Ένα ποσοστό το οποίο προσεγγίζει το 15% για τις ανεπτυγμένες κοινωνίες, θα αναπτύξει χολολιθίαση στην τέταρτη με πέμπτη δεκαετία της ζωής. Μια μικρή στατιστική υπεροχή στην εμφάνιση της νόσου έχει ο γυναικείος πληθυσμός πιθανότατα λόγω ορμονικών παραγόντων. Σε πολλές περιπτώσεις η κλινική συμπτωματολογία απουσιάζει, ο ασθενής επισκέπτεται τον ιατρό για άλλο λόγο και η χολολιθίαση αποκαλύπτεται τυχαία σε κάποιο υπερηχογραφικό έλεγχο.
Natural Healing
[Χολολιθίαση]
Μπορούμε να αποφύγουμε το χειρουργείο;
Γράφει ο Χάραλντ Γκέαρ, φυσικοπαθητικός
Π
ερίπου το 10-20 τοις εκατό των ανθρώπων που ζουν στις περισσότερες χώρες της Δύσης εμφανίζουν χολόλιθους (Dig Dis Sci, 2007; 52: 1313–25) που προκύπτουν όταν η χολή, το υγρό πέψης του λίπους που παράγεται από το ήπαρ και αποθηκεύεται στη χοληδόχο κύστη, σκληραίνει και μετατρέπεται σε σκληρά κομμάτια σαν πέτρα. Υπάρχουν διάφοροι τύποι χολόλιθων, αλλά κυρίως είναι «μεικτές» πέτρες, που παρασκευάζονται από τη χοληστερόλη συν τα άλατα ασβεστίου και άλλων συστατικών της χολής. Αυτά θεωρείται ότι σχηματίζονται όταν η χολή περιέχει πολύ χοληστερόλη, ή όταν η χοληδόχος κύστη δεν αδειάζει όπως θα έπρεπε. Οι χολόλιθοι μπορεί να περάσουν απαρατήρητοι για χρόνια, αλλά, όταν σφηνώνουν στους χοληφόρους πόρους που μεταφέρουν τη χολή από το ήπαρ στο λεπτό έντερο, μπορούν να προκαλέσουν επώδυνη απόφραξη. Η χολή τότε εμποδίζεται από το να εισέρθει στο έντερο για να βοηθήσει την πέψη, οδηγώντας σε κολικούς της χοληδόχου κύστης (πόνος στην άνω δεξιά κοιλιακή χώρα) και συμπτώματα όπως φούσκωμα, ρέψιμο, μετεωρισμός, ναυτία, εμετό και ενίοτε ίκτερο. Η πλήρης ή μερική απόφραξη μπορεί επίσης να προκαλέσει ερεθισμό και φλεγμονή της χοληδόχου κύστης, γνωστή ως «χολοκυστίτιδα». Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι πυρετός και παρατεταμένος πόνος. Οι περισσότεροι άνθρωποι με χολόλιθους, ωστόσο, δεν έχουν κανενός είδους συμπτώματα. Δεδομένου ότι μόνο το 10-25 τοις εκατό των ασυμπτωματικών ασθενών αναπτύσσουν ποτέ συμπτώματα, η συνήθης σύσταση είναι απλή παρατήρηση (Dig Dis Sci, 2007; 52: 1313–25). Για συμπτωματικούς ασθενείς, ωστόσο,
36 Holistic Life
η χολοκυστεκτομή, η χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του χοληδόχου κύστης, είναι ο χρυσός κανόνας (Am J Gastroenterol, 1993; 88: 633–9). Ευτυχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να αποφευχθεί η χειρουργική επέμβαση με τη λήψη μέτρων ώστε να εμποδιστεί η ανάπτυξη νέων λίθων ή η περαιτέρω ανάπτυξη των ήδη υπαρχόντων. - Αλλάξτε τη διατροφή σας. Προτιμήστε τις φυτικές από τις ζωικές πρωτεΐνες και τους ανεπεξέργαστους και όχι τους επεξεργασμένους υδατάνθρακες (Am J Epidemiol, 2004; 160: 11–8; Med Hypotheses, 2003; 60: 143–7). Καταναλώνοντας τροφές πλούσιες σε ασβέστιο και φυτικές ίνες, ιδιαίτερα αυτές που βρίσκονται στα τρόφιμα ολικής αλέσεως, καθώς και ορισμένα φρούτα και λαχανικά, μπορείτε επίσης να ωφεληθείτε (Am J Surg, 1993; 165: 541–8; Am J Gastroenterol, 2004; 99: 1364–70). Τα τρόφιμα που πρέπει να αποφύγετε περιλαμβάνουν κορεσμένα λίπη και επεξεργασμένα σάκχαρα (Am J Clin Nutr,
