PAR_14:themata 13/01/2011 11:48 ΠΜ Page 14
Το ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
14 θέση
14.01.11
Στη χώρα της υποκρισίας Ε
χοντας μπει στην πιο κρίσιμη ίσως χρονιά για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και της οριστικής χρεοκοπίας της χώρας, δεν μπορεί παρά να επισημανθούν δύο βασικά συμπεράσματα.
Του ΖΑΧΑΡΙΑ ΖΟΥΠΗ, Πολιτικού Αναλυτή zzoupis@ath.forthnet.gr
ΠΡΩΤΟΝ: Στο διάστημα που μεσολάβησε από την ένταξη της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης έχουν προωθήσει τόσα και τέτοια μέτρα, που αν είχαν προωθήσει σε άλλη εποχή θα «είχε καεί η Αθήνα». Αλλαξε το Ασφαλιστικό για παράδειγμα και δεν «άνοιξε ρουθούνι», ενώ το 2001 όλο το ΠΑΣΟΚ, όλοι οι συνδικαλιστές, πολλοί εκ των όποιων βουλευτές και υπουργοί, εξανάγκασαν τον Γιαννίτση σε υποχώρηση και παραίτηση και παρουσίασαν τη μελέτη και τις προτάσεις Σπράου ως απάνθρωπες, αντιλαϊκές και έργο «σκοτεινών κέντρων». Είναι φανερό ότι άλλαξαν οι καιροί και ακόμα και αυτοί που φωνάζουν κατάλαβαν ή διαισθάνθηκαν ότι «the game is over». ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Οσο ακαριαία πάρθηκαν κάποια μέτρα (μείωση μισθών και συντάξεων, αναμόρφωση ασφαλιστικού και φορολογικού κ.α.), τόσο καθυστερημένα προχωρούν άλλα σοβαρότερα θέματα, η υλοποίηση των οποίων θα τροποποιούσε και αισθητά τα οικονομικά μεγέθη. Αναφέρω ενδεικτικά: προκλητική φοροδιαφυγή-διαρθρωτικές αλλαγές-απαράδεκτη κατάσταση στα νοσοκομεία και στον τομέα της Υγείας-απαραδεκτη καθυστέρηση στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων-αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας. Ετσι είναι όταν έχουμε να κάνουμε με μισθοσυντήρητους και συνταξιούχους, όταν
έχουμε να κάνουμε πολύ περισσότερο με ανέργους, όλα είναι εύκολα. Οταν έχουμε να κάνουμε με τα «ρετιρέ» της ΔΕΗ (σκληροί συνδικαλιστές απειλούν ότι θα κατεβάσουν τους διακόπτες) ή του ΟΣΕ (αυτοί απειλούν ότι θα κάψουν τα βαγόνια!), όλα δυσκολεύουν. Και ας μας βάζουν μέσα δισεκατομμύρια. Μήπως και την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ δεν την πληρώσαμε χρυσή; Τα κορόιδα πληρώνουν και πληρώνουν. Οι κυβερνήσεις διόριζαν, οι συνδικαλιστές συμμετείχαν στο πάρτι και η Αριστερά πρόσεχε μήπως δεν μονιμοποιηθεί κανείς. Ετσι είναι. Οταν αναφερόμασταν στον εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα, εθεωρείτο ως περίπου Ελληνας δεύτερης κατηγορίας. Οταν, όμως αναφερόμαστε στους δικηγόρους, στους πολιτικούς μηχανικούς, στους γιατρούς, στους φαρμακοποιούς τα πράγματα άλλαζαν και, δυστυχώς, αλλάζουν ακόμα. Αυτοί, βλέπετε, έχουν ψήφους. Ας τους διασφαλιστεί κρατικά βεβαιωμένη ύλη, «ταρίφες» υπηρεσιών, προσδιορισμένα κέρδη! Με αυτούς κάνουμε διαβούλευση. Σε αυτή τη χώρα σούργελο, σε αυτό το ξέφραγο αμπέλι, σε αυτόν τον παράδεισο της αυθαιρεσίας, όπου κάθε λαμόγιο κάνει ό,τι θέλει, δύσκολα βγάζεις άκρη. Οι εργαζόμενοι του ΟΠΑΠ αμείβονται με 18,5-21 μισθούς ανάλογα με τον αριθμό των τζακ ποτ. Οι αγρότες έμαθαν επί χρόνια στον περίφημο κανόνα «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά». Δισεκατομμύρια κοινοτικών επιδοτήσεων σπαταλήθηκαν στην κατανάλωση. Το 80% των ελεύθερων επαγγελματιών φοροδιαφεύγουν συστηματικά και επί χρόνια. Οι ΔΕΚΟ καταρρέουν μέσα στην υπερχρέωσή τους με διοικητές-κομματικά ρουσφέτια και αγωνιστές συνδικαλιστές να
