ADAPTACJA ARCHITEKTURY REZYDENCJONALNEJ DO NOWYCH FUNKCJI
trafił w ręce prywatne – właściciel od początku przewidywał wprowadzenie do zamku funkcji hotelowych połączonych z ofertą kulturalno-promocyjną. Obecnie prowadzona z dbałością o historyczno-konserwatorskie aspekty placówka należy do sieci Hotele Historyczne Polska i Historic Hotels of Europe. Wieś Trzebieszowice (nim. Kunzendorf ) podzielona była w średniowieczu na cztery części własnościowe: Steinhof („Kamienny Dwór”, „Dwór na Skale”), Oberhof, Rotenhof i Frobelhof. W 132 r. część wsi należała do rodziny Panwitz. Oberhof należał do niejakiego Montani. W 1578 r. Rotenhof odnotowany zostaje jako należący do Christopha von Reichenbach, następnie do Adama von Reichenbach i Josepha Schenkendorf. Właścicielem Frobelhof był Johann Heinrich von Frobel. Steinhof należał do rodu Reichenbach. Około 1620 r. majątek Reichenbachów zostaje zlikwidowany i do końca XVII w. nie posiadamy informacji na temat właściciela. W końcu XVII w. poszczególne części wsi, należące uprzednio do Reichenbachów, skupia w swoich rękach Georg Freiherr von Wallis, potem majątek przechodzi w ręce stryja Georga – Stefana Oliviera von Wallis, który sprzedaje Trzebieszowice hrabiemu von Schlabendorf (w 1783 r.). W 1862 r. Trzebieszowice należały do landgrafini von Fürstenberg z rodu von Schlabendorf, a w 1. ćw. XX w. właścicielem majątku i pałacu w Trzebieszowicach była rodzina Chamare-Harbuval. Zamek i jego otoczenie podlegały na przestrzeni wieków silnym przekształceniom – wraz ze zmieniającą się funkcją poszczególnych elementów założenia, stylami w architekturze i sztuce ogrodowej, a także modą. Obecnie zamek wpisany jest w plan silnie nieregularny, co wynika z nawarstwień kolejnych faz jego rozbudowy i modernizacji, z korpusem głównym założonym w formie nierównego czworoboku, z trzema różnej długości skrzydłami. Zamek wymurowany jest z cegły i – fragmentami – z kamienia, otynkowany. Prócz litografii wykonanej w 1738 r.30, brak źródłowych przekazów ikonograficznych dot. wcześniejszego kształtu zamku. Przeprowadzone przez Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego w czerwcu 1998 r. badania inwentaryzacyjne wykazały, że układ pomieszczeń był kilkakrotnie zmieniany. Zamek powstawał etapami, w latach 1550-1625 (zasadnicze prace zakończono 30
L itografia zamieszczona w: F.A. Pompeius, Kurze geschichtliche Nachrichten zum Album der Grafschaft Glatz,, Glatz 1862.
63