2009 Blijdorp PB Krant

Workshop Hoedje van Papier in de Wijk - PB Krant - Editie 1 - April 2009

Even voorstellen...

De redactie van de PB Krant

Interviews

Een bezoek aan Rotterdam Airport

en heel veel foto’s!

Onderzoek in de buurt

Voor jullie ligt de allereerste editie van de PB Krant. Een uitgave die is gemaakt door ons: jonge verslaggevers en fotografen uit de Rotterdamse wijk Blijdorp. We laten jullie zien waaraan we tijdens de workshops Journalistiek en Fotografie van stichting Hoedje van Papier hebben gewerkt.

We hebben heel veel mensen geïnterviewd, spannende uitstapjes gemaakt en zijn op onderzoek uit geweest in de buurt. Alles wat we hebben gedaan, is ook vastgelegd op fotocamera. Jullie kunnen onder andere lezen over vuil in het park, drukke kruispunten en overlast door jongeren in de supermarkt. Maar ook over de belevenissen van een wijkagent of iemand die dakloos is geweest. Daarnaast lezen jullie wat we gedaan hebben op Rotterdam Airport. Alle informatie en foto’s die we tijdens de workshops verzameld hebben en de stukjes die we hebben geschreven, presenteren we met trots in deze PB Krant.

Met gepaste trots presenteren we het eerste kindermagazine van Blijdorp dat door de inzet van velen, maar vooral door de kinderen van de basisscholen de Prinses Beatrixschool en de Piersonschool, tot stand is gekomen! We hopen hiermee dat alle kinderen die aan de workshop hebben meegedaan het leuk en leerzaam hebben gevonden. Stichting Hoedje van Papier gaat uit van kennis, talenten, creativiteit en verantwoordelijkheidsgevoel van kinderen en probeert deze eigenschappen samen met hen verder te ontwikkelen. Op deze manier proberen we een steentje bij te dragen aan de ontwikkeling van kinderen en te werken aan hun zelfbeeld en zelfvertrouwen.

Met de medewerking van vele enthousiaste en goede workshopleiders is het gelukt dit project tot een succes te maken en hebben we de mogelijkheden gekregen met de kinderen reportages te maken van spannende plekken in en buiten de wijk en interviews te houden met belangrijke en beroemde mensen uit de wijk en de stad. Kortom, er is voor veel kinderen een nieuwe wereld opengegaan.

Stichting Hoedje van Papier is oorspronkelijk opgezet om een project voor werkende (straat)kinderen in Cusco, Peru te ondersteunen. Het is daar opgezet door Liesbeth Kerstens. Ook hier geldt dat dit project zich inzet om kinderen een stem te geven en hen in zichzelf te laten geloven. Net als hier gebeurt dit door samen te werken met heel veel kinderorganisaties en vakmensen die verstand van zaken hebben en goed met kinderen kunnen werken. Hiermee wordt onder andere een kinderstraatkrant, een tv-programma en een kindermuseum ontwikkeld. Sinds 2005 hebben in Peru inmiddels als meer dan zevenhonderd kinderen deelgenomen aan de activiteiten daar.

Voor meer informatie: www.pasalavoz.nl.

We gaan ervoor om dit project in de verschillende wijken van Rotterdam verder te ontwikkelen en zoveel mogelijk kinderen zo de kans te geven hun stem te laten horen.

We wensen je heel veel leesplezier!

Het team van Hoedje van Papier.

Even voorstellen...

De redactie van de PB Krant

De Prinses Beatrixschool en de Piersonschool Ik ben Ashley Rodrigues (10). Mijn hobby’s zijn zwemmen en taekwondo. Ik doe mee met de workshop omdat de naam zo ‘cool’ klinkt. Het leukste vind ik iemand interviewen en een echte krant maken.

Ik ben Joëla Mantingh (9). Mijn hobby’s zijn hutten bouwen, turnen en circus. Ik doe mee met de workshop omdat de naam leuk is en omdat ik wil weten hoe het leven van een journalist eruit ziet. Het leukste vind ik om heel veel te zien van een journalist.

Ik ben Jaimisa Bamba (9). Mijn hobby’s zijn zingen en toneel. Ik doe mee met de workshop omdat ik heel creatief ben. Het leukste vind ik het om op stap te gaan en mensen te interviewen.

