ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ
Μάιος 2016-Τεύχος 3
Η Εφημερίδα των μαθητών του Γυμνασίου Νέας Αλικαρνασσού ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ
Οι πρόσφυγες του χθες και του σήμερα Την[Article τελευταία χρονιά το προσφυγικό by Author]
ζήτημα ήταν πρώτη είδηση σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και καθημερινό θέμα στις συζητήσεις μας. Οι εικόνες των στοιβαγμένων στις βάρκες ανθρώπων που προσπαθούν με άμεσο κίνδυνο της ζωής τους να περάσουν από τα παράλια της Τουρκίας στα Ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου είναι ακόμα μπροστά μας. Οι ηλικιωμένοι, τα γυναικόπαιδα και τα ασυνόδευτα παιδιά που παλεύουν με τα κύματα, οι νεκροί που αναγγέλλονταν καθημερινά στοιχειώνουν την σκέψη μας και τις κοινωνίες όλων των λαών που αποκαλούμαστε "πολιτισμένοι". Σε αυτή την καταστροφή η κοινωνία μας δεν έμεινε σιωπηλή. Παρά την οικονομική και πολιτιστική κρίση, παρά το φόβο που χτίζει αναχώματα ανάμεσά μας, υψώθηκαν δυνατές φωνές υποστήριξης και αλληλεγγύης προς τους συνανθρώπους μας. Τα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές δεν έμειναν πίσω σε αυτή την προσπάθεια. Ο χώρος της εκπαίδευσης, υποστήριξε από την αρχή τις δράσεις υπέρ των προσφύγων που οργανώθηκαν σε όλη την Ελλάδα, είτε αυτές αφορούσαν την πληροφόρηση και ευαισθητοποίηση των μαθητών και της
τοπικής κοινωνίας, είτε τη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης και την συνεργασία με φορείς και οργανισμούς που είχαν στόχο να συνδράμουν τους συνανθρώπους μας. Οι μαθητές μας συμμετείχαν στις δράσεις που οργάνωσε το σχολείο και αποφάσισαν να αφιερώσουν το τρίτο τεύχος της σχολικής μας εφημερίδας στο προσφυγικό ζήτημα. Αυτό ήταν αφορμή να θυμηθούν τη μικρασιατική καταστροφή και τους Έλληνες πρόσφυγες του '22. Έκαναν τη σύνδεση με το σήμερα, με τους πρόσφυγες που περνάνε το Αιγαίο και με τους μετανάστες που ήρθαν στη χώρα μας τα τελευταία 20 χρόνια. Σε αυτό το τεύχος οι μαθητές μιλάνε για τους πρόσφυγες μέσα από τα δικά τους μάτια, συζητούν με μετανάστες και Έλληνες μικρασιάτες και γράφουν τις δικές τους όχι και τόσο φανταστικές ιστορίες. Θα δείτε επίσης θέματα που απασχολούν τους εφήβους σήμερα, θα μάθετε για τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους και θα πληροφορηθείτε για τις πολιτιστικές δράσεις -επισκέψεις του σχολείου μας. Τέλος, αν έχετε ελεύθερο χρόνο, εύθυμες ιστορίες μπορεί να σας φτιάξουν το κέφι.
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η εφημερίδα των μαθητών του Γυμνασίου Νέας Αλικαρνασσού Γυμνάσιο Νέας Αλικαρνασσού, Λυμπέρη Λυμπερίου 1, 71601, Νέα Αλικαρνασσός email: gymnalik@ sch.gr, http://gymnalik.gr Συντακτική Ομάδα: Βασιλάκης Νίκος, Βουρλιωτάκης Στέφανος, Δεληγιαννάκη Ελένη, Δημητριάδη Μαρία, Διγενή Ραφαέλα, Ζαργιαννάκη Στέλα, Κάββαλου Δέσποινα, Καλαϊτζάκη Ραφαέλα, Καλαντζάκης Σταύρος, Καστανάκης Μάνος, Κλήμης Οδυσσέας, Κοτσυφάκη Μάρθα, Κυρκάκη Εβελίνα, Κώτη Κυριακή, Λιανουδάκη Γεωργία, Λιαπάκη Μαρίνα, Λιλή Μαρία, Μανουσάκη Δήμητρα, Μανουσάκης Μαρίνος, Μαράκη Σοφία, Μπεζάτι Γκαμπριέλα, Ντόντης Βασίλης, Παπατζανάκης Θοδωρής, Περβολαράκη Μαρία, Πρινάρη Αργυρώ, Σημαντηράκη Μαριλένα, Σμυρνάκη Γιώτα, Σουέντ Λάμπρο, Σουκίου Θοδωρής, Σταμπουλή Φερενίκη, Σταυρουλάκη Μάγδα, Τσαμπανάκη Ηλιάνα, Χατζηδημητρίου Σταύρος, Χριστοδούλου Γιώργος Υπεύθυνοι Καθηγητές: Μαυρομανωλάκη Γεωργία, Παναρέτου Δέσποινα, Πετσίτη Νίκη, Σφυράκης Μιχάλης
ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ Εκατό χρόνια Μετανάστευση και Προσφυγιά Οι Σύριοι που κινδυνεύουν στα νερά του Αιγαίου σήμερα στο δρόμο τους μακριά από τον πόλεμο μας ξυπνούν μνήμες της μικρασιατικής καταστροφής και των Ελλήνων προσφύγων περίπου ένα αιώνα πριν.
Σελίδα 2
Ποιος είναι πρόσφυγας Οι λέξεις "Πρόσφυγας"και "Μετανάστης" ακούγονται συνέχεια γύρω μας. Ξέρουμε πραγματικά τι σημαίνουν;Τι δικαιώματα έχουν;Τι υποχρεώσεις έχει κάθε κράτος που τους δέχεται;
Σελίδα 4
Οι πρόσφυγες μέσα από τα δικά μας μάτια Ακούμε για αυτούς, τους έχουμε όμως δει; τους γνωρίζουμε; τι θα κάναμε αν χτυπούσαν την πόρτα μας;
Σελίδα 5
Μαρτυρίες μεταναστών - Ιστορίες Κάθε άνθρωπος που έχει αφήσει τον τόπο του έχει μια ιστορία να μας διηγηθεί. Οι μαθητές μας τους άκουσαν και έγραψαν τις δικές τους ιστορίες ....
Σελίδα 6
Μαθητές – Εφηβεία Η εικόνα μας, πώς να διαχειριστούμε το άγχος, ποια είναι τα δικαιώματα μας, είμαστε συνδεδεμένοι ...
Σελίδα 10
Κοινωνικά θέματα Ας μιλήσουμε για τα τροχαία ατυχήματα.
Σελίδα 13
Ενδιαφέροντα-Χόμπι Αθλήματα, μουσική, χορός, είμαστε φιλόζωοι.
Σελίδα 16
Σχολικές δράσεις - Επισκέψεις Πολιτιστικά προγράμματα, εκδρομές.
Σελίδα 21
Ελεύθερος χρόνος Θέλουμε και εμείς ελεύθερο χρόνο. Εύθυμες ιστορίες.
Σελίδα 24
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3 ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ
Με την προσφυγική κρίση του Σήμερα ξύπνησαν Μνήμες του Χθες από τη μαθήτρια Λιλή Μαρία
Με μια αναδρομή στο παρελθόν βλέπουμε ότι υπήρχαν από την αρχαιότητα προσφυγικά και μεταναστευτικά κινήματα. Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα, που επηρέασαν την πορεία ολόκληρου του έθνους, είναι η μικρασιατική καταστροφή. Η ελληνική εκστρατεία στη Μ. Ασία, λόγω λανθασμένων υπολογισμών και χειρισμών, κατέληξε σε αποτυχία. Αποτέλεσμα ήταν το ελληνικό κράτος (με εκπρόσωπο της Ελλάδος τον Ελευθέριο Βενιζέλο) να αναγκαστεί να συνθηκολογήσει και τελικά να υπογράψει τη συνθήκη της Λοζάνης (στις 24 Ιουλίου του 1923). Με τη συνθήκη αυτή επισημοποιήθηκε η τουρκική κυριαρχία στη Μικρά Ασία και στην ανατολική Θράκη, ενώ παραχωρήθηκαν στην Τουρκία και η Ίμβρος με την Τένεδο. Επίσης στη συνθήκη της Λοζάνης ενσωματώθηκε ελληνοτουρκική σύμβαση ανταλλαγής πληθυσμών, σύμφωνα με την οποία όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Τουρκίας έπρεπε να μετοικήσουν στην Ελλάδα και όλοι οι μουσουλμάνοι της Ελλάδας να ακολουθήσουν τον αντίστροφο δρόμο. Εξαιρέθηκαν το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως και οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου καθώς και οι μουσουλμάνοι της Δ. Θράκης. Περίπου 200.000 Μικρασιάτες μετακινήθηκαν από την πατρίδα τους με προορισμό την Ελλάδα. Ωστόσο ,πριν από την υπογραφή της συνθήκης είχαν ήδη ξεριζωθεί περίπου 1.000.000 γηγενείς υπό άθλιες συνθήκες, βιώνοντας την εξαθλίωση, την ένδεια και την απειλή του θανάτου. Με την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα , οι πρόσφυγες ήρθαν αντιμέτωποι με πολλά προβλήματα, κυρίως οικονομικής και κοινωνικής φύσεως. Οι Έλληνες τους συμπεριφέρονταν με καχυποψία, ξενοφοβία και συχνά εκφράζονταν για αυτούς με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς (π.χ. τουρκόσποροι και ξενομερίτες). Παρείσακτοι και στις δύο πατρίδες τους, ένιωθαν να μην ανήκουν πουθενά. Ο ρατσισμός, ο φανατισμός, ο δογματισμός, ο εθνικισμός διακατείχαν τους Έλληνες και λειτούργησαν ως τροχοπέδη στην
αποκατάσταση της αρμονίας και της τάξης στη χώρα, μετά την έλευση χιλιάδων προσφύγων στην ελληνική επικράτεια καθώς και στην ομαλή αφομοίωση του πληθυσμού των προσφύγων στην ελληνική κοινωνία. Έπειτα, οι πρόσφυγες άρχισαν να οργανώνονται και εγκαταστάθηκαν στη Μακεδονία, τη Δυτική Θράκη, ενώ μερικοί κατέφυγαν στην Κρήτη, στα νησιά του Αιγαίου και την Πελοπόννησο.
Συνεντεύξεις από το Διαδίκτυο [Ερώτηση] Πώς ονομάζεστε παρακαλώ; Κυριακή Εμμανουηλίδου [Ερώτηση] Κατάγεστε από τη Μικρά Ασία; Ναι, οι γονείς μου γεννήθηκαν εκεί, και έφυγαν όταν έγινε ο ξεκληρισμός το 1922. [Ερώτηση] Αν επιτρέπετε πόσο χρονών είστε; Είμαι εξήντα χρονών. [Ερώτηση] Μπορείτε να μας διηγηθείτε γεγονότα από εκείνο τον καιρό, βέβαια όσα και εσάς σας έχουν αναφέρει οι γονείς σας; Όταν έγινε ο ξεκληρισμός στη Μικρά Ασία και στον Πόντο, ήρθαν το έτος 1922 άνθρωποι απελπισμένοι και δυστυχισμένοι , στην Ελλάδα. Μπήκαν οι Τούρκοι μέσα στον τόπο τους, τους έδιωξαν, έκαψαν τα σπίτια τους, πολλούς τους αποκεφάλισαν, τους σκότωσαν και άλλους τους πήραν μαζί τους. Τους έπαιρναν τα πολύτιμα πράγματά τους (χρήματα, κοσμήματα) το βιος τους. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς την Ελλάδα πολλοί είχαν κολλητικές αρρώστιες και για να μην κολλήσουν και οι υπόλοιποι τους πέταγαν στη θάλασσα, όπως χολέρα, πανούκλα, φυματίωση. [Ερώτηση] Όταν έφτασαν αυτοί οι άνθρωποι πού πήγαν; Άλλοι πήγαν Νάξο, άλλοι Πάτρα, άλλοι Γιάννενα. Αυτοί που έμειναν Αττική τους
πήγαν στο νησί του Αγίου Γεωργίου για καραντίνα για τη χολέρα. Αφού κάθισαν εκεί 40 ημέρες για ανάρρωση με τη βοήθεια των γιατρών, έφυγαν, πήγαν Δραπετσώνα, Νίκαια, Κερατσίνι και αλλού όπου και διαμένουν μέχρι και σήμερα. Αυτοί που εγκαταστάθηκαν στη Δραπετσώνα διατήρησαν τα ήθη και έθιμά τους από τη ζωή που έκαναν στον Πόντο, όπως παραδόσεις, χοροί, φαγητά, συνάξεις. Όλα αυτά τους έδιναν κάποια δύναμη στην προσφυγιά τους, στον πόνο τους, στην ανέχειά τους, γιατί ήταν παντελώς δυστυχισμένοι, δεν είχαν τίποτα δικό τους. [Ερώτηση] Τι τους ένωνε τότε για να μπορέσουν να συνεχίσουν να ζουν; Ένα από αυτά που τους ένωναν ήταν το τραγούδι και ο χορός τους, ο οποίος ήταν εμπόλεμος. Οι παραδοσιακοί αυτοί χοροί έχουν την ιδιότητα να είναι ενωμένοι οι άνθρωποι με τα χέρια, κάτι το οποίο δείχνει την ενότητα τη δύναμη που πρέπει να έχουν οι Έλληνες για την πατρίδα τους. [Ερώτηση] Όταν ήρθαν πού έμειναν, εφόσον δεν είχαν καμία περιουσία και με τι λεφτά ζούσαν; Έκαναν πλίνθρες με χώμα για να κατασκευάσουν τους τοίχους των σπιτιών
2
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3 ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ τους και έβαζαν για σκεπή λαμαρίνες. Σιγάσιγά άρχισαν να δουλεύουν σε ό,τι ιδιότητα ήξερε ο καθένας, όπως γανωντζής (γάνωνε τα ταψιά και τα τσουκάλια), παπλωματάς, τσαγκάρης κ.α. Τον καιρό εκείνο δεν υπήρχε το γκάζι για να μαγειρέψουν και άνοιγαν γκαζοντενεκέδες, τους έχτιζαν και έκαναν το λεγόμενο «μαγκάλι» (φουφού) για να φτιάξουν φαγητό. [Ερώτηση] Θα μπορούσατε να μας αναφέρετε παραδοσιακά φαγητά του Πόντου; Φασόλια με μαύρα λάχανα, χαβίτσι με καλαμποκάλευρο, το τρίμμα, το σούρβα (αποφλοιωμένο όσπριο σπασμένο σαν πλιγούρι), το πακιστάν, το βερένικα, το μπορτς (ρώσικη σούπα, χορτόσουπα), μακαρίνα, βριστό (ανοίγουν φύλλο και το ψήνουν πάνω σε καυτές λαμαρίνες, τα στοιβάζανε και τα κόβανε σαν χυλοπίτες), ντολμάδες με μαύρα λάχανα, πουρμάς (κρεατόπιτα) κ.α [Ερώτηση] Πώς κυλούσε η ζωή, όταν μπόρεσαν σιγά σιγά να επιβιώσουν; Η ζωή κυλούσε ωραία, μπόρεσαν να επιβιώσουν στον ξένο γι΄ αυτούς τόπο. Βέβαια τους βοήθησε και η πολιτεία δίνοντάς τους σπίτια, τα λεγόμενα προσφυγικά. Οι απόγονοι των προσφύγων έγιναν η καινούρια ελληνική γενιά μας. Ο πρώτος Έλληνας πρόσφυγας είναι ο Κ. Παρασκευαϊδης, ο αρχιεπίσκοπός μας, ο Κ. Στεφανόπουλος κ.ά [Ερώτηση] Πώς ονομάζεστε; Ονομάζομαι Σεβαστή Ιωαννίδου και κατάγομαι από τη Μικρά Ασία με πατέρα γεννημένο στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και μητέρα γεννημένη στα Άδανα. [Ερώτηση] Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα για τους γονείς σας; Ο πατέρας μου γεννήθηκε το 1912 ο οποίος στην ηλικία των 12 χρόνων ήρθε στην Ελλάδα. Η μητέρα μου γεννήθηκε το 1916 και ήρθε 6 χρονών εδώ.
μανίκια της μπλούζας της. Αφήσαμε πίσω λίρες τις οποίες είχαμε κρύψει κάτω από το έδαφος και στους τενεκέδες. Αργότερα γυρίσαμε να τα πάρουμε αλλά τα είχαν πάρει όλα οι Τούρκοι. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού η γιαγιά μου έπαθε χολέρα και την πέταξαν μέσα σε ένα κιβώτιο στο Βόλο. Όταν ο γιος της έφτασε στον Πειραιά, πήρε την απόφαση να φύγει να πάει στο Βόλο να ψάξει για τη μητέρα του. Έψαξε σε όλα τα νοσοκομεία αλλά δυστυχώς η μητέρα του είχε πεθάνει. [Ερώτηση] Θυμάστε κανένα άλλο γεγονός το οποίο σας έκανε εντύπωση, όταν το ακούσατε; Θυμάμαι ότι η γιαγιά μου η Σοφία η οποία καταγόταν από τις Παλαιές Φώκαιες της Σμύρνης, όταν πήγε να αποβιβαστεί στο καΐκι μαζί με τα παιδιά της την σταμάτησε ένας Τούρκος και της ζήτησε το δακτυλίδι το οποίο κρεμόταν κάτω από το φουστάνι της με αντάλλαγμα να τη βάλει στο καΐκι. Τότε του το πέταξε στα μούτρα και εκείνος την έσπρωξε απότομα για να μπει στο καΐκι με αποτέλεσμα να πιαστεί το δάχτυλό της και να λιώσει. Και από τότε το δάχτυλο αυτό η γιαγιά το ονόμασε το δάχτυλο του Τούρκου. [Ερώτηση] Έχετε κάποιο αντικείμενο που σας έδωσαν οι συγγενείς σας από τη Μικρά Ασία; Έχω ένα σταυρό ο οποίος είναι φτιαγμένος από 2 λίρες του 1919. [Ερώτηση] Γνωρίζετε γεγονότα από τη Μικρά Ασία ή μήπως κατάγεστε από εκεί; Ξέρω γεγονότα, γιατί η γιαγιά μου ήταν από τη Μικρά Ασία [Ερώτηση] Πριν φύγετε από τη Μικρά Ασία και πριν έρθουν οι Τούρκοι, πώς ζούσαν οι Έλληνες εκεί; Στην αρχή οι Έλληνες ζούσαν φτιάχνοντας διάφορα χειροποίητα έργα, π.χ δαντελωτά υφάσματα, κουβέρτες ακόμα και ολόκληρα χαλιά αλλά ασχολούνταν και με αγροτικές δουλειές…
[Ερώτηση] Πώς ήρθαν οι γονείς στην Ελλάδα;
[Ερώτηση] Όταν οι Τούρκοι μπήκαν στη Μικρά Ασία τι κατάσταση επικράτησε;
Ο πατέρας μου Νικόλαος το 1922 μαζί με τη μητέρα του Σεβαστή, τον πατέρα του Πρόδρομο και τα αδέλφια του (Ιωάννης και Μαρία) φύγανε από τη Μικρά Ασία παίρνοντας μαζί τους μόνο μια βαλίτσα που είχε διπλό πάτο για να κρύβουν εκεί μέσα τις λίρες. Επίσης, η γιαγιά μου έβαλε όλα της τα χρυσά βραχιόλια στα χέρια της τα οποία έφταναν μέχρι τον αγκώνα. Για να μην της τα πάρουν τα είχε κρύψει καλά κάτω από τα
Αργότερα με τον ερχομό των Τούρκων, η κατάσταση που επικράτησε ήταν τραγική. Οι Τούρκοι έκαναν μεγάλες καταστροφές και επίσης έπαιρναν όλα τα ρούχα, κοσμήματα και άλλα αντικείμενα μεγάλης αξίας. Μερικά κοσμήματα οι Έλληνες τα είχαν θάψει μέσα στο χώμα και έτσι δεν έπεσαν στα χέρια των Τούρκων.
[Ερώτηση] Μιλήστε μας για τη στιγμή που οι Έλληνες αποφάσισαν να φύγουν από τη Μικρά Ασία σαν πρόσφυγες. Οι περισσότεροι Έλληνες δεν μπορούσαν να ζήσουν με αυτό τον τρόπο και γι αυτό θέλησαν να φύγουν, πήραν μαζί τους εικόνες, που μπόρεσαν να τις κρύψουν από τους Τούρκους, προσπάθησαν να φύγουν με οποιοδήποτε τρόπο, οι Τούρκοι προσπάθησαν να τους εμποδίσουν και κατάφεραν να πάρουν κάποιους Έλληνες (άντρες), γιατί τους ήθελαν να δουλεύουν γι' αυτούς. Κάποιοι Έλληνες έμειναν, όμως, στη Μικρά Ασία. [Ερώτηση] Οι Έλληνες που έφυγαν πώς ξαναέφτιαξαν τη ζωή τους, πώς κατάφεραν να βρούν χρήματα; Πολλοί προσπάθησαν να βρουν εργασία και άλλους τους βοήθησε το κράτος… [Ερώτηση] Μπορείτε να μας πείτε καμιά Μικρασιατική ιστορία; Ναι, ξέρω μία που μου την έλεγε η γιαγιά μου… Ήταν στη Μικρά Ασία ένας Έλληνας, ο οποίος ήταν παντρεμένος με ένα παιδί και είχε ένα καφενείο. Μια μέρα είδε τη γυναίκα του Έλληνα ένας Τούρκος και του άρεσε. Ντύθηκε λοιπόν χανούμισσα (ο Τούρκος), μπήκε στο καφενείο και λέει στον Έλληνα: «Είναι κρίμα να έχεις τη γυναίκα και το παιδί σου μέσα στο καφενείο και καλύτερα θα ήταν να πάω τη γυναίκα σου και το παιδί σου στο σπίτι σας» Ο Έλληνας δέχτηκε… Αφού φτάσανε στο σπίτι η γυναίκα πήγε σε ένα δωμάτιο για να αφήσει το παιδί της και γυρνώντας το κεφάλι της είδε τον Τούρκο που του έπεσε ο φερετζές και κατάλαβε( η γυναίκα) ότι ήταν άντρας η χανούμισσα. Εκείνη τρομαγμένη χωρίς να προλάβει να πάρει το μωρό της κρύφτηκε σε ένα μυστικό υπόγειο που είχαν στο σπίτι. Ο Τούρκος δεν κατάλαβε πού πήγε η γυναίκα. Την έψαχνε σε όλο το σπίτι και της φώναζε ότι άμα δεν εμφανιστεί θα σκοτώσει το παιδί της! Εκείνη δε βγήκε και προτίμησε να σκοτωθεί το παιδί της παρά να τουρκέψει…»
3
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3 ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ
Ποιος είναι πρόσφυγας; από τη μαθήτρια
Λιανουδάκη Γεωργία
Καθημερινά στα δελτία ειδήσεων ακούμε για το προσφυγικό ζήτημα και για τις συλλογικές προσπάθειες των κρατών για την επίλυσή του. Ποιος όμως είναι πρόσφυγας; Είναι κάποιος που αναγκάζεται να εγκαταλείψει την πατρίδα του εξαιτίας πολιτικής, εθνικής , φυλετικής και θρησκευτικής δίωξης . Επίσης, είναι κάποιος που κινδυνεύει στη χώρα του λόγω πολέμου ή γενικευμένης βίας. Ο πρόσφυγας δικαιούται άσυλο και διεθνή προστασία στη χώρα που καταφεύγει και προστατεύεται από την Σύμβαση της Γενεύης. Σήμερα η χειρότερη προσφυγική κρίση μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο είναι αυτή της Συρίας . Υπολογίζεται ότι οι πρόσφυγες που εγκατέλειψαν τη χώρα τους λόγω της πολεμικής σύγκρουσης ξεπερνούν τα 4.000.000 και αυξάνονται συνεχώς. Το 85% των προσφύγων που καταφθάνουν στη χώρα μας προέρχονται από Συρία, Ιράκ, Σομαλία και Αφγανιστάν που είναι εμπόλεμες περιοχές. Σύμφωνα με στοιχεία των Ελληνικών αρχών, περισσότεροι από 393.000 πρόσφυγες έφτασαν στην Ελλάδα μέσα στο 2015, ενώ το 2014 ήταν μόλις 31.000. Η Τουρκία , η Ιορδανία και ο Λίβανος έχουν δεχθεί το μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων. Κύρια πύλη εισόδου της Ευρώπης για τους πρόσφυγες είναι η Ελλάδα. Χιλιάδες έχουν καταφέρει με τα λιγοστά ή καθόλου υπάρχοντά τους να φτάσουν στα παράλια της Τουρκίας και από εκεί πληρώνοντας μεγάλα χρηματικά ποσά σε δουλεμπόρους να φτάσουν σε Ελληνικά νησιά, όπως Μυτιλήνη, Σάμος, Ικαρία, Σύμη . Από εκεί με πλοία μεταφέρονται στον Πειραιά και στην Αθήνα σε χώρους που τις περισσότερες φορές δεν τηρούν ούτε καν τις απαραίτητες και στοιχειώδεις υποδομές. Σχεδόν πάντα, όμως, - είτε γιατί στοιβάζουν πολλά άτομα στα σαπιοκάραβα που τους μεταφέρουν, είτε για να αποφύγουν τη σύλληψη -οι δουλέμποροι αναποδογυρίζουν τα σκάφη ή τα τρυπάνε αν είναι φουσκωτά με αποτέλεσμα να πνίγονται πολλοί από αυτούς, μεταξύ των οποίων και πολλά παιδιά.
Το Αιγαίο Πέλαγος και γενικότερα η Μεσόγειος έχει γίνει υγρός τάφος τους τελευταίους μήνες για πολλούς πρόσφυγες. 3.103 άνθρωποι πνίγηκαν στη Μεσόγειο , ενώ 10.043 ασυνόδευτα παιδιά καταγράφηκαν σε Ελλάδα και Ιταλία. Στη συντριπτική πλειοψηφία πρόκειται για Σύριους και ακολουθούν Αφγανοί , Ιρακινοί και Πακιστανοί. Δε θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα , ξέρουν τα προβλήματά μας και συνεχίζουν το επικό ταξίδι τους προς τη Βόρεια Ευρώπη με αξιοπρέπεια και καρτερικότητα , αβέβαιοι για το τι τους περιμένει εκεί, αλλά χαρούμενοι που τα κατάφεραν ως εδώ. Η απελπισία τους μπορεί να συγκριθεί μόνο με την απίστευτη αντοχή και τις ελπίδες τους.
Οι εικόνες αυτών των ανθρώπων είναι μαθήματα ζωής για όλους μας και τα χαμόγελα που βλέπουμε στα πρόσωπα των παιδιών είναι η ελπίδα για το αύριο. Μας θυμίζουν ότι ο κόσμος χρειάζεται ειρήνη και αγάπη και ότι θα πρέπει να δώσουμε αγώνα για τα αυτονόητα δικαιώματα της ζωής του ανθρώπου. Στους περισσότερους αυτούς ανθρώπους βλέπει κανείς την αποτύπωση τσακισμένων ανθρώπων που είτε με βλέμμα θολό, είτε με μία σπίθα αισιοδοξίας και ένα κρυφό χαμόγελο αποκαλύπτουν την ελπίδα για ζωή.
4
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3 ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ Μανάδες με παιδιά , ηλικιωμένοι , νέοι όλοι σαν όλους μας - ελπίζουν ότι ίσως να μπορέσουν και πάλι να ονειρεύονται τα βασικά: ζωή , ασφάλεια , φαγητό, δουλειά, παιδεία, ειρήνη, μέλλον.
Πώς βλέπουμε εμείς το προσφυγικό ζήτημα σήμερα; από την καθηγήτρια
Μαυρομανωλάκη
Γεωργία Προκειμένου να βγάλει κάποια συμπεράσματα για την απήχηση που έχει το προσφυγικό ζήτημα στη σύγχρονη εποχή, η ομάδα της εφημερίδας συνέταξε ένα ερωτηματολόγιο με σκοπό να διερευνήσει τη στάση του ευρύτερου περιβάλλοντος του σχολείου μας απέναντι στο φλέγον ζήτημα της εποχής μας. Το ερωτηματολόγιο απαντήθηκε από τους μαθητές του σχολείου μας, από μέλη του οικογενειακού περιβάλλοντός τους, καθώς και από καθηγητές. Συνολικά απαντήθηκαν 409 ερωτηματολόγια. Απάντησαν 148 κορίτσια και 185 αγόρια μέχρι 15 ετών, 4 γυναίκες και 10 άντρες 1630 ετών, 44 γυναίκες μέχρι 45 χρόνων, 9 γυναίκες και 9 άντρες μέχρι 60 χρόνων. Να σημειωθεί ότι όσοι απάντησαν το ερωτηματολόγιο κατάγονται κατά πλειοψηφία από την Κρήτη (74%), ενώ υπάρχουν και αρκετοί που κατάγονται από άλλες χώρες (11%), από τη Μικρά Ασία (10%), από άλλο μέρος της Ελλάδας (4%) και από την περιοχή του Πόντου και του Καυκάσου (1%), όπως φαίνεται στα διαγράμματα. Στην ερώτηση «πιστεύεις ότι είσαι επαρκώς ενημερωμένος για το προσφυγικό ζήτημα της εποχής μας;» το μεγαλύτερο ποσοστό των ερωτηθέντων σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και στα δύο φύλα απάντησαν θετικά. Έπειτα, στις ερωτήσεις: «κατανοείς την ανάγκη των προσφύγων να έρθουν στη χώρα μας;», «αποδέχεσαι την επιλογή των αρχών να δέχονται τους πρόσφυγες στα ελληνικά εδάφη;» και «πιστεύεις ότι η Ευρώπη οφείλει να βοηθήσει στο έργο των ελληνικών αρχών σχετικά με τους πρόσφυγες;» η συντριπτική πλειοψηφία απάντησε θετικά. Αντίθετα, στις ερωτήσεις: «καταδικάζεις την απόφαση των προσφύγων να έρθουν στην Ελλάδα;» και «θα προτιμούσες το ελληνικό κράτος
5
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3 ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ να έκλεινε τα σύνορα στους πρόσφυγες;» οι περισσότεροι απάντησαν αρνητικά.
ο ρατσισμός σιγά σιγά. Έγινα κομμάτι της κοινωνίας.
Μεγάλο ποσοστό όσων απάντησαν θα ενέκριναν τη δημιουργία κέντρου υποδοχής στην περιοχή μας, ενώ, αντίθετα, φαίνεται ότι θα ήταν επιφυλακτικοί στο να φιλοξενήσουν μια οικογένεια προσφύγων. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι 82 κορίτσια απάντησαν ναι, 66 όχι, ενώ 61 αγόρια απάντησαν ναι και 124 όχι.
Ένοιωθα μίσος και οργή κάθε φορά που με αποκαλούσανε «Αλβανέ». Ήταν και η εκμετάλλευση στη δουλειά από το πρωί έως το βράδυ για ένα κομμάτι ψωμί.
Τέλος, από τα συναισθήματα που αναφέρονται στο ερωτηματολόγιο για την εικόνα που μας δημιουργεί αυτή η κατάσταση, το κυρίαρχο και με διαφορά είναι αυτό της λύπης, ενώ ακολουθούν, όπως φαίνεται στο διάγραμμα, η συμπόνια, ο θυμός, ο φόβος, η ντροπή. Σε γενικές γραμμές, οι ερωτηθέντες μας – στο μεγαλύτερο ποσοστό τους – διάκεινται θετικά απέναντι στους πρόσφυγες, αναγνωρίζουν και «εγκρίνουν» την αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος από τις ελληνικές αρχές και ταυτόχρονα φαίνεται ότι θα ικανοποιούνταν με μια πιο δραστική στάση των Ευρωπαίων προς όφελος των προσφύγων..
Μαρτυρίες από γονείς μετανάστες από τους μαθητές της Συντακτικής Ομάδας
Πατέρας από την Αλβανία (2) Όταν ήρθα πρώτη φορά στην Ελλάδα πριν από 20 χρόνια ήμουν αρκετά μικρός και ένοιωθα λυπημένος γιατί ήταν δύσκολο να ξαναγυρίσω πίσω. Ο δρόμος ήταν μεγάλος περίπου 10 μέρες για να φτάσω στην Κρήτη. Ταυτόχρονα είχα και το άγχος γιατί σκεφτόμουν πού θα μείνω όταν φτάσω. Πατρίδα μου νοιώθω ότι είναι και η Αλβανία και η Ελλάδα. Η Αλβανία γιατί εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα και η Ελλάδα γιατί μένω πολλά χρόνια.
Πατέρας από την Αλβανία (3) Έφυγα από την πατρίδα μου για μια καλύτερη ζωή για εμάς και τα παιδιά μας. Οι Έλληνες μας υποδέχτηκαν πολύ καλά και μας βοηθήσανε πάρα πολύ. Στην αρχή νοιώσαμε λίγο άβολα αλλά μετά συνηθίσαμε.
Πατέρας από οικογένεια προσφύγων από την Μικρά Ασία Όταν ήρθαν οι δικοί μας ένοιωθαν λυπημένοι, απελπισμένοι, ξεριζωμένοι και ξένοι για χρόνια. Οι Έλληνες τους θεωρούσαν ξένους. Υπήρχε ένα κλίμα εχθρικό και δεν τους θεωρούσαν Έλληνες αλλά πρόσφυγες. Δεν τους υποδέχτηκαν ευχάριστα, τους θεωρούσαν πρόσφυγες και ξένους. Αλλά και αυτοί ποτέ δεν ξέχασαν την πατρίδα τους. Αγάπησαν την Κρήτη και γενικά την Ελλάδα, όμως πάντα ζούσαν με την ελπίδα ότι θα γυρίσουν στην πατρίδα τους, την πανέμορφη Μικρά Ασία.
Λέγομαι Χασάν. Είμαι 13 ετών και κατάγομαι από τη Δαμασκό της Συρίας. Τα τελευταία χρόνια έχουμε πόλεμο. Οι Ταλιμπάν και οι Τζιχαντιστάν ήταν αυτοί που έδωσαν την αφορμή να αλλάξουν τα πάντα στη χώρα μου. Κάποιοι πιστεύουν ότι είμαστε τρομοκράτες. Αυτό δεν ισχύει. Είμαστε άνθρωποι που δίνουν μεγάλη σημασία στη φιλοξενία και προσφέρουμε τη βοήθειά μας σε όποιον τη χρειάζεται. Στη χώρα μου ποτέ δεν λέμε «ευχαριστώ». Πιστεύουμε ότι η καλοσύνη ξεπληρώνεται μόνο με καλοσύνη. Επίσης, δεν αφήνουμε κανέναν να προσβάλει την τιμή μας. Ο πατέρας μου βρήκε δουλειά στην Κρήτη. Είναι όμορφο μέρος, αλλά αγχώνομαι για το πώς θα προσαρμοστώ εδώ. Αύριο αρχίζει το σχολείο και φοβάμαι ότι τα παιδιά θα με αντιμετωπίζουν με περίεργο τρόπο. Βλέπετε δεν είναι μόνο η καταγωγή μου, αλλά και η εμφάνισή μου. Είμαι αρκετά μικρόσωμος, έχω σκούρο δέρμα, οπότε σίγουρα τα μεγαλύτερα παιδιά θα με κοροϊδεύουν. Τέλος πάντων, ελπίζω να μη συμβούν όλα αυτά. Μάλλον πρέπει να ηρεμήσω. ΤΡΙΤΗ Σήμερα η μέρα πήγε αρκετά καλά. Στην αρχή όμως που πήγα στο σχολείο όλα τα παιδιά με κοιτούσαν και γελούσαν μαζί μου. Στάθηκα σε μια απόμακρη γωνία όταν ένα ξανθό κορίτσι με αναπηρικό καροτσάκι με πλησίασε. -Γεια σου, τι κάνεις; μου είπε χαμογελώντας. -Καλά είμαι, ε-εσύ;, τραύλισα. -Καλά κι εγώ. Είσαι καινούργιος εδώ; Δεν σε έχω ξαναδεί…. -Ναι, είπα αναστενάζοντας. -Φαντάζομαι θα νιώθεις λίγο άβολα εδώ.. -Για να πω την αλήθεια, ναι, αποκρίθηκα.
Στα πλαίσια παρουσίασης του προσφυγικού ζητήματος στην εφημερίδα μας, ζητήθηκε από μαθητές που οι γονείς τους ήρθαν είτε ως πρόσφυγες είτε ως μετανάστες στη χώρα μας να πουν την γνώμη τους.
Πατέρας από την Αλβανία (1) Ήρθα από την Αλβανία στην Ελλάδα το 1993. Όταν πρωτοήρθα δέχτηκα την χειρότερη συμπεριφορά των Ελλήνων. Υπήρχε πολύς ρατσισμός και πολλή εκμετάλλευση. Μετά από κάποια χρόνια άλλαξε η συμπεριφορά και
Όλοι διαφορετικοί όλοι ίσοι από τη μαθήτρια
Δεληγιαννάκη Έλενα
Ο Χασάν βρέθηκε πρόσφυγας με την οικογένειά του στον τόπο μας το 1993. Πλέον είναι ένας διάσημος επιστήμονας που ζει στην Αγγλία και εργάζεται σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της. Το διήγημα αυτό είναι ένα απόσπασμα από το ημερολόγιο που κρατούσε μικρός. ΔΕΥΤΕΡΑ
- Ξέρω πώς νιώθεις. Κι εγώ όταν ήρθα εδώ πέρυσι ένιωθα απαίσια. Τα μεγαλύτερα παιδιά με κορόιδευαν για την αναπηρία των ποδιών μου, μου εξήγησε λυπημένα. Πώς σε λένε; - Χασάν, εσένα; - Ειρήνη. Τη συμπάθησα αμέσως. Ήταν πολύ καλό κορίτσι. Ξαφνικά, την ώρα που μιλούσαμε μας πλησίασαν δύο παιδιά. Ο Παύλος και ο Αντώνης. Ο Παύλος είναι ένα παχύσαρκο αγόρι που πολλοί μαθητές τον πειράζουν για το πάχος του. Ο Αντώνης πάλι
6
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3
7
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ γεννήθηκε με αναπτυξιακή διαταραχή με αποτέλεσμα να βρίσκεται κάποια χρόνια πίσω σε ωριμότητα. «Τι χρώμα είσαι»; με ρώτησε μετά που συστηθήκαμε. «Λίγο λευκός, λίγο μαύρος…. όπως όταν ανακατεύεις το τσάι με το γάλα», του είπα χαμογελαστός. ΤΕΤΑΡΤΗ Λοιπόν, από πού να αρχίσω….. Η μέρα δεν ξεκίνησε πολύ καλά. Η διευθύντριά μας είπε σε ποιες τάξεις θα πάει ο κάθε μαθητής. Ευτυχώς, εγώ, η Ειρήνη, ο Παύλος και ο Αντώνης θα είμαστε στο ίδιο τμήμα. Το κακό είναι ότι ο καθηγητής που είχαμε την πρώτη ώρα μας έβαλε να κάτσουμε όπως εκείνος νόμιζε. Έτσι βρέθηκα δίπλα στο Γιώργο. Οι φίλοι μου μου είπαν ότι είναι από τους μεγαλύτερους «νταήδες» του σχολείου. Δυστυχώς, το βίωσα «από πρώτο χέρι» που λένε. Ο Γιώργος την ώρα του μαθήματος με σκουντούσε και με κορόιδευε συνεχώς. Όλη την ώρα έλεγε ‘Βρέ τον Πακιστανό…..’ ή ‘Σαν τον αράπη είσαι συ, γιατί δεν μου κάνεις λίγο αέρα!’ Ένιωσα απαίσια! Στο τελευταίο διάλειμμα πήγαινα να βρω τον Αντώνη και, καθώς προχωρούσα, ο Γιώργος με την παρέα του με περίμεναν. Ενώ περπατούσα, κάποιος έβαλε το πόδι του με αποτέλεσμα να πέσω στη μέση του διαδρόμου. Όλοι γελούσαν! Τι να έκανα; Έφυγα τρέχοντας για την αυλή. Διηγήθηκα στους φίλους μου τι συνέβη και μου είπαν ότι αυτή η παρέα δημιουργεί πολλά προβλήματα στα παιδιά που έχουν κάτι το διαφορετικό, και όχι μόνο. Έχουν γίνει ο φόβος και ο τρόμος κάθε μαθητή. Κανείς δεν τολμάει να παραπονεθεί στους καθηγητές, διότι φοβούνται τις συνέπειες. Εγώ πάντως δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι. ΤΕΤΑΡΤΗ Έχω να γράψω μια βδομάδα και συνέβησαν πολλά. Ο Γιώργος και η παρέα του έχουν κάνει την ζωή μου κόλαση. Με κοροϊδεύουν συνεχώς, προκαλούν ζημιές και κατηγορούν εμένα και άλλα πολλά. Σήμερα μου πετούσαν χαρτάκια την ώρα του μαθήματος. Δεν άντεξα! Το είπα στον καθηγητή και έδωσε αποβολή στο Βασίλη, το φίλο του Γιώργου. Αυτό όμως το πλήρωσα αργότερα. Με βρήκαν μετά το μάθημα και με χτύπησαν. Όταν γύρισα σπίτι οι γονείς μου παρατήρησαν κάποια σημάδια στο πρόσωπό μου και με ρώτησαν τι συνέβη.
Τους είδα πολύ ανήσυχους. Δεν τους είπα όμως την αλήθεια. Τους εξήγησα ότι έπεσα στο δρόμο και πήγα στο δωμάτιό μου. Ενώ ήμουν βυθισμένος στις σκέψεις μου, ξαφνικά ήρθε ο πατέρας μου. Είναι σοφός άνθρωπος. Λέει συνεχώς διάφορα όπως: "Η αποτυχία είναι πολύ πιο έντιμη από την απάτη" ή "Να δέχεσαι την ήττα με αξιοπρέπεια" και άλλα τέτοια. Σήμερα όμως μου είπε: «Καταλαβαίνω ότι δυσκολεύεσαι να προσαρμοστείς εδώ. Σίγουρα θα αντιμετωπίζεις κάποια προβλήματα. Όμως πρέπει να σου πω κάτι.. Μην τα παρατάς. Εγώ προστατεύω την ελευθερία σου, εσύ κυνήγα τα όνειρά σου». Τότε έφυγε. Δεν κατάλαβα τι εννοούσε. Πάντως αυτό που πραγματικά ήθελα να κάνω είναι να αποτρέψω το Bulling, τουλάχιστον στο σχολείο μου. Τότε μου ήρθε μια ιδέα! Θα μπορούσα να οργανώσω μια εκδήλωση κατά του Bulling. Αύριο λέω να μιλήσω στη διευθύντρια του σχολείου γι’ αυτό. ΠΕΜΠΤΗ Το πρωί πήγα πιο νωρίς στο σχολείο για να μιλήσω στη διευθύντρια. Και……. ΔΕΧΤΗΚΕ την πρότασή μου. Η εκδήλωση θα γίνει την ερχόμενη ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ!!!!! Αύριο θα κολληθούν αφίσες στους διαδρόμους και στις τάξεις ώστε να ενημερωθούν όλοι. Ζήτησα από τους φίλους μου και κάποιους άλλους μαθητές που έχουν να αντιμετωπίσουν το Bulling να με βοηθήσουν. Ήθελα κι εκείνοι να δώσουν ένα τέλος στα προβλήματά τους.
ΠΕΜΠΤΗ Αύριο είναι η μεγάλη μέρα! Έχουν τακτοποιηθεί τα ΠΑΝΤΑ. Εγώ πιστεύω ότι είμαι έτοιμος να αλλάξω την σκέψη κάποιων που πιστεύουν ότι το να είσαι διαφορετικός σημαίνει ότι είσαι και κατώτερος. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Είμαι εκστασιασμένος. Η γιορτή ήταν Υ-ΠΕΡΟ-ΧΗ!!! Τα πήγαμε Καταπληκτικά. Πρώτα βγήκαν τα υπόλοιπα παιδιά και μίλησαν για τα προβλήματά τους και για τρόπους αντιμετώπισής τους. Οι θεατές (ήταν και γονείς εκεί) χειροκροτούσαν συνεχώς και έδειχναν ευχαριστημένοι. Στο τέλος βγήκα εγώ και μίλησα. Τους είπα ότι το να διαφέρεις από τους άλλους δεν είναι άσχημο. Αντίθετα, είναι θετικό. Ότι ο κόσμος θα ήταν βαρετός και ανούσιος αν δεν υπήρχε η διαφορετικότητα. «Σκεφτείτε το» είπα. «Επίσης, η άσχημη συμπεριφορά των παιδιών σε άλλους δεν είναι ‘μαγκιά’. Στην πραγματικότητα αυτά τα παιδιά έχουν ανασφάλειες. Όλοι αξίζουν το ίδιο. Τι κι αν είσαι λευκός ή μαύρος, ψηλός ή κοντός. Η ομορφιά της καρδιάς είναι που μετράει». Τότε βγήκαμε όλοι και με μια φωνή είπαμε "ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ" και εμφανίστηκε ένα πανό που είχαμε γράψει το σύνθημα. Είδα πολλούς που έκλαιγαν. Άλλοι χειροκροτούσαν.
ΣΑΒΒΑΤΟ
Εκείνη την στιγμή, ένοιωσα στην ψυχή γεράκι, που πετάει πιο ψηλά από όλα τα άλλα πουλιά!
Έχουν αρχίσει οι ετοιμασίες για την εκδήλωση και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Το Σαββατοκύριακο θα ασχοληθώ με τη σειρά που θα βγαίνει ο καθένας μας στη σκηνή και με το λόγο μου. Στο σχολείο είμαστε περίπου 450 μαθητές και 60 ζήτησαν να πάρουν μέρος στην εκδήλωση, διότι έχουν πέσει θύματα Bulling.
Μια ιστορία πολέμου ...
Ποιος ξέρει πόσα άλλα παιδιά μπορεί να είναι θύματα και να φοβούνται να συμμετάσχουν… Ελπίζω αυτό που κάνω να βοηθήσει τους μαθητές που το έχουν ανάγκη. ΤΡΙΤΗ Σχεδόν όλα είναι έτοιμα. Χαίρομαι πολύ που έχω τους φίλους μου και με στηρίζουν. Χωρίς αυτούς δεν θα τα κατάφερνα. Από την άλλη, κάποια παιδιά μου λένε διάφορα. Δεν θα τους αφήσω όμως να με επηρεάσουν. Θα τα καταφέρω!
από τη μαθήτρια
Σμυρνάκη Γιώτα
«Ένα βήμα ακόμη». Αυτό συνέχιζα να λέω στον εαυτό μου. «Ένα βήμα ακόμη και θα τα καταφέρεις». Δεν ήξερα πόση ώρα είχε περάσει από τη στιγμή που άρχισα να περπατάω, υπολόγιζα έξι με εφτά ώρες αδιάκοπου περπατήματος στον ήλιο. Το στόμα μου είχε ξεραθεί και δεν ήξερα για πόσο ακόμα τα πόδια μου θα συνέχιζαν να με κρατάνε. «Ένα βήμα ακόμη»
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3 ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ χρονών, προσπαθούσε μάταια να το καθησυχάσει. Στα γαλάζια μάτια της, που έμοιαζαν με κρυστάλλους, ήταν αποτυπωμένη η εξαθλίωση και η κούραση των τελευταίων ωρών. «Πεινάει» την άκουσα να λέει σε μια συμπατριώτισσά μας. «Τι φταίει και εκείνο; Σάμπως μπορεί να καταλάβει;»
Στη μνήμη μου έρχεται αχνά η στιγμή που ο πατέρας μπήκε στο σπίτι με βαριά βήματα. Θυμάμαι την έκφρασή του, τη βραχνάδα στη φωνή του, όταν ανακοίνωσε σε μένα και τη μητέρα ότι θα εγκαταλείπαμε αυτό τον τόπο, τον τόπο μας, για να πάμε κάπου τελείως άγνωστα, να κάνουμε μια ζωή που ήταν πιθανό να τέλειωνε πριν καν αρχίσει. Ο μικρός μου αδελφός ήταν κρυμμένος στη σκάλα και άκουγε, με τα μάτια πλημμυρισμένα από δάκρυα. Πρόλαβα να τον δω για μια στιγμή μονάχα, προτού γυρίσει την πλάτη του και τρέξει πίσω στο δωμάτιό του. Κοίταξα πίσω. Ο πατέρας καθόταν στο τραπέζι με τα χέρια να στηρίζουν το κεφάλι, συζητώντας χαμηλόφωνα με τη μητέρα. Μπόρεσα να διακρίνω μόνο τις λέξεις «λεφτά» και «πατρίδα». Ανέβηκα τις σκάλες μία-μία και διέσχισα τον μακρύ διάδρομο. Πόσες φορές θα τον διέσχιζα ακόμα, άραγε; Στους τοίχους δεξιά και αριστερά ήταν κρεμασμένες κορνίζες, η καθεμία απεικονίζοντας ένα από τα στάδια της μέχρι τότε ζωής μου. Το βλέμμα μου έπεσε στην κορνίζα με την ασπρόμαυρη φωτογραφία της γιαγιάς Σοφίας. Ήταν η ίδια φωτογραφία που κοσμούσε το μνήμα της. «Μην αφήσεις ποτέ αυτό τον τόπο» μου είχε πει. Ένα δάκρυ διέσχισε αργά το μάγουλό μου. Το σκούπισα βιαστικά, κι ας μην με έβλεπε κανείς. Ήταν άδικο, έλεγα από μέσα μου. Ήταν άδικο να αναγκάζονται οι άνθρωποι να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, εξαιτίας ενός ανούσιου πολέμου χωρίς τέλος. Εξαιτίας μιας επιθυμίας για περισσότερα, κι ας μην είχε μείνει τίποτα πια να κατακτηθεί. Το κλάμα ενός μωρού με επανέφερε στην πραγματικότητα. Το βλέμμα μου περιπλανήθηκε τριγύρω. Δίπλα μου, περπατούσε σκυφτή η μητέρα, αμίλητη. Τι θα μπορούσε άλλωστε να πει κανείς μια τέτοια στιγμή; Το κλάμα του μωρού δυνάμωσε. Η μητέρα του, μια κοπέλα όχι παραπάνω από είκοσι
«Μπορεί» είπα χωρίς καν να το σκεφτώ. Η μητέρα με κοίταξε, για πρώτη φορά μετά από πολλές ώρες, και αυτό ήταν αρκετό για να σωπάσω. Κοίταξα το μωρό. Θυμήθηκα τον αδελφό μου στην ηλικία του, όταν τον είχε φέρει για πρώτη φορά ο πατέρας σπίτι, με ένα τεράστιο χαμόγελο αποτυπωμένο στα χείλη του. Τότε νομίζαμε πως είχαμε όσο χρόνο θέλαμε.
ο πίνακάς σας δεν αξίζει τίποτα. Αυτό είναι για μένα η φρίκη του πολέμου. Έτσι με πλήγωσαν εκείνοι. Έκαναν τη δική μου πραγματικότητα να μοιάζει τόσο ασήμαντη, ώστε να σταματήσω να ζω. Δε θυμάμαι καν γιατί, με ποια αφορμή έβαλαν σκοπό τους να μου καταστρέψουν τη ζωή. Μου επιτέθηκαν πολλές φορές. Κάθε μέρα με πλήγωναν με τα λόγια και τις πράξεις τους. Σιγά σιγά πήραν τη λάμψη από τα μάτια μου. Πήραν την αισιοδοξία μου. Με έκαναν να αλλάξω εντελώς την κοσμοθεωρία μου. Έκλεψαν την ευτυχία μου. Έβαλαν την πολύχρωμη ζωή μου σε ασπρόμαυρο φιλμ. Εξαφάνισαν τους στόχους μου. Έτσι, σιγά σιγά, διέλυσαν την ψυχή μου.
Μου έλειπαν. Μου έλειπαν όλα. Οι Κυριακές που ο πατέρας με έπαιρνε μαζί του στο καφενείο και μου αγόραζε παγωτό, καθώς έπινε τον καφέ του και έβλεπε τις ειδήσεις στη μικρή μαύρη τηλεόραση στη γωνία. «Όταν θα τελειώσει ο πόλεμος..» Αυτό έλεγε πάντα. Όμως ο πόλεμος δεν τελείωνε. Και να που βρέθηκα εδώ σ’ αυτήν τη στιγμή, προσπαθώντας να σώσω ό,τι έχει μείνει από τον εαυτό μου. Στον πόλεμο υπάρχουν αμέτρητοι νεκροί. Χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: εκείνους που είναι θαμμένοι στο χώμα, και εκείνους που μέσα τους δεν έχει απομείνει τίποτα, αλλά για κάποιον λόγο η καρδιά τους συνεχίζει να χτυπά. Εκείνη τη στιγμή, υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως όποιος και να ήταν αυτός ο λόγος θα τον ανακάλυπτα, για χάρη του αδελφού μου, που είχε αφήσει την τελευταία του πνοή πριν λίγες ώρες, αλλά και όλων εκείνων που πέθαναν μάταια, εξαιτίας μιας ανικανοποίητης δίψας του ανθρώπου για περισσότερα.
Ο δικός μου πόλεμος από τη μαθήτρια Λυκείου
Ζαργιανάκη
Στέλλα Φανταστείτε την πραγματικότητα σαν ένα πολύχρωμο πίνακα, έναν πίνακα γεμάτο κίνηση και ζωντάνια. Τελειοποιήστε τον όπως εσείς θέλετε και βάλτε την υπογραφή σας. Αυτή είναι η δική σας πραγματικότητα. Και τώρα, ξαφνικά, κάποιος πετάει στον πίνακά σας μία τεράστια πιτσιλιά μαύρης μπογιάς και καταστρέφει το έργο σας. Τώρα
Ποτέ τους δεν ευχαριστήθηκαν. Ήθελαν να με δουν, μάλλον να πεθάνω. Μου ρούφηξαν το αίμα, χωρίς να με αγγίξουν. Έχασα το νόημα της ζωής μου. Έσπασα τα πινέλα μου, πέταξα τις μπογιές μου στον πίνακα της πραγματικότητάς μου. Δεν ήθελα να ζωγραφίσω. Έπαψα να δημιουργώ. Έδιωξα τους φίλους μου. Απαρνήθηκα τον έρωτα. Σταμάτησα να τρέφομαι. Άρχισα να γίνομαι το τίποτα που με έκαναν να πιστέψω πως είμαι. Κι όσο βυθιζόμουν στην παράνοια, όσο το σκοτάδι κατέκλυζε το μυαλό μου, εκείνοι με παρακολουθούσαν από ψηλά, να τους επιβεβαιώνω. Με παρακολουθούσαν να βηματίζω προς το χείλος του γκρεμού. Λίγο πριν το τέλος, μου έφταιγαν όλα. Καταπίεσα τόσο τον εαυτό μου, που το ξέσπασμά μου δεν ήταν αρκετό για να με λυτρώσει. Μπορεί να φώναξα, να έκλαψα, όμως, βλέποντάς τους να επιβεβαιώνονται δεν μπορούσα να ησυχάσω. Ήθελα να τους κάνω να σταματήσουν, όμως, δεν μπορούσα να τους μιλήσω. Δεν μπορούσα να αντιδράσω. Έλεγα στο Θέο ότι αυτός φταίει. Ζητούσα από τους δικούς μου να με καταλάβουν, δίχως να τους πω. Τους κατηγορούσα που με παραμύθιαζαν για το πόσο όμορφη είναι η ζωή. Και μέσα σε όλα, η φύση δεν ήθελε να συμμεριστεί το κρύο που ένιωθα μέσα μου. Ήταν άνοιξη. Στράφηκα στον ήλιο. «Πώς τολμάς», του
8
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3 ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ είπα, «και λάμπεις τόσο; Μου τα πήραν όλα! Δε θέλω πια να ζω! Βοήθησέ με!» εκείνος όμως, δε με άκουσε. Τελικά, μεγάλωσε μια σφαίρα. Έτσι τέλειωσε το μαρτύριό μου. Έτσι νόμιζα ότι θα γλιτώσω από όλους και απ’ όλα. Νόμιζα ότι ήταν ο μόνος τρόπος. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι υπήρχε εναλλακτική. Ποτέ δεν πίστεψα ότι η δύναμή μου ήταν αρκετή για να τους σταματήσει. Για την ακρίβεια, ποτέ δεν πίστεψα στη δύναμή μου. Έλεγα πάντα «δεν μπορώ». Αυτό ήταν το λάθος μου. Αυτός ο πόλεμος, ο πόλεμος που βίωσα, δεν είναι αυτός που όλοι ξέρετε. Ο δικός μου πόλεμος δεν έχει μέτωπα, σφαίρες και στρατιώτες. Όμως, κι αυτός όπως και τώρα, αν δεν προλάβεις, με θάνατο τελειώνει. Μπορεί το σώμα μου να μην έβλαψε κανείς, μπορεί το τέλος να το έδωσα εγώ, όμως την ψυχή μου τη σκότωσα προ καιρού. Ο πόλεμος αυτός έσβησε τη φλόγα μου, διέλυσε τον καμβά της ζωής μου. Κι αυτό γιατί δεν είχα πίστη σε αυτό που ήμουν. Υπήρχε τρόπος να σωθώ , όμως δεν το έβλεπα. Ας μην κάνει άλλος το ίδιο λάθος. Για μένα, είναι πλέον αργά.
οδηγούσε στην ανακάλυψη ενός μαγικού λυχναριού, που μπορούσε να του προσφέρει τα μεγαλύτερα πλούτη, να πραγματοποιήσει τις πιο τρελές επιθυμίες. Έτσι ο Αλαντίν, με σύμμαχο το τζίνι του λυχναριού, διεκδίκησε και παντρεύτηκε την κόρη του σουλτάνου κι έχτισε ένα σαράι που το μεγαλείο του ξεπερνούσε σε πλούτη και τέχνη όλα τα υπόλοιπα. Κάτι τόσο πολύτιμο, όπως το λυχνάρι μπορεί να προκαλέσει όμως και μεγάλη δυστυχία, που πάλι ο Αλαντίν έμελλε να τη γευτεί και μπορεί να του στοίχιζε και τη ζωή, αν δεν είχε την τύχη με το μέρος του…….
Ένα παραμύθι από τη Ρουμανία: "The Three Little Pigs" Once upon a time three lived three little pigs. The first two pigs were very lazy. They spent all day playing. But their brother was a smart and hard working pig. One day, the three little pigs decided to each build a house. The first little pig didn’t want to waste time building a house. He said: ‘I will build my house of straw. That will be easiest to do!’
Παραμύθια από άλλες χώρες
The second little pig did not want to work hard too. He said, “My house will be made of sticks!”
Σουέντ Λάμπρο και Σουκίου Θοδωρή
He built a house of sticks next to the straw house.
από τους μαθητές
Ζητήσαμε από τους μαθητές μας στα πλαίσια γνωριμίας με άλλους πολιτισμούς να μας φέρουν παραμύθια από τον τόπο τους. Μας έφεραν τον "Αλαντίν" και "Τα τρία γουρουνάκια". Τότε καταλάβαμε ότι τελικά δεν διαφέρουμε και πολύ. Εσείς τι λέτε;
Ένα παραμύθι από τη Συρία: "Ο Αλαντίν" Μια φορά και έναν καιρό ο Αλαντίν, γιος ενός φτωχού τσαγκάρη «που μεγάλωνε σαν ατίθασο χορτάρι και κανείς δεν μπορούσε να του επιβάλλει υπακοή», δεν γνώριζε άλλο νόμο παρά μόνον αυτόν του δρόμου και όταν ο πατέρας του πέθανε, δεν αποδείχτηκε καλύτερος γιος αλλά άφηνε τη μητέρα του να δουλεύει για να τους εξασφαλίζει τα προς τα ζην. Όμως ένα πρωί ο Αλαντίν είχε μια περίεργη συνάντηση που επρόκειτο ν’ αλλάξει την ζωή του. Δεν φανταζόταν ποτέ ούτε στα πιο τρελά του όνειρα ότι ο μυστηριώδης ξένος από την Αφρική που συνάντησε και προσπάθησε να τον εξαπατήσει θα τον
But the third little pig saw that his brothers were being silly. “I want a strong house” he said. “I will build my house out of bricks! ” So while the third little pig worked hard to build his home, the two pigs spent their time playing and laughing. One evening, a hungry wolf walked into the neighborhood. Mr. Woolf loved to gobble up fat little piggies. So you can imagine how happy he was to see the three little pigs in their houses! Mr. Wolf went to the straw house and knocked on the door. The first little pig saw the big, bad wolf waiting outside and was very scared. Mr. Wolf said, “Let me in, let me in, little pig! Or I’ll huff, and I’ll puff, and I’ll blow your house in! ”
The pig replied, “Not by the hair of my chinny chin chin!” Immediately, the wolf huffed and he puffed and the straw house came tumbling down. The scared little pig ran to his brother. The second little pig’s house himself. But Mr. Wolf came there too. He said “Let me in, let me in, little pigs! Or I’ll huff and I’ll puff and blow your house in!” “Not by the hair of my chinny chin chin!”said the second little pig. So the wolf huffed and he puffed and the house of sticks come tumbling down. Luckily, the two little pigs escaped to the third little pig’s house and locked themselves in. Finally, Mr Wolf banged on the door of the brick house and said: “let me in, let me in!” “Not by the hair of my chinny chin!” , said the third little pig. “Then I’ll huff and I’ll puff and I’ll blow your house in! warned the wolf. So he huffed and he puffed some more. But how ever much Mr Wolf tried, the brick house did not fall. It was too strong! Finally, Mr Wolf gave up. He was too tried. He slowly limped away, never to be seen again. The first and second pig turned to their brother. “Thank you for saving us”, they said, “and we are sorry we were so lazy!” They decided to work hard and build strong brick houses. So the next time you see three brick houses in a row, you know who you will find inside!!!
9
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3
10
ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΦΗΒΕΙΑ
Εφηβεία και άγχος από τη μαθήτρια
Σταυρουλάκη Μάγδα
Η εφηβεία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στάδια ανάπτυξης του ανθρώπου, κατά το οποίο παρατηρούνται ραγδαίες ψυχολογικές και σωματικές αλλαγές που οδηγούν το άτομο στην κορύφωση της οργανικής του ανάπτυξης, αλλά και στην τελική διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Τα βασικά χαρακτηριστικά της εφηβείας είναι τα εξής:
σωματικές αλλαγές, ονειροπόληση, ζωντάνια / ενθουσιασμός, ριψοκίνδυνη συμπεριφορά, ασυμβίβαστη διάθεση, απόρριψη αυθεντίας, εσωστρέφεια, ανασφάλεια/ έλλειψη αυτοπεποίθησης, συνειδητοποίηση της σεξουαλικότητας, ενδιαφέρον για το άλλο φύλο, υπαρξιακές ανησυχίες, ευθιξία/ αντίδραση, αντίθεση με τους μεγαλύτερους σε ηλικία, αμφισβήτηση, επαναστατική συμπεριφορά, αμφισβήτηση της εξουσίας, αμφισβήτηση της παράδοσης.
Η εφηβική ανάπτυξη για τα κορίτσια ξεκινάει στην ηλικία των 10-11 ετών και ολοκληρώνεται συνήθως μέχρι τα 15 έτη, ενώ για τα αγόρια, ξεκινάει σε ηλικία 12-13 ετών, φτάνει στο μέγιστο ρυθμό ανάπτυξης σε ηλικία 14 ετών και ολοκληρώνεται στα 19 έτη. Δυστυχώς, λόγω της ιδιαιτερότητας και των δυσκολιών αυτής της ηλικιακής φάσης, αρκετοί έφηβοι γίνονται ευάλωτοι στις καταχρήσεις. Σύμφωνα με έρευνες, το 36,9% των 15χρονων ελληνόπουλων παραδέχεται ότι έχει καπνίσει τουλάχιστον μία φορά, ενώ ένα στα 3 ανάβει τσιγάρο καθημερινά. Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από νέα μελέτη, σύμφωνα με την οποία οι έφηβοι κάνουν την επανάστασή τους και μέσω της κατανάλωσης αλκοόλ.
Οι διαταραχές της διάθεσης σε παιδιά και σε εφήβους Οι διαταραχές της διάθεσης παρουσιάζονται στα παιδιά όλων των
ηλικιών κάτω από διαφορετικές καταστάσεις και περιλαμβάνουν διαταραγμένη και μειωμένη διάθεση για ευχάριστες δραστηριότητες, αθλήματα, φίλους ή σχολείο καθώς και ένα γενικό συναίσθημα αναξιότητας. Κριτήρια διαταραχών της διάθεσης στα παιδιά και στους εφήβους αποτελούν αφενός η συναισθηματική δυσκολία (π.χ. κατάθλιψη) και αφετέρου η ευερεθιστότητα. Συγκεκριμένα, η καταθλιπτική διαταραχή και η διπολική διαταραχή έχουν γενικά επεισοδιακό χαρακτήρα, ενώ η έναρξή τους μπορεί να είναι ύπουλη. Τα μανιακά επεισόδια είναι σπάνια σε παιδιά προεφηβικής ηλικίας, αλλά αρκετά συχνά στους εφήβους. Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής- υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), η εναντιωματική προκλητική διαταραχή και οι διαταραχές της διαγωγής μπορεί να εμφανίζονται σε παιδιά που αργότερα θα παρουσιάσουν κατάθλιψη. Σε ορισμένες περιπτώσεις, προβλήματα διαγωγής ή τυπικές διαταραχές διαγωγής μπορεί να επισυμβαίνουν στα πλαίσια μείζονος καταθλιπτικού επεισοδίου. Το άγχος είναι ένα πολύ δυσάρεστο συναίσθημα που νιώθει ο έφηβος μπροστά σε ένα αόριστο κίνδυνο ή απειλή. Στην εφηβεία, τα παιδιά “τα χάνουν” εύκολα, κατά συνέπεια βρίσκονται πολύ συχνά σε κατάσταση “έντονου άγχους”. Όσο φυσιολογικό και αν είναι το έντονο άγχος σε έναν έφηβο, οι γονείς οφείλουν να το αναγνωρίσουν για να πάρουν τα μέτρα τους.
Τι προκαλεί άγχος και κατάθλιψη στην εφηβεία Το άγχος παρουσιάζεται ξαφνικά ή προοδευτικά, με διάχυτο χαρακτήρα ή εντοπισμένο σε ένα μέρος του σώματος ή μια συμπεριφορά. Μπορεί να επιφέρει αποδιοργάνωση της ψυχικής λειτουργίας ή αντίθετα να είναι σχετικά ανεχτό. Σπάνια συνδέεται με ένα αγχωτικό ερέθισμα, ενώ συχνότερα βιώνεται σαν μια διάχυτη και αόριστη δυσφορία. Η διάρκειά του, ποικίλλει από ώρες μέχρι ημέρες και μήνες .Συχνά, μια κρίση άγχους σηματοδοτεί μια οργανωμένη παθολογική διαταραχή.
Καταθλιπτική συμπτωματολογία στην εφηβεία Η εφηβεία συχνά περιγράφεται με όρους που θα ταίριαζαν στην περιγραφή ενός καταθλιπτικού επεισοδίου. Μιλώντας για την εφηβεία , αναφέρουμε αυθόρμητα τη λύπη, τη διέγερση, το θυμό, τη θλίψη και την αυτοϋποτίμηση. Η καθημερινή
παρατήρηση προσφέρει πλείστα παραδείγματα έφηβων που περνούν ατελείωτες ώρες απομονωμένοι, δείχνοντας βαρεμάρα και αδιαφορία για το καθετί που αγγίζει η καθημερινότητα. Πίσω από αυτή την αδιαφορία κρύβονται αισθήματα ένοχης, ντροπής, απογοητεύσεις που εναλλάσσονται με εξάρσεις πάθους και μεγαλομανίας. Η απότομη αλλαγή της διάθεσης είναι γνωστό χαρακτηριστικό της εφηβείας, αλλά πολλοί έφηβοι παρουσιάζουν συχνά σταθερό καταθλιπτικό συναίσθημα. Ο έφηβος είναι αναγκασμένος να αποχωρισθεί συμβολικά τους γονείς του, να διακόψει τους δεσμούς μαζί τους και να απομακρυνθεί από τον παράδεισο των παιδικών χρόνων για να αντιμετωπίσει μόνος του μια νέα πραγματικότητα. Αυτή η διεργασία διακοπής των δεσμών και απώλειας του αγαπημένου αντικειμένου έχει ακριβώς τα ίδια στάδια με τη διεργασία αντιμετώπισης του θανάτου ενός αγαπημένου προσώπου. Πηγή: "Το άγχος στην εφηβεία", Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος
Είμαστε στην Εφηβεία, μας καταλαβαίνετε; από τη μαθήτρια
Λιαπάκη Μαρίνα
H εφηβεία είναι ένα στάδιο της ζωής κατά το οποίο μεταβαίνουμε από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή. Καλό είναι οι μεγαλύτεροι να μας δίνετε πολλές συμβουλές, άσχετα αν (νομίζετε ότι) δεν τις ακούμε, γιατί δεν θέλουμε να μας ελέγχουν. Τις ακούμε και μάλιστα τις μελετάμε, ή τουλάχιστον έτσι κάνω εγώ. Συνήθως, στην εφηβεία έχουμε πολλά νεύρα και ένας τρόπος για να τα εκτονώσουμε είναι να ξεσπάμε στην οικογένεια, είτε στους γονείς είτε και στα αδέλφια μας. Με αυτόν τον τρόπο η οικογένεια είναι συνεχώς σε ένταση. Επίσης, δεν αντέχουμε την καταπίεση, είτε στο να παίρνουμε σε όλα τα μαθήματα 20 είτε στο τι θα κάνουμε στην προσωπική μας ζωή. Kαι κάτι άλλο που δεν μας αρέσει είναι να μας απαγορεύετε να κάνουμε κάτι που θέλουμε να κάνουμε κι ας είναι παράλογο. Εκτός από τα νεύρα, είμαστε την μία χαρούμενοι και την άλλη λυπημένοι, χωρίς να ξέρουμε το λόγο τις περισσότερες φορές. Ποτέ δεν θα μας δείτε σταθερούς!!!
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3
11
ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΦΗΒΕΙΑ
Έφηβοι και Μόδα Καλαϊτζάκη Ραφαέλα και Δημητριάδη Μαρία από τις μαθήτριες
Τα παιδιά στην εφηβική ηλικία αλλάζουν τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς . Αρχίζουν να αποφεύγουν τους γονείς τους και νιώθουν πιεσμένοι από την καθημερινότητά τους . Για αυτόν το λόγο οι έφηβοι προσπαθούν να ξεφύγουν από την καθημερινότητά τους και να γίνουν κοινωνικά αποδεκτοί μέσω της μόδας . Με βάση αυτές τις σκέψεις , αποφασίσαμε να ρωτήσουμε τους ίδιους τους εφήβους και τους δασκάλους του Γυμνασίου που τους αντιμετωπίζουν καθημερινά γιατί και πόσο τους επηρεάζει η μόδα . Το συμπέρασμα που βγάλαμε από τις ερωτήσεις που κάναμε είναι ότι η μόδα τους επηρεάζει πολύ. Πιο συγκεκριμένα, οι έφηβοι θέλουν να ντύνονται ''μοδάτα'', κυρίως γιατί δείχνουν πιο ελκυστικοί απέναντι σε άτομα διαφορετικού φύλου. Επιπλέον, μέσα από την κοινωνία των ΜΜΕ που προβάλλει συνεχώς πρότυπα, οι έφηβοι νιώθουν την ανάγκη να ακολουθήσουν αυτά τα πρότυπα αντιγράφοντας έτσι τον τρόπο με τον οποίο ντύνονται αλλά και συμπεριφέρονται. Συμπερασματικά, μέσα από όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι οι έφηβοι θέλουν να ''είναι μέσα στη μόδα'', πολλές φορές όχι γιατί τους αρέσει, αλλά γιατί
θέλουν να αισθάνονται κοινωνικά αποδεκτοί από τους συνομηλίκους τους. Θέλουν να νιώθουν αγαπητοί και ενδιαφέροντες. Και ποιος δε θα 'θελε άλλωστε να είναι το κέντρο της προσοχής, το κέντρο θαυμασμού , το πρότυπο των συνομηλίκων του; Ωστόσο , η μόδα πολλές φορές επηρεάζει την εξωτερική εμφάνιση των εφήβων και δεν τους αφήνει να επιλέξουν μόνοι τους πώς θέλουν να δείχνουν με αποτέλεσμα να μην μπορούν να δείξουν τον αληθινό τους χαρακτήρα, την πραγματική τους προσωπικότητα.
Ασφάλεια στο Διαδίκτυο από τη μαθήτρια
Σταυρουλάκη Μάγδα
Στην εφηβεία, υπάρχει έντονα στην καθημερινότητα μας το Διαδίκτυο (Internet), το οποίο παρέχει πολλές ευκαιρίες μάθησης και ψυχαγωγίας, ελλοχεύει όμως και αρκετούς κινδύνους. Στο Διαδίκτυο υπάρχουν οι ανώνυμοι που μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας μέσω e-mail , facebook , instagram , twitter και άλλες ηλεκτρονικές εφαρμογές επικοινωνίας online . Στην εικόνα του προφίλ, η φωτογραφία που φαίνεται μπορεί να είναι ψεύτικη. Μοιάζει σαν να φοράμε μια μάσκα και πάμε σε ένα party, όπου δεν ξέρουμε τους ανθρώπους γύρω μας και ούτε εκείνοι εμάς. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε ούτε εμείς , αλλά ούτε και αυτοί τι κρύβει και ποιος είναι πίσω από τη μάσκα. Πολλά νεαρά παιδιά πέφτουν στην παγίδα των επικίνδυνων chat. Μπορεί ο ανώνυμος με τον οποίο μιλάνε να λέει ότι είναι στην ηλικία την οποία είναι το έφηβο παιδί, δηλαδή κάπου στα 13-16, ενώ στην πραγματικότητα να είναι 30-40 ετών, ώστε, όταν συναντηθούν, να μην ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί. Δυστυχώς, οι άνθρωποι γενικότερα έχουν αποκτήσει εμπιστοσύνη στο Διαδίκτυο, χωρίς να σκέφτονται τους κινδύνους και τις παγίδες τις οποίες κρύβει. Το διαδίκτυο, λοιπόν, δεν απαγορεύεται να το χρησιμοποιούμε, απλά θα πρέπει να το
κάνουμε σωστά ,ώστε να μην μας συμβεί κάτι κακό.
Τί είναι το Facebook από το μαθητή
Παπατζανάκη Θεόδωρο
Το facebook δημιουργήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου το 2004 από τον Μαρκ Ζάγκεμπεργκ. Αρχικά, μόνο τα μέλη του πανεπιστημίου Χάρβαρντ μπορούσαν να το χρησιμοποιούν, αλλά αργότερα η χρήση του επεκτάθηκε. Το χρησιμοποιούσαν και οι σπουδαστές για να επικοινωνούν μεταξύ τους και να ανταλλάσσουν ιδέες. Το 2005 η υπηρεσία έγινε προσβάσιμη σε όλους εκτός σε παιδιά κάτω των 13 χρονών. Το 2013 έρευνες έδειξαν ότι το Facebook είχε πάνω από 1 δισεκατομμύριο χρήστες. Είναι η πιο διάσημη κοινωνική σελίδα και πάνω από 14 εκατομμύρια φωτογραφίες ανεβάζονται καθημερινά από όλο τον κόσμο!!! Το Facebook έχει επηρεάσει την κοινωνική ζωή των ανθρώπων με πολλούς τρόπους. Επιτρέπει στους χρήστες να βρίσκονται συνεχώς σε επικοινωνία με φίλους, συγγενείς και άλλους γνωστούς σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη και αν βρίσκονται, αρκεί να έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο, καθώς είναι διαθέσιμο μέσω πολλών φορητών συσκευών. Έχει επίσης τη δυνατότητα να ενώσει ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα και απόψεις μέσω ομάδων και άλλων σελίδων, κι έχει συμβεί να ενώσει και μέλη οικογενειών ή φίλους που είχαν χαθεί χάρη στην ευρέως διαδεδομένη χρήση του ιστότοπου. Όμως, πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι το Facebook επιφέρει αρνητικές επιπτώσεις στην αυτοεκτίμηση των ατόμων, προκαλώντας αισθήματα ζήλειας, με τις φωτογραφίες από διακοπές και ταξίδια να προκαλούν τη μεγαλύτερη δυσαρέσκεια. Άλλες κυρίαρχες αιτίες ζήλειας περιλαμβάνουν δημοσιεύσεις και φωτογραφίες από φίλους που απεικονίζουν την οικογενειακή ευτυχία και τη φυσική ομορφιά - τέτοια ζηλόφθονα αισθήματα κάνουν τους ανθρώπους να νιώθουν μόνοι και ανικανοποίητοι με τη δική τους ζωή. Μία μελέτη που πραγματοποιήθηκε από
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3
12
ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΦΗΒΕΙΑ κοινού από δύο γερμανικά πανεπιστήμια αποκάλυψε ότι ένας στους τρεις ανθρώπους ήταν πιο ανικανοποίητος με τη ζωή του έπειτα από την επίσκεψή του στο Facebook. Μία άλλη μελέτη από το Utah Valley University έδειξε ότι οι άνθρωποι ένιωθαν χειρότερα για τη ζωή τους έπειτα από αύξηση του χρόνου που ξόδευαν στο Facebook. Επίσης, πολλά άτομα που το χρησιμοποιούν «κολλάνε» στις ηλεκτρονικές συσκευές που κρατάνε και αυτό προκαλεί προβλήματα στην όραση και γενικά στην κοινωνικοποίηση των ατόμων. Ανεξάρτητα από το ότι η σελίδα είναι για άτομα που θέλουν να γνωριστούν μεταξύ τους, η γνωριμία αυτή γίνεται μέσα από ηλεκτρονική συσκευή χωρίς οπτική και ακουστική επαφή. Οι πληροφορίες που παίρνουμε για ένα άτομο μέσα από τον υπολογιστή είναι αναξιόπιστες και πολλές φορές ψεύτικες. Πολλά από τα άτομα που το χρησιμοποιούν θέλουν το κακό των άλλων χρηστών και χρησιμοποιούν τα προσωπικά τους δεδομένα εναντίον τους. Γενικά το Facebook είναι μια πολύ χρήσιμη μηχανή αναζήτησης αν χρησιμοποιηθεί σωστά. Πρέπει, ωστόσο, να προστατέψουμε τα προσωπικά μας στοιχεία με κάθε τρόπο. Πηγές: 1) 2) 3)
https://el.wikipedia.org/wiki/Facebook https://www.facebook.com/facebook/info/ http:// mashable.com
Τα δικαιώματα του παιδιού στη σημερινή εποχή από τη μαθήτρια
Σημαντηράκη Μαριλένα
3.Το παιδί πρέπει να εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του και να έχει ελεύθερο χρόνο. 4.Όλα τα παιδιά είναι ίσα και πρέπει να προστατεύονται από διακρίσεις λόγω φυλής, γλώσσας, χρώματος, φύλου, θρησκείας, καταγωγής, πεποιθήσεων, νομικής κατάστασης των ίδιων ή μελών της οικογένειάς τους. 5.Το συμφέρον του παιδιού πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε όλες τις αποφάσεις που το αφορούν. 6.Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ταυτότητα, δηλαδή σε όνομα, επώνυμο και ιθαγένεια. 7.Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να μην αποχωρίζονται τους γονείς τους, εκτός αν αυτό γίνεται με κοινή απόφαση των γονέων ή ύστερα από απόφαση της Πολιτείας επειδή οι γονείς τα παραμελούν ή τα κακομεταχειρίζονται. 8.Όλα τα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία τους και την ωριμότητά τους, έχουν δικαίωμα να εκφράζουν τη γνώμη και τις απόψεις τους σε θέματα που τα αφορούν. Οι ενήλικες πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη γνώμη τους πριν πάρουν αποφάσεις γι’ αυτά. 9.Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να εκφράζουν τις θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις τους. Κανείς δε μπορεί να επεμβαίνει αυθαίρετα στην ιδιωτική ζωή των παιδιών, στην οικογένεια, στην κατοικία ή την αλληλογραφία τους, ούτε να προσβάλλει την τιμή και την υπόληψη τους. 10.Τα παιδιά έχουν δικαίωμα πρόσβασης στα μέσα ενημέρωσης (εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ηλεκτρονικά μέσα), αλλά πρέπει και να προστατεύονται από τις αρνητικές επιδράσεις τους. 11.Τα παιδιά έχουν δικαίωμα προστασίας από κάθε μορφή κακομεταχείρισης: βία, παραμέληση, κακοποίηση (σωματική, λεκτική, ψυχολογική, ηλεκτρονική, σεξουαλική ) και εκμετάλλευση, μέσα και έξω από την οικογένεια.
1.Τα παιδιά κάτω των 5 ετών έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση, στην υγεία, την πρόνοια και την ψυχαγωγία.
12.Τα παιδιά που προέρχονται από ξένη χώρα έχουν δικαίωμα φροντίδας και προστασίας.
2.Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από κάθε μορφή βίας και κακοποίησης. Πρέπει να προστατεύονται επίσης από το ρατσισμό, τη διάκριση και την εκμετάλλευση.
13.Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες έχουν δικαίωμα στη δωρεάν φροντίδα, εκπαίδευση και επιμόρφωση, ώστε να απολαμβάνουν ισότιμη και αξιοπρεπή ζωή. 14.Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ιατρική περίθαλψη και φροντίδα, τους εμβολιασμούς, τη νοσηλεία.
15.Όταν η οικογένεια δεν μπορεί να φροντίσει ένα παιδί, τότε η Πολιτεία αναλαμβάνει τη φροντίδα του με θεσμούς όπως η υιοθεσία, η φιλοξενία σε ανάδοχη οικογένεια ή σε ίδρυμα που πρέπει να σέβονται πλήρως τα δικαιώματά του. 16.Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές τους. Το κράτος πρέπει να παίρνει μέτρα ώστε τα παιδιά να γράφονται και να μη διακόπτουν το σχολείο, να αναπτύσσουν τις ικανότητες και την προσωπικότητά τους. Τα πειθαρχικά μέτρα δεν πρέπει να προσβάλλουν την αξιοπρέπεια των μαθητών. 17.Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από κάθε μορφή οικονομικής εκμετάλλευσης (επαιτεία, δουλεμπόριο, πορνογραφίες κ.λπ.). Έχουν, όμως, δικαίωμα στην εργασία με ασφάλιση και υπό προϋποθέσεις, το ωράριο κ.λ.π. 18.Τα παιδιά που είτε τα ίδια είτε μέλη της οικογένειάς τους κάνουν χρήση ναρκωτικών ή άλλων ουσιών που προκαλούν εξάρτηση έχουν δικαίωμα κατάλληλης υποστήριξης. 19.Τα παιδιά που συλλαμβάνονται και δικάζονται έχουν δικαίωμα να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια και σεβασμό στην ιδιωτική τους ζωή, να ενημερώνονται αναλυτικά από τις Αρχές σε κατανοητή γλώσσα και να έχουν νομική βοήθεια. Σε περίπτωση που είναι απολύτως απαραίτητη η κράτησή τους, αυτή πρέπει να γίνεται χωριστά από ενήλικα ακόμα και με σεβασμό στην πραγματικότητα και τις ανάγκες τους.
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3 ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Ο Ερυθρός Σταυρός στην Ελλάδα Καστανάκη Μάνο, Μανουσάκη Μαρίνο, Καλαντζάκη Σταύρο, Παπατζανάκη Θεόδωρο, και Χριστοδούλου Γιώργο από τους μαθητές
Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός ιδρύθηκε στις 10 Ιουνίου 1877, με πρωτοβουλία της βασίλισσας Όλγας. Από τη στιγμή της ίδρυσής του αναγνωρίσθηκε από τη Διεθνή Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού και σήμερα αποτελεί μέρος της «οικογένειας» του Διεθνούς Κινήματος Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου. Στη μακρά πορεία του παραμένει σταθερά αφοσιωμένος στις διεθνείς ανθρωπιστικές αρχές και στην αλληλέγγυα εθελοντική προσφορά βοήθειας προς το συνάνθρωπο. Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός είναι ο μεγαλύτερος μη κυβερνητικός οργανισμός στην Ελλάδα με σύνθετο έργο που βασίζεται στην εθελοντική δράση και την άμεση ανταπόκριση των πολιτών. Κινητοποιείται στοχεύοντας πάντα στην ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου σε περιόδους πολέμου και ειρήνης, στηρίζοντας τραυματίες, ασθενείς, πρόσφυγες, ηλικιωμένους, ανθρώπους με οικονομικές δυσκολίες και άτομα από κάθε ευάλωτη ομάδα του πληθυσμού. Η δράση του έχει συνδεθεί με την επαγρύπνηση, την αλληλεγγύη και τη φιλαλληλία και είναι συνώνυμη της αφιλοκερδούς προσφοράς και της ανιδιοτέλειας. Οι βασικοί σκοποί και στόχοι του Ε.Ε.Σ. είναι: - Σε καιρό πολέμου: η συνδρομή και επικουρία στο έργο της Στρατιωτικής Υγειονομικής Υπηρεσίας, η νοσηλευτική περίθαλψη τραυματιών και ασθενών, καθώς και η προστασία των αιχμαλώτων, του άμαχου πληθυσμού και των θυμάτων πολέμου. -Σε καιρό ειρήνης: η αγωγή και συμπαράσταση στα θύματα θεομηνιών και επιδημιών, καθώς και η αυτόνομη ή σε συνεργασία με το Κράτος και κοινωνικούς φορείς, ανθρωπιστική δραστηριότητα. Από το 1877 έως σήμερα, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός συνεχίζει άκοπα να
επιτελεί το ανθρωπιστικό του έργο φροντίζοντας τις πιο αδύναμες πληθυσμιακές ομάδες της χώρας. Σε συνεργασία με άλλους θεσμικούς φορείς, κρατικούς και μη, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός είναι στο πλευρό κάθε ανθρώπου, οικογένειας ή ομάδας που αντιμετωπίζει δυσκολίες χωρίς να θέτει φυλετικά, εθνικά ή οικονομικής κατάστασης όρια στη δράση του. Παράλληλα, όταν και όποτε υπάρχει ανάγκη στο εξωτερικό, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός ενεργοποιείται σε συνεργασία με τους Εθνικούς Συλλόγους άλλων χωρών για την αποστολή διεθνούς βοήθειας. Με βαθιά ανθρωπιστικά ιδανικά και με αίσθημα ευθύνης, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός ήταν και είναι παρών στα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα της Ελλάδας αλλά και διεθνώς, και συνεχίζει να επιτελεί το σύνθετο ανθρωπιστικό έργο του πάντα με στόχο τον άνθρωπο και πάντα με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο.
Συνέντευξη από το Δημήτρη Φραγκιαδάκη, μέλος του Ερυθρού Σταυρού [Ερώτηση] Πόσα χρόνια ασχολείστε με τον εθελοντισμό; Μέχρι σήμερα ασχολούμαι με τον
εθελοντισμό για 20 χρόνια. Ξεκίνησα ως πρόσκοπος το 1962 και λίγα χρόνια αργότερα πήρα πτυχίο. [Ερώτηση] Τι σας έκανε να πάρετε μέρος στην ομάδα του Ερυθρού Σταυρού; Τρία περιστατικά. Έγινε λίγα χρόνια μετά που πήρα το πτυχίο. Το πρώτο έγινε καθώς ταξίδευα στη θάλασσα. Το καράβι μου ναυάγησε και έμεινα στη θάλασσα 5 ώρες μαζί με τους συνταξιδιώτες μου. Κάποια στιγμή ένα τούρκικο καράβι ήρθε και μας μάζεψε. Το δεύτερο ήταν πάλι στη θάλασσα. Ένας φίλος μου πνιγόταν, δεν ήξερα πώς να τον βοηθήσω και ένιωσα άσχημα. Το τρίτο έγινε στο δρόμο. Ενώ οδηγούσα έγινε ένα τροχαίο. Πλησίασα κοντά στα αμάξια που συγκρούστηκαν και είδα τα κόκαλα ενός ανθρώπου. Πάλι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Τότε αποφάσισα να πάρω μέρος στην ομάδα. [Ερώτηση] Πού έχετε ταξιδέψει με τον Ερυθρό Σταυρό; Εκτός από Σλοβενία μόνο Ελλάδα. Έχω πάει σε σχεδόν όλα τα μέρη της Ελλάδας.
13
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3
14
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ [Ερώτηση] Πώς νιώθετε όταν καταφέρνετε να σώσετε μια οικογένεια: Αν σου πω ότι τώρα που βρίσκομαι και σας μιλώ εδώ νιώθω πάρα πολύ χαρούμενος, πώς νομίζεις πως νιώθω, όταν σώζω μια οικογένεια; Φυσικά, δε γίνεται να τους σώζεις όλους αλλά πρέπει να μένεις συγκεντρωμένος. Αν σκέπτεσαι ότι δε θα τα καταφέρεις, δε θα πας μπροστά. [Ερώτηση] Εμείς πώς μπορούμε ως πολίτες να βοηθήσουμε; Στην ηλικία σας δεν μπορείτε να κάνετε πολλά. Όταν μεγαλώσετε, μπορείτε να πάρετε μέρος σε ομάδες, όπως ο Ερυθρός Σταυρός. Επίσης, αν βρεθείτε σε κάποια άσχημη κατάσταση και δεν ξέρετε να βοηθήσετε, είναι πολύ σημαντικό να αφήσετε τις αρχές και αυτούς που μπορούν να το κάνουν. [Ερώτηση] Ποια είναι τα υπέρ του εθελοντισμού; Δεν σου προσφέρει κάτι υλικό. Η δουλειά είναι χωρίς μισθό. Είναι τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται όταν καταφέρεις να κάνεις σωστά τη δουλειά σου. Αυτό είναι το σημαντικό. Όταν ήμουν στην Κω, μου ζήτησαν να βγάλω αχινούς από τα πόδια των προσφύγων. Είχα βγάλει χιλιάδες αχινούς. Δεν ήταν σημαντική δουλειά για μένα. Κάποια στιγμή, ενώ έβγαζα αχινούς από τα πόδια ενός άντρα, η κοπέλα του για να με ευχαριστήσει μου έδωσε ένα ζευγάρι χρυσά σκουλαρίκια. Συγκινήθηκα και τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα. Αυτό πιστεύω πως είναι η ανταμοιβή της δουλειάς μου. [Ερώτηση] Ποια είναι η γνώμη σας για το προσφυγικό; Δεν μπορώ να πω τίποτα. Δεν έχω να χωρίσω τίποτα με κανένα. Αν δεν ήταν εκείνο το τουρκικό πλοίο τότε δε θα ζούσα σήμερα. Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας. Είμαστε όλοι μια οικογένεια και όλοι πρέπει να βοηθάμε έστω και λίγο. [Ερώτηση] Σκοπεύετε να συνεχίσετε τον εθελοντισμό; Ναι. Δε θα σταματήσω να βοηθώ μέχρι να μην μπορώ σωματικά ή μέχρι να βρεθώ σε μεγάλη ηλικία.
Οδηγίες πρώτων βοηθειών και πρόληψης από τροχαία από τη μαθήτρια
Σταμπουλή Φερενίκη
με δύναμη στο σβέρκο ώστε να χάσουν και οι δύο τις ζωές τους. Έπειτα, μας έδειξε μία παρουσίαση για τις πρώτες βοήθειες (ΚΑΡΠΑ) και μας έδειξε τι να κάνουμε σε κάθε περίπτωση. Μας έδειξε βήμα-βήμα πώς γίνεται και είχαμε την ευκαιρία να το βιώσουμε αφού σήκωσε ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ κάποια παιδιά να δείξουν τι έμαθαν.
Το σχολείο μας διοργάνωσε μια ομιλία σχετικά με την πρόληψη ατυχημάτων και τις πρώτες βοήθειες. Γι'αυτόν το λόγο κάλεσε τον κ. Μυρωδιά (εκπαιδευτή και διασώστη του ΕΚΑΒ). Την ομιλία παρακολούθησε όλη η Β' τάξη. Αρχικά, μας μίλησε για τροχαία περιστατικά που είχε ζήσει ο ίδιος και για το πώς να προφυλακτούμε από αυτά. Επίσης, μας έφερε μερικά παραδείγματα τροχαίων. Ένα από αυτά ήταν ένα περιστατικό που είχε γίνει στην παραλιακή εξαιτίας ενός τηλεφωνήματος, με αποτέλεσμα ο οδηγός να είναι νεκρός. Ο κ.Μυρωδιάς καθώς έβγαζε τον νεκρό από το αμάξι, άκουσε μία γυναικεία φωνή, νομίζοντας ότι υπάρχει κι άλλος άνθρωπος μέσα αλλά τελικά ήταν το τηλέφωνο του ανδρός. Η γυναίκα που μιλούσε δεν ήξερε τι είχε συμβεί και φώναζε:<<Γιώργο, μ'ακούς;>>.
Όλα τα παιδιά το βρήκαν πολύ ενδιαφέρον και εντυπωσιάστηκαν από τα πόσα έμαθαν.
Ένα άλλο περιστατικό που μας διηγήθηκε και μας εντυπωσίασε πολύ ήταν ένα τροχαίο με θύμα μία τριμελή οικογένεια με αιτία ξανά μία ηλεκτρονική συσκευή. Οι γονείς στο αυτοκίνητο φορούσαν ζώνη ενώ το παιδί όχι, επειδή ήταν ζωηρό, παίζοντας με το "tablet" του. Όταν έγινε η σύγκρουση το παιδί παρασύρθηκε μπροστά με αποτέλεσμα, να χτυπήσει τον πατέρα του
Γι’ αυτόν το λόγο στην καθημερινή μας ζωή θα πρέπει να υπάρχει ο κανόνας:
Λόγοι που οδηγούν στα ατυχήματα! Πρινάρη Αργυρώ και Σταυρουλάκη Μάγδα από τις μαθήτριες
Η αύξηση των ατυχημάτων οφείλεται στην απροσεξία, στη χρήση αλκοόλ, στα κινητά και, κυρίως, στην υπερβολική ταχύτητα. Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ως τρόπος αντιμετώπισης προβλημάτων της καθημερινότητας μας οδηγεί σε ατυχήματα που κάποιες φορές οδηγούν ακόμη και στο θάνατο.
« Αλκοόλ και οδήγηση δεν πάνε μαζί! » Αρκετοί οδηγοί κυρίως νεαρής ηλικίας χρησιμοποιούν την υπερβολική ταχύτητα για «μαγκιά», για να εντυπωσιάσουν. Κάποιες φορές το πληρώνουν πολύ ακριβά
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3
15
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ακόμη και με την ίδια την ζωή τους. Τα κινητά τηλέφωνα αποσπούν την προσοχή πολλών οδηγών οι οποίοι οδηγούν και στέλνουν (SMS) ή μιλάνε ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μην αντιληφθούν κάποιο άλλο αυτοκίνητο ή κάποιο πεζό που περνάει δίπλα τους. Επίσης όταν οδηγάμε, ανάλογα με το όχημα, θα πρέπει να φοράμε κράνος στην μηχανή και ζώνη ασφαλείας στο ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ αυτοκίνητο. Αρκετά ανήλικα άτομα οδηγούν χωρίς δίπλωμα κάτι που δικαιολογεί και τον υπερβολικά μεγάλο αριθμό νεαρών ατόμων που έχουν σκοτωθεί. Όλοι μας, όμως, πρέπει να καταλάβουμε ότι η ζωή είναι μικρή και γι’ αυτό δεν παίζουμε με την οδήγηση!
Συμπεριφορά ενός υπεύθυνου οδηγού Βασιλάκη Νίκο, Βουρλιωτάκη Στέφανο, και Χατζηδημητρίου Σταύρο από τους μαθητές
από 12.000 ζωές το χρόνο στους ευρωπαϊκούς δρόμους.
Διάσπαση της προσοχής Οι οδηγοί πρέπει να έχουν διαρκώς συγκεντρωμένη την προσοχή τους στο δρόμο. Όχι μόνο για τη δική τους ασφάλεια, αλλά και για την ασφάλεια των επιβατών τους και των άλλων χρηστών του οδικού δικτύου.
Εκπαίδευση οδηγών Για να πάρουν άδεια οδήγησης, ορισμένες κατηγορίες οδηγών πρέπει να κάνουν επιπλέον μαθήματα πέραν των βασικών. Για παράδειγμα, οι επαγγελματίες οδηγοί στην ΕΕ πρέπει να έχουν ειδική κατάρτιση. Πολλοί δε κατ’ επανάληψη παραβάτες καλούνται να εγγραφούν σε προγράμματα επανεκπαίδευσης προκειμένου να βελτιώσουν τη συμπεριφορά τους όταν οδηγούν.
Η υπερβολική ταχύτητα - ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα στον τομέα της οδικής ασφάλειας - αυξάνει σε μεγάλο βαθμό τον κίνδυνο ατυχήματος. Η υπερβολική ταχύτητα αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στο 30% περίπου των τροχαίων ατυχημάτων.
Το Χαμόγελο του Παιδιού από τη μαθήτρια
Σημαντηράκη Μαριλένα
Επιβολή του νόμου Η επιβολή της τήρησης του κώδικα οδικής κυκλοφορίας είναι απαραίτητη όχι μόνον για να τιμωρούνται οι παραβάσεις, αλλά και για να αποτρέπεται η παραβατική συμπεριφορά και να ενθαρρύνεται η υπεύθυνη οδήγηση.
Ικανότητα οδήγησης Ζώνες ασφαλείας Η χρήση ζώνης ασφαλείας είναι ο ευκολότερος και φθηνότερος τρόπος για την αποφυγή τραυματισμού σε περίπτωση σύγκρουσης. Οι ζώνες ασφαλείας δεν απαιτούν ειδική τεχνολογία και τοποθετούνται σε όλα τα αυτοκίνητα. Από το 2006 η χρήση της ζώνης ασφαλείας είναι υποχρεωτική σε όλη την ΕΕ για όλα τα οχήματα.
Υπάρχουν μερικά απλά πράγματα που μπορούμε όλοι να κάνουμε για να διατηρούμε τους δρόμους μας ασφαλείς. Εκτιμάται ότι - αν όλοι έβαζαν τη ζώνη ασφαλείας, τηρούσαν τα όρια ταχύτητας και δεν οδηγούσαν υπό την επήρεια αλκοόλ - θα μπορούσαν να σωθούν περισσότερες
Υπερβολική ταχύτητα
Το χαμόγελο του παιδιού είναι ένας εθελοντικός οργανισμός, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Στηρίζεται στο συναίσθημα αλλά δε μένει σ’ αυτό και στα λόγια. Έχει κάνει πράξη την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων των παιδιών. Κύριο μέλημά του είναι να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των παιδιών όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη, καθημερινά, 24 ώρες την ημέρα, 365 μέρες τον χρόνο. Να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για τη σωματική, ψυχική και πνευματική ισορροπία τους. Βασίζεται σε ευαισθητοποιημένους ανθρώπους οι οποίοι συμβάλλουν στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των παιδιών. Ως εθελοντικός οργανισμός, στηρίζει τους θεσμούς, ώστε να γίνουν αποδοτικότεροι σε θέματα παιδιών. Παρακαλούμε όσα παιδιά χρειάζονται βοήθεια ας επικοινωνήσουν με το χαμόγελο του παιδιού. Τηλέφωνο: 2103306140 - 2103306150 Διεύθυνση: Ζήνωνος Ελεάτου 10 Μαρούσι
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3
16
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ - ΧΟΜΠΙ
Η Ιστορία του Ποδοσφαίρου Παπατζανάκη Θεόδωρο και Καστανάκη Μάνο από τους μαθητές
Το ποδόσφαιρο (αγγλικά: association football) είναι ένα ομαδικό άθλημα που παίζεται ανάμεσα σε δύο ομάδες των έντεκα παικτών με μία σφαιρική μπάλα. Ο ποδοσφαιρικός αγώνας διεξάγεται σε ένα ορθογώνιο γήπεδο με φυσικό ή τεχνητό χλοοτάπητα πράσινου χρώματος και ένα «τέρμα» στο μέσο κάθε μιας από τις στενές πλευρές. Σκοπός κάθε ομάδας είναι να οδηγήσει τη μπάλα στο αντίπαλο τέρμα, δηλαδή «να βάλει γκολ» (από την αγγλική λέξη goal που σημαίνει σκοπός) ή «να σκοράρει», όπως λέγεται στην ειδική ποδοσφαιρική γλώσσα. Οι παίκτες χειρίζονται τη μπάλα κυρίως με τα πόδια, αλλά και με τον κορμό ή το κεφάλι. Η ομάδα που θα επιτύχει τα περισσότερα γκολ ως το τέλος του παιχνιδιού κερδίζει. Το ποδόσφαιρο είναι σήμερα το πιο δημοφιλές άθλημα στον κόσμο. Στις αρχές του 21ου αιώνα ασχολούνταν με αυτό περισσότεροι από 250 εκατομμύρια αθλητές σε περισσότερα από 200 κράτη. Το ποδοσφαιρικό παιχνίδι παίζεται σε διάφορα επίπεδα, από φιλικό, με λιγότερους ή περισσότερους από έντεκα παίκτες, παιδιά ή ενήλικες, σε ένα οποιουδήποτε μεγέθους γήπεδο, με δύο τυχαία αντικείμενα για τη σήμανση του τέρματος, έως επαγγελματικό, με επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, αυστηρή τήρηση των κανονισμών και περισσότερους από 100.000 ενθουσιώδεις θεατές να παρακολουθούν σε ειδική ποδοσφαιρική αρένα υψηλών τεχνικών προδιαγραφών. Ανώτατη οργανωτική αρχή του ποδοσφαίρου είναι η ΦΙΦΑ (FIFA Fédération Internationale de Football Association), η οποία διεξάγει την κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση, το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, κάθε τέσσερα χρόνια. Οι παίχτες μένουν στις ομάδες μέχρι 40 χρονών.
Εξέλιξη Είναι ιστορικά καταγεγραμμένο ότι σε πολλές χώρες υπήρξαν παιχνίδια όπου οι παίκτες κλωτσούν μία μπάλα, όπως ο επίσκυρος στην Αρχαία Ελλάδα, το «woggabaliri» στην Αυστραλία, το
«harpastum» στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και το «cuju» στην Κίνα. Οι σύγχρονοι κανόνες του ποδοσφαίρου βασίζονται στις προσπάθειες που έγιναν στα μέσα του 19ου αιώνα για τυποποίηση των ποικίλων μορφών του ποδοσφαίρου που παίζονταν στα δημόσια σχολεία της Αγγλίας. Η ιστορία του ποδοσφαίρου στην Αγγλία χρονολογείται τουλάχιστον από τον όγδοο αιώνα. Οι Κανόνες του Κέμπριτζ, που καταρτίστηκαν για πρώτη φορά στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ το 1848, είχαν μεγάλη επιρροή στην ανάπτυξη των επόμενων κανόνων του ποδοσφαίρου. Οι Κανόνες του Κέμπριτζ γράφτηκαν στο Τρίνιτι Κόλετζ (Trinity College) του Κέμπριτζ σε μια συνεδρίαση στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι από τα σχολεία Ίτον (Eton College), Χάροου (Harrow School), Ράγκμπι (Rugby School), Γουίντσεστερ (Winchester College) και Σριούσμπερι (Shrewsbury School). Δεν είχαν καθιερωθεί καθολικά, όπου δηλαδή παιζόταν το ποδόσφαιρο. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1850, πολλές ομάδες που δε συνδέονταν με σχολεία ή πανεπιστήμιο δημιουργήθηκαν σε όλο τον αγγλόφωνο κόσμο, για να παίζουν διάφορες μορφές του ποδοσφαίρου. Μερικές ομάδες δημιούργησαν τους δικούς τους ξεχωριστούς κανόνες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Σέφιλντ, που δημιουργήθηκε από πρώην μαθητές του δημόσιου σχολείου το 1857, και που οδήγησε στη δημιουργία της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας του Σέφιλντ (Sheffield Football Association) το 1867 και των Κανόνων του Σέφιλντ. Οι Κανόνες Παιχνιδιού σήμερα καθορίζονται από το Διεθνές Ποδοσφαιρικό Συμβούλιο (IFAB). Το συμβούλιο συγκροτήθηκε το 1886 μετά από συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Μάντσεστερ μεταξύ της FA, της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Σκωτίας, της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Ουαλίας και της Ιρλανδικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.
παιχνιδιού. Εκτός από τους 17 κανόνες, πολλές από τις αποφάσεις και οδηγίες του Διεθνούς Ποδοσφαιρικού Συμβουλίου συμβάλλουν στη ρύθμιση του αθλήματος.
Κανόνας 1: Ο Αγωνιστικός χώρος Κανόνας 2: Η Μπάλα Κανόνας 3: Ο αριθμός των ποδοσφαιριστών Κανόνας 4: Εξοπλισμός ποδοσφαιριστή Κανόνας 5: Ο διαιτητής Κανόνας 6: Οι βοηθοί διαιτητές Κανόνας 7: Διάρκεια του αγώνα Κανόνας 8: Έναρξη και επανέναρξη του παιχνιδιού Κανόνας 9: Η μπάλα εντός και εκτός παιχνιδιού Κανόνας 10: Μέθοδος επίτευξης τέρματος Κανόνας 11: Παίκτης εκτός παιχνιδιού (Οφσάιντ) Κανόνας 12: Παραβάσεις και ανάρμοστη συμπεριφορά (Φάουλ) Κανόνας 13: Ελεύθερο λάκτισμα (άμεσο και έμμεσο) Κανόνας 14: Επανορθωτικό λάκτισμα (Πέναλτι) Κανόνας 15: Επαναφορά από την πλάγια γραμμή (Πλάγιο άουτ) Κανόνας 16: Από τέρματος λάκτισμα (Άουτ) •Κανόνας 17: Το γωνιαίο λάκτισμα (Κόρνερ)
Πηγές: 1)
2) 3)
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE %BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CF%86% CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF http://www.sansimera.gr/articles/19 http://www.wehellas.gr/forum/topic/27353c-eooinssa-oio-dhiaeiooeassnio/
Το ποδόσφαιρο μέσα από τα μάτια ενός κοριτσιού Κάββαλου Δέσποινα
Κανόνες
από τη μαθήτρια
Το Διεθνές Ποδοσφαιρικό Συμβούλιο έχει καθορίσει 17 κανόνες, που είναι γνωστοί ως Κανόνες Παιχνιδιού και δημοσιεύονται από τη ΦΙΦΑ. Κάθε κανόνας περιγράφει προδιαγραφές ή ορίζει κατευθυντήριες γραμμές. Οι ίδιοι κανόνες εφαρμόζονται σε όλα τα επίπεδα αγώνων, αν και επιτρέπονται ορισμένες τροποποιήσεις για ομάδες παίδων, παλαιμάχων, γυναικών και ατόμων με ειδικές αδυναμίες. Οι κανόνες είναι συχνά διατυπωμένοι με γενικό τρόπο, επιτρέποντας έτσι την ευελιξία στην εφαρμογή τους ανάλογα με τη φύση του
Το ποδόσφαιρο είναι ένα ομαδικό άθλημα που παίζεται ανάμεσα σε δυο ομάδες των έντεκα παικτών με μια σφαιρική μπάλα. Ο ποδοσφαιρικός αγώνας διεξάγεται σε ένα ορθογώνιο γήπεδο με φυσικό ή τεχνητό γρασίδι πράσινου χρώματος και ένα τέρμα στο μέσο κάθε μιας από τις στενές πλευρές. Σκοπός κάθε ομάδας είναι να οδηγήσει την μπάλα στο αντίπαλο τέρμα δηλαδή να βάλει γκόλ. Οι παίκτες χειρίζονται την μπάλα κυρίως με τα πόδια αλλά και με τον κορμό και με το κεφάλι.
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3
17
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ - ΧΟΜΠΙ Η ομάδα που θα επιτύχει τα περισσότερα γκολ ως το τέλος του παιχνιδιού κερδίζει. Ένας αγώνας ποδοσφαίρου διαρκεί 90 λεπτά και πιο συγκεκριμένα δυο ημίχρονα των 45 λεπτών, συν κάποιες καθυστερήσεις οι οποίες σπανίως υπερβαίνουν τα 5 λεπτά.
που μου κίνησε την περιέργεια και αποφάσισα να το προσπαθήσω.
Οι σκέψεις μου είναι πάντα θετικές. Ποτέ δεν σκέφτομαι αρνητικά. Επίσης, σκέφτομαι το πώς θα καταφέρω να δείξω τον καλύτερό μου εαυτό. Δεν προσδοκώ τίποτα. Είμαι σίγουρος με τον εαυτό μου και στο τέλος θα ανταμειφθώ με αυτό που μου αξίζει.
Το ποδόσφαιρο παρέχει τις ιδιότητες που είναι ευεργετικές καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του αθλητή και της αθλήτριας. Επίσης, το ποδόσφαιρο μας βοηθάει να έχουμε στόχους για το αποτέλεσμα - με βάση τις προσωπικές δεξιότητες - και αυτοσυγκέντρωση.
[Ερώτηση] - 6) Πιστεύεις ότι η σωστή ψυχολογία μπορεί να ανατρέψει ένα αγώνα;
Το Μπόξ από τη μαθήτρια
Κάββαλου Δέσποινα
Το μπόξ είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αγωνίσματα και μαχητικές τέχνες, που
στηρίζεται στην ικανότητα των αντιπάλων να αντικρούσουν μόνο με τις γροθιές τους ο ένας τον άλλον και να καταφέρουν, με εύστοχα και γερά χτυπήματα, να βγάλουν εκτός μάχης ο καθένας τον αντίπαλό του. Σε όλα τα είδη αγώνων απαγορεύονται τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, στην πλάτη, στο πίσω μέρος του κεφαλιού ή στον αυχένα. Το μποξ κατατάσσεται στις πολεμικές τέχνες.
Ένας αθλητής μιλάει για το καράτε από το μαθητή
Καστανάκη Μάνο
Συνέντευξη από τον αθλητή του Καράτε Καστανάκη Βαγγέλη [Ερώτηση] - 1) Πότε ξεκίνησες το άθλημα και γιατί; Με το καράτε ασχολούμαι 10 χρόνια και το ξεκίνησα σε ηλικία 6 ετών. Τότε δεν υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος που να με παροτρύνει στο να αρχίσω το άθλημα αυτό, διότι ήμουν ακόμη μικρός. Απλώς ήταν κάτι
[Ερώτηση] - 5) Ποίες σκέψεις κάνεις πριν το ξεκίνημα ενός αγώνα και ποίες προσδοκίες έχεις;
[Ερώτηση] - 2) Όπως ξέρουμε πήρες μέρος σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα που έλαβε μέρος στο Βέλγιο σε ηλικία 12ετών και αγωνίστηκες σε κατηγορία ανδρών. Πήρες την τέταρτη θέση. Πες μας τα συναισθήματα σου από αυτό το πρωτάθλημα και πώς επηρέασε την διαδρομή σου ως προς τις πολεμικές τέχνες; Ναι, είναι αλήθεια αυτό. Το πρωτάθλημα επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τη διαδρομή μου πάνω στο άθλημα. Καταρχάς, ήταν το πρώτο πρωτάθλημα που με έκανε να αγαπήσω το άθλημα, καθώς η προετοιμασία που έπρεπε να κάνω με ανάγκασε να ανεβάσω το επίπεδό μου. Έτσι, έμαθα καλύτερα το σύστημά μου και επομένως, ανέβηκε η αυτοπεποίθησή μου. Τώρα όσο αφορά τα συναισθήματα που μου πρόσφερε αυτό το πρωτάθλημα είναι απερίγραπτα. Πρώτα από όλα ήταν μεγάλη η τιμή και η περηφάνια που υπηρετούσα την ομάδα της Κρήτης. Αναφορικά με τους αγώνες έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό και προσπάθησα μέχρι το τέλος. Η ανταμοιβή μου ήταν οι εμπειρίες που πήρα και ένα τεράστιο συναίσθημα ευχαρίστησης.
Εννοείται η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο στην πορεία του αγώνα. Το μισό αγώνα τον έχει κερδίσει αυτός που τον θέλει πιο πολύ. Βέβαια παίζει ρόλο και η τεχνική αλλά η σωστή ψυχολογία είναι αυτή που θα καθορίσει τη μάχη.
Γνωριμία με ένα μουσικό όργανο-Βιολί από τη μαθήτρια
Μανουσάκη Δήμητρα
Το βιολί είναι έγχορδο μουσικό όργανο που παίζεται με δοξάρι. Εμφανίστηκε τον δέκατο έκτο αιώνα ως εξέλιξη του μεσαιωνικού Φίντλ (αγγλικό fiddle) και του ιταλικού Λίρα ντα μπράτσο (ιταλικό dabraccio) του Ρεμπέκ.
[Ερώτηση] - 3) Βλέπεις το καράτε σαν χόμπι; Δεν θα το έλεγα. Όταν κάποιος μπει στο δρόμο τον πολεμικών τεχνών στην αρχή ίσως να το δει σαν χόμπι. Το καράτε όμως με την πάροδο τον χρόνων καταλαβαίνει πως είναι τρόπος ζωής. Είναι κάτι που το εφαρμόζω και στην ζωή μου και όχι στον ελεύθερό μου χρόνο. [Ερώτηση] - 4) Σκέπτεσαι να συνεχίσεις επαγγελματικά το άθλημα όταν μεγαλώσεις ; Είναι κάτι που δεν έχω σκεφτεί ακόμα. Αυτό που έχω αποφασίσει είναι πως οτιδήποτε επιλέξω να κάνω στην ζωή μου δε θα το παρατήσω ποτέ γιατί, όπως σου είπα και πριν, είναι τρόπος ζωής για εμένα.
Έχει τέσσερις χορδές διαφορετικού τονικού ύψους (σολ, ρε, λα, μι) που χορδίζονται κατά διαστήματα πέντε νοτών και η μουσική του έκταση περιλαμβάνει σαράντα τέσσερις χρωματικούς φθόγγους. Είναι το μικρότερο μέλος μιας «οικογένειας» έγχορδων οργάνων. Από το μικρότερο προς το μεγαλύτερο όργανο, η οικογένεια είναι η
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3
18
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ - ΧΟΜΠΙ εξής: το βιολί, η βιόλα, το βιολοντσέλο και τέλος το κοντραμπάσο. Στηρίζεται στον ώμο ενώ με το ένα χέρι ο μουσικός απλώς πιέζει τις χορδές με το να το κρατά ενώ με το άλλο κινεί το δοξάρι επάνω στις χορδές. Το δοξάρι είναι σαν ένα κοντάρι από ξύλο και του έχουν τεντώσει τρίχες από ουρά αλόγου. Όπως όλα τα όργανα, είναι πολύ όμορφο, αλλά δύσκολο. Ο μουσικός μπορεί να παίξει ψηλές και χαμηλές νότες στο βιολί. Πάντα υπάρχουν αρκετά σε μια ορχήστρα για να βοηθούν την υπόλοιπη ορχήστρα και τους τραγουδιστές ή τη χορωδία. Σε μια ορχήστρα συνήθως χωρίζονται σε δύο ομάδες: Η πρώτη ομάδα παίζει την κανονική μελωδία του κομματιού, ενώ η δεύτερη παίζει μια μελωδία συνοδείας, για να κάνει την μελωδία και το τραγούδι, πιο όμορφο, πιο ζωντανό και πιο ενδιαφέρον. Μερικές φορές στις ορχήστρες, υπάρχει ο πρώτος βιολιστής, ο οποίος αρχίζει να παίζει τη μελωδία για να κάνει μια ωραία εισαγωγή. Έπειτα, οι υπόλοιποι μουσικοί συνεχίζουν το κομμάτι.
Κρητικοί Χοροί: 10 ερωτήσεις στο Θανάση Μαυρόκωστα από το μαθητή
Μανουσάκη Μαρίνο
Ο Θανάσης Μαυρόκωστας ασχολήθηκε με τον παραδοσιακό χορό και την παραδοσιακή μουσική της Κρήτης από όταν ήταν μικρός. Τώρα έχει γίνει σπουδαίος και στα δυο και κάνει συχνά συναυλίες σε πόλεις του εξωτερικού, όπου τον καλούν να παίξει. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι προσπαθεί να μάθει στη νέα γενιά την κρητική μουσική με το να δείχνει στους νέους πώς να χορεύουν και πώς να παίζουν μουσική. Ο Θανάσης έμαθε να χορεύει και αυτό του αρέσει επειδή αρέσει και στους
γονείς του οι οποίοι τον δίδαξαν. [Ερώτηση] - 1) Πότε ασχολήθηκες με τον χορό και τη μουσική; Με τον χορό ασχολήθηκα από τα 12 μου και με τη μουσική από τα 16 μου χρόνια.
τους γίνεται δική μου δίνοντας τον καλύτερό μου εαυτό για να περάσουν καλά. [Ερώτηση] - 10) Τι είδους μουσικής ακούς; Ακούω κατά βάση κρητική μουσική αλλά μου αρέσει πάρα πολύ και η Ελληνική μουσική, η ξένη, η έντεχνη και η ροκ.
[Ερώτηση] - 2) Γιατί άρχισες μουσική; Μουσική άρχισα γιατί απλά με μάγευε και ήθελα να κατακτήσω αυτό το μυστήριο αλλά όσο και να μαθαίνω πάντα παραμένει μυστήριο. [Ερώτηση] - 3) Ποιο από τα δυο σου αρέσει περισσότερο; Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω αφού και τα δυο είναι αρκετά συνδεμένα. Απλά θα πω ότι μια παραπάνω αδυναμία έχω στο χορό. [Ερώτηση] - 4) Πού ταξίδεψες για τη δουλειά σου;
Μια ταινία που μου άρεσε - "Hangover" από τη μαθήτρια
Κοτσυφάκη Μάρθα
Το Hangover είναι μία αμερικανική ταινία η οποία βγήκε στους κινηματογράφους το 2009. Το είδος της ταινίας είναι κωμωδία στην οποία πρωταγωνιστούν διάσημοι ηθοποιοί του Hollywood.
Έχω ταξιδέψει στην Αμερική, πήγα στη Νέα Υόρκη, στη Φιλαδέλφεια και στη Βοστόνη. Στην Ευρώπη πήγα στη Φιλανδία, στο Βέλγιο, στην Αυστρία, στη Γαλλία, στην Ουαλία και στην Ελβετία. Στην Ελλάδα πήγα στη Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε αρκετά νησιά. [Ερώτηση] - 5) Πώς ήταν εκεί που πήγες; Σε κάθε μέρος ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία και γεωγραφικά και πολιτισμικά. [Ερώτηση] - 6) Ποιο είναι το αγαπημένο σου όργανο και ποιος είναι ο αγαπημένος σου χορός; Το αγαπημένο μου όργανο είναι η λύρα και ο αγαπημένος μου χορός είναι ο συρτός Χανιώτης. [Ερώτηση] - 7) Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου καλλιτέχνες της μουσικής και ποιοι του χορού; Στην μουσική θαύμαζα πάντα τους παλιούς, όπως Ξυλούρης, Μουντάκης, Κλάδος, Σκορδαλός και στο χορό είχα την τύχη να έχω τη μητέρα και τον πατέρα μου. [Ερώτηση] - 8) Γιατί άρχισες χορό; Χορό να σας πω την αλήθεια δεν θυμάμαι γιατί ξεκίνησα αλλά το μόνο που θυμάμαι είναι το ότι από όταν ξεκίνησα όλη μου η ζωή γυρίζει γύρω από το χορό. [Ερώτηση] - 9) Πώς νιώθεις όταν παίζεις σε μια παράσταση; Όταν με καλούν να παίξω κάπου και μου κάνουν την τιμή αυτή νιώθω ένα με όλους τους ανθρώπους που με ακούν και η χαρά
Το θέμα αυτής της ταινίας είναι ότι τρεις κολλητοί φίλοι έχουν κανονίσει να κάνουν πάρτι στον έναν από τους τρεις κολλητούς ο οποίος θα παντρευόταν. Το «μπάτσελορ πάρτι» είχε κανονιστεί να γίνει στο Λας Βέγγας. Την επόμενη μέρα μετά από το πάρτι, όταν ξύπνησαν, διαπίστωσαν ότι δε θυμούνται τίποτα από όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Το χειρότερο είναι ότι αυτός που θα παντρευόταν είχε εξαφανιστεί και οι υπόλοιποι δύο θα προσπαθούσαν να τον βρουν πριν γίνει ο γάμος. Το Hangover είναι μια πολύ ωραία ταινία με πολύ γέλιο και ξαφνικά γεγονότα που δεν περιμένεις. Επίσης, μπορείς να διδαχτείς κάποια πράγματα μέσα από αυτή την ταινία, εκτός από το να γελάσεις. Πρόκειται
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ - ΧΟΜΠΙ
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3
19
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ - ΧΟΜΠΙ για μια αρκετά καλοφτιαγμένη ταινία την οποία θα πρότεινα ανεπιφύλακτα να δείτε, καθώς είμαι σίγουρη ότι θα σας μείνει αξέχαστη!!!
Μια ιστορία για τα ζώα και την ελευθερία από τη μαθήτρια
Μπεζάτι Γκαμπριέλα
Η ελευθερία είναι σημαντική και για το πιο ασήμαντο ζώο Περπατούσα ήσυχα στο σκοτάδι, δεν ακουγόταν τίποτα, μόνo τα γαβγίσματα των σκύλων, το θρόισμα των φύλλων, που τα κουνούσε απαλά το κρύο αεράκι, σαν να τα νανούριζε και ο θόρυβος των περαστικών αυτοκινήτων, που και αυτά σπάνια περνούσαν. Ήμουν ολομόναχη, αλλά αυτό ποτέ δε με πείραξε, έτσι περνάω εγώ τις νύχτες και για να πω την αλήθεια, μου άρεσε . Ποτέ δεν ξέρεις τι μυστικά κρύβει ένα σκοτεινό τοπίο. Με ένα σάλτο βρέθηκα πάνω σε ένα παλιωμένο τοιχάκι. Άρχισα να περπατάω με ελαφριά, αθόρυβα βηματάκια σαν μπαλαρίνα που ξέρει τόσο καλά τις κινήσεις του χορού, που τις κάνει αυτόματα. Κοιτούσα τα φώτα της γειτονιάς. Σχεδόν χωρίς να κοιτάξω απέφυγα το εμπόδιο που βρισκόταν μπροστά μου και κάθισα στην άκρη του τοίχου. Ένας ανυπόφορος, ξαφνικός θόρυβος με έκανε να τρομάξω και να πέσω από το τοιχάκι. Ευτυχώς, προσγειώθηκα στα πόδια μου. Όπως πάντα. Βλέπετε, οι γάτες σαν και εμένα είναι άριστες σε αυτό. Από ό, τι βλέπω, ξέχασα να αναφέρω πως είμαι μια γάτα. Ακριβώς, είμαι μια απλή, αδέσποτη, θηλυκιά γάτα που βολτάρει ελεύθερα από εδώ και από εκεί, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Στοίχημα πως από την πρώτη κιόλας πρόταση σας δημιούργησα υποψίες. Ποιος λογικός άνθρωπος θα είχε τη συνήθεια να περπατάει μόνος του την άγρια νύχτα; Πιστεύω πως η νύχτα δεν είναι στοιχείο του ανθρώπου, αντίθετα με εμάς τις γάτες. Εγώ προσωπικά, στα σκοτεινά ούτε που φαίνομαι,σαν μια άπιαστη σκιά ξεγλιστρώ από κάθε κίνδυνο λόγω της γούνας μου, που είναι κατάμαυρη. Μόνο οι πατούσες
μου ξεχωρίζουν επειδή φοράω άσπρες ''κάλτσες''. Έτσι χαρακτήρισε ένα ανθρώπινο παιδί της λευκές πατούσες μου. Πολλοί θεωρούν τις μαύρες γάτες γρουσουζιά. Εάν είναι έτσι, οι μαύροι σκύλοι και οι μαύροι άνθρωποι, γιατί δεν είναι και αυτοί γρουσουζιά; Υπάρχουν τόσα πράγματα που θα ήθελα να καταλάβω, αλλά μερικές φόρες είναι καλύτερα να τα αγνοήσω και να συνεχίσω να κυνηγάω ποντίκια. Σύντομα ξημέρωσε. Το πρωινό φως αγκάλιασε τη γειτονιά, της έδωσε ζωή και μια πρωινή φρεσκάδα. Εγώ είχα κουρνιάσει σε μια γωνίτσα και απολάμβανα την ζεστασιά του ήλιου. Όμως, όπως πάντα, κάτι διέκοψε την απολαυστική αυτή στιγμή. Ένας ενοχλητικός ήχος μιας καμπανίτσας τρέλανε τα αυτιά μου. Ήξερα από πού ερχόταν και ποιος τον έκανε. Σχεδόν μηχανικά γύρισα το κεφάλι μου και κοιτούσα ένα χοντρό, λευκό, γαλανομάτη γάτο που πάλευε να βγει στο μπαλκόνι, αλλά είχε σφηνώσει στην μπαλκονόπορτα. Το θέαμα ήταν γελοίο! Να τι γίνεται όταν οι γάτες μένουν σε ένα ανθρώπινο διαμέρισμα: τρώνε και ξαπλώνουν όλη μέρα. Μόλις κατάφερε και ελευθερώθηκε του είπα ειρωνικά. <<Καλημέρα, Χιονονιφάδα!!!! Πώς πάει η εγκυμοσύνη;>> Η Xιονονιφάδα, όπως θέλει να πιστεύει, είναι γαλαζοαίματος γάτος Περσίας, με κλάση και χάρη από καθαρόαιμους γονείς. <<Μπορεί να είμαι υπέρβαρος, αλλά εσύ είσαι το κορόιδο. >>, είπε με τη σπαστικιά φωνή του. <<Εσύ ψάχνεις τροφή στα σκουπίδια και έχεις ψύλλους, όχι εγώ. Επίσης σου υπενθυμίζω ότι είμαι ένα γαλαζοαίματο αρσενικό ... ενώ εσύ είσαι μια... του δρόμου>>. Πάλι τα ίδια, μα τι ψηλομύτης! Ευτυχώς, δεν θα του μοιάσω ποτέ. Παρ’ όλα αυτά, δεν είχα όρεξη για καυγά, άσε που όλες οι γάτες είχαν καρφώσει το βλέμμα πάνω μας. Αν και δεν κρατήθηκα και πριν φύγω αποφάσισα να αξιοποιήσω την ευκαιρία και να τον γελοιοποιήσω λίγο.<< Σοβαρά; Δεν σου φαίνεται! Για αυτό μάλλον ο ιδιοκτήτης σου μπέρδεψε το φύλο σου .Πάντως, είμαι τυχερή που ζω στους δρόμους. Ο καθένας θα το προτιμούσε αυτό από το καμπανάκι... Τι υποτίθεται είναι αυτό; το είπα και δίχως να τον αφήσω να απαντήσει, έφυγα ευχαριστημένη.
Το απόγευμα, καθόμουνα σε ένα πάρκο. Η γατίσια μου αίσθηση έλεγε ότι... όπως το λένε οι άνθρωποι, θα βρέξει. Ένα πιθανότατα αγόρι, πέρασε τρέχοντας ξυστά από δίπλα μου. Έχω πολλές τραυματικές εμπειρίες με τις παρέες αγοριών, αυτό με ανάγκασε να αλλάζω συχνά γειτονιές, για να γλιτώσω από τα βασανιστήρια. Σε χρόνο μηδέν βρισκόμουν κάτω από ένα αυτοκίνητο. Ένα πιθανότατα κορίτσι έσκυψε και με κοίταξε. Υπέθεσα πως αν δεν κουνιόμουν, δε θα με έβλεπε. Τα μάτια της ήταν μεγάλα και τρομακτικά. Με κοιτούσε κατάματα χωρίς να πάρει το βλέμμα της από πάνω μου ούτε για λίγο. Δεν ήξερα αν έπρεπε να επιτεθώ ή να τρέξω. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έπρεπε να παραμείνω ακίνητη και να βρω την κατάλληλη στιγμή να τρέξω... Τελικά, είπε απευθυνόμενη σε εμένα κάτι που δεν κατάλαβα.<<Έχεις τα πιο όμορφα μάτια που έχω δει. Καταπράσινα σαν σμαράγδια, μακάρι και τα δικά μου να ήταν έτσι!>> Μου έδειξε τα δόντια της. ‘Η τώρα ή ποτέ σκέφτηκα και έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορώ, έστριψα απότομα σε ένα στενό δρομάκι και εξαφανίστηκα. Την επόμενη μέρα, έκανα τον πρωινό μου περίπατο, όπως κάνω κάθε μέρα. Είχα στρέψει την προσοχή μου σε μια αθώα ακριδούλα, που δεν είχε ιδέα τι κακό την περίμενε. Τελικά, όμως, γλίτωσε, αφού ένας ήχος από κάτι που είχε βαριά ανάσα και μεγάλες πατούσες, με αναστάτωσε. Ήξερα σίγουρα 3 πράγματα:1. Δεν προλαβαίνω να φάω πρωινό. 2. Είναι σκύλος. 3. Δεν υπάρχει δέντρο, κάδος ή φράχτης για να σκαρφαλώσω. Κοίταξα πίσω μου, το θέαμα με φρίκαρε, το ήξερα. Δεν ήμουν παρά ένα απλό θήραμα εκείνη τη στιγμή. Ένας σκύλος με κοίταζε, τα μάτια του, έμοιαζαν λες και διψούν για αίμα, τσακωμό. Είχε ανάγκη να χώσει κάπου αυτές τις άσχημες δοντάρες του. Ένιωθα σαν εκείνη την ακρίδα, εκείνη τη στιγμή ήταν μάταιο να τρέξω, έτσι μόνο θα τον διασκέδαζα, αλλά δεν ήμουν δειλή. Του έδειξα τα νύχια και τα δόντια μου και έκανα ένα απειλητικό βήμα μπροστά .Κοιτούσα κατάματα το άγριο θηρίο λες και εγώ ήμουν μεγαλύτερη απειλή. Ένας δυνατός γδούπος στο πάτωμα με έκανε να αναπηδήσω .<<Ξου!!! Να τα βάλεις με κάποιον στο μπόι σου, νταή>>, είπε μια κοπέλα στο σκύλο και τον έδιωξε. Ήταν εκείνη η κοπέλα, που είχα δει
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3
20
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ - ΧΟΜΠΙ πρόσφατα. Ήταν τρομακτική, αλλά φαινόταν εντάξει .Καλού κακού εγώ ,μόλις την ώρα που τον έδιωχνε, γλίστρησα κάτω από το πλησιέστερο αυτοκίνητο. <<Σου έφερα λίγο φαγητό που έμεινε από χθες. Ελπίζω να σου αρέσει>>, είπε και άφησε ένα πλαστικό μπολάκι κάτω από το αυτοκίνητο και έφυγε. Δεν ξέρω γιατί το δοκίμασα ή μάλλον τι ήταν αυτό, αλλά ήταν ό,τι καλύτερο είχα φάει. Ό,τι πρέπει για να λύσω το πρόβλημα "τι θα φάω για πρωινό;" Πέρασε ένας μήνας και οφείλω να ομολογήσω ότι η κοπελίτσα κέρδισε αρκετά την εμπιστοσύνη μου, αλλά πάντα κρατάω απόσταση. Σήμερα το πρωί (πρωινό !!!) με επισκέφτηκε κρατώντας ένα πιατάκι με αποφάγια. Δυστυχώς, δεν είχα ιδέα τι με περίμενε. Την ώρα που έτρωγα αυτή με άγγιξε. Απομακρύνθηκα και περίμενα να κάνει λίγα βήματα πίσω για να συνεχίσω το φαγητό. Έτσι και έγινε. Όσο εγώ έτρωγα αυτή μου μιλούσε για να μου κρατάει παρέα. Όμως, σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου χάθηκε ο κόσμος που ήξερα. Από την πολυλογία της, δεν πρόσεξα ότι κάποιος ήταν πίσω μου. Με τσάκωσε με τις χερούκλες του και με κλείδωσε σε ένα κλουβί, πριν το καταλάβω. Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει, νόμιζα πως ήρθε το τέλος!! Ούρλιαζα σαν μανιασμένη και γρατζουνούσα το πλαστικό προσπαθώντας να βρω διέξοδο. Άκουσα τον τόσο γνωστό ήχο που κάνει η μηχανή του αυτοκίνητου. Αλλά θα ορκιζόμουν ότι ο απαγωγέας έβαλε εμένα και το κλουβί μέσα στο αυτοκίνητο!! Δεν μπορούσα να πιστέψω πού με πήγε! Ήταν εκείνο το μέρος υγιεινής που μας έλεγε η Χιονονιφάδα! Βέβαια, δεν έκατσα ποτέ να ακούσω, δεν έπεσα στο επίπεδό του. Ήξερα ότι αυτό ήταν το μέρος, επειδή είδα την ίδια τη Χιονονιφάδα εκεί!! Ευχόμουν μόνο να μη με δει, δε θα υπήρχε τίποτα χειρότερο. Δυστυχώς, η τύχη δεν ήταν με το μέρος μου γιατί ο απαγωγέας άφησε το κλουβί μου δίπλα του. Κουλουριάστηκα και προσπάθησα να γίνω αγνώριστη <<Καλημέρα, είμαι ο Χιονάτος>> (έτσι αποκαλούσε τον εαυτό του). <<Πρώτη φορά εδώ;>>. Δεν απάντησα. <<Δεν είσαι και πολύ ομιλητική. Μην ανησυχείς, ο κτηνίατρος είναι συμπαθέστατος, την πρώτη φορά μπορεί να σε πονέσει, αλλά......>>. Σταμάτησα να ακούω. Ήμουν
μόλις ενούς έτους και ήμουν σίγουρη ότι δεν υπήρχε διαφυγή και όμως ήμουν πολύ νέα για να πεθάνω. Ποτέ δεν πίστευα στην βλακεία με τις 7 ζωές και αυτό έκανε την κατάσταση ακόμα πιο καταθλιπτική. Το τι ακολούθησε μόλις ήρθε η σειρά μου δεν θέλω να το συζητήσω. Είχε δίκιο η μακαρίτισσα η μανούλα μου. <<Ποτέ μην εμπιστευτείς άνθρωπο και ποτέ μη φας αυτό που σου δίνουν, είναι παγίδα>>. Ξύπνησα μες στους πόνους, μουδιασμένη, ανίκανη να δραπετεύσω. Ήμουν σε κλουβί. Οι γάτες μισούν τα κλουβιά. Πιο πολύ από τους σκύλους, το κρύο, την πείνα, τη φαγούρα και τους κινδύνους. Οι γάτες γεννήθηκαν με σκοπό η ζωή τους να είναι μια περιπέτεια ... Όταν η πόρτα του κλουβιού άνοιξε, βρέθηκα σε ένα ανθρώπινο σπίτι .Η κοπέλα ήταν εκεί και με περίμενε. Εγώ της έδειξα τα νύχια μου απειλητικά. Η προδότρια και η καλοσύνη της με παγίδεψε και αυτή ευθύνεται για την ντροπή και τη δυστυχία μου. Κάθισα στο περβάζι του πιο ψηλού παραθύρου (το περβάζι βρισκόταν από τη μέσα πλευρά και είχε πράγματα πάνω, τα οποία έριξα κάτω). Μια εβδομάδα κράτησε το βασανιστήριο. Όλη την εβδομάδα δεν κατέβαινα από το περβάζι και δεν ακούμπησα το καταραμένο φαγητό τους. Είχα γίνει το θέμα συζήτησης όλων των γατών της περιοχής. Αυτές που είχαν παρακολουθήσει τον καβγά μου με την Χιονονιφάδα ,με κορόιδευαν και του τα ξεράσανε όλα. Μισούσα τους ανθρώπους και κατάφερα να πέσω στην παγίδα τους. Τώρα είχα... όνομα και περιλαίμιο με την διεύθυνση που ''μένω'' σε περίπτωση που το σκάσω. Σωστή φυλακισμένη. Θυμάμαι όταν ο μπαμπάς (μπαμπάς είναι το όνομα του απαγωγέα μου) προσπαθούσε να μου το βάλει, ήμουν περήφανη που κατάφερα να γρατζουνίσω τόσο άσχημα. Το όνομά μου ήταν Σμαραγδένια. Δεν είχα νιώσει πιο ταπεινωμένη στην ζωή μου. Ένα βράδυ βρήκα ένα παράθυρο ανοιχτό. Μια χαραμάδα ήταν μόνο, αλλά αφού χωρούσε το κεφάλι μου, χωρούσα ολόκληρη .Η ζωή μου απέκτησε νόημα ξανά. Προσγειώθηκα σε ένα δέντρο, μετά σε ένα φράχτη και ύστερα πήδηξα στην κρύα άσφαλτο. Είχα ξεχάσει το τσουχτερό κρύο, αλλά πετούσα από τη χαρά μου. Άρχισα να τρέχω προς το πουθενά για να
ξανανιώσω ελεύθερη .Το μόνο πρόβλημα ήταν τι θα έκανα με το περιλαίμιο, τουλάχιστον δεν είχε κουδουνάκι. Ήταν αδύνατο να το βγάλω. Θα με στοίχειωνε μια ζωή. Ήξερα ότι αυτό το πράγμα θα μου δημιουργούσε άπειρα προβλήματα στο μέλλον, αλλά αυτό δεν είχε καμία σημασία τώρα πια. Σταμάτησα να τρέχω για να βεβαιωθώ ότι κανείς δε με ακολούθησε. Τα κατάφερα, ήμουν αδέσποτη ξανά! Βόλταρα τη μαύρη νύχτα, δεν υπήρχε τριγύρω ανθρώπινη ψυχή. Το φεγγάρι έλαμπε. Άρχισα να κυνηγάω μια νυχτοπεταλούδα κάτω από το φεγγαρόφωτο. Σε τσάκωσα! Είδα πως μετά από μια εβδομάδα ακινησίας είχα ακόμα την φόρμα μου. Λίγα μέτρα πιο κάτω άκουσα ένα γατίσιο κλάμα. Συνήθως, δε με ενδιέφερε τίποτα και κανείς αλλά το νιαούρισμα ακουγόταν τόσο λυπημένο. Πλησίασα το νιαούρισμα και είδα ένα κουτί. Μέσα στο κουτί ήταν ένα τοσοδούλικο γατάκι. Ήταν τόσο μικρό που η γούνα του φαινόταν ίσα ίσα, μάλλον ήταν γκρι. Προσπάθησε να σηκωθεί, έκανε 2 βήματα μπροστά και έπεσε. Και εγώ είχα χάσει τη μαμά μου πριν 4 μήνες, βρέθηκε κάτω από τα λάστιχα ενός αυτοκινήτου. Ήταν δύσκολο να τα καταφέρω, μου πήρε καιρό να μάθω να είμαι ανεξάρτητη. Φαντάζομαι πόσο δύσκολο θα ήταν για τούτο εδώ. Τότε σκέφτηκα πως το μικρό θα έκανε τα πάντα να είναι στη φυλακή μου. Έτσι, γύρισα πίσω στη φυλακή μου μαζί με το μικρό. Νιαούρισα και η κοπέλα (παρεμπιπτόντως την λένε Τόνια ) μου άνοιξε. Παραξενεύτηκε, όχι μόνο γιατί είδε εμένα με το μικρό, αλλά και για το πότε κατάφερα και το έσκασα. Τα 'χασε. <<Δικός σου είναι;>>, ρώτησε. <<Ας τον πάμε μέσα>>, είπε και με έσπρωξε μέσα. Ήξερα πως αυτό που έκανα ήταν ίσως το πιο ανόητο πράγμα που έκανα στην ζωή μου και ίσως έχασα τη μοναδική μου ευκαιρία να είμαι ελεύθερη ξανά. Αλλά, αυτός ο μικρός κοκκαλιάρης γατούλης με έκανε με μια ματιά να τον αγαπήσω. Ίσως άλλη φορά, όταν μεγάλωνε ο μικρός .Στους δρόμους δεν θα μπορούσε να τα καταφέρει. Ίσως κάποια μέρα θα το σκάσουμε μαζί, αφού του μάθω πόσο σημαντική είναι για κάθε πλάσμα η ελευθερία!
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3
21
ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ - ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ
Η θεατρική ομάδα του σχολείου μας από το μαθητή
Κλήμη Οδυσσέα
Προβάλλει το πρόβλημα της προσφυγιάς μέσα από οδυνηρές καταστάσεις (πόλεμος), το ρατσισμό και την ξενοφοβία, αλλά επίσης αναδεικνύει και την αξία της ενσυναίσθησης (μπαίνω στη θέση του άλλου) και την αναγκαιότητα της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Στο σχολείο μας κάθε χρόνο λειτουργεί
Το συγκεκριμένο πολιτιστικό πρόγραμμα εντάσσεται στις δράσεις του πιλοτικού προγράμματος «Νοιάζομαι και δρω » που επίσης συμμετέχει φέτος το σχολείο μας. Το πρωτότυπο σενάριο γράφτηκε από την κα Παναρέτου Δέσποινα, φιλόλογο του σχολείου μας και στη συνέχεια διασκευάστηκε από την ομάδα μας. Το δρώμενο πραγματεύεται την ανάγκη εξόδου απ΄το εγώ μας, σύμφωνα και με τον τίτλο του « Έξω από την Εγώπολή μας », που αποτελεί βασική προϋπόθεση για την αρμονική μας συνύπαρξη.
Παπατζανάκη Θεόδωρο
Το πρόγραμμα Ελ Γκρέκο το ξεκίνησαν η κυρία Οικονομάκη μαζί με την κυρία Γαβαλά και την κυρία Πιταροκοίλη τον προηγούμενο χρόνο. Πήραν μέρος περίπου 25 με 30 μαθητές από όλες τις τάξεις του Γυμνασίου μας. Κάθε Τρίτη μετά το σχόλασμα οι μαθητές αυτοί κάθονταν για μια με δυο ώρες παραπάνω και συζητούσαν για τη ζωή και το έργο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου.
Επίσκεψη στις εγκαταστάσεις του ΚρήτηΤV
Το πρόγραμμα Ελ Γκρέκο διοργάνωσε μια εκδρομή στην Βενετία, στην Πάρμα, στην Μπολόνια και στη Βερόνα και μερικά από αυτά τα παιδιά πήραν μέρος. Επισκέφτηκαν μια έκθεση του Ελ Γκρέκο, την πλατεία του Αγίου Μάρκου και πολλά άλλα μέρη. Όταν γύρισαν τα ρωτήσαμε και μας είπαν τις εντυπώσεις τους από το ταξίδι τους. Μας είπαν πως ήταν μια συναρπαστική εμπειρία που σίγουρα άξιζε τα χρήματα και τη λίγη κούραση. Συγκεκριμένα, είπαν πως τους άρεσαν τα μνημεία που υπήρχαν εκεί και ιδιαίτερα τα παλάτια τους, λόγω της ομορφιάς και του πλούτου τους. Επίσης, εντύπωση τους έκανε το κανάλι της Βενετίας και η ηρεμία που υπήρχε στην ατμόσφαιρα. Το άσχημο της εκδρομής ήταν τα ωράρια που είχαν ορίσει οι καθηγητές αλλά κατάφεραν και ακολούθησαν τελικά το πρόγραμμα. Ακόμα και οι καθηγητές εντυπωσιάστηκαν από τη συμπεριφορά των παιδιών. Γενικά, ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία που άρεσε σε όλα τα άτομα που πήραν μέρος και σίγουρα θα τους μείνει αξέχαστη.
Πρινάρη Αργυρώ και Σταμπουλή Φερενίκη
Η ομάδα μας υλοποιεί φέτος πολιτιστικό πρόγραμμα με τίτλο «Έξω από την Εγώπολή μας», με απώτερο σκοπό το ανέβασμα ενός θεατρικού δρώμενου στο τέλος της σχολικής χρονιάς.
από το μαθητή
Οι βασικοί ήρωες, φυλακισμένοι στο εγώ τους, αρχικά αρνούνται ν΄αντιληφθούν βασικές αξίες της ζωής όπως την αλληλεγγύη και την πραγματική αγάπη, ώσπου έρχεται το « πλήρωμα του χρόνου» και η ζωή απαντά με το δικό της τρόπο στην αλαζονεία ,την υπεροψία και τον εγωισμό τους … Η συνέχεια επί σκηνής… Ελπίζουμε να το απολαύσετε…
από τις μαθήτριες
θεατρική ομάδα. Στη φετινή ομάδα συμμετέχουν 19 μαθητές και από τις τρεις τάξεις του σχολείου Α΄,Β΄,Γ΄ και το συντονισμό της έχουν τρεις εκπαιδευτικοί.
Γνωρίζοντας τον El Greco
Στο πλαίσιο του προγράμματος της εφημερίδας επισκεφτήκαμε γνωστό τηλεοπτικό κανάλι της πόλης μας που στις εγκαταστάσεις του υπάρχει και ραδιοφωνικός σταθμός, πιεστήριο εφημερίδας και site ηλεκτρονικής ενημέρωσης. Φύγαμε από το σχολείο με τα πόδια μ επροορισμό το κτίριο του τηλεοπτικού καναλιού. Φτάνοντας εκεί ο υπεύθυνος του καναλιού μας έδειξε τους χώρους όπου γίνονται οι εκπομπές και μας εξήγησε πώς γίνονται. Επίσης, μας οδήγησε στο χώρο που χειρίζονται το site του καναλιού. Στη συνέχεια, μας ξενάγησε στο χώρο που τυπώνουν τις εφημερίδες. Αυτό που μας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν τα studios που δείχνουν πολύ διαφορετικά από ό,τι στην οθόνη. Επίσης, τα μεγάλα μηχανήματα που βοηθούσαν στην επεξεργασία των εφημερίδων καθώς και ότι στον ραδιοφωνικό σταθμό παρακολουθήσαμε μία ζωντανή ραδιοφωνική εκπομπή. Τέλος, ευχαριστήσαμε τους ανθρώπους του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού για την ξενάγηση και γυρίσαμε στο σχολείο.
Το επίθετό μου- οι ρίζες μου από την καθηγήτρια
Δαμιανάκη Κατερίνα
Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί γιατί έχουμε το συγκεκριμένο όνομα; Είναι το όνομα των παππούδων μας, είναι ίσως το όνομα που επέλεξαν οι γονείς μας για
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3
22
ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ - ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ κάποιο συγκεκριμένο λόγο; Είναι τάξιμο κατά τη γέννησή μας, είναι όνομα που άρεσε στους γονείς μας; Λίγο – πολύ απαντάμε σε αυτό το ερώτημα.
Τολιάδης, και κάποιος άλλος το επίθετο του οποίου ονομάτισε μια ολόκληρη γειτονιά στην Ελούντα Λασιθίου, καθώς εκεί ζούσαν πολλοί συνονόματοι (Παναγιωτάκηδες).
Τι συμβαίνει όμως με το οικογενειακό μας επίθετο; Κουβαλάει κάτι περισσότερο από τη συνέχιση της γενιάς μας; Αυτό το ερώτημα προβλημάτισε τους μαθητές του Γ7 τμήματος του Γυμνασίου της Νέας Αλικαρνασσού και πάνω σ’ αυτό έκαναν τη δική τους έρευνα προσπαθώντας να αναζητήσουν τις ρίζες τους. Δεν είναι εύκολη δουλειά, ούτε γνωρίζουμε ότι ιστορικά ευσταθεί. Βασισμένοι, ωστόσο, στην προφορική παράδοση και στις διηγήσεις των προγόνων οι μαθητές επιχείρησαν να ψάξουν την ιστορία του επιθέτου τους.
Εκτιμάται, λοιπόν, ότι το οικογενειακό επίθετο όλων μας όχι μόνο δεν είναι τυχαίο, αλλά κουβαλάει ένα κομμάτι της ιστορίας των προγόνων μας, ένα κομμάτι εντέλει του ίδιου μας του εαυτού.
Επηρεασμένοι και από τα σύγχρονα γεγονότα με τις μετακινήσεις προσφύγων και μεταναστών νωρίτερα, αλλά και θυμούμενοι τις μετακινήσεις των Ελλήνων προσφύγων από τη Μ. Ασία και τον Πόντο, διαπιστώνουμε ότι κι οι Έλληνες, ιδίως όσοι μετακινήθηκαν είτε στο εσωτερικό, είτε στο εξωτερικό κουβάλησαν μέσα από το οικογενειακό τους επίθετο πολλές φορές την ιστορία τους. Μπορεί πάλι το επίθετο να είναι αποτέλεσμα πειραγμάτων, να αποδίδει κάποιο σωματικό χαρακτηριστικό, να είναι απόρροια του επαγγέλματος των προγόνων. Και σε εμάς στην Κρήτη η προσθήκη της κατάληξης –άκης, να οφείλεται στην επιθυμία των Τούρκων να μειώσουν τους Κρητικούς και να χαμηλώσουν την αυτοπεποίθησή τους. Έχοντας όλα αυτά στο μυαλό τους οι μαθητές του Γ7 συνειδητοποίησαν ότι στην τάξη τους ίσως υπάρχει ένας απόγονος Οθωμανού Διοικητή (Σερδαράκης > Serdar=Οθωμανός Διοικητής), μία απόγονος Βυζαντινού κάτοικου (Σταυριανού), μία απόγονος κάποιου Φράγκου Janne (Ιωάννη), όπως δείχνει η ετυμολογία του επιθέτου (Τζάνες > Τζανής > Τζανίδης, Τζανέτος > Τζανετάκος > Τζανιδάκη). Επίσης, ένας απόγονος κάποιου ιερέα, παπά (Παπαδάκης), μία απόγονος σπανού άνδρα (Σπανουδάκη), ένας μαθητής, η καταγωγή του οποίου είναι από μια περιοχή στην οποία βρισκόταν ένα ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, του Άη Ηλία, του Αηλιά όπως έλεγαν οι κάτοικοι, εξού και
ερωτηθέντων περνούν πάνω από δύο ώρες μπροστά από μια οθόνη και οι μισοί από αυτούς, μάλιστα, ξεπερνούν τις τέσσερις ώρες. Πέρα από την ισορροπημένη διατροφή, απαραίτητη είναι για έναν υγιεινό τρόπο ζωής και η φυσική δραστηριότητα, πράγμα που οι μισοί έφηβοι που απάντησαν στο ερωτηματολόγιο φαίνεται να μη λαμβάνουν υπόψη.
ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ: μια Στο παγκρήτιο εργασία για τη στάδιο… διατροφή από το μαθητή
Μανουσάκη Μαρίνο
Τα παιδιά του Β3 στο Project με τίτλο «μέτρον άριστον» ασχοληθήκαμε με τις διατροφικές και άλλες καθημερινές συνήθειες των εφήβων. Στο πλαίσιο αυτό διαμορφώσαμε ένα ερωτηματολόγιο με σκοπό να διερευνήσουμε και να εντοπίσουμε τις λανθασμένες συμπεριφορές που συχνά υιοθετούνται από τους συνομηλίκους μας. Αφού ολοκληρώσαμε τις ατομικές ερευνητικές μας εργασίες, επεξεργαστήκαμε και αναλύσαμε τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου. Σύμφωνα με αυτά:
Το 60% των μαθητών αγνοεί ότι – σύμφωνα με τις αρχές της ισορροπημένης διατροφής – όλες οι ομάδες τροφίμων είναι καθημερινά απαραίτητες για τον οργανισμό. Το 80% των μαθητών γνωρίζει ότι το πρωινό είναι το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας, όμως, μόλις το 30% κάνει το σωστό συνδυασμό τροφίμων σε αυτό (γαλακτοκομικά, δημητριακά, φρούτα). Ιδιαίτερα ευχάριστο είναι το γεγονός πως το 80% των παιδιών δηλώνει ότι τρώει τουλάχιστον ένα γεύμα της ημέρας στο τραπέζι, μαζί με την οικογένειά του. Θετικό, επίσης, είναι ότι το 80% των εφήβων καταναλώνει ψάρι μία ή δύο φορές την εβδομάδα. Δυσάρεστο, αλλά αναμενόμενο, είναι το γεγονός ότι το 45% των
από τη μαθήτρια
Περβολαράκη Μαρία
Πριν λίγο καιρό – στις 29 του Μάρτη είχαμε την τύχη να επισκεφτούμε το Παγκρήτιο στάδιο. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδρομή, καθώς μας έδειξαν διάφορα αθλήματα, όπως ξιφασκία, ενόργανη γυμναστική, άρση βαρών. Περισσότερο μου άρεσε η ενόργανη γυμναστική, γιατί πιο παλιά ασχολιόμουν με αυτή. Πιστεύω πως ήταν μια πολύ ωραία εκδρομή για όλους μας, καθώς ορισμένα παιδιά ήρθαμε σε επαφή με αθλήματα που ίσως να μην είχαμε ξανακάνει και ελπίζω να ξαναπάμε σύντομα, γιατί όλοι ενθουσιαστήκαμε πολύ!
Η Γ’ Γυμνασίου στο Ναύπλιο… Διγενή Ραφαέλα και Μαράκη Σοφία από τις μαθήτριες
Όπως σχεδόν κάθε χρόνο, έτσι και φέτος για τα παιδιά της Γ' Γυμνασίου του σχολείου μας διοργανώθηκε μια τριήμερη εκπαιδευτική εκδρομή στο Ναύπλιο. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας εκεί, πραγματοποιήθηκε περιήγηση σε ποικίλους αρχαιολογικούς χώρους, με αναλυτική πληροφόρηση για το ιστορικό παρελθόν τους. Ενδεικτικά επισκεφτήκαμε την Επίδαυρο, το Παλαμήδι και το ανάκτορο των Μυκηνών. Έπειτα από τις πολύωρες και σχεδόν εξαντλητικές περιηγήσεις, οι μαθητές είχαν πάντα ελεύθερο χρόνο για
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3
23
ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ - ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ξεκούραση, φαγητό, καθώς και για προετοιμασία για τη βραδινή έξοδο. Με πρωτοβουλία και συνεννόηση των μαθητών από πριν, πραγματοποιούνταν κοινές έξοδοι στο κέντρο του Ναυπλίου με σκοπό την ολοκληρωτική γνωριμία με την πόλη και την ψυχαγωγία των μαθητών. Εξαιτίας του εξαιρετικού προγράμματος, καθώς και της άψογης συμπεριφοράς των μαθητών, η εκδρομή θα αποτελέσει μια ευχάριστη και αλησμόνητη εμπειρία για όλους τους μαθητές!
Στις ημερήσιες εκδρομές Α'Τάξη: Ελούντα-Ιεράπετρα-Άγιος Νικόλαος από τους μαθητές Σουέντ Λάμπρο και Σουκίου Θοδωρή
Όταν πήγαμε στην Ελούντα, πήγαμε όλοι δίπλα στη θάλασσα και βγάλαμε φωτογραφίες, φάγαμε πρωινό, πήγαμε στα μαγαζιά και ψωνίσαμε. Με λίγα λόγια, περάσαμε καταπληκτικά! Μόλις φτάσαμε στην Ιεράπετρα μας πήρε το βλέμμα η θάλασσα που ήταν κρυστάλλινη και πολύ καθαρή. Μετά πεινούσαμε και πήγαμε για φαγητό σε ταβέρνες. Περάσαμε τέλεια! Μόλις φτάσαμε στον Άγιο Νικόλαο, μπροστά μας ήταν ένα υπέροχο λιμάνι. Εξερευνήσαμε το χώρο, κάναμε βόλτες. Μετά από ένα χρονικό διάστημα, ανακαλύψαμε ένα πάρκο αναψυχής. Εκεί μας άρεσε πάρα πολύ, επειδή μας θύμισε τα παιδικά μας χρόνια. Η εκδρομή αποδείχτηκε διασκεδαστική!!!
Β'Τάξη: Αρκάδι-Αργυρούπολη-Ρέθυμνο από τις μαθήτριες Τσαμπανάκη Ηλιάνα και Κώτη Κυριακή
Γύρω στις εννιά το πρωί έγινε η αναχώρησή μας από το χώρο του σχολείου για το Αρκάδι. Κατά τις 11 φτάσαμε στη Μονή Αρκαδίου όπου εκεί είδαμε το μοναστήρι και προσκυνήσαμε τις εικόνες. Έντεκα και
είκοσι φύγαμε και ξεκινήσαμε για την Αργυρούπολη. Όταν φτάσαμε σταμάτησαν τα λεωφορεία σε μία ταβέρνα-καφετέρια για να δούμε τις πηγές. Όσοι ήθελαν μπορούσαν να φάνε παγωτό ή κρέπα ή ακόμα και να πιουν κάτι. Βγάλαμε φωτογραφίες στις υπέροχες πηγές και μετά αναχωρήσαμε για Ρέθυμνο. Όταν φτάσαμε, πήγαμε και φάγαμε στα Goody's και μετά πήγαμε για ψώνια. Έπειτα, πήγαμε και φάγαμε βάφλα. Αργότερα, κάναμε βόλτες στα σοκάκια της Παλαιάς πόλης. Κατά τις πέντε ξεκινήσαμε για το Ηράκλειο. Ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα εκδρομή και σας προτείνουμε να την κάνετε κι εσείς.
Επίσης, μας πέρασε μηνύματα για τη φιλία μέσα από τη σκηνή στο αστυνομικό τμήμα, όταν ο αστυνόμος ρωτούσε ποιος έφταιξε και τα παιδιά απάντησαν ότι όλοι συνέβαλαν στην πράξη, αντί να προδώσουν την φιλία τους. Οι περισσότεροι βρήκαμε την παράσταση ενδιαφέρουσα, αφού περιείχε αρκετά κοινωνικά μηνύματα. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι άλλοι βαρέθηκαν και παραπονέθηκαν. Κατά τη γνώμη μας, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, αρκετά αστεία και μας πέρασε πολλά μηνύματα.
Γνωρίζοντας το Παρακολούθηση Πολυτεχνείο Κρήτης θεατρικής παράστασης από τη μαθήτρια Περβολαράκη Μαρία Σταμπουλή Φερενίκη και Στις 11 Απριλίου Κυρκάκη Εβελίνα από τις μαθήτριες
Το σχολείο μας παρακολούθησε τη θεατρική παράσταση «Τζέλα, Λέλα, Κόρνας, ένας ίσον κανένας». Μαζί με εμάς ήταν και άλλα δύο σχολεία, ένα δημοτικό και ένα νήπιο, οπότε η θεατρική παράσταση ήταν για όλες τις ηλικίες. Από τη συγκεκριμένη θεατρική παράσταση προσπάθησαν να μας περάσουν το μήνυμα της ισότητας, ανεξάρτητα από την εθνικότητα και τα πιστεύω του καθενός.
επισκεφτήκαμε το Πολυτεχνείο Κρήτης στα Χανιά. Ήταν μια μέρα γνωριμίας των μαθητών με τις σχολές του Πολυτεχνείου.Τα τμήματα Β2,Γ2,Γ3 και η λέσχη ανάγνωσης ξεκινήσαμε το πρωί για την εκπαιδευτική εκδρομή στα Χανιά. Κάναμε μια στάση στο Ρέθυμνο, όπου κάναμε βόλτες στην πόλη για περίπου μια ώρα. Έπειτα, συνεχίσαμε τη διαδρομή για τον προορισμό μας, τα Χανιά. Μόλις φτάσαμε, επισκεφτήκαμε το Πολυτεχνείο Χανίων, όπου μας υποδέχτηκαν οι φοιτητές, επειδή ήταν ελεύθερη μέρα και ήταν ανοιχτό για όλο τον κόσμο. Μας ξενάγησαν στο χώρο και είδαμε ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο με κάτι ρομπότ που έπαιζαν ποδόσφαιρο. Έπειτα, πήγαμε στο κέντρο των Χανίων για να κάνουμε βόλτες και κατά τις 17.30 ξεκινήσαμε για το Ηράκλειο. Στη διαδρομή άρχισε να σκοτεινιάζει και ήταν πολύ ωραία. Γενικά, η εκδρομή μας άρεσε πολύ, καθώς είδαμε πολλά καινούρια πράγματα στο Πολυτεχνείο και είχαμε πολύ ελεύθερη ώρα στα Χανιά.
ΕΝ ΤΑΞΕΙ - Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ | Τεύχος 3
24
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
It's freetime! από τη μαθήτρια
Καλαϊτζάκη Ραφαέλα
Είναι εκείνη η πολυπόθητη στιγμή μιας συνηθισμένης και βαρετής ημέρας! Η στιγμή που κάνουμε αυτό που μας αρέσει και όχι αυτό που είμαστε υποχρεωμένοι . Η στιγμή που όλοι ανυπομονούμε και περιμένουμε : ο ελεύθερος χρόνος !!! Δεν έχουμε να προετοιμάσουμε εργασίες , ούτε να πάμε σε κάποια εξωσχολική δραστηριότητα αλλά έχουμε ελεύθερο χρόνο για να χαλαρώσουμε , να διασκεδάσουμε , να ηρεμήσουμε και να ξεσκάσουμε .Με λίγα λόγια είναι η ώρα που μπορούμε να ξεφύγουμε από την καταπίεση του σχολείου και το άγχος των διαφόρων δραστηριοτήτων . Τι κάνουμε όμως όταν έχουμε ελεύθερο χρόνο ; Οι περισσότεροι βλέπουμε τηλεόραση ξαπλωμένοι στον καναπέ . Άλλοι πάλι επιλέγουμε να πάμε μια μικρή βόλτα με φίλους ή χωρίς ,για να ξεσκάσουμε λιγάκι! Ένας μεγάλος αριθμός εφήβων σπαταλά τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο παίζοντας παιχνίδια στον υπολογιστή ή μπαίνοντας στο facebook για να ανταλλάξει τα τελευταία νέα . Βέβαια , υπάρχουν και οι εξαιρέσεις ! Τα λιγοστά εκείνα παιδιά που αφιερώνουν το χρόνο τους διαβάζοντας κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο ή κάνοντας το αγαπημένο τους χόμπυ, όπως ζωγραφική , χορό, κάποιο άθλημα . Στις μέρες μας, ωστόσο, είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι η υπερφορτωμένη καθημερινότητα των παιδιών δεν τους αφήνει περιθώρια ελεύθερου χρόνου . Η ποσότητά του λιγοστεύει όπως και η ποιότητα . Τα παιδιά τις περισσότερες φορές επιλέγουν να κάτσουν να δουν τηλεόραση παρά να διαβάσουν κάποιο βιβλίο, πράγμα που δεν είναι και ό,τι καλύτερο για το ίδιο το παιδί.
Εύθυμες ιστορίες ... από το μαθητή
Ντόντη Βασίλειο
Οι δύο καουμπόηδες
Ήταν δύο καουμπόηδες και μπαίνουν σε ένα σαλούν. Λέει ο Μπιλ στον Τζο: - Βλέπεις αυτόν με το μπλε πουκάμισο; - Ποιον;, λέει ο Τζο. - Αυτόν, λέει ο Μπιλ. - Μα υπάρχουν πέντε με μπλε πουκάμισο, λέει ο Τζο. - Τέλος πάντων.. βλέπεις αυτόν με το μαύρο παντελόνι;, λέει ο Μπιλ. - Μα υπάρχουν πέντε με μαύρο παντελόνι, λέει ο Τζο. - Τέλος πάντων..βλέπεις αυτόν με το καφέ γιλέκο;, λέει ο Μπιλ. - Μα υπάρχουν πέντε με καφέ γιλέκο, λέει ο Τζο. Τότε και ο Μπιλ βγάζει το πιστόλι του και παφ, παφ, παφ καθαρίζει τους τέσσερις και λέει: - Να, αυτόν σου λέω.
Η δημόσια υπηρεσία.. Ένας τύπος μπαίνει σε μία δημόσια υπηρεσία και ρωτάει κάποιον που καθόταν στη γωνία: - Περιμένει πολύς κόσμος; - Τι να σας πω; Κι εγώ καινούριος είμαι. Είμαι εδώ μόνο δύο μήνες.
Ο Χριστός και η Παναγία μαζί μου… Ένας τροχονόμος σταματάει έναν παπά που έτρεχε πολύ με ένα μηχανάκι. - Καλά, παπά μου, δε φοβάσαι που τρέχεις τόσο πολύ; - Όχι, τέκνο μου, εγώ έχω το Χριστό και την Παναγία μαζί μου! - Επ, επ! σε έπιασα! Έχεις τρικάβαλο! Πάρε μία κλήση..
- Είχα, αλλά ήθελα να γράψω για το συμπυκνωμένο!
Εκτός θέματος Μία κυρία πάει στη βιβλιοθήκη και κάνει παράπονα στον υπάλληλο: - Δανείστηκα ένα βιβλίο την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά ήταν το πιο βαρετό βιβλίο που έχω διαβάσει. Δεν έχει καθόλου υπόθεση και έχει υπερβολικά πολλούς χαρακτήρες. - Ώστε εσείς μας πήρατε τον τηλεφωνικό κατάλογό μας και τον ψάχναμε…
Ήταν περίπτωση… Ένας τύπος τηλεφωνεί στο γιατρό του: - Γιατρέ, με πονάει πολύ το στομάχι μου από την ώρα που έφαγα ένα κομμάτι τυρί. - Χμμ.. για πείτε μου, μήπως είχε παράξενη μυρωδιά, όταν το ξετυλίξατε; - Έπρεπε να το ξετυλίξω;
Χαμένος χρόνος! Μια μέρα στην τάξη λέει η δασκάλα στον Τοτό: - Εγώ διαβάζω, εσύ διαβάζεις… τι χρόνος είναι; - Χαμένος!!!
Έξυπνα ... από τη μαθήτρια
Σταυρουλάκη Μάγδα
Ο Καραγκιόζης και το κολλητήρι
- κλείσε - εσύ κλείσε - όχι εσύ κλείσε - σταμάτα, παιδί μου, να μιλάς με το ψυγείο.
Λέει το κολλητήρι στον πατέρα του: - Μπαμπά, σε πήρε ο ύπνος! Και ο Καραγκιόζης απαντά: - Πες του να με πάρει αργότερα..
- ρε, τι έπαθε αυτός; - ένας θεός ξέρει! - όχι, αλήθεια δεν ξέρω.
Εξέταση άκρως επικίνδυνη! Στο μάθημα της Χημείας : - Θα μας πεις, παιδί μου, τι είναι το θειικό οξύ; - Μα..μάλιστα, κύριε, χμμ…εδώ το έχω στην άκρη της γλώσσας μου.. - Φτυ …φτύστο παιδί μου γρήγορα… θα δηλητηριαστείς!
Η συμπύκνωση Ο Δάσκαλος στο μαθητή: - Γιατί η έκθεσή σου με θέμα «το γάλα» είναι τόσο μικρή; Δεν είχες τίποτα άλλο να γράψεις;
Ελλάδα 2015/16 -Γεια σας, ψάχνω δουλειά . -έχετε εμπειρία; -ναι, 3 χρόνια ψάχνω. -Μικρέ, τι κάνεις εκεί; -Προσπαθώ να χτυπήσω το κουδούνι, Πάτερ, αλλά δεν φτάνω. -Κάτσε να σε βοηθήσω.. Ορίστε ! Και τώρα; -Τώρα, Πάτερ, τρέχουμε. -Το φυσάω και δεν κρυώνει. -Είστε σίγουρα ψυκτικός;