penceremden dýþarý bakýyorum ...aðaçlar tomurcuk almýþ. Benim gönlüm ezelden sonbahara daha çok kaymýþ, ama ilkbaharý mânâsýndan dolayý çok seviyorum. Biz çocukken âile büyüklerimiz, ninelerimiz, bu zamanlarda yaz hazýrlýklarý yaparlardý. Yazdan çalma güneþli bir sabah, evler evvelden anlaþýlmýþ gibi cümleten boþaltýlýr, eþyalar hep bir arada havalandýrýlýrdý. Hatýrlýyorum; kadýnlar bahçe içinde büyük bir eðlence içinde nevresimleri, örtüleri yýkar, güneþin altýna kurumaya býrakýrlardý. En büyüklerin evlerinde sandýklar açýlýr, çeyizler, emânetler yýkanýp kolalanarak ütülendikten sonra yeniden yerlerine kaldýrýlýrdý. O zamanlar birçok þeye olduðu gibi, bu organizasyonlara da büyüklerimizin neden böyle yaptýklarýný anlamaz hâlde, biraz hayran, biraz alaycý ifâdelerle bakardýk. Geçtiðimiz haftasonu, ben de balkonumdaki çiçeklerin topraklarýný eþeledim biraz. Kimisine yeni yer, kimisine yeni gübre verdim; kimisini de daha sonra elden geçmek üzere býraktým. Düþünüyordum da, eski topraklar hep bizden bir adým öndelermiþ aslýnda. Her edâlarýnda bir mânâ, her hareketlerinde bir ders varmýþ. Keþke bizler de onlar gibi mânâyý kavrayýp, yaþayabilsek ayný zarâfet içerisinde. Bahar ne güzel bir zamandýr kalplerimizin bahçelerini de elden geçirmek için... Bir düþünsek, ne çok
çerçöp var o güzelim huzur evlerimizde. Miniminicik kuþlar günden güne uçadursunlar bir diyardan ötekine; çoðu yuvasýz; yarýný düþünmeden bir bir günleri yaþasýnlar, bizler bunca aklýmýzla vesveseler, endiþeler içinde yaþayalým; olacak þey deðil... Oysa kalp evi, temizlendikçe, tevekküle erdikçe gönül hâlini alýr. Okumalarýmýzdan biliyoruz, bize anlatýlan hikâyelerde Hýzýr ýn su içip hayat bulmasýndan veyâ oturduðu yerlerin yemyeþil olmasýndan bahsedilir. Benim anlayýþým, âcizâne, Hýzýr ve hattâ Ýlyas ýn da tevhid inancý arkasýnda hayat bulmalarýna dâirdir. Su semboliktir. O büyükler herþeyde Yaratan ý görebildiklerinden ve herþeyin Yaratan dan oluþunu bildiklerinden, akýllarý selim, gönülleri sabýr ve kudret dolu olabilmiþtir. Bunun sonucunda da ömürlerine ömür eklenmiþtir. O zaman bizler de bu Hýdrellez döneminde, inþaallah kalp bahçelerimizi havalandýralým. Hýzýr a Âb-ý Hayat nefes olmuþ mâdem, bizler de bu baðlamda öðretmenlerimizin sözlerine ve nasihatlerine kulak verelim. O niyaz sözleri dinleyelim ki, ölü kalplerimize hayat verelim. Çünkü her ne kadar sabýr ehli olmaya niyet etsek, her ne kadar küfürden dönsek bile, insanýz ve son ana kadar hatâ yapabiliriz; yapýyoruz da çok þükür. Ancak îtimâdýmýz ve güvenimiz tam olursa, sevgilinin yolunda, saâdete bir derece erebiliriz. Kalp bahçelerimiz ferah, aklýmýz esenlik dolu olur o zaman. Hepimize nasip olsun inþaallah.