Jos Cruisen, baby

Jos

Cruisen, baby!

Jos Ahlers is naast schrijver, spreker en ondernemer ook voorzitter van COC Kennemerland.

Mijn leven is al lang geen worsteling meer. Goddank. Of misschien ben ik inmiddels zo gewend aan de worsteling dat ik het niet meer opmerk. Dat kan natuurlijk ook. Hoe dan ook: ik cruise redelijk ontspannen door mijn bestaan.

Een aantal jaar geleden besloten we dat cruisen letterlijk te nemen. Daarom boekten we, je raadt het al, een cruise. En niet zomaar een cruise, maar een gay cruise. Of een queer cruise. Of een lhbti+ cruise. Wat je wilt.

Van tevoren wisten we niet goed wat te verwachten. Ja, dat we in zeven dagen een stuk van de Middellandse Zee zouden rondvaren. En dat we een mooie kamer met balkon hadden wisten we ook. Maar hoe het zou zijn om met meer dan drieduizend homo’s op een boot te zitten, daar konden we ons niets bij voorstellen. Dat het geen drijvende gay sauna zou zijn wisten we dan weer wel. Dat hadden we goed gecheckt. We zijn echt geen preutse tutjes, maar daar hadden we geen zin in.

Vanaf het moment dat we aan boord stapten wisten we dat het goed zou komen. Malcolm, de cruise director, stond bij de ingang en verwelkomde iedere passagier (alle drieduizend!) met een omhelsing. Nadat we onze welkomsbubbels in ontvangst hadden genomen, werd het duidelijk: we waren terechtgekomen in een alternatieve realiteit. Een droomwereld. Of eigenlijk: een wereld waarvan we alleen maar konden dromen. We waren ineens de meerderheid. We waren de norm. En alles aan boord was aangepast aan ons. We konden alle verdedigingsmechanismen laten varen. De pantsers konden af. Niemand voelde ogen in zijn rug. Niemand hoefde over zijn schouder te kijken. Als je oog per ongeluk iets te lang op een mooie man bleef hangen, hoefde je niet geschrokken weg te kijken. Meestal werd je zelfs beloond met een glimlach of een knipoog. De wereld waaraan we gewend waren was omgekeerd en binnenstebuiten gekeerd. En dat allemaal nog voordat we ons eerste glas cava op hadden. Alle artiesten, al het heerlijke eten, alle cocktails, alle feesten, alle luxe vielen in het niet bij die vreemde sensatie de meerderheid te zijn.

Zelfs voor twee mannen die prettig wonen in de links-liberale bubbel die Haarlem toch is, was het zowel een bizarre als bevrijdende ervaring. De mannen uit de VS, Rusland, Zuid-Amerika en zelfs Saoedi-Arabië die we ontmoetten waren soms, letterlijk, in tranen. Dat ze na een week weer terug moesten naar hun verborgen bestaan namen ze graag op de koop toe.

Op dit weekje vrijheid konden ze jaren teren. Je snapt het al. We hebben inmiddels weer grote behoefte aan een weekje bevrijding. Begin juli stappen we aan boord.