Orhan kemal murtaza tekin yayınevi

"Ne yapacak?"

"Gidecek müdürüme, diyecek yakaladı m kızları ni Mürteza Efendinin vazife bir sırasında uyurlar idi. Sonra nasıl bakaca­ ğım yüzüne amirimin? Demeyecek mi, aşkolsun Mürteza efen­ di, beklemez idim senden bu yolda işlem. Sen ki gördün kurs, aldın sıkı terbiye, olur idin herkesiere nümune-i imtisal. Nasıl yetiştiremedin evlatlarını ?"

Kapıya kadar yeniden gitti, geri geldi: " ... ölürüm, lakin söyletmem vazife hususunda kendime söz. Çünkü bilirim ne demektir bir vazife. Hem bilirsin, nerelerde söylenir namım?"

"Nerelerde?"

"Ta izmirlerde!"

Ferhat'a uzun uzun baktı,sonra sözlerinin ardını getirdi: "Var imiş bir büyük zengin, der imiş ne isterse olsun, alaca­ ğım Mürteza Efendinin kızını oğluma. Neden? Çünkü duymuş aldığım takdirnameleri amirlerimden. Demiş olsun feda öyle adama zeytinliklerim."

"Aşkolsun. Demek yapacaksı n nişan?"

"Vermedim henüz karar."

"Demek çok zengin imiş dünürün?"

"En zengini imiş izmir'in. Zeytinlikler, konaklar, mandıralar hem de ... Demiş: isterim Mürteza Efendiyi de, işitirim onu, et­ medi minnet hiçbir namerde. Var evlerim Manisa'da, hem de mandı ralarım ... Alsın beğendiğini, ister ise olsun onun, tek et­ mesin vermemezlik kızıni. .. " Birden hatırlayarak: "Haa," dedi, tanır imiş Dayım Kolağası Hasan Beyi de!"

Ferhat'ı n hayran, bakışı hoşuna giderek: "Geel," dedi, "içelim birer cıgara be yahu!"

Ferhat'ı n barakasına g irdi, alçak iskemielerden birini çekti, oturdu. Cıgaraları karşılıklı yaktılar.

Murtaza'nın etli burun kanatları hazla titriyordu: "Hasan dayı mla arkadaş imişler memlekette. Demiş, isterim o kahraman kumandanın kanı karışsın kanıma!"

Daha da coşarak, eliyle Ferhat'ın dizine vurdu: 242