γίνεται από τα μέλη του Διοικη τικού Συμβουλίου.

Αρχιεπίσκοπος τότε Αθηνών Σπυρίδων. Αυτό οδήγησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγό ρα να βγάλει το Φανάρι, να βγάλει το Πατριαρχείο εκτός των τειχών και κατάλαβε, πολύ καλά, ότι πρέ πει να δημιουργήσει συμμαχίες, και γνωριμίες, με άλ λες θρησκείες και με άλλα δόγματα. Και στέλνει τους

Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες, Νεοκαισάρειας Χρι στόδουλο και Σάρδεων Μάξιμο να συναντήσουν τον τότε Πάπα της Ρώμης. Συνεχίστηκε αυτός ο διάλογος, τον οποίο υπηρέτησε πολύ πιστά ο από Ίμβρου και Τε νέδου Χαλκηδόνος Μελίτων, μια κορυφαία προσωπι κότητα, ο οποίος υπηρέτησε τον θεσμό του Οικουμε νικού Πατριαρχείου. Πολυμαθέστατος, είχα την τιμή και την ευλογία να τον υπηρετήσω ως ιερομόναχος, και στα ταξίδια του στο εξωτερικό, αλλά και σε όλες τις παραμονές του στην Αθήνα - ήμουν ο εισηγητής του. Σήμερα, έρχεται, μετά τον Πατριάρχη Δημήτριο, ο οποίος ήταν ο ταπεινός, ήταν ο δούλος του Θεού, ήταν η επιλογή του Αγίου Πνεύματος, διότι ποτέ, ποτέ δεν ονειρεύτηκε, ποτέ δεν σκέφτηκε, και ποτέ δεν ενήργησε για να γίνει Οικουμενικός Πατριάρχης. Γι αυτό το λέω πάντοτε στους αδερφούς κληρικούς, ότι, είτε είσαι Πατριάρχης, είτε είσαι Αρχιεπίσκοπος, είτε είσαι Μητροπολίτης, είτε είσαι Παπάς, έγγαμος ή άγαμος, ή Μοναχός σε μοναστήρι, αν πιστεύεις, ότι αυτό που σ’ εμπιστεύτηκε η Εκκλησία να διαχειριστείς το διαχειρίζεσαι μόνος σου, είσαι βαθειά νυχτωμένος. Η πρόνοια του Θεού μας καθοδηγεί. Εμείς όλοι είμεθα ευεργούμενα της πρόνοιας του Θεού. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα παιδί, από ένα χωριό της Ίμβρου, μέσα σε μια

δύσκολη περίοδο, περπατώντας, οδοιπορώντας, κατέβαινε από τους Αγίους Θεοδώρους στην Παναγία για να σπουδά σει. Να αναδειχθεί στη θέση του Οικουμενικού Πατριάρχη. Δεν είναι τυχαίο ότι, την εποχή εκείνη, ήταν μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου ο Μελίτων, ο οποίος τον επέλεξε, κι από τότε τον έχρισε για Οικουμενικό Πατριάρχη. Αυτό είναι, Πα τέρες μου, ο γεροντισμός. Έτσι γίνονται οι διάδοχοι. Ο γέρο ντας έχει κόπο. Έχει πόνο, ψυχής και σώματος, για να ανα δείξει μια τέτοια κορυφή, όπως είναι ο Βαρθολομαίος. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος, ο οποίος τώρα, 31 χρόνια, είναι στο πη δάλιο της Εκκλησίας, αλλά και ως Μητροπολίτης Φιλαδελ φείας, ήταν η δεξιά χείρα του Πατριάρχου Δημητρίου, διότι εκεί ζούσε, μες στο φανάρι ζούσε, εκείνος ήταν ο διερμηνέας του Πατριάρχου, ο συντάκτης των κειμένων, οδοιπορούσε στα ταξίδια του Πατριάρχου, όπου πήγαινε ο Πατριάρχης Δημήτριος. Αυτός λοιπόν ο Πατριάρχης 31 χρόνια αγωνίζε ται να κρατά αυτήν την φλόγα ζωντανή. Δεν είναι τυχαίο, τις τελευταίες μέρες, να είναι στο Λονδίνο, να βλέπει τον Αρ χιεπίσκοπο της Αγγλικανικής Εκκλησίας, τον νέο Βασιλέα της Μεγάλης Βρετανίας, τον Κάρολο, να λειτουργεί, να χοροστα τεί, να έρχεται στην Πόλη, να πηγαίνει στην Ίμβρο. Από την Ίμβρο, να ξαναγυρνάει στην Πόλη, να κάθεται 2 μέρες, να κάνει 3 χοροστασίες, και να βρίσκεται σήμερα στο Μπαχρέιν. Δεν πάει ο οποιοσδήποτε, εκεί πάει ο Οικουμενικός Πατρι άρχης, για να πει ότι το Πατριαρχείο ζει, η Ορθοδοξία ζει, ο Ελληνισμός ζει. Πρέπει να είστε πολύ περήφανοι που αυτό το νησί, το ταλαιπωρημένο, το πικραμένο, το αδικημένο, έβγαλε μια τέτοια μεγάλη προσωπικότητα. Εμείς, όσοι έχουμε την τύχη και την ευλογία, να υπηρετούμε τον ιερό θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αισθανόμεθα υπερήφανοι που έχουμε Οικουμενικό Πατριάρχη τον Βαρθολομαίο, και παρα καλούμε τον Θεό, ο οποίος κατευθύνει τα βήματα όλων μας, να τον κρατάει γερό. Διότι σήμερα, μέσα στις δυσκολίες που διέρχεται και ο Ελληνισμός, και η Ορθοδοξία, και το Οικουμε νικό Πατριαρχείο, ο Βαρθολομαίος είναι άκρως απαραίτητος στο θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Του ευχόμεθα υγεία, μακροημέρευση, και σε σας, Πρόεδρε, και τους συνεργάτες σας, καλή χρονιά. Και να ξέρετε ότι τα 2 αυτά μοναστήρια Βλατάδων και Αγίας Αναστασίας είμαστε κοντά σας, όπως είναι κοντά και η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, και η Μητρό

πολη Νέας Κρήνης & Καλαμαριάς. Εδώ δεν ήρθαμε τυπικά, για να παρευρεθούμε, αλλά ήρθαμε για να σας τονίσουμε ότι σας αγαπάμε, σας στηρίζουμε, και συνεχίζουμε τον κοινό αγώνα».

Στο τέλος της εκδήλωσης η Χορωδία της Ιμβρι ακής Ένωσης τραγούδησε τραγούδια από τη Μικρά Ασία και την Ίμβρο. Ακολούθησε δεξίωση στον πρώτο όροφο. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους οι: Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μιλήτου κ. Απόστολος - Εκπρόσωπος του Οικουμενι κού Πατριάρχη Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης Δωρό θεος και Πατήρ Σάββας, Διάκονος - Εκπρό σωποι της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλο νίκης Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης Βαρ θολομαίος Κωτούλας - Εκπρόσωπος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνου Πατήρ Δωρόθεος - Εκπρόσωπος της Ιεράς Μονής Βλατάδων Σταύρος Καλαφάτης, Υφυπουργός Εσωτε ρικών, αρμόδιος για θέματα Μακεδονίας - Θράκης Στράτος Σιμόπουλος, Βουλευτής Α΄ Θεσσα λονίκης, ΝΔ Γιάννης Αμανατίδης, Βουλευτής Α΄ Θεσσα λονίκης, ΣΥΡΙΖΑ Βενιαμίν Καρακωστάνογλου - Εκπρόσωπος του Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας κ. Τζιζτζικώστα Γιάννης Δαρδαμανέλης, Δήμαρχος Καλαμα ριάς Ερωτόκριτος Θεοτοκάτος, Αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος Δήμου Θεσσαλονίκης - Εκ

πρόσωπος του Δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Ζέρβα Γεώργιος Παπαδόπουλος, Δημοτικός Σύμ βουλος Δήμου Καλαμαριάς Δώρα Ψωμιάδου, Αντιπρόεδρος Δ΄Δημοτι κής Κοινότητας Δήμου Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Αποστολίδης - Εκπρόσωπος της Διευθύντριας της Υπηρεσίας Διεθνών Σχέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών, Κα τερίνας Τσαπικίδου Γεώργιος Κωνσταντινίδης, Πρόεδρος της «Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσ σαλονίκης» Πολύβιος Στράντζαλης, Πρόεδρος της «Ένωσης Ομογενών εκ Κωνσταντινουπόλε ως Βορείου Ελλάδος» Κωνσταντίνα Φλώρου, Πρόεδρος του Συλ λόγου «Καπετάν Άγρας» Δημήτριος Κωστόπουλος, Πρόεδρος του Συλλόγου «Οι Φίλοι του Μουσείου Μακε δονικού Αγώνα» Σταύρος Γιωλτζόγλου, τ. Συντονιστής του Γραφείου Εκπαίδευσης Κωνσταντινούπο λης Γιάννης Γιαννάκης, Πρόεδρος της Εταιρίας

Μικρασιατική καταστροφή ανέτρεψε τα δεδομέ

να στην Ίμβρο και την Τένεδο. Με τη Συνθήκη της Λωζάνης, το 1923, τα δύο νησιά παραχωρήθηκαν στην Τουρκία. Σύμφωνα με το άρθρο 14 της συνθήκης : «Αι νή σοι Ίμβρος και Τένεδος, παραμένουσαι υπό την τουρ κικήν κυριαρχίαν, θα απολαύουν ειδικής διοικητικής οργανώσεως, αποτελουμένης υπό τοπικών στοιχείων και παρεχούσης πάσαν εγγύησιν εις τον αυτόχθονα μη μουσουλμανικόν πληθυσμόν όσον αφορά την το πικήν αυτοδιοίκησιν και την προστασίαν των ατόμων και των αγαθών. Η τήρησις της τάξεως θα διασφαλίζεται υπό αστυνομίας στρατολογουμένης εκ του αυτόχθονος πληθυσμού, μερίμνη της ως άνω προβλεπομένης το πικής διοικήσεως και υπό τας διαταγάς αυτής τιθε μένης».

