Nietzsche böyle buyurdu zerdüşt bilgi yayınları

Sen, hayatın renk renk hınzırlıklarıyla ve melek maskeleriyle dolu tabut değil misin?

Gerçek, bin katlı bir çocuklar kahkahası gibi da­ lar Zerdüşt bütün mezarlara, —bütün o gece ve me­ zar bekçilerine ve karanlık anahtarlarla takırdıyan herkese gülerek.

Sen kahkahanla korkutacak, devireceksin onları: bayılta ayılta göstereceksin onlar üzerindeki gücünü.

Ve uzun alacakaranlık ve ölüm yorgunluğu gel­ diğinde bile, sen batmıyacaksın bizim göğümüzde, ey hayat sözcüsü!

Sen yeni yıldızlar gösterdin bize, ve yeni gece güzellikleri: gerçek, sen gülmeyi renkli bir örtü gibi gerdin üstümüze.

Bundan böyle hep çocuklar kahkahası kaynıyacak tabutlardan; bundan böyle hep güçlü bir yel za­ ferle gelecek bütün ölüm yorgunlukları üstüne: bu­ nun güvencesi ve falcısı sen kendinsin!

Gerçek, s e n o n l a r ı n k e n d i l e r i n i g ö r d ü n d ü ş ü n d e , düşmanlarım: bu senin en korkulu düşündü.

Fakat sen nasıl bu düşlerden uyanıp kendine geldinse, onlar da uyanacaklar kendi kendilerinden, — sana gelecekler!»

Böyle dedi öğrenci; derken bütün öteki öğrenci­ ler de Zerdüşt’ün başına toplandılar, ellerini tuttu­ lar; yatağım, üzüntüsünü bırakıp kendilerine dön­ mesi için ona ne diller döktüler. Ama Zerdüşt, yata­ ğında dimdik oturuyor, dalgın bakıyordu. Uzun süre yabancı bir ülkede kaldıktan sonra yurda dönen biri gibi bakıyor öğrencilerine, yüzlerim yokluyordu; ama daha tanımıyordu onları. Fakat öğrencileri onu ayağa kaldırdıklarında, ne olsa beğenirsiniz, —bir­ denbire bakışları değişti; olup biteni anladı, sakalım sıvazladı, gür bir sesle dedi: «Peki! bu da gününü doldurdu; hazırlayın da, öğ­ rencilerim, iyi bir yemek yiyelim, hem gecikmeden!

Böyle ödemek isterim kötü düşleri!

154