Column 25
Michelle
Michelle van den Oudenhoven is diabetesverpleegkundige in Ikazia. Over wat ze daar meemaakt vertelt ze in deze column.
Geschiedenislesje 50 jaar Ikazia, dat is heel wat. Ik denk zelf ook even terug in de tijd. Wat is er op mijn vakgebied veranderd? Honderd jaar geleden gingen mensen met type 1 diabetes dood omdat er nog geen insuline bestond. Alleen al als ik terugdenk aan de tijd toen ik zelf als diabetesverpleegkundige begon, zo´n twintig jaar geleden. De specialisatie diabetes verpleegkundige bestond toen nog niet zo lang. Er was nog geen electronisch patiëntendossier en we schreven alle afspraken nog in een papieren agenda. Niet zo handig als afspraken verzet moesten worden. Toen waren er nog veel patiënten die overgezet moesten worden van injecteren met spuitjes. Dat insuline opgetrokken moest worden uit grote ampullen met insuline, naar insulinepennen. Patiënten werden bijna altijd opgenomen in het ziekenhuis als ze moesten starten met insuline, dit gebeurt nu meestal poliklinisch. En de wegwerp insulinenaaldjes waren toen al redelijk kort, 12 mm. Nu wordt er gespoten met 4-6 mm naaldjes! Bovendien hadden de eerste glucosemeters hun intrede gedaan. De patiënt hoefde voor een dagcurve niet de hele dag op het laboratorium in het ziekenhuis te vertoeven. Kortom er is veel verbeterd in de afgelopen honderd jaar en vooral in de afgelopen decennia. Zeker voor u als patiënt, doordat er een diabetesverpleegkundige is die u coacht en begeleidt in het dagelijks leven met diabetes.