duğunu saptarlıktan sonra şu yargıya varmıştır: İnsanın geçmişinin ilk dönemlerine iliş kin arkeolajik kanı tlar büyük ölçüde abartılarak yorumlanmıştır; taş aletlerle ilintilendi rilen kemik kalıntıları aslında arada bir kendini gösteren leşçil beslenme alışkanlıkların dan kalan artıklardan başka birşey değildir. Taş aletlerle kemiklerin birlikteliği hiçbir bi çimde konaklama yerlerinin bir göstergesi olamazdı . Çünkü Binford'a göre, avlanıp toplayarak geçinme yöntemi çok yeni bir gelişmeydi. Bu konuda Binford, "Avlanarak ge çinme yönteminin ilk belirtileri ı oo bin-35 bin yıl önce görülmeye başlandı ; dolayısıyla bizim soyumuz giderek yaYaş yayaş gelişen süreçlerle değil, görece kısa süren bir dönem boyunca anlık sıçramalarla evrimleşmiştir" diye yazmıştır. Sonuç olarak, Binford 'a göre, modern insanın en yakın atası , "marjinal leşçilleri n " pek az üzerindeydi; kısacası , insa nın yaşam biçimi kesintili bir evrim çizgisi izlerken yakın geçmişte birdenbire bugünkü davranış biçimine bürünmüştür. ı 985 'te ölümünden önce Hanard'da arkeolog olan lsaac değişik bir sonuca vardı.
Bu bilim adamı özellikle, kemiklerle taş aletlerin birlikteliğinin insansıların etkinlikle riyle doğrudan Hintili olduğu varsayımını kanıtlamak amacıyla, çok sayıda meslektaşının da katıldığı bir ekip halinde Kenya'da Turkana Gölü'nün doğusundaki ı ,5 milyon yıllık alanı gün ışığına çıkararak, kemik kalıntılarının bu alana başka yerlerden getirilmiş, taş aletlerin burada yapılmış ve bunları n kimilerinin kemiklerden et sıyırmak için kullanıl mış olduğunu göstermiştir. Taş yonga ağızlarının mikroskopla incelenmesinden , bunla rın bir kısmının ağaç ya da daha yumuşak bitki türlerini kesip parçalamak için kullanıl mış olduğu anlaşılmıştır. Bu tür bulgular küçük bir ırmağın kıyısındaki bu alanın yalnızca etoburların yedik lerinden arta kalan leşleri yiyerek beslenmeye değil, başka beslenme etkinliklerine de sahne olduğunu göstermiştir. Bununla birlikte, lsaac yine de temkinli dananarak, bu alanın modern insan için düşünülen anlamda bir konaklama yeri işlevi gördüğünü kanıtlamanın mümkün olmadığını belirttikten sonra, "İlk insansıların yaşamı çeşitli bes lenme etkinliklerine dayanıyordu. Avianma-bitkisel besin toplamaya dayalı beslenme yöntemi insanın tarihi boyunca yavaş yavaş gelişmişti; bunun ilkel biçimi bugünkü in sanı n ortaya çıkışından önce de vardı " demiştir. Belki de arkeologlar arasındaki bugün kü ortak kanıyı da büyük ölçüde yansı tan Isaac 'ın bu yaklaşımı, tarım öncesi bugünkü insanın beslenme ve yaşam biçiminin giderek gelişen bir evrim sürecinden geçip gel diğini ortaya koymuştur.
44