Ik ben Jade Warner (10). Mijn hobby’s zijn zingen, dansen en in mijn dagboek schrijven. Ik doe mee met de workshop omdat ik het leuk vind om mensen te interviewen. Het leukste vind ik dingen ontdekken over mensen.

Ik ben Berkay Simsek (10). Mijn hobby’s zijn xboxen, buitenspelen, streken uithalen, tafeltennis en fietsen. Ik doe mee met de workshop omdat ik graag mensen wil interviewen.

Dat lijkt me ook het leukste.

Ik ben Jarno Ottens (9). Mijn hobby’s zijn muziek maken, buiten spelen en computeren. Ik doe mee met de workshop omdat het me leuk lijkt om nieuws te maken. Het leukste vind ik over nieuws schrijven en interviewen.

Ik ben Lars Sinnema (10). Mijn hobby’s zijn voetbal, karate, rugby, judo en zwemmen. Ik doe mee met de workshop omdat de naam me aanspreekt. Het leukste vind ik het om te lezen en te schrijven.

Ik ben Ashraf Bilaakab (9). Mijn hobby is basketbal. Ik doe mee met de workshop omdat het me leuk lijkt. Het leukste vind ik om te lezen en te schrijven.

Ik ben Rochelle Bot (10). Mijn hobby’s zijn zingen, dansen en buiten spelen. Ik doe mee met de workshop omdat ik het heel interessant vind. Het leukste vind ik het om iemand te interviewen.

Ik ben Jesse Sedoc (9). Mijn hobby’s zijn dansen en basketballen. Ik doe mee met de workshop omdat ik journalistiek leuk vind. Het leukste vind ik op pad gaan.

Ik ben Cansel Koyun (12). Mijn hobby’s zijn taekwondo, lezen, film kijken en muziek luisteren. Ik doe mee met de workshop omdat ik het wel leuk vind om zoiets uit te proberen en ik ook vaak interviews gehouden heb. Het leukste vind ik om samen te werken en mensen te kunnen interviewen.

Workshopleiders

Juf Angelique van Tilburg

Juf Renate Ekelhoff

We krijgen allemaal een krant en kiezen een artikel dat we leuk of spannend vinden. De artikelen die we het interessantst vinden gaan over sport, veiligheid op straat, het milieu, het klimaat, de gevangenis en de uitbreiding van Rotterdam Airport en het lawaai dat daar vandaan komt. Deze onderwerpen willen we zoveel mogelijk gaan bespreken de komende weken.

We interviewen een mevrouw die bij ons komt kijken zodat ze een stukje kan schrijven over de workshops Journalistiek en Fotografie voor de Stadskrant Rotterdam. Zo kunnen we gelijk de interviewvragen die we hebben geleerd oefenen.

Wie bent u?

Lot Piscaer en ik woon in het Oude Westen van Rotterdam.

Mijn beroep is journalist.

Wat vindt u leuk aan uw beroep?

Om op allerlei plekken te komen en mensen te ontmoeten.

Waarom heeft u dit beroep gekozen?

Dat was eigenlijk een beetje toevallig.

Waarom was het toevallig?

Ik heb voor iets anders geleerd. Maar ik ging steeds meer schrijven en toen werd ik journalist.

Waar heeft u voor geleerd?

De opleiding die ik heb gedaan is kunstwetenschappen.

Wanneer werd u journalist?

In 2005.

Vindt u het leuk om onze vragen te beantwoorden?

Heel leuk, maar wel een beetje eng.

Verslaggevers: Jade, Jesse en Lars Veiligheid in de buurt vinden we belangrijk. We hebben een kijkje genomen bij het drukke kruispunt van de Schieweg en de Stadhoudersweg. Er is veel verkeer: auto’s, fietsen, voetgangers, trams, bussen en vrachtwagens. Ze rijden hier ook best hard en niet iedereen houdt zich aan de regels. We zagen zelfs een juf van onze school door rood fietsen.

De mensen die we hebben geïnterviewd zeggen allemaal dat het niet anders kan dat het hier druk is, omdat mensen zich toch moeten kunnen verplaatsen. Ze hebben wel ideeën over hoe het beter kan. Meneer Bonten: ‘‘Mensen moeten zich in het verkeer aan de maximum snelheid houden. Als ik eerlijk ben houd ik me zelf ook niet altijd aan de regels en loop ik weleens door het rode licht als er niks aan komt. Mijn vrouw geeft me dan vaak een standje.’’

Mevrouw Margot

Mevrouw Sonja: ‘‘Het is goed als mensen meer met de fiets en het openbaar vervoer naar hun werk gaan en boodschappen gaan doen. Helaas kan dat niet altijd.’’ Mevrouw Margot: ‘‘De politie moet meer controleren of mensen zich aan de regels houden.’’

Meneer en mevrouw Bonten

Mevrouw Sonja

Verslaggevers: Cansel, Jarno en Rochelle Bij de Plus Supermarkt aan het Stadhoudersplein mogen niet meer dan twee jongeren tegelijk naar binnen. We onderzoeken waarom de supermarkt deze regels hanteert.

We interviewen Latoya Emid, de manager van de supermarkt. Ze vertelt: ‘‘Jongeren mogen niet naar binnen zodat we beter overzicht kunnen houden. Ze veroorzaken veel overlast, vooral voor andere klanten. Veel jongeren zijn erg brutaal en schelden en bedreigen soms zelfs andere mensen en medewerkers. Het gebeurt weleens dat er politie bij moet komen. We willen dat zoveel mogelijk beperken, daarom hebben we deze regels. Zonder regels is het een chaos. En er wordt heel veel gestolen, vooral door jongeren.’’

Terwijl we twee dames van de supermarkt aan het interviewen zijn rent er een jongen naar buiten met een grote boodschappentas vol met make-up. Een dief! De mensen van de supermarkt en drie bezoekers gaan er meteen achteraan.

Hij rent zo hard dat ze hem niet meer in kunnen halen. Wat een nieuws! Nu zien we gelijk waarom deze regels gelden in de supermarkt.

Latoya Emid

Verslaggevers: Jaimisa en Joëla Veel vuil op straat is slecht voor het milieu en het ziet er niet netjes uit. We gaan op pad naar het Vroesenpark om te kijken wat anderen mensen van rommel op straat vinden.

Eerst interviewen we meneer Geijs. Hij werkt voor de Roteb en is vuil aan het opruimen. Hij zegt dat er overal troep ligt en dat alle mensen rommel achterlaten.

Iedereen zou het zelf op moeten ruimen, dan wordt het overal een stuk netter en hoeft hij minder te doen.

Meneer Geijs

Mevrouw Ineke is met haar hondje aan het wandelen. Ze vertelt dat er vooral in de zomer veel rommel in het park ligt: ‘‘Er zitten dan veel mensen op het grote veld die hun troep niet opruimen. Iedereen moet zijn eigen rommel opruimen en de Roteb moet vaker schoonmaken.’’ We vragen haar of ze de poep van haar hond opruimt. Ze antwoordt: ‘‘Ja altijd, ik heb zelfs een zakje bij me.’’

Mevrouw Ineke

Wijkagent Gerhard Langeler is bij ons op bezoek geweest. Hij is werkzaam bij het politiebureau aan de Walenburgerweg.

Politieagenten hebben een spannend beroep. Daar willen we het fijne van weten!

Vindt u het leuk om politieagent te zijn?

Heel erg leuk. Het is afwisselend werk. Ik geef lessen op scholen, werk met verslaafden, houd verkeerscontroles, pak overlast aan en doe nog veel meer. Elke dag is weer anders.

Waarom heeft u dit beroep gekozen?

Ik wil graag mensen helpen die hulp nodig hebben.

Heeft u weleens kinderen op heterdaad betrapt?

Ja. Ze waren iets aan het stelen. Ze moesten daarna naar bureau Halt om voor straf te werken.

Pakt u weleens volwassenen op?

Ja, afgelopen weekend nog. Er liep ’s nachts een man van veertig jaar over straat met een fiets die nog op slot zat. Hij bleek ‘m te hebben gestolen. Toen hebben we die man opgepakt.

Heeft u weleens gevochten?

De politie is er om geweld tegen te gaan. Alleen als het echt niet anders kan gebruik ik geweld. Ik probeer er eerst uit te komen door te praten. Als dat niet werkt en mensen zijn agressief dan komt het voor dat ik moet vechten. Pas als het echt gevaarlijk wordt gebruik ik de wapens die in mijn riem zitten.

Wat draagt u allemaal bij u in uw riem?

Handboeien, een telefoon en een portofoon, pepperspray, een gummiknuppel, een zakmes, kogels en een pistool.

Wijkagent Langeler laat ons alle wapens zien. We mogen zelfs proberen hoe het is om handboeien om te hebben. En hij zet de portofoon aan zodat we meldingen die binnen komen kunnen horen. We horen een bericht over een mevrouw die schade heeft aan haar auto, omdat er twee containers tegenaan zijn gereden.

Wat is het ergste dat u heeft meegemaakt?

Dat er iemand is doodgeschoten.

Vindt u het eng om agent te zijn?

Nee, ik vind het niet eng.

Bent u zelf weleens opgepakt?

Ja, ik heb gereden zonder rijbewijs. Op de dag dat ik mijn rijbewijs mocht ophalen bij de gemeente lag er heel veel sneeuw dus kon ik niet de straat op. ’s Avonds mocht ik een klein stukje rijden van mijn moeder terwijl ik mijn rijbewijs nog niet had opgehaald. Toen ben ik aangehouden. Ik heb geen boete gekregen, maar was wel even heel erg bang.

Wat vindt u van het verkeer in de wijk?

Overdag is het best rustig op straat. ’s Avonds wordt het druk.

Alle mensen komen dan thuis van hun werk. Er zijn ook weleens te weinig parkeerplekken. Mensen zetten dan hun auto op de stoep.

Geeft u bekeuringen aan mensen die troep maken?

Ja, vooral aan mensen die hun huisvuil te vroeg op straat zetten.

Dat geeft zo’n rotzooi.

Wat doet u als er mensen door een rood stoplicht lopen?

Meestal geven we alleen een waarschuwing. Als de situatie erg gevaarlijk is schrijven we ook weleens een boete uit.

Door Joëla Het was een leuke dag met een wijkagent. Hij heeft allemaal dingen laten zien. Zijn naam is Gerhard Langeler hij is 42 jaar en hij vindt zijn werk erg leuk omdat het erg afwisselend is. Hij geeft ook mensen bekeuringen als ze troep maken. Hij heeft ook weleens iemand opgepakt, maar dat vind ik ook wel logisch want hij is agent. Gerhard heeft ook weleens een kind opgepakt dat had gestolen. Het is niet eng om wijkagent te zijn.

Wij hebben hem geïnterviewd over hoe hij dakloos is geworden, het leven op straat en hoe het nu met hem gaat.

Door Jarno Peter begon zijn verslaving toen hij zestien was en ging daarna steeds zwaardere drugs gebruiken. Hij ging op vakantie naar Italië, maar daar hadden ze alleen drugs die je moet spuiten en daarna gebruikte hij alleen dat nog. Dat kostte heel veel geld dus ging hij thuis wietplanten verkopen. De politie kwam erachter, toen had hij geen huis meer. Hij stal voor geld en moest naar de gevangenis. Hij ging naar een kliniek en na twee jaar kreeg hij een nieuw huurhuis.

Door Jade Had u vrienden die ook drugs gebruikten?

Ja, mijn vrienden gebruikten ook en ik deed mee.

In het begin vond ik het vooral heel stoer.

Door Jaimisa Op zijn zestiende gebruikte hij allerlei drugs, zoals speed en heroïne. Hij had vaak ruzie met zijn moeder en andere familie.

Hij werd dakloos omdat hij wiet in huis liet groeien. De politie kwam erachter en toen moest hij zijn huis uit. Hij is vaak naar een afkickkliniek geweest. Peter is ongeveer een half jaar dakloos geweest. Hij vond het niet leuk om drugs te gebruiken. Toen hij dakloos was hebben zijn oom en tante hem het meeste geholpen.

Hij had ook schulden bij een drugsdealer. De drugs die hij kocht, kostten hem minimaal vijftig euro per dag. De vriendinnetjes die hij had waren het op een gegeven moment zat dat hij drugs gebruikte en lieten hem zitten. Nadat hij de laatste keer in een kliniek was geweest ging het beter. Hij kreeg een huis aangeboden.

Peter woont nu in Bussum. Hij heeft een vrouw en is gelukkig.

Hoe was het om dakloos te zijn?

Niet leuk en eenzaam.

Wat vonden uw ouders ervan?

Heel erg.

Heeft u nu nog contact met vrienden van vroeger?

Nee, helemaal niet.

Door Berkay Hoe voelt het om te bedelen?

Bedelen is niet leuk en dat heb ik dan ook niet gedaan. Daar zou ik me te erg voor schamen. Ik stal vooral kleding en verkocht dat of ruilde het met een dealer voor drugs.

Wat vond u lekker aan drugs?

Het gaf me een kick en ik voelde me ‘happy’ als ik gebruikte. Ik raakte verslaafd aan dat gevoel.

Door Lars Hoe bent u gestopt met drugs?

Op een gegeven moment werd het te veel voor me. Het werd steeds vervelender en moeilijker en toen besloot ik te stoppen. Dat wilde ik heel graag. Het is hard knokken om te stoppen met drugs. Je moet kiezen: of je gaat dood of je doet het niet meer.

Door Cansel Bent u toen u verslaafd was opgevangen door iemand?

Ik heb bij vrienden geslapen en in een pension gezeten. En ik ben een korte tijd opgevangen door familie.

Moest u op een wachtlijst toen u wilde stoppen?

Ja, het duurde heel lang voordat ik in een afkickkliniek terecht kon. Toen ben ik naar een andere kliniek gegaan waar de wachtlijst korter was.

Dacht u weleens: had ik het maar niet gedaan?

Ja, heel erg vaak.

Wat voor werk doet u nu?

Ik geef voorlichting over dakloos zijn en drugsgebruik om mensen te waarschuwen voor de gevaren van drugs.

We zijn naar Rotterdam Airport geweest, dat is een regionale luchthaven. Mevrouw Anastatia heeft ons van alles over het vliegveld verteld en daarna mochten we zelf op de luchthaven rondkijken.

We hebben een kijkje genomen bij de aankomsthal, de douane, balies van de reisorganisaties en het panoramaplatform. We hebben veel geleerd en boekjes gekregen over het vliegveld en over dat je geen scherpe spullen en vloeistoffen mee het vliegtuig in mag nemen. Ook hebben we een vliegtuig zien opstijgen.

Vragen aan Anastatia Haynes van Rotterdam Airport Is er hier weleens een ramp gebeurd?

Het enige dodelijke ongeval dat we hier hebben gehad is dat er een jongen van 23 met een sleepvliegtuigje verkeerd terecht is gekomen.

Is er weleens een vliegtuig gekaapt?

Ja, vorig jaar nog. Een man heeft toen naar het vliegveld gebeld met de melding dat er een bom in een vliegtuig zat, omdat hij niet wilde dat het toestel weg ging. Zijn vriendin zat in het vliegtuig. Zij ging met haar man op vakantie en daar was hij jaloers op.

Wat is het grootste vliegtuig dat hier is geweest?

Een Boeing 747.

Wat gebeurt er in de toren met het huisje aan de bovenkant?

Dat is een verkeerstoren. De mensen die daarin zitten, zorgen ervoor dat de vliegtuigen de juiste informatie krijgen om te landen. Dat is nodig omdat er in de lucht geen stoplichten zijn. Ze communiceren daarom vanuit de toren met de piloten over wat wel en wat niet kan.

Door Jaimisa Er is maar ĂŠĂŠn keer een ramp gebeurd op Rotterdam Airport.

Een jongen van 23 jaar is met een sleepvliegtuigje neergestort.

Hij was dood. Soms is er vertraging. Er komen per jaar 1,1 miljoen passagiers op het vliegveld. Er kunnen eigenlijk veel meer passagiers komen als ze groeien, maar dat mag niet omdat vliegtuigen veel geluid maken en dan is er teveel geluidsoverlast. Daarom heeft het vliegveld van de gemeente een emmer gekregen die vol geluid mag. Als de emmer met geluid vol is, mogen er geen vliegtuigen meer komen. Of de luchthaven moet heel veel geld gaan betalen.

Fotopagina

STICHTING BOSHUYSEN