Επιπλέον τα άρθρα 38-43 της Συνθήκης αναφέρο νταν στην προστασία της ζωής, της ελευθερίας, της γλώσσας, της εθνικότητας και της θρησκείας των Ελ λήνων υπηκόων.

Στις 4 Οκτωβρίου 1923 η Ίμβρος παραχωρήθηκε στον Καντίρ Μπέη από τον Έλληνα Έπαρχο του νη σιού Παπουτσιδάκη. Τούρκοι αξιωματούχοι από τη Μικρά Ασία ανέλαβαν εξ ολοκλήρου τη διοικητική, δι καστική, αστυνομική, λιμενική και τελωνειακή εξου σία, παραβιάζοντας τη Συνθήκη της Λωζάνης πριν ακόμη αρχίσει να εφαρμόζεται. Η κίνηση

και πολιτιστικής δραστηριότητας των Ελλήνων αυτο χθόνων κατοίκων στα δύο νησιά.

άλλοτε με έμμεσο και άλλοτε με άμεσο και βίαιο τρόπο κάθε είδους οικονομικής, κοινωνικής

Η Ιμβριακή Ένωση Μακεδονίας - Θράκης το πα λαιότερο σήμερα, μαζί με την Πανιμβριακή Αδελφό τητα της Νέας Υόρκης, Ιμβριακό Σωματείο ιδρύθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1927, ώρα 4 στην οδό Βασιλέως Γεωργίου 30 στα γραφεία του συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Μακεδονίας από 20 Ιμβρίους που διέ μεναν μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να υπο στηρίξει τα δίκαια των στρατευμένων στον Ελληνικό Στρατό Ιμβρίων που δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης, καθώς και εκείνων που από φόβο για το νέο καθε στώς κατέφυγαν στη Μακεδονία και τη Θράκη. Η ΙΕΜΘ πρωτοστάτησε στην υποδοχή των προσφύγων καθ’ όλη τη διαδρομή της και κυρίως από το ‘64 και μετά που ήρθε ο κύριος όγκος Ιμβρίων, κυρίως το ‘74. Η ιστορία όμως δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει. Έτσι η ΙΕΜΘ ανέλαβε από το 2000 και μετά να φρο ντίσει για την επανεγκατάσταση Ιμβρίων στην Ίμβρο κι από το 2013 να φροντίσει τη νέα γενιά των μα θητών και γονέων που αποφάσισαν να επιστρέψουν στο νησί και να φοιτήσουν στα Ελληνικά Σχολεία που επαναλειτούργησαν μετά από 49 χρόνια. Έχει σήμερα 2.500 μέλη στη Μακεδονία και Θρά κη. Από το 2003 που απέκτησε το δικό της κτήριο 700ων τμ στην Κάτω Τούμπα, η Ι.Ε.Μ.Θ. επιδίωξε την ανάπτυξή της με τη δημιουργία νέων τμημά των και πολλών δράσεων και ταυτόχρονα αύξησε την παρουσία της στην Ίμβρο. Είναι παρούσα σε όλα τα γεγονότα που έχουν σχέση με την Ίμβρο και κα ταβάλλει κάθε προσπάθεια ώστε να αποκομίσει κα λύτερα αποτελέσματα στην Ίμβρο και μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ένωση. Το καινούριο κτήριο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην όλη δράση

ρευτικό, Κανταδόροι της Ίμβρου, Νεολαίας, Κυριών, Εκμάθηση Τουρκικής Γλώσσας, Βοήθειας κι Αλληλεγ γύης, Αιμοδοσίας, Εκδόσεις, Μαγειρικής, Βιβλιοθήκης, Ιστοσελίδες και Κοινωνικά Δίκτυα, Δημοσίων Σχέσε ων και Μουσείο(Κέντρο Ιστορίας και Λαογραφίας της Ίμβρου). Η δράση της Ιμβριακής Ένωσης, από την ίδρυσή της ως σήμερα υπήρξε συνεχής και αδιάπτωτη, πά ντα συνεπής στους σκοπούς της και προσηλωμένη στις καταστατικές αρχές της, που υπαγορεύτηκαν από την αγάπη προς τη γενέτειρα, τη μεταξύ τους αλληλεγγύη και τη διατήρηση της ταυτότητας των αποδήμων στη Μακεδονία και Θράκη Ιμβρίων. Καλύπτοντας κάτω από τα φτερά της κάθε συ μπατριώτη που αναγκαστικά κατέφυγε στον γε ωγραφικό αυτό χώρο, η Ιμβριακή Ένωση έδωσε σ΄ ολόκληρη

βρου, επιδόθηκε σ΄ ένα αγώνα δρόμου ενημέρωσης των κυβερνητικών παραγόντων με υπομνήματα και επισκέψεις στους αρμόδιους. Διέθεσε όλες τις δυνάμεις της για την ανακούφι ση των νεοπροσφύγων, οι οποίοι κατά δεκάδες κατέ φθαναν καθημερινά στη Θεσσαλονίκη και γενικότε ρα στη Θράκη και τη Μακεδονία και κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για την ομαδική εγκατάστασή τους, που ήταν το κυρίαρχο αίτημα της εποχής. Ήταν η Ιμβριακή Ένωση που πρωτοστάτησε, μπαίνοντας η δεκαετία του ΄80, στην εκστρατεία ενη μέρωσης του πολιτικού κόσμου και της κοινής γνώ μης για το έγκλημα, που συντελείτο εις βάρος των Ιμβρίων και Τενεδίων εν καιρώ ειρήνης. Με κύριο μο χλό το περιοδικό «Ιμβριώτικα» ημερίδες, συμπόσια και συνέδρια σε συνεργασία με τον Σύλλογο Ιμβρίων Αθηνών, διεξήγαγε έναν μαραθώνιο πληροφόρησης αναφορικά με όσα συντελέστηκαν στα νησιά κατά παράβαση των Διεθνών Συνθηκών και Συμβάσεων, διακηρύσσοντας ότι το θέμα της Ίμβρου και της Τενέ δου παραμένει ανοιχτό

άρθρου Συνθήκης της Λωζάνης. Αντιλαμβανόμενη από την πρώτη στιγμή τη βαρύτητα των μέτρων του προγράμματος Διά λυσης του 1964, ανέλαβε την πρωτοβουλία κινητο ποίησης των ανά τον κόσμο Ιμβρίων. Σε άμεση και διαρκή επαφή με τους τοπικούς παράγοντες της Ίμ

τοποιημένοι έδωσαν το χέρι τους για την έμπρακτη υποστήριξη των διαμενόντων ακόμη στα νησιά, εγκαινιάζοντας την αναστήλωση του τόπου και της κοινωνίας. Μπροστά στο φαινόμενο αυτό ο πολιτι κός κόσμος εγκαταλείποντας τις όποιες επιφυλάξεις του συντάχθηκε με την κοινή γνώμη και ενστερνί σθηκε την υπόθεση των δύο νησιών. Δεν έμενε πια παρά να κινητοποιηθεί και το δι εθνές περιβάλλον. Γαλουχημένη πατριωτικά η καινούρια γενιά από τους γονείς της που έδωσαν αγώνα στην προ σπάθεια να σταθούν όρθιοι μετά τον ξεριζωμό και με γεμάτη τη φαρέτρα της από την προηγηθείσα συλλογική δράση, διεύρυνε το μέτωπο του αγώνα μεταφέροντας το στο Ευρωπαϊκό πεδίο. Έτσι δημι ουργήθηκε η Σ.Ε.Ι. (Συντονιστική Επιτροπή Ιμβρίων). Η νέα γενιά διεθνοποίησε το θέμα στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στον οργα νισμό Ηνωμένων Εθνών, στο State Department και φυσικά επιδίωξε και κατάφερε να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με την Τουρκική Κυβέρνηση και να εκθέσει τα προβλήματα της. Σήμερα, που λόγω της διεθνούς συγκυρίας πε ρισσότερο από ποτέ είναι απαραίτητη η συντονι σμένη δράση των Ιμβρίων, η Ιμβριακή Ένωση έχει να προσφέρει στον αγώνα για ένα καλύτερο αύ ριο στα νησιά Ίμβρο και Τένεδο τη συσσωρευμένη εμπειρία της από μια μακρόχρονη δράση που της έχει διδάξει την αποστασιοποίηση από τις ακρότη τες και τη διαχείριση της αγωνιστικότητας με ψυ χραιμία και σύνεση. Το απόσταγμα αυτό της τριβής και της καμίνευσης με τα πράγματα είναι, ίσως, στην παρούσα φάση η σημαντικότερη παράμετρος ορθολογικής και επιτυχούς προσέγγισης του πολυ σήμαντου ζητήματος των νησιών, που πολύπλευρα και πολύτροπα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Έτσι υπόσχεση της Ιμβριακής Ένωσης Μακεδο νίας-Θράκης, προσανατολισμένης πάντοτε στην αρραγή διατήρηση των δεσμών των μελών μεταξύ τους και με την πολιτισμική ταυτότητα τους, απο τελεί η ανέκαθεν σταθερή και αταλάντευτη προ σήλωσή της στον ακατάβλητο αγώνα

Ευρώπης, το πρώτο επίσημο έγγραφο μετά την συνθήκη της Λωζάνης που μιλάει για την Ίμβρο και την Τένεδο στις 27 Ιουνίου 2008 στο Στρα σβούργο.  Άνοιγμα τουλάχιστον ενός Ελληνικού Σχολείου (έγινε πράξη)  Άμεση και αποτελεσματική αναγνώριση κληρονο μικών δικαιωμάτων ανεξαρτήτως υπηκοότητας.  Απόδοση της τουρκικής υπηκοότητας στους γη γενείς κατοίκους των νησιών που εκδιώχθηκαν και στους απογόνους τους.  Απόδοση στους αρχικούς ιδιοκτήτες τους των ακινήτων που απαλλοτριώθηκαν, αλλά δεν χρη σιμοποιούνται για κοινωφελείς σκοπούς.  Αναστολή της διαδικασίας καταγραφής του Κτη ματολογίου για μια δεκαετία, ώστε να αποκατα σταθούν οι αδικίες που οδήγησαν σε δημεύσεις περιουσιών.  Συγκεκριμένα άμεσα μέτρα για την προστασία και διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς των δύο νησιών.

για την Ίμβρο και την Τένεδο από το Συμβούλιο της Ευρώπης, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελληνική Κυβέρνηση. Πρωτεργάτης όλων των προσπαθειών μας εί ναι ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, το πιο Λαμπρό τέκνο της Ίμβρου και Επίτιμος Πρόεδρος της Ιμβριακής Ένωσης. Είναι ο μπροστάρης μας, ο συμπαραστάτης μας, είναι η οι κογένεια μας. Ενδιαφέρεται για όλους και για όλα. Είναι το αποκούμπι του κάθε συμπατριώτη στα εύκο λα και στα δύσκολα. «… Οσάκις έρχομαι στην Ίμβρο, έρχομαι πρώτα ως Ίμβριος και μετά ως Πατριάρχης, Πατριάρχης είμαι μόνο 18 χρόνια, κληρικός είμαι 48 χρόνια, αλλά Ίμβριος είμαι από γεννησιμιού μου, και θα είμαι Ίμβριος έως ότου κλείσω τα μάτια μου», είπε ο Παναγιώτατος στις 22 Αυγούστου 2009, στους Αγί ους Θεοδώρους της Ίμβρου, στα Εγκαίνια του Μου σείου Πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Για μας η Ίμβρος δεν είναι χαμένη Πατρίδα, ούτε αλησμόνητη. Σήμερα στην Ίμβρο υπάρχουν 600 Ίμ βριοι, όταν το 2000 είχαν απομείνει μόνο 168. Στα Σχολεία μας φοιτούν 55 μαθητές/τριες σε όλες τις βαθμίδες(5 στο Νηπιαγωγείο, 14 στο Δημοτικό, 13 στο Γυμνάσιο

Το περιοδικό της Ιμβριακής Ένωσης Μακεδονίας-Θράκης «ΙΜΒΡΙΩΤΙ ΚΑ» κλείνει φέτος 40 χρόνια Ιστορίας. Ξεφυλλίζοντας τα τεύχη του διαπιστώνει κανείς τον διαρκή και αταλάντευτο αγώνα όλων των αν θρώπων της Ένωσης για προβολή αλλά και διεκδίκηση των δίκαιων αι τημάτων των Ιμβρίων. Με μεγάλο

κατά καιρούς Συντακτικές Επιτροπές του περιοδικού διαδραμάτισαν

συνεχίζουν να διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο ως προς την ενημέ ρωση των απανταχού συμπατριωτών και της κοινής γνώμης γύρω από τα μεγάλα θέματα των Ιμβρίων και Τενεδίων. Τα «ΙΜΒΡΙΩΤΙΚΑ» πάντα προσπαθούσαν να εναρμονιστούν με τις επιταγές των καιρών. Από την 26η Σεπτεμβρίου 2017 όλα τα τεύχη του περιοδικού «ΙΜΒΡΙΩΤΙΚΑ» ψηφι οποιήθηκαν και μπορούν να διαβαστούν από την ιστοσελίδα της Ιμβρια κής Ένωσης σε ηλεκτρονική μορφή. Μετά από πολλές εργατοώρες και σκληρή δουλειά δόθηκαν στη δι άθεση του αναγνωστικού κοινού όλα τα τεύχη του περιοδικού «ΙΜΒΡΙΩ ΤΙΚΑ» σε ηλεκτρονική μορφή. Μέσα από τις σελίδες του περιοδικού μπο ρείτε να παρακολουθήσετε τις εξελίξεις των γεγονότων, τις αγωνίες των Ιμβρίων αλλά και πάρα πολλά άρθρα λαογραφικά, ιστορικά και πολλά ενδιαφέροντα κείμενα. Μεγάλος κόπος που άξιζε όμως, για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι. Μεγάλο ρόλο αναμφισβήτητα έπαιξαν οι Διευθυντές/Επιμελητές της

από τόσους ανθρώπους για τον υπέροχο έντιμο αγώνα για τα δίκαια των Ιμβρίων. Λογικό και προφανές ότι όλοι δεν έχουν την ικανότητα της καλής συγ γραφής ενός κειμένου όμως σε κανέναν δεν κρύβεται η σπάνια αγάπη του για την Πατρίδα. Από τεχνικής και αισθητικής άποψης η πρόοδος του περιοδικού ακολουθεί την πρόοδο της ηλεκτρονικής γνώσης με τους ηλεκτρο νικούς υπολογιστές, το διαδίκτυο κλπ. Παλαιότερα τα χειρόγραφα κείμενα έπρεπε να γραφούν στη γραφομηχανή, μετά να σταλούν στο τυπογραφείο και πάει λέγοντας. Να περιμένεις με ταχυδρομείο να σου σταλεί ένα κείμενο ή μια φωτογραφία, πόσο καιρό θα έκανε! Σήμερα είναι εξαιρετικά πιο εύκολα, σου λείπει μια φωτογραφία ψάχνεις στο διαδίκτυο κι αν δεν την βρεις τηλεφωνείς σε δύο φίλους, που ήταν στο γεγονός και σε μισή ώρα την έχεις στο e-mail σου. Οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι γράφουν σήμερα σε ιστοσελίδες και blogs αλλά και σε έντυπα ευρείας κυκλοφορίας υποστηρίζουν ότι πρέπει να γράφονται άρθρα

γεγονός και

από το γεγονός

τόσος κόπος να μαζευτούν και να τακτοποιηθούν 2.500 τόμοι βιβλίων στη βιβλιοθήκη της Ιμβριακής Ένωσης κι αυτοί που διαβάζουν είναι ελάχιστοι έως καθόλου. Σήμερα καλούμαστε να συνεχίσουμε τη λαμπρή πορεία του περιο δικού και ταυτόχρονα να προσαρμοστούμε στις επιταγές της εποχής. Μιας εποχής ταχύτατης όσον αφορά την κυκλοφορία της πληροφο ρίας με τη χρήση του διαδικτύου, αλλά και την ψηφιοποίηση κάθε εγ γράφου προκειμένου ο κάθε αναγνώστης να έχει εύκολη πρόσβαση. Έτσι λοιπόν καλούμαστε αφ’ ενός να καταγράψουμε τα γεγονότα κι αφετέρου να δημοσιοποιήσουμε τις απόψεις και τις θέσεις μας γύρω από το Ιμβριακό ζήτημα. Παράλληλα τα κείμενα να είναι σχετικά ευ κολοανάγνωστα μια κι η εποχή μας χαρακτηρίζεται από πιο γρήγορες ενέργειες. Η προσέλκυση νέων αρθρογράφων αλλά και νέων αναγνω στών (κυρίως της Νεολαίας των Ιμβρίων και ειδικότερα αυτών που δεν γεννήθηκαν στην Ίμβρο), είναι από τις πρώτες προτεραιότητες που βάζουμε προκειμένου να υπάρχει συνέχεια. Πρέπει να έχουμε υπό ψιν μας τι έγινε μέχρι χτες, αλλά πρέπει να κοιτάζουμε μπροστά. Το αν θα επιτύχουμε

κλάψαμε, που πονέσαμε, όταν χωρίς τη θέλησή μας τα αφήσαμε, με την ελπίδα να ξαναγυρίσουμε πίσω, να βρούμε στρωμένο το τραπέζι, να ανάψουμε τα καντήλια και να θυμιατίσουμε με λιβάνι όλο το σπίτι. Και είπαμε να γράψουμε για τα χωριά μας, όχι γιατί δεν έχει γραφεί κάτι τόσα χρόνια, γράφτηκαν πολ λά ενδιαφέροντα και επιστημονικά, αλλά γιατί κάθε μέρα πολλαπλασιάζονται οι φίλοι και τα μέλη των Ιμβρίων και καλό είναι να ενημερώνονται, για την μονάκριβή μας Πατρίδα.

