HAPİSTELER A M A
Rov çeşm-i canrâ berguşâ der bîdilan enderniger Kovmî çü dil zîr u zeber kovmî çü con bî pâ vu ser
Yürü, can gözünü aç, şu âşıklara bir bak hele: Nasıl sarmaşdolaş, gönül gibi bir şey olmuşlar, nasıl gelmişler can gibi elsiz, ayaksız hale. Bahçeden daha güler yüzlü onlar, gülden daha güler yüzlü. Bilgiden daha doğru, akıldan daha hünerli, serviden daha hür. Ölmezlik suyundan daha arı, duru. Hep zerreler gibi havadalar. Güneş onlara kaftan. Balçığa ayak basmışlar, baş komuşlar gönül dizine. Kanların üzerinden geçmişler, kan denizlerinin dalgaları arasından. Etekleri gene tertemiz; bir şey bulaşmamış eteklerine.