ความรั ก กั บ ความเหงา
97
รักษาให้การปรับตัวของทั้งสองฝ่ายอยู่ในสภาพ ฉันครึ่งเธอครึ่งอย่าง สม่ำเสมอ ไม่ใช่ปล่อยหรือเรียกร้องให้อีกฝ่ายปรับโดยที่ตนเองไม่ยอม ปรับเลย การปรั บ อยู่ เ พี ย งฝ่ า ยเดี ย ว รวมไปถึ ง การยอมปรั บ อยู่ เ พี ย ง ฝ่ า ยเดี ย วนั้ น เป็ น ความไม่ ส มดุ ล ย์ และความไม่ ส มดุ ล ย์ ที่ เ กิ ด จะนำไปสู่ความแตกแยกในที่สุด อันเป็นความแตกแยกจากความ ไม่เสมอภาค เพราะฝ่ายที่ยอมปรับตัวนั้น คือฝ่ายที่เปลี่ยนแปลงตนเอง ซึ่ ง เมื่ อ เปลี่ ย นแปลงไปมากเข้ า จากเดิ มที่เ หมาะสมกันอยู่ ก็จะ ค่ อ ย ๆ กลายเป็ น ไม่ เ หมาะสมกั น ที ล ะเล็ ก ละน้ อ ย จนในที่ สุ ด เมื่อความเหมาะสมกันหมดลง ความรู้สึกรักใคร่ใยดีก็จะหมดลงไปด้วย เพราะความรั ก ใคร่ ใ ยดี ร ะหว่ า งกั น นั้ น เกิ ด จากความสมกั น หรื อ เสมอกันของ ๔ ปัจจัยคือ ศีลเสมอกัน ศรัทธาเสมอกัน ปัญญา เสมอกั น และจาคะเสมอกั น โดยผู้ ที่ ย อมเปลี่ ย นแปลงตนเอง เพียงฝ่ายเดียวนั้น คือผู้ที่จะได้พัฒนาจาคะ และปัญญาของตน ให้มากขึ้นทุกครั้งไปนั่นเอง ในขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งไม่ได้พัฒนาหรือ ได้พัฒนาน้อยมากเพราะไม่ยอมวาง และไม่ยอมพิจารณาเหตุของ ความขัดแย้งนั่นเอง ถั ด จากนั้ น ขอแจกแจงความหมายของศี ล ศรั ท ธา ปั ญ ญา และจาคะว่า ศีล หมาย ถึงเจตนาจะละเว้นการละเมิดผู้อื่น ศรัทธา หมายถึงความเชื่อโดยปราศจากการพิสูจน์