LESZEK KANIA
Ryszard Kiełb – TRAGEDIA ZEGARÓW – olej, płótno | 82,5 x 103 cm | 1967 – ze zbiorów Muzeum Ziemi Lubuskiej. Fot. Tomasz Daiksler.
(1948-2000), absolwentka Wydziału Projektowania Ubiorów i Tkaniny PWSSP w Łodzi. Zajmowała się głównie malarstwem. Początkowo były to struktury budowane ze sznurów różnej grubości, naklejane na płótno. W okresie późniejszym malowała ekspresyjne obrazy inspirowane dyscyplinami sportowymi – kolarstwem, żużlem, żeglarstwem. W latach 1975-1979 trzykrotnie brała udział w prestiżowym Międzynarodowym Biennale „Sport w sztuce” w Barcelonie. W końcówce 44
lat 70. bardzo mocno zaznaczył swoją obecność Stanisław Jan Antosz (1949-2004). Studiował historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim i malarstwo w PWSSP. Ten ze wszech miar utalentowany twórca miał niejako dwa artystyczne życia. Mieszkając we Wrocławiu z powodzeniem uprawiał malarstwo w konwencji abstrakcji geometrycznej. Zajmował się fotografią i sztuką konceptualną. Był jednym z prekursorów video-artu w Polsce. Po przyjeździe do Zielonej Góry w 1978 r. diametralnie zmienił dotychczasowe sposoby obrazowania na rzecz sztuki metaforyczno-symbolicznej, którą sam zwykł żartobliwie określać mianem „zuckerrealizmu”. Imponował skalą wyobraźni i manualnym warsztatem rysownika, porównywalnym z dziełami dawnych mistrzów. Zielonogórski Okręg ZPAP zrzeszał w latach 70. niewiele ponad siedemdziesiąt osób, będąc jednym z najmniejszych okręgów w Polsce. Działały w nim dwie zasadnicze sekcje – malarska i zbiorcza skupiająca m.in. grafików, rzeźbiarzy, architektów wnętrz, scenografów, konserwatorów zabytków. Oprócz działalności twórczej plastycy pełnili szereg ważnych funkcji społecznych, znajdowali zatrudnienie w urzędach, fabrykach, zajmowali się pracą pedagogiczną. W roku 1975 powstało w Zielonej Górze Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych, z którym przez wiele lat związani byli m.in. A. Bagiński, I. Bierwiaczonek, A. Buchalik-Drzyzga, K. Maj-Mazur.