Γιώργος Ουζούνης, front side 720 mellon
γόνδολα καρφωμένη 2 μέτρα πάνω από την κορυφή του hip. Ο Ζουζούνης φροντίζει να μας βάλει στο νόημα συνοπτικά, κάνοντας άνετα τα runs του, και φεύγοντας στο “θεό” από το hip και γενικότερα με κέφι από οπουδήποτε. Δίνει συμβουλές για τα hits ενώ η ψυχολογία και η ηρεμία του είναι παραπάνω από ενθαρρυντική. Ενώ σιγά σιγά αρχίζουμε να το βρίσκουμε, ο Σφακ φεύγει σε ένα run από το hip περίεργα και στο σκάσιμο φεύγει μαζί και ο ώμος του. Μούδιασμα μαζί με στράβωμα επικρατεί, αλλά η κατάσταση βελτιώνεται λόγω της καλής διάθεσης. Οι επόμενες μέρες κυλάνε με πολλά-πολλά runs,
πολλά κόλπα και ήλιο για να συνειδητοποιήσω μετά από κάποιο διάστημα πως για πρώτη φορά στα χρόνια που τσουλάω κάθε run στο βουνό έχει παραπάνω hits σε ποικίλου είδους εμπόδια παρά ride. Πάνω στις 10 μέρες είχαμε και πάλι φρέσκο χιόνι. Ο Ζουζούνης είχε κανονίσει backcountry filming και θα τον συνόδευε και ο Σφακ με τη φωτογραφική του μηχανή. Εγώ με τον Mexikano και τον Turbo κατευθυνόμαστε παραδίπλα στο Mt Rose. Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι γύρω από τη λίμνη Tahoe παίζει πολύς κόσμος που παρκάρει το αυτοκίνητό του στο δρόμο και πηγαίνει για backcountry με ρακέτες ή στήνει
ένα αλματάκι και περνάει τη μέρα του εκτός χιονοδρομικών. Εμείς είχαμε την “τύχη” να το ζήσουμε αυτό, γιατί μετά το πρώτο run πήρανε τις κάρτες μας οι “λεγόμενοι” πιστέρ (με την απειλή ότι θα φωνάξουν τον σερίφη όταν αρνηθήκαμε) καθότι ως έλληνες, είχαμε “χώσει” το καλύτερο ride του βουνού, το οποίο “όλως περιέργως” ήταν καθαρό και είχε βέβαια και ένα κόκκινο σχοινάκι στο έμπα του. