Paris komünü g bourgin a adamov

etmiş olan IIFüncü Bonaparte’m güttüğü dış politika, İm­ paratorluğu mahva sürükleyecek bir savaşla sonuçlan­ mak fteere bulunduğu bir sırada, amansız bir hastalığa yakalanmıştır. Bismarck’m Alman birliği dâvasını taç­ landıracak olan bu. savaş, daha 1866’dan itibaren kaçınıl­ maz bir hâl almıştı. Savaşı, 19 Temmuz 1870’te Fransa açtı. Son derece elverişsiz koşullar içinde: Juarez’in yö­ nettiği millî kurtuluş savaşını bastırmak için bir kısmı Meksika’da bulunan askerî gücü, PrusyalIların sert di­ siplini altında yetiştirilmiş Alman askerî gücüyle kıyas­ lanamayacak kadar zayıftı; dünya kamuoyundaki mane­ vî nüfuzu, arzu edildiği kadar nefret de elde edilen bir saray hayatının ve bir başkentin kötü şöhretiyle gölgelenmişti; siyasî zaaflarından dolayı hiç kimseyle güveni­ lir bir ittifak yapamayacak duruma düşmüştü. Ama gene de Parisliler, bu disiplinsiz, kumandansız ve tam teçhizatsız Fransız kıtalarının seferber edilişini, “Berlin’e!

Berlin’e!” çığlıklarıyla kutlamaktan geri kalmadılar. Pa­ lavracılık ve yalancılık, aldanma ve bilgisizlik, maddî ve manevî düzensizlik: Fransızlar açısından harekâtın baş­ langıcındaki atmosfer işte bu kelimelerle belirlenebilir.

Gereğince hazırlanmış ve yetiştirilmiş olan Alman ordu­ ları, Alsas ve Loren’i kolayca istilâ ettiler. Froeschwiller ve Woerth savaşları (6 Ağustos) Fransız bozgununun ilk belirtileri oldu ve bu yenilgilerin siyasî sonuçları hemen kendini gösterdi: Naip durumunda bulunan İmparatoriçe Eugenie’nin bizzat yönettiği hükümet Paris’te sıkı yönetim ilân ediyor ve Meclisleri de 11 Ağustosta top­ lantıya çağırıyordu. Buna karşılık muhalefet gazeteleri, “Vatan tehlikede” parolası altında, daha ilk günden iti­ baren, bütün yurtdaşların silâhlandırılmasını ve başkent milletvekillerinden kurulu bir Savunma Komitesi kurul­ masını istiyorlardı. Akşama doğru, imparatorlukçu mil­ letvekilleri adına Naip - Împaratoriçeye giden altı tem­ 10