συνδιοικούν και να τις οδηγούν στο χείλος της καταστροφής. Μέχρι και… Κέντρο Παραγωγής Χαλιών εντοπίστηκε να λειτουργεί με 48 μόνιμους, παρακαλώ, υπαλλήλους υπό την εποπτεία του… υπουργείου Υγείας! Εμπαινε μέσα βέβαια 200.000 ευρώ χωρίς να υπολογίζουμε τη μισθοδοσία. Ωστόσο, είπαμε, τα κορόιδα πλήρωναν. Ετσι, η οποιαδήποτε προσπάθεια οποιαδήποτε κυβέρνησης έχει ασφαλώς όρια. Πριν από όλα γιατί τα «κορόιδα» θα εξαγριωθούν κάποια στιγμή. Γιατί δεν θα αντέξουν άλλο τη συμπίεση των εισοδημάτων τους. Γιατί δεν αντέχουν να ακούνε για τους «γιατρούς του Κολωνακίου» και τίποτα να μη γίνεται. Γιατί δεν μπορούν άλλο να βλέπουν ιδιοκτήτες βιλών, πολυτελών αυτοκινήτων και σκαφών, με παιδιά σε μεγάλα ιδιωτικά σχολεία να πληρώνουν φόρο λιγότερο από αυτόν που οι ίδιοι πληρώνουν. Γιατί δεν είναι δυνατόν 5 εκατομμύρια φορολογούμενοι να δηλώνουν εισόδημα κάτω από το αφορολόγητο, να μην πληρώνουν δηλαδή ευρώ τσακιστό. Ανάμεσά τους το 80% των ελεύθερων επαγγελματιών. Ναι, των επαγγελματιών που έτρεξαν μαζικά (600.000 περίπου) να κάνουν περαίωση, την οποία οι πάντες κατήγγειλαν πριν ως ληστρική. Γιατί δεν είναι δυνατόν να φωνάζουν «υπέρ του λαού» γιατροί, επειδή η ακτινογραφία πήγε από 3 ευρώ σε 5 ευρώ, όταν πολλοί από αυτούς έχουν τρελαθεί στη μίζα, στο φακελάκι και στα… Ιατρικά Συνέδρια. Γιατί η απάτη, η λαμογιά, η υποκρισία έχουν τα όριά τους. Θα έπρεπε να έχουν τουλάχιστον…. Αυτά που απογοητεύουν τους έντιμους, τους ενεργούς, τους εργατικούς πολίτες, είναι ακριβώς και αυτά που μπορούν να τους κάνουν αισιόδοξους, υπό προϋποθέσεις βέβαια… Αρκεί να παταχθεί η προκλητική φοροδιαφυγή και η δίχως όρια μίζα. Αρκεί να τιμωρηθεί και κανείς αλήτης, ληστής του δημοσίου πλούτου που τώρα μπορεί να παριστάνει και τον εισαγγελέα στις συζητήσεις στα καφενεία και στις παρέες. Αρκεί να κάνει τον απολογισμό του και την κριτική κάποιος από αυτούς τους υπουργούς συμβούλους και διοικητές οργανισμών που διόριζαν κατά εκατοντάδες και μοίραζαν επιδόματα κατά το δοκούν. Αρκεί η κυβέρνηση να δείξει έμπρακτα ότι θέλει να οικοδομήσει μια νέα Ελλάδα, με στοιχειώδεις κανόνες και αρχές, με σεβασμό στην αξιοκρατία, στις ικανότητες, στην αποτελεσματικότητα. Με έμπρακτα δείγματα κοινωνικής ευαισθησίας και εναλλακτικής πολιτικής. Υπάρχουν οι κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές, πολιτιστικές δυνάμεις να στηρίξουν μια τέτοια προσπάθεια. Αρκεί να είναι σταθερή, ασυμβίβαστη, αποτελεσματική και να οδηγεί σε μια νέα Ελλάδα, σε μια νέα πορεία, σε μια νέα ανάπτυξη. Διαφορετικά, οι όποιες επιτυχίες θα αποδειχτούν πρόσκαιρες. Διαφορετικά, θα μας πνίξει το χρέος. Διαφορετικά, θα μας τραβήξει η κινούμενη άμμος. Και, εν τέλει, αν είναι να αναδιαταχθεί το πολιτικό σκηνικό, ας αναδιαταχθεί. Τριάντα έξι χρόνια από την πτώση της χούντας, το πολιτικό σύστημα ό,τι είχε να δώσει μάλλον το έδωσε. Κατάφερε να εγκαθιδρύσει μια στέρεα Δημοκρατία, να κάνει την Ελλάδα μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ΟΝΕ, να ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο του μέσου Ελληνα. Κατάφερε, όμως, και να οικοδομήσει ένα αποκρουστικό κομματικό κράτος-δυνάστη, να απογειώσει τον συντεχνιασμό, την αναξιοκρατία-τη φαυλοκρατίατην ανευθυνότητα. Αν είναι ανάγκη, ας κάνει τον ιστορικό απολογισμό του και ας δώσει τη σκυτάλη… Από αυτήν την άποψη, το 2011 θα είναι μια ιδιαίτερη κρίσιμη χρονιά.