λοιπόν

και πρωτευουσιά

να γρά φω με την καρδιά μου για την ΠΑΝΑΓΙΑ’ Όποτε γράφω κάτι για την Ίμβρο , λάμπω λέει η κόρη μου, όπως όταν γυρνώ από το περιβόλι της Παναγίας το Άγιο όρος. Προσκύνημα και το ένα και το άλλο. Λάμπω και συγκινούμαι, γιατί όπου και αν είμαι, περιδιαβαίνω τα σοκάκια της, μυρίζω το θυμίαμα στα ξωκλήσια, ακούω τις παιδικές φωνές, τα βελάσματα των ζωντανών και σκύβω το κεφάλι, όταν περνώ και ανάβω τα καντήλια στα μνήματα των παππούδων και των γιαγιάδων μας. Η Παναγία είναι πρωτεύουσα του νησιού από το 1705 και φιλοξενεί όλες τις δημόσιες και διοικητικές υπηρεσίες του νησιού καθώς και τη Μητρόπολη του νησιού. Οι λίγες παιδικές μου μνήμες, μιας και ξεριζωθή καμε όταν ήμουν έξι χρονών το 1966 είναι έντονες και θυμάμαι ότι η Παναγιά ήταν πιο μικρή με πολ λά δένδρα στον Καλαμιώνα, στο Λιόντιο, στο σπίτι μου στο Φρατζή με τα στενά σοκάκια, στους Αγίους Ανάργυρους. Πετρόκτιστα σπίτια με κεραμοσκεπές και καλντε ρίμια με μαεστρία φτιαγμένα. Βρύσες με συνεχή ροή κοσμούσαν με την όμορφη κατασκευή τους και βοηθούσαν τα νοικοκυριά στις ανάγκες τους. Το νερό έφτανε με τα κιούνκια από τη Νερόβιγλα. Σήμερα πικραίνομαι που η Παναγιά δεν θυμίζει σε τίποτα τον παλιό ελληνικό παραδοσιακό οικισμό, μιας και βάναυσα και άναρχα έχει τσιμεντοποιηθεί και ας είναι σήμερα εμπορικό και οικονομικό κέντρο του νησιού. Όλες οι περιοχές της Παναγιάς που πήρε το όνο μά της από την Παναγιά Ταξιδιανή, όπως και των υπολοίπων χωριών είχαν ονόματα και έτσι θυμάμαι

τους γονείς μου που έλεγαν θα πάμε στα ντάμια στα Βναρίτσια, στη Κμπουρ, στον Ταξιάρχη, στην Πανα γία τη Θεοτόκο και τους ρωτούσα πότε θα πάω στο ντάμι κι εγώ; Μια μέρα με άκουσε ο παππούς μου Στέλιος Πορ τοκάλης(από τη μητέρα μου Φωστήρα μιας και τον παππού Παναγιώτη Τζαναβάρη και τη γιαγιά Κλεο νίκη τους γονείς του πατέρα μου Βαγγέλη δεν τους γνώρισα-ο παππούς είχε πεθάνει και η γιαγιά έφυγε στην Νότιο Αφρική στη κόρη της Μαρία και στο γιο της Ανδροκλή) και μου λέει, γιόκα μου αύριο πριν το χάραμα θα φύγουμε με τον ψαρή να πάμε στο νταμ’. Φυσικά και δεν κοιμήθηκα μέχρι να φύγουμε με τον περήφανο ψαρή. Όταν άρχιζε να χαράζει φτάσαμε στο ντάμι και άρχισε ο παππούς τις ετοιμασίες για το αλώνισμα, το τάισμα των ζωντανών το πότισμα. Το κομμάτι που μου άρεσε περισσότερο ήταν όταν με πήγε στα μελίσσια να τρυγήσουμε το μέλι και φόρεσα τα προστατευτικά να μη με τσιμπήσουν, ενώ ο παππούς στο ερώτημά μου γιατί δεν φορά, έλεγε εμένα με ξέρουν.. Έτσι κύλισε η μέρα μας, που έμεινε χαραγμένη ανεξίτηλα στη μνήμη μου με όλα τα χρώματα και αρώματα της

Οι

του πολέμου και το μαρτύριο της αιχμαλωσίας γύρισαν στην πα τρίδα, σε μια πατρίδα όμως που το μέλλον της δια γράφονταν αβέβαιο. Μετά την ελληνική ήττα στη Μ. Ασία, το θέμα για το μελλοντικό καθεστώς των νησιών του Αιγαί ου ξαναβγήκε στην επιφάνεια και τίθεται στο τρα πέζι των διαπραγματεύσεων Ειρήνης της Λωζάννης2 από το Νοέμβριο του 1922. Ο Ismet Inönü, αρχηγός της τουρκικής αντιπροσωπείας, πλην άλλων διεκδι κήσεων απαίτησε την επιστροφή της Ίμβρου και της Τενέδου στην Τουρκία, όπως είχε αποφασιστεί από τις Μεγάλες Δυνάμεις το 1914, με το αιτιολογικό ότι ήταν ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια της Τουρ κίας. Ο Βενιζέλος, αρχηγός της ελληνικής αντιπροσω πείας, ζητά να παραμείνουν τα νησιά στην Ελλάδα και ίσως υπήρχαν κάποιες ελπίδες, αν δεν δημιουρ γούνταν σ’ αυτήν τη συγκυρία ένα αρνητικό κλίμα στη Λωζάννη κατά της Ελλάδας εξ αιτίας των εκτε λέσεων των Έξι3. Αλλά και οι συμμαχικές αντιπροσω πείες, αφού επέβαλαν τους όρους τους για το καθε στώς των Στενών, δεν ήταν διατεθειμένες να πιέσουν την Άγκυρα για το ζήτημα της Ίμβρου και της Τενέ δου που το θεωρούσαν δευτερεύον.

ΙΜΒΡΟΣ τ. 67, 2002).

2. Στις διαπραγματεύσεις της Λωζάννης πήραν μέρος εκπρόσωποι από τη μια της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ιαπωνίας, της Ρουμανίας, του Σερβοκροατοσλοβενικού κράτους και της Ελλάδας και από την άλλη της Τουρκίας.

3. Το Νοέμβριο του 1922 το Στρατοδικείο ικανοποιώντας την απαίτηση της κυβερνήσεως, να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπεύθυνοι της κατάρρευσης του Μικρασιατικού Μετώπου, καταδίκασε σε θάνατο, παρά τις διεθνείς πιέσεις, τους έξι πρωταίτιους.

Τον Ιανουάριο του 1923 η ελληνική κυβέρνηση είχε φαινομενικά συμφωνήσει, να παραχωρηθούν η Ίμβρος και η Τένεδος στην Τουρκία. Αυτό που προ σπαθούσε τώρα ο Βενιζέλος ήταν να εξασφαλίσουν οι Σύμμαχοι ένα ειδικό καθεστώς για τους Έλληνες των δυο νησιών, ώστε να προστατευθεί ο εθνικός τους χαρακτήρας. Πράγματι το Φεβρουάριο του 1922 ο Inönü πληροφόρησε τις αντιπροσωπείες, ότι η Τουρκία δεχόταν να παραχωρήσει μια τοπική διοί κηση στην Ίμβρο και την Τένεδο4 Όταν έγινε γνωστή η πορεία των διαπραγματεύ σεων, τα νησιά αντιδρούν έντονα. Απευθύνουν διαβή ματα διαμαρτυρίας προς την ελληνική και βρετανική κυβέρνηση, ενώ εξουσιοδοτούν επισήμως δύο άξιους συμπατριώτες τον τενεδιό Ανδρέα Αντύπα5 και τον ίμβριο Παναγιώτη Δημητριάδη6 και τους στέλνουν με δικά τους έξοδα για να τους εκπροσωπήσουν στη Λωζάννη. Αυτοί καταβάλουν κάθε δυνατή προσπά θεια για ανατροπή της απόφασης περί κυριαρχίας των νησιών, όταν όμως αντιλαμβάνονται ότι αυτό είναι αδύνατο, επικεντρώνονται σε δύο σημεία που τα θεωρούσαν υψίστης σημασίας. Πρώτον να εξα σφαλισθεί με κάθε τρόπο η εφαρμογή του κειμένου περί αυτοδιοικήσεως με την εποπτεία της Κοινωνίας των Εθνών και να συμπεριληφθεί μια ρήτρα, που να εξαιρεί τους κατοίκους της Ίμβρου και της Τενέδου από κάθε στρατιωτική υποχρέωση εκτός από το κα θήκον να υπηρετούν στην τοπική αστυνομική δύνα μη. Κατά τον Α. Αλεξανδρή ο Βενιζέλος θα μπορούσε υιοθετώντας μια πιο δυναμική στάση να επιμείνει σ’ αυτά τα δύο αιτήματα, που δεν αποτελούσαν επέμ βαση στην απόφαση περί παραχωρήσεως των νη σιών στην Τουρκία7. Ιδιαίτερα το δεύτερο υπήρξε η αιτία για την αφαίμαξη των νησιών, το αμέσως επό μενο διάστημα, από το δυναμικότερο κομμάτι του πληθυσμού τους. Από τις αρχές του 1923 που έγιναν γνωστές στη Λωζάννη οι προθέσεις των Συμμάχων για την τύχη της Ίμβρου και της Τενέδου άρχισε η αναστάτωση και ο φόβος μεταξύ των κατοίκων. Αυτοί που ανησυχού σαν περισσότερο για το ενδεχόμενο αντεκδικήσεων, ήταν οι άνδρες που πολέμησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αυτοί που γύρισαν από τη Μικρασιατική εκστρατεία. Αλλά και όσοι ήταν σε στρατεύσιμη ηλι κία είχαν τον ίδιο φόβο, άλλωστε δεν ήταν μακρινή ανάμνηση, η υποχρεωτική στράτευση των χριστια νών υπηκόων από την κυβέρνηση των Νεοτούρκων το 19098. Πανικός προκαλείται, με το άκουσμα του

Ο έπαρχος της Ίμβρου Ιωάν. Παπουτσιδάκις (φωτ. Ν. Σηφουνάκης)

ερχομού των Τούρκων, και μεταξύ των μικρασιατών προσφύγων9 που είχαν καταφύγει στο νησί και ζη τούν εναγωνίως να φύγουν, ενώ επηρεάζουν αρνη τικά και τους ντόπιους. Ο Ιωάννης Παπουτσιδάκις, που διετέλεσε διοι κητικός γραμματεύς (έπαρχος) της Ίμβρου από τις 28 Μαΐου του 1923 μέχρι την παράδοσή της στους Τούρκους στις 4 Οκτωβρίου του 1923, περιγράφει με πολλές λεπτομέρειες τις τελευταίες αυτές μέρες του νησιού. Υπάρχει σχεδόν καθημερινή ανταλλαγή τη λεγραφημάτων και εγγράφων μεταξύ των Ιμβρίων και της ελληνικής κυβέρνησης, συχνά με αντιφατικό περιεχόμενο. Με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης στις 24 Ιουλίου του 1923 τυπικά

1983 και τ.7, Μάρτιος 1984. 5. Αρχείο Π. Δημητριάδη Ε.Μ.Ι.Τ. αρ. εγγρ. Φ1, 59/18-4-1923. 6. Ό. π. αρ. εγγρ. Φ1, 60/23-4-1923. 7. Αλεξανδρής Αλέξης ό.π. τ. 7.

8. Σηφουνάκης Νίκος, «ΙΜΒΡΟΣ - ΤΕΝΕΔΟΣ οι τελευταίες ελληνικές μέρες» σ. 53.

9. Γρυντάκης Γιάννης, «ΙΜΒΡΟΣ και ΤΕΝΕΔΟΣ. Δυο ξεχασμένα ελληνικά νησιά (1910-1930)» σ. 85, Στην Ίμβρο φιλοξενούνταν 10.000 πρόσφυγες, όσοι περίπου και ο πληθυσμός του νησιού.

περί αυτοδιοίκησης προσαρτάται και το πρωτόκολλο 15 που προστατεύ ει αυτούς που είχαν πολεμήσει «Κα νένας κάτοικος των νησιών …δεν θα ενοχληθεί στην Τουρκία με κανένα πρόσχημα στρατιωτικής ή πολιτικής του συμπεριφοράς ή για οποιοδήπο τε είδος βοήθειας που έδωσε σε ξένη Δύναμη, που υπέγραψε τη Συνθήκη Ει ρήνης σήμερα, ή στους υπηκόους μια τέτοιας Δύναμης. Πλήρης αμνηστία θα χορηγηθεί σε όλους τους κατοίκους… των νησιών… για παραπτώματα και εγκλήματα πριν από την ημέρα αυ τή.»10 Ωστόσο οι διαβεβαιώσεις του κειμένου δεν καθησυχάζουν τους Ιμ βρίους, ιδιαίτερα τους εφέδρους. Παραμονές της υπογραφής της Συνθήκης αντιπρόσωπος των Ιμβρί ων μεταφέρει δήλωση του υπουργεί ου των Εξωτερικών σύμφωνα με την οποία, «οι έφεδροι τουλάχιστον κάτοι κοι νήσου υπηρετήσαντες ελληνικόν στρατόν δεν πρέπει να παραμείνω σι ενταύθα». Αυτό ήταν αιτία μετά δοσης πανικού στους κατοίκους οι οποίοι ετοιμάζουν τις αποσκευές τους και τηλεγραφούν στην κυβέρνηση να στείλει πλοίο για να τους παραλάβει.11 Ο έπαρχος καταφέρνει να τους καθη συχάσει. Τις επόμενες μέρες συνεδριά ζουν οι εκπρόσωποι των κοινοτήτων, όπου συμμετέχουν και οι έφεδροι με εκπρόσωπο το σχοινουδιώτη Τενεδιό αλλά διαπιστώνεται διαφορά απόψε ων. Οι πρόεδροι τριών κοινοτήτων, οι υπηρετήσαντες στο στρατό και ο Μη τροπολίτης ζητούν να μεταναστεύ σουν ενώ οι υπόλοιποι μαζί με τους Τενεδιούς να παραμείνουν στα νησιά. Η πολιτεία από τη μια καθησυχάζει τους κατοίκους, από την άλλη δηλώ νει, πως αν αποφασίσουν να φύγουν, θα τους εξασφαλίσει μέρος για να τους υποδεχθεί. Στις 3 Αυγούστου ο εκπρόσωπος των Ιμβρίων Δημητριά δης στην Αθήνα, όπου παρακολουθεί τα γεγονότα,

Τελικά ύστερα από διαβεβαίωση του Υπουργικού Συμβουλίου ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προστατεύσει με κάθε μέσο τους κατοίκους σε περίπτωση καταπιέσεων ή διωγμών εκ μέρους των Τούρκων και ότι σε αντίθετη περίπτωση θα προσφύ γει στην Κοινωνία των Εθνών, οι κάτοικοι της Ιμβρου με τηλεγράφημά τους στις 12 Αυγούστου δηλώνουν ότι αποφασίζουν να παραμείνουν13, ενώ οι Τενεδιοί αποφασίζουν να εκπατρισθούν14 Ωστόσο οι αφηγήσεις των πανικόβλητων προ σφύγων15, ο φόβος των Ιμβρίων ότι θα αφεθούν στη μοίρα τους, που δυστυχώς επαληθεύτηκε περίτρα να, οι ενέργειες κάποιων καιροσκόπων εμπόρων που δόλια ενέσπειραν τον πανικό για να αγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές προϊόντα αυτών που θα εγκατέ λειπαν το νησί, η ανάρμοστη συμπεριφορά κάποιων προκρίτων, η αναχώρηση κρυφά του Μητροπολίτη, επηρεάζουν πολλούς κατοίκους και 150016 κυρίως άνδρες ηλικίας 15-30 ετών εκπατρίζονται17 Οι περισσότεροι από τους εκπατρισθέντες κατα φεύγουν στη γειτονική Λήμνο με την οποία ανέκαθεν είχαν ιδιαίτερους δεσμούς. Όταν πέρασε η αναστά τωση με την αλλαγή του καθεστώτος, πολλοί Ίμβριοι εξέφρασαν την επιθυμία να επιστρέψουν στο νησί. Εδώ αρχίζει η Οδύσσειά τους. Ενώ η Τουρκία επέ τρεπε τυπικά την επιστροφή τους, προβάλει τέτοιες διαδικαστικές δυσκολίες που την καθιστούν σχεδόν αδύνατη. Μαζί με την πληθώρα των διατυπώσεων, πρόσθεσαν και την υποχρέωση έκδοσης διαβατηρί ων. Τα διαβατήρια έπρεπε να εκδοθούν σε τουρκικό προξενείο. Πού να βρουν χρήματα οι φτωχοί Ίμβριοι να μεταβούν σε πόλεις με προξενείο και όσοι το επι χείρησαν περίμεναν μήνες για την έκδοσή του. Έγι ναν διάφορα διαβήματα, δόθηκαν υποσχέσεις και ελ πίδες, σύμφωνα με τη γνωστή τακτική των Τούρκων, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο στόχος ήταν προφανής να απελπιστούν οι νησιώτες και να εγκαταλείψουν την ιδέα της επιστροφής, πολύ λίγοι μόνο κατάφε ραν να παλιννοστήσουν18 Τέλος ήρθε και η στρατολογία, το πιο αποτελε σματικό μέσο για την εξόντωση της νεολαίας. Στις αρχές του 1926 έγινε καταγραφή των κληρωτών των κλάσεων 1922-192519. Ας ακούσουμε όμως τον Πα ντελή Μιχαηλίδη, να μας περιγράψει με το ζωντανό

του λόγο εκείνες τις μέρες. «…Την καταραμένη μέρα, με ματωμένη την καρδιά ξανάζησε η Θωμαγή, σαν άκουσε εκείνο το πρωινό τον τελάλη, σιγοδιαβαίνο ντας τα σοκάκια, να διαβάζει από το χαρτί και να διαλαλεί τη διαταγή του Χουκιμέτ (κυβέρνηση) που καλούσε τους νέους της ηλικίας των παιδιών της, να παρουσιαστούν στο καρακόλι (σταθμός χωροφυλα κής) για να καταταχθούν στο ασκερλίκι (στρατιωτική θητεία)! Να υπηρετήσουν αυτή τη φορά αυτόν τον εχθρό, που λίγο καιρό πριν πολεμούσαν στην Ανατο λή! Ε, αυτό δεν το δέχτηκαν τα περήφανα νιάτα της πατρίδας κι όσοι νέοι δεν είχανε σακατευτεί από κεί νο το ρημαδιό της Ανατολής. Σα νύχτωσε, αγκάλιασαν γονείς κι αδερφές για τελευταία φορά, πήρανε τις ευχές τους και ξεσπιτώθηκαν! Σκόρπισαν στα βουνά και κρύβονταν στα ρουμάνια και τις σπηλιές. Οι τσα νταρμάδες (στρατοχωροφύλακες) τους κυνηγούσαν, ερευνώντας τα σπίτια και ενοχλώντας τους γονείς, που τους καλούσαν κάθε τόσο στο καρακόλι για ανα κρίσεις, εκβιάζοντάς τους να μάθουν πού κρύβονται οι κατσάκιδες (φυγάδες) Η πατρίδα μαύρη κόλαση! Η ερημιά απλώθηκε απ’ άκρη σ’ άκρη στο νησί. Στο δρόμο μόνο τα παιδιά, οι κοπελιές και οι γέροι. Οι νέοι άνδρες χάθηκαν. Να φύγουν, να στερηθούν την πατρίδα, παρά κείνη την ταπείνωση. Κάλιο η προ σφυγιά. Τις σκοτεινές νύχτες με χτυποκάρδι έφταναν κάθε φορά από μια συντροφιά στο λιμάνι του Πύρ γου και από κει με βάρκες, που τις κυβερνούσαν απο φασιστικοί, τολμηροί νέοι, συνομήλικοι, κατσάκιδες και κείνοι, περνούσαν τη θάλασσα κι έφταναν στις αντικρινές ακτές της Λήμνου! Λίγοι απόμειναν στο γειτονικό νησί. Μερικοί έφυγαν σε μακρινές χώρες. Οι περισσότεροι έφθασαν στα λιμάνια Θεσσαλονίκης, Καβάλας και Αλεξανδρούπολης και από δουλευτάδες της πατρικής τους γης, γίναν εργάτες στα καπνομά γαζα του ξένου τόπου…»20 Όλοι αυτοί οι νέοι, όταν συνειδητοποίησαν ότι οι ελπίδες για επαναπατρισμό είχαν εκλείψει, πήραν τον πικρό δρόμο της προσφυγιάς. Άλλοι κατευθύνθηκαν προς τις ήδη υπάρχουσες παροικίες της Αφρικής ή της Νέας Υόρκης, ενώ άλλοι προτίμησαν να μείνουν στην Ελλάδα και να δημιουργήσουν εδώ νέες κοινότητες Ιμβρίων. Ενώ μέχρι τώρα οι Ίμβριοι έφευγαν από την πατρίδα τους για οικονομικούς κυρίως λόγους, για

έγγρ. Φ1, 94/18-9-1923. 18. Γρυντάκης Γ. ό.π. σ. 103-108. 19. Ό.π. σ. 110. 20. ΕΛ. ΑΙΓΑΙΟΣ (Μιχαηλίδης Παντελής) «Η λόγου μ’ όρκους σντου Θιο», ΙΜΒΡΙΩΤΙΚΑ τ. 110, Ιανουάριος 2010.

πρώτη φορά στους λόγους αποδημίας προστίθενται και οι πολιτικές συνθήκες που δημιουργήθηκαν από το νέο τουρκικό κράτος21 Μια μεγάλη ομάδα επέλεξε τη Θεσσαλονίκη ως τόπο εγκατάστασής τους. Μέχρι τότε στη Θεσσαλο νίκη ζούσαν μόνο δύο οικογένειες, που είχαν έρθει πριν το 1900 από την Ίμβρο, του Δημητρίου Παπα γεωργίου από το Ευλάμπιο που ήταν δάσκαλος και ψάλτης και του Δημητρίου Χοντζοπούλου (Χτενά) από τα Αγρίδια που ήταν εμπορομεσίτης22. Εδώ οι νέοι πρόσφυγες άποροι, άστεγοι, χωρίς καμιά βοή θεια από την πολιτεία αισθάνονται την ανάγκη της δημιουργίας ενός Συλλόγου γύρω από τον οποίο θα συσπειρωθούν για αμοιβαία συμπαράσταση. Έτσι τον Οκτώβριο του 1927 δημιουργείται η «Ιμβριακή Ένωση Μακεδονίας Θράκης». Η ηλικία των μελών του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου 23 έως 29 ετών είναι δηλωτικό της αιτίας της προσφυγιάς, είναι αυτοί που πολέμησαν τους Τούρκους και αυτοί που έφυγαν για να μην υπηρετήσουν τους Τούρκους. Το Δ.Σ. του νεοσύστατου συλλόγου, ενώ έχει να αντιμετωπίσει στη νέα πατρίδα άπειρα προβλήματα, δεν ξεχνά και τις οικογένειες των αδελφών τους που έδωσαν το αίμα τους για την πατρίδα. Το Μάιο του 1928 απευθύνει μια συγκινητική επιστολή προς τη Βουλή των Ελλήνων και το Υπουργείο Προνοίας με το αίτημα να δοθεί σύνταξη στις οικογένειες των θυμά των23. Αξίζει να διαβάσουμε ένα απόσπασμα από την επιστολή αυτή24 «…Κατά το διάστημα της ελευθερίας της προσέφερεν ανεκτιμήτους Εθνικάς υπηρεσίας εις την Μητέρα Ελλάδα, τας οποίας ουδείς δύναται να δι αμφισβητήσει, Μία δε εκ των πολλαπλών υπηρεσιών είναι και η καθ’ όλον το ενδεκαετές διάστημα την ελευ θερίας της, στράτευσις των τέκνων της. Κατά τον πό λεμον οι Ίμβριοι δεν υστέρησαν ουδαμού, προσέφερον λίας εκθύμως την ζωήν των υπέρ του Μεγαλείου της Ελλάδος. Απόδειξις τρανή ότι εκ των επιστρατευθέ ντων εφέδρων τε και στρατευσίμων, πλείστοι τούτων έπεσον εις το πεδίον της τιμής και πλείστοι λέγομεν ετραυματίσθηκαν και προσεβλήθησαν υπό ανιάτων νόσων, λόγω κακουχιών του πολέμου. Περί τούτου βεβαίως κύριοι Βουλευταί, δεν είχο μεν να παραπονεθώμεν, διότι εάν επολέμησαν, έπρα ξαν το καθήκον των… Παραπονούμεθα μόνον διότι δεν ελήφθησαν

άδικον δι’ Έλλη νας έχοντες υπεράνω πάντων την Εθνικήν ιδεολογί αν και σήμερον αρκεταί χήραι και ορφανά αναξιο παθούσι λόγω της απωλείας κατά τον πόλεμον των φυσικών αυτών προστατών. Παρακαλούμεν ευσεβεστάτως όπως, λαμβανομέ νων υπ’ όψιν των ανωτέρω εκτεθειμένων, ρυθμισθεί νομοθετικώς το ζήτημα της χορηγήσεως συντάξεως πολέμου, επεκτεινομένου του ευεργετήματος τούτου και εις τους Ιμβρίους τους διαμένοντας εν Ίμβρω». Όπως μας πληροφορεί ο Βασ. Βασιλειάδης καμία σύνταξη από την Ελλάδα δε δόθηκε στις οικογένειες των ηρωικώς πεσόντων Ιμβρίων μαχητών25. Πολύ αργότερα εκδόθηκαν κάποιες πολεμικές συντάξεις για Ίμβριους που ζούσαν εδώ στην Ελλάδα. Πάντως τα Ιμβριωτόπουλα αυτά στη Θεσσαλονί κη έβαλαν γερές βάσεις για τη δημιουργία της ιμβρι ακής κοινότητας που ξεχωρίζει μέχρι σήμερα στην πόλη μας.

Βιβλιογραφία

1. ΑΡΧΕΙΟ Ι.Ε.Μ.Θ.

2. ΑΡΧΕΙΟ Π. Δημητριάδη της Ε.Μ.Ι.Τ.

3. Γρυντάκης Γιάννης, «Ίμβρος και Τένεδος. Δυο ξεχασμένα ελληνικά νησιά (1910-1930), έκδοση Συλλόγου Ιμβρίων Αθηνών, Αθήνα 1995.

4. Η αποδημία των Ιμβρίων κατά τον 20ο αιώνα και οι Παροικίες τους. Πρακτικά Συμποσίου, εκδ. Ε.Μ.Ι.Τ. Θεσσαλονίκη 1990.

5. ΙΜΒΡΙΩΤΙΚΑ, τριμηνιαία έκδοση της Ι.Ε.Μ.Θ. τ.6 1983, τ.7 1984, τ.101 2007, τ.110 2010.

6. ΙΜΒΡΟΣ, περιοδική έκδοση του Συλλόγου Ιμβρίων τ.24-25 1994, τ.30-32 1994, τ.67 2002.

7. Ίντος Χρήστος «Ο Μεγάλος Πόλεμος-Α’ Παγκό σμιος Πόλεμος 1914- 1918 στο νομό Κιλκίς» (ανέκδοτο βιβλίο)

8. Καλαϊτζής Παναγιώτης «Διοικητικαί αποφάσεις και πρωτοβουλίαι, από επίσημα ντοκουμέντα για τα νησιά Ίμβρου και Τενέδου (1917-1922), Μελ βούρνη 1987.

9. Σηφουνάκης Νίκος «ΙΜΒΡΟΣ * ΤΕΝΕΔΟΣ, οι τελευ ταίες ελληνικές μέρες», εκδ. «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» - Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ, Αθήνα 1996. (†) Κώστας Ζεγκίνης - Ελένη Ζεγκίνη 21. Ξεινός

παροχή σύνταξης είναι του Ευστρατίου Σπύρου, πατέρα του Αθανασίου Σπύρου από το Σχοινούδι, που απεβίωσε στο Στρ. Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης το 1918. Η αίτηση με ημερομηνία 4/5/1920 απευθυνό ταν προς τη Νομαρχία Λέσβου. (Καλαϊτζής Παναγιώτης, Διοικητικαί αποφάσεις και πρωτοβουλίαι από επίσημα ντοκουμέ ντα για τα νησιά Ίμβρου και Τενέδου (1917-1922) σ.7, Μελβούρνη 1987.

24. Αρχείο Ι.Ε.Μ.Θ. εγγρ. Φ1, 24/8-5-1928.

25. Βασιλειάδης Βασ. «Η παράδοση της Ίμβρου» ΙΜΒΡΟΣ τ. 24-25 1994.

Άλλο ένα ουσιαστικό βήμα προς τη στεγαστική μας αποκατάσταση στον Φίλυρο: Συντάχθηκε από το μελετητικό γραφείο ¨Γαία Α. Ε. Μελετών¨ (με πρόεδρο τον κ. Δ. Μαμουνή) και υποβλήθηκε στον Δήμο Πυλαίας- Χορτιάτη, από τον Αύγουστο του 2022, η πολεοδομική μελέτη για την επέκταση του Φιλύρου. Βεβαίως, ως συνήθως, άλλες προ τεραιότητες του Δήμου προτάσσονται έναντι της δικής μας, η οποία εκκρεμεί έως σήμερα αναμένο ντας για την ανάρτηση και στη συνέχεια την έγκρι σή της με ΦΕΚ. Ως γνωστόν εντός του σχεδίου της επεκτάσεως του οικισμού Φιλύρου, έχει ενταχθεί από το 2005, από ευτυχή συγκυρία και με τη σύμφωνη, φυσι κά, γνώμη μας, και η 150 στρεμμάτων ιδιοκτησία του Συνεταιρισμού, ώστε να πολεοδομηθεί με τους όρους, τις δεσμεύσεις και τα οφέλη ενός κοινού μεγαλοϊδιοκτήτη, εντός δηλαδή του στεγαστικού προγράμματος του κράτους. Το προφανές όφε λος αυτής της επιλογής μας ήταν ότι αποφύγαμε την ιδιωτική πολεοδόμηση ως Συνεταιρισμός, που αρχικά ήταν η μόνη ιδέα/σκέψη για τον τρόπο με τον οποίο θα υλοποιούνταν η οικιστική αποκατά σταση των Ιμβρίων. Κατά συνέπεια, αν και έτσι δεν έχουμε τον έλεγχο για το πώς θα πολεοδομηθούμε, δηλαδή πώς και πού θα είναι τα οικόπεδά μας, οι δρόμοι, οι κοινόχρηστοι χώροι, καθώς και η ονο μασία του οικισμού, ταυτόχρονα απαλλασσόμαστε και από όλα τα βάρη και τις ευθύνες («τα ντέρτια») που διέπουν την ιδιωτική πολεοδόμηση. Χονδρικά και τηρουμένων των αναλογιών, για να γίνει πιο ευκρινές, είναι

που αυτό συνεπάγεται. Ενημερωτι κά αναφέρεται ότι από τότε, το 2005, έως και σή μερα η ιδιωτική πολεοδόμηση μέσω οικοδομικών

συνεταιρισμών παρουσιάζει κατά βάση αδράνεια και εμπλοκές, αφάνταστα πιο χρονοβόρες και πο λύπλοκες από αυτές που αντιμετωπίζουμε τώρα, κυρίως λόγω έλλειψης κρατικής μέριμνας/ετοιμό τητας, γραφειοκρατίας/αδυναμιών της δημόσιας διοίκησης και εσωτερικών λειτουργικών προβλη μάτων των συνεταιρισμών. Πλέον:  τώρα, σε αυτή την κρίσιμη τελευταία φάση του ιστορικού εγχειρήματος του Συνεταιρισμού, που φαίνεται να έχουμε ξεμπλέξει από χαοτικές καταστάσεις και διελκυστίνδες πολλών ετών (δεκαετιών), αφού καταφέραμε να ενταχθού με σε πολεοδομικό σχέδιο και να βρισκόμαστε λίγο πριν την ολοκλήρωση των τελικών εγκρί σεων,  τώρα, που τα βήματα τα οποία πρέπει να γί νουν είναι συγκεκριμένα και άμεσα εξαρτώ μενα από συγκεκριμένες πολιτικές/διοικητικές θέσεις και πρόσωπα (Δήμος Πυλαίας- Χορτιά τη, Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας, ΥΠΕΚΑ),  τώρα, που αρκετοί από τα 200 αρχικά μέλη (~ το 80%) είναι ακόμα εν ζωή και θα μπορέσουν να δουν να παίρνει σάρκα και οστά το πολυ πόθητο όνειρό τους, αυτό της απόκτησης ενός οικοπέδου για το στήσιμο μιας στέγης, της κύ ριας κατοικίας τους,  τώρα, που και ως Δ.Σ, χρησιμοποιούμε συντο νισμένα κάθε μέσο για να πετύχουμε τον πολυ πόθητο σκοπό μας, απευθύνουμε, παράλληλα, παράκληση και προς όλα τα μέλη, όλους τους Ιμβρίους και τους ισχυ ρούς φίλους αυτών να συμβάλλουν, από όποια θέση βρίσκονται στην πυραμίδα της εξουσίας, με το κύρος ή την ¨εξουσία¨ τους, με τις τυχόν γνωρι μίες τους, με μία παραίνεση ή έναν καλό λόγο, για ένα σχετικό ¨σπρώξιμο¨ (επιτάχυνση της διαδικα σίας) προς τους ιθύνοντες (οι οποίοι αναφέρονται πιο πάνω και κινητοποιούνται κυρίως με βάση τη δύναμη των πιέσεων που δέχονται), ώστε:  να μην καθυστερήσει άλλο, χάνοντας συνεχώς

και σκοπιμότητες η υπόθεσή μας, που αφορά

200 οικογένειες και  να ολοκληρωθεί, χωρίς επιπλέον αδικαιολόγη τες χρονοτριβές. Όσοι επιθυμούν να βοηθήσουν, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει πλέον κάποιο σοβα ρό οικονομικό-νομικό-τεχνικό ή ηθικό εμπόδιο για την καθυστέρηση, παρά μόνο γραφειοκρατία, αμέλεια, προφάσεις, απροθυμία ή σκοπιμότητα, τα οποία, ακόμη και στην εποχή μας, ξεπερνιούνται μάλλον σταθερά και μόνον με χρήση των κατάλ ληλων προσωπικών διασυνδέσεων ("μέσον"). Ειδικά το οικονομικό ζήτημα, που αφορά τον Δήμο, ο οποίος και είναι ο κύριος του έργου της επεκτάσεως και άρα αυτός που πληρώνει(αμοιβές μελετών, έργα υποδομής) –ποσά διόλου ευκατα φρόνητα– θα μπορούσε να είναι ένας πραγματικά ανασταλτικός παράγων, πλην όμως ο παράγων αυτός δεν υφίσταται, διότι για το ζήτημα αυτό έχει προβλέψει η νομοθεσία: Συγκεκριμένα χρηματο δοτείται "προκαταβολικά" η όλη φάση με το 10% της εισφοράς σε χρήμα που αναλογεί σε κάθε ιδιο κτήτη και που επιβάλλεται να καταθέσουν όλοι οι ιδιοκτήτες που μετέχουν στην επέκταση των 4.000 και πλέον στρεμμάτων. Στην περίπτωσή μας ο Συνεταιρισμός έχει κα ταθέσει στον Δήμο Πυλαίας-Χορτιάτη για την ιδι οκτησία των 150 στρεμμάτων, από το 2008, το πο σόν των 75.056,81 ευρώ που του αντιστοιχούσε, ως εισφορά σε χρήμα για τη σύνταξη των μελετών. Με μία απλή αριθμητική πράξη μπορεί να υπολογίσει κανείς το ύψος της προείσπραξης και το συνολικό ποσόν, όλων των υπόχρεων, που βρίσκεται στα ταμεία του Δήμου, αδιάθετο μεν αλλά πιστεύουμε διαθέσιμο να χρησιμοποιηθεί για τον σκοπό που καταβλήθηκε η υποχρεωτική αυτή εισφορά. Δεν γνωρίζουμε τις απόψεις/θέσεις των υπό λοιπων ντόπιων ιδιοκτητών της επεκτάσεως για το θέμα, διότι ούτε μπορέσαμε να τους εντοπίσου με σε κάποιο οργανωμένο σχήμα ούτε να λάβουμε γνώση όποιας δημόσιας έκφρασης

ορισμένοι από αυτούς, σκεπτόμενοι βραχυπρόθε σμα ή ατομικά να παρεμποδίζουν (παρεμβαίνοντας πολιτικά) την πρόοδο της μελέτης, φοβούμενοι το ύψος του ΕΝΦΙΑ που θα κληθούν ετησίως να πληρώνουν σε περίπτωση που οικοπεδοποιηθεί η γη τους, το οποίο θα είναι πολλαπλάσιο από αυτό που τώρα καταβάλλουν, παραβλέποντας τα οφέ λη που θα προκύψουν μεσοπρόθεσμα από αυτήν. Αλλά εάν μπορεί κάποιος να παρεμβαίνει καί

ρια και αρμοδίως για να παρεμποδίσει την πρόοδο ενός κρατικού προγράμματος, κινούμενος από χα μηλά ένστικτα και ατομικά συμφέροντα, τότε γιατί να μην μπορούμε κι εμείς να κάνουμε το αντίθετο με την συνδρομή των ισχυρών υποστηρικτών των δίκαιων αιτημάτων των Ιμβρίων, στο όνομα του αγαθού σκοπού για το οποίο αγωνιζόμαστε; Ευκαιρίας δοθείσας και σχετικά με θέμα που φαίνεται αορίστως να ενυπάρχει ως προς την (ίσως αδόκιμη) χρήση σε συζητήσεις μας, του όρου "Νέα Ίμβρος" και της στεγαστικής αποκατάστασής μας στο Φίλυρο, διευκρινίζουμε ότι δεν υφίσταται και δεν προβάλλεται καμία τέτοια διασύνδεση ή συσχετισμός. Από το 2005 και μετά ο όρος αφορά και αναφέρεται πλέον αποκλειστικά στην επωνυ μία του Οικοδομικού Συνεταιρισμού, η οποία και για λόγους τυπικότητας δεν μπορεί να αλλάξει. Ίσως στα μέσα της δεκαετίας του 1990, κατά τις διαδικασίες γένεσης του Συνεταιρισμού και κάτω από τις συνθήκες που επικρατούσαν εκεί και τότε, να υπήρξε η ρομαντική άποψη ή ο ευσεβής πό θος που λειτούργησε και ως επιχείρημα "πίεσης ή πειθούς" του Ελληνικού Κράτους για παραχώρηση Δημόσιας Έκτασης οικιστικής αποκατάστασης των Ιμβρίων, αλλά και συσπείρωσης των ίδιων των Ιμ βρίων, για το στήσιμο μιας νέας "Ίμβρου" κατά τα πρότυπα, για παράδειγμα, της Νέας Τενέδου, Νέας Μηχανιώνας και πολλών άλλων οικισμών. Για τον λόγο αυτό η "βάπτιση" του νεοσύστατου Οικοδο μικού Συνεταιρισμού με την επωνυμία «Νέα Ίμ βρος», τότε, να ήταν ίσως μονόδρομος. Μελλοντικά, Θεού θέλοντος, θα είμαστε στο Φί λυρο ίσως χίλιοι (;) Ίμβριοι, οι οποίοι, μαζί με ένα σύνολο χιλιάδων άλλων κατοίκων (διάφορης και δι αφορετικής προέλευσης και αναμεμιγμένων με ντό πιους-γηγενείς), θα αποτελούμε τον πληθυσμό του οικισμού του Φιλύρου και όχι μιας νέας Ίμβρου. Τα παιδιά που θα έρθουν στον κόσμο εκεί, θα έχουν τόπο γεννήσεως το Φίλυρο και όχι την "Νέα Ίμβρο". Τέλος αναμένοντας την ανάρτηση της πολεο δομικής μελέτης, προκειμένου να διαπιστώσουμε την ορθή καταγραφή του ακινήτου μας, την ύπαρ ξη πιθανών λαθών, τους όρους και τις προϋπο θέσεις χωρισμού των μερίδων μας καθώς και τη διερεύνηση για το εάν η ιδιοκτησία μας δέχεται υπέρμετρα βάρη: προσδοκούμε την δική σας συνειδητή, συστη ματική συνδρομή και σας ευχόμαστε ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ. Ξενοφών Γιαννάκης πρόεδρος του Δ. Σ. του Συνεταιρισμού

Προξενείο της Θεσσαλονίκης μετά από συνεννόηση των δύο πλευρών. Την αντιπροσωπεία του Διοικητικού Συμβουλίου της Ιμβριακής Ένωσης υποδέχθηκε ο Τούρκος Γενικός Πρόξενος στη Θεσσαλονίκη Εφέ Τζεϊλάν. Στη συνάντηση που κράτησε δύο ώρες συζη τήθηκαν τα πάγια αιτήματα των Ιμβρίων κι ο Πρόξενος άκουσε με προσοχή και αρκετή κατανόηση τα θέματα που τέθηκαν. Κλείνοντας τη συζήτηση ο Πρόεδρος αφού ευχαρίστησε για τη συνάντηση

Στις 20

στην Ιμβριακή υπόθεση, δεν εξαντλείται στα πλαίσια της αδιάλειπτης συμμετοχής του στην προσπάθεια της Εταιρίας να αναδείξει την υπόθεση της Ίμβρου. Πολύτιμη ήταν και η συμβολή του στην εργώδη προ σπάθεια ανέγερσης του Πνευματικού Κέντρου των Ιμβρίων, όπου στεγάζεται η Ιμβριακή Ένωση Μακε δονίας-Θράκης. Συμμετείχε ενεργά με προτάσεις και σχέδια για τη μορφή του οικοδομήματος, το οποίο έμελλε να στεγάσει τις δραστηριότητες Ιμβρίων και Τενεδίων της Θεσσαλονίκης. Η ζωή και η πολιτεία του Παντελή Ανδριώτη είχε πρόσημο τησυνειδητότητα της αποστολής του αν θρώπου, μέσα στο πλαίσιο του χώρου και του χρό νου όπου ετάχθει να ζήσει και να δημιουργήσει. Με μέτρο την αρχή αυτή, θεωρώντας το βίο του, κατα λήγει κανείς πως ο εκλιπών συνεπής στις αξίες και τις προτεραιότητές του, υπήρξε πρότυπο σταθερό τητας χαρακτήρα. Η εν ζωή πορεία του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια απαρέγκλιτη προσήλωση στο πλαίσιο της φιλοσοφίας και της ηθικής είχε τάξει στον εαυτό του. Ο Λάκης των συνεργασιών μας και των φιλικών συναναστροφών μας θα παραμένει στη μνήμη μας ως ο άνθρωπος της προθυμίας, της καλής προαίρεσης και της αυτογνωσίας. Η μνήμη του θα μείνει για πά ντα μια φωτεινή σελίδα στη ζωή του καθενός μας. Ο Θεός να τον αναπαύσει και ας είναι ελαφρό το χώμα της Μακεδονικής γης που τον σκεπάζει.

Το βιβλίο του πολιτικού και δημοσιογράφου Γιάννη Καψή (1929-2017) βρέθηκε τελευταία στα χέρια μου και αν και δεν είναι πρόσφατη έκδοση, μιας και εκδόθηκε το 2008 από τις εκδόσεις Λιβά νη και αριθμεί 400 σελίδες, αγγίζει την ψυχή και εισβάλει στην καρδιά. Εφέτος όμως εκατό χρόνια από την τραγωδία του Ελληνισμού(1922-2022) είναι τόσο επίκαιρο σαν να γράφηκε σήμερα. Εδώ παρακολουθούμε ιστορίες απλών ανθρώ πων, Ελλήνων και Τούρκων,πριν και κατά τη διάρ κεια της μικρασιατικής καταστροφής. Ένας Έλληνας και ένας Τούρκος που ενώνονται με δεσμούς φιλίας, παρόλο που ανήκουν σε δια φορετικά στρατόπεδα,δίνουν υπόσχεση, όποιος σκοτώσει τον άλλο, να του κλείσει τα μάτια, ως έν δειξη αγάπης και σεβασμού της φιλίας τους. Δύο ερωτευμένα παιδιά ο Αλέξης και η Μυριάμ χωρίζονται, όταν η κοπέλα αναγκάζεται να τουρ κέψει και να παντρευτεί για να σωθεί, τον Καρίμ, τον έμπιστο φίλο του πατέρα της. Ο Μουσταφά, ένας τουρκοκρητικός, ρίχνεται με το μαχαίρι του στους Τσέτες, για να σώσει την Αγγελικούλα κραυγάζοντας, ’’μουσουλμάνος είμαι μπρε, μα την Παναγιά’’.

Μετά όμως σφάζει την Αγγελικούλα, για να μη γίνει βορά στα χέρια των Τσετών. Ο θάνατος είναι η λύτρωσή της. Οι αναδρομές στο παρελθόν δίνονται από την ηρωΐδα του έργου Άντζελ-Σάιμον Συμεωνίδη, που ερευνά τα αίτια της τραγωδίας του 1922 στη ση μερινή Σμύρνη. Χαρακτηριστικό και συνταρακτικό ντοκουμέ ντο, είναι η αναφορά στον Κεμάλ, που παρακολου θεί αδιάφορος την πυρκαγιά της Σμύρνης και όταν ο Ινονού, ζητά να στείλουν στο στρατοδικείο τον δράστη Νουρεντίν, εκείνος διατάζει να ρίξουν την ευθύνη στους Έλληνες. Τα ντοκουμέντα και οι πηγές που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας, χαρίζουν αξιοπιστία στο βιβλίο και περνά ανθρωπιστικά και αντισωβινιστικά μηνύ ματα, μέσα από τη φιλία του Έλληνα και του Τούρ κου.

αποσκοπεί

φέρει το

την ανθρώπινη πλευρά της ιστορίας

βίαιου ξεριζωμού

Ιμβρίων το 1964.

ιδέα και η εκτέλεση του project ανήκει στη γνωστή για την αντικειμενική και ευαί σθητη προς θα ζητήματα της Ομογένειας δουλειά της δημοσιογράφου Melike Çapan. Την

μπορείτε να επισκεφθείτε στο Ιωακείμιο Παρθεναγωγείο Κωνσταντινούπολης με ταξύ 9-24 Νοεμβρίου 2022. Μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό δημοσίευμα στην ιστότοπο birgun.net Ο Οικουμενικός Πατριάρχης παρέστη στα εγκαίνια έκθεσης για την Ίμβρο. Η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος παρέστη, την Τρί τη, 8 Νοεμβρίου, το απόγευμα, στο Ιωακείμειο Παρθεναγωγείο, στο Φανάρι, στα εγκαίνια εκθέσεως για την γενέτειρά του Ίμβρο, με τίτλο “Θα ξαναβρεθούμε”, της δημοσιογράφου Ευγεν. κ. Μελικέ Τσαπάν. Η έκθεση, που ως σκοπό έχει να φέρει το κοινό σε επαφή με την ανθρώπινη πλευρά της ιστορίας του ξεριζωμού των Ιμβρίων το 1964, αποτελεί μία σύνθεση οπτικοακουστι κού υλικού, καθώς και αντικειμένων της καθημερινής ζωής που προσέφεραν Ίμβριοι για την πραγματοποίηση της εκθέσεως, μεταξύ των οποίων και ο ίδιος ο Οικουμενικός Πα τριάρχης. Ο Παναγιώτατος, σε σύντομο χαιρετισμό του, εμφανώς συγκινημένος, συνεχάρη τη δημιουργό της Εκθέσεως για την πρωτοβουλία της, και αναφέρθηκε στη δύσκολη εκείνη περίοδο και στην αδικία που συντελέστηκε σε βάρος των Ιμβρίων, με την εφαρμογή του “Προγράμματος διάλυσης”, εξέφρασε δε την λύπη του για τις διακρίσεις που έγιναν γενι κότερα σε βάρος των Ρωμηών κατά το παρελθόν, και διερωτήθηκε για ποιο λόγο η Θεο λογική Σχολή της Χάλκης παραμένει μέχρι σήμερα κλειστή. Καταλήγοντας, επεσήμανε ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει βήματα για την αποκατάσταση αδικιών του παρελθόντος

ευχαρίστησε γι’αυτό την Κυβέρνηση και τις αρχές της χώρας.

Άρθρο 14, καθεστώς Ίμβρου και Τενέδου «Αι νήσοι Ίμβρος και Τένεδος, παραμένουσαι υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν, θα απολαύουν ειδικής διοικητικής οργανώσεως, αποτελουμένης υπό τοπικών στοι χείων και παρεχούσης πάσαν εγγύησιν εις τον αυτόχθονα μη μουσουλμανικόν πληθυσμόν όσον αφορά την τοπικήν αυτοδιοίκησιν και την προστασίαν των ατόμων και των αγαθών. Η τήρησις της τάξεως θα διασφαλίζεται υπό αστυνομίας στρατολογουμένης εκ του αυτόχθονος πληθυσμού, μερίμνη της ως άνω προβλεπομένης τοπικής διοι κήσεως και