Estetik iii georg lukacs

duyumlar evreni, gerçekten de insanın içselliğinde varolan ve etkinlik gösteren her şeyi kapsamına alır. Böyle bir ev renin kendine özgü yanı, nesnel dünyayı silebildiği ölçü­ de bir «dünya»ya dönüşebilmesidir; başka deyişle bu dün­ ya tüm izleriyle en ince ve en acımasız yanlarıyla, en yüce ve en çarpık yanlarıyla hem her yerdedir, hem de hiçbir yerde değildir. Bu çelişki, bir «mucize» değildir; yalnızca, müziğin, bir mimesis’in mimesis’i olarak kendi kendisine giden yolu bulduğunun, kendini bir kendiiçinlik niteliğiy­ le kurmuş olduğunun bir ifadesidir. Şurada söz konusu olan, basit veya katı bir yalıtılmışlık, kendini dış dünyaya kapamak değil, içselliğin kendi­ içinlik yapısıyla ve belli ölçüde bir dünya görüşüyle temel­ lendirilerek yerleştirilmesidir; bu içşellikte nesnel gerçek­ liğin nesneleri, bağıntıları, olguları varlıklarını salt belir­ siz nesnelik niteliğiyle korurlar. İçsellikle onun tarihsel çev­ resi arasında bulunan ve dünya tarihinin akışı bakımın­ dan haklı bir gerekçesi olan (başka deyişle öznel tikel ni­ teliğin sınırlarını aşan) ilişki hiçbir engelle karşılaşmaksızm, tüm içkin belirlenimlerini sonuna değin gerçekleştire­ rek gelişmesini sürdürebilir; bu arada sözü edilen ilişkinin dış yazgısı, tarinseı gerçeklikle karşılıklı bir etkileşim içer­ sinde az çok, kimi zaman da tanınmayacak ölçüde silikle­ şir. Ancak bu, biçim ve içerik arasındaki müziksel bütün­ lükte bir eksiklik anlamına gelmez. Tam tersine, bu bütün­ lüğün gerçek büyüklüğe ulaşmaya ve normal olarak ken­ dilerini bu tür bir içeriğe kapayan alımlayıcılar üzerinde çekici bir etki yaratmaya yönelik —bunca elverişsiz koşul­ lar altında bile varlığını koruyan— gücü, temelini özellik­ le bu noktada bulmaktadır. Çünkü insan türünün yaşamın­ da içselliğin asıl misyonu şudur: uygulamadaki gerçekleş­ tirebilme olanaklarına aldırmaksızm, duygular içersinde karışık bir biçimde bulunan istemlerin, bunlar yaşamda günün, dahası çağın istemlerine dönüşebildikleri ölçüde, ta­ rihsel yazgısına aldırmaksızm, sözü edilen duyumsamayı* dünyaya ilişkin duyumsamayı katıksız bir biçimde ve hiç­ 126