27
27. 28.
29.
30.
31.
166
Iangoycoa edeta~u amoría gogotic Eta haren yrudia ene veguietaric Harc nigana eztaduca vnsa leyaldateric Ni ere elicaturenyz oray hura gaberic Saroya da lohitu eta eztut haten veharríc Nahi badut vqhenen dut oray ere berriric. edetafu: ikus IV,I; bi bertsoak berdinak dira hitz bat gorabehera: hemen amaría, han vercerena. eta: beste (VI,5) hartako ehaqui dela eta aipatu dugu lehen bertso hau; badute eIkarren antza: haren irudi bietan eta beguiak ere bai; han, ordea, ehaqui eta hemen edetafu. ene: honek ere neure behar luke, itxuraz; edetafu-k bere baitan dauka neri·ri dagokion artizkia. Ez ote da eta-k abia ematen dion perpausean bertan adizkirik ez delako? Baina lehengoan (VII,14) ez da honelako arrazoirik. Ikus, gainera, X,33-34. eztaduca: eduki guztitara obra osoan barrena hamabi aldiz bakarrik ageri da; eduki-ren forma guztiak kontaturik, esan nahi dut; gainerakoetan ukhen eta honen adizkiez baliatzen da. vnsa: hemen adverbio da, noski. ni ere elicaturenyz: silaba bat gutxitu behar zaio eta modurik hoberena honek dirudi: -e eta e- bateratu; -í eta e- baino hobe, noski. elicaturenyz: bestetan bezala (ikus IV,5; IV,31) -n eta n- baturik eman dizkigu. Ikus Lafon, «Notes... », oro 161. elicatu: hona zer dioskun Oihenartek hitz honezaz: «Elicazea, S. S'abstenir, et se passer de quelque chose, elica naite gausa harsas, ie me passeray bien de cela.» Iragangaitz da, beraz, poetak darabilenez eta Oihenartek dioskunez, baina poetak -z errejimen ordez hura gaberic ipini duo da lahitu: partizipioa eta laguntzailea trukaturik, perpausa adierazkor