1999; 69: 120 - 6). - Ελέγξτε τη χοληστερόλη σας και, αν είναι απαραίτητο, προτιμήστε μια διατροφή χαμηλή σε χοληστερίνη. - Κάνετε μικρά γεύματα σε τακτά χρονικά διαστήματα για να μειωθεί ο χρόνος αποθήκευσης χολής στην χοληδόχο κύστη (Am J Surg, 1993; 165: 541 - 8). - Χάστε βάρος, καθώς οι άνθρωποι με χολόλιθους είναι συχνά υπέρβαροι (Obes Res, 1993;1: 51 - 6). Ωστόσο, πολύ ταχεία απώλεια βάρους θα μπορούσε να αυξήσει τον κίνδυνο σχηματισμού λίθων, έτσι, εάν είναι απαραίτητο, στοχεύστε να μην χάνετε περισσότερο από 1,5 kg/εβδομάδα (Ned Tijdschr Geneeskd, 2004; 148: 174-7). - Πίνετε άφθονο νερό για την πρόληψη υπερσυγκέντρωσης χολής. - Καταναλώστε περισσότερα καρύδια, καθώς σχετίζονται με μειωμένο κίνδυνο να χρειαστεί χολοκυστεκτομή (Am J Clin Nutr, 2004; 80: 76-81). - Ασκηθείτε. Σε μια μελέτη σε περισσότερες από 60.000 γυναίκες, η τακτική άσκηση (όπως η ποδηλασία, το τρέξιμο και η κολύμβηση) μείωσε δραματικά τον κίνδυνο χολοκυστεκτομής (Ν Engl J Med 1999; 341: 777-84). Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι το 34 τοις εκατό των περιπτώσεων συμπτωματικής νόσου χολολίθων σε άντρες θα μπορούσαν να αποφευχθούν με την αύξηση άσκησης (30 λεπτά προπόνησης αντοχής, πέντε φορές την εβδομάδα) (Ann Intern Med, 1998; 128: 417-25). - Αποφύγετε τα αντισυλληπτικά χάπια, καθώς μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο χολολιθίασης σε ορισμένες γυναίκες (Br Med J [Clin Res Ed], 1984; 288: 1795-9). - Πάρτε συμπληρώματα. Οι βιταμίνες C και E, η βήτα-καροτίνη και το μαγνήσιο μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη της χολολιθίασης (Clin Chim Acta, 2004; 349: 157–65; Am J Gastroenterol, 2008; 103: 383–5). - Δοκιμάστε βότανα. Η σιλυμαρίνη, το δραστικό συστατικό του Milk Thistle (γαϊδουράγκαθο), μπορεί να αποτρέψει τους χολόλιθους, μειώνοντας τη χοληστερόλη στη χολή (J Hepatol, 1991; 12: 290 με 5). Tα turmeric (κουρκoυμάς), oregon grape (Mahonia aquifolium), bupleurum και gold coin grass (Jin Qian Cao) μπορεί να μειώσουν τη φλεγμονή της χοληδόχου κύστης και να ανακουφίσουν την συμφόρησης στο ήπαρ (Med Hypotheses, 2003; 60: 143–7). Ωστόσο, φροντίστε να συμβουλευτείτε έναν εξειδικευμένο εναλλακτικό επαγγελματία υγείας πριν δοκιμάσετε οποιαδήποτε από αυτές τις θεραπείες. - Σκεφτείτε να κάνετε βελονισμό / ηλεκτροβελονισμό αν εμφανιστούν συμπτώματα, είτε μαζί με κινέζικα αφέψημα βοτάνων, που μπορούν να είναι αποτελεσματικά για τη θεραπεία της χολολιθίασης (Zhongguo Zhen Jiu, 2006; 26: 772-4; J Tradit Chin Med, 2006; 26: 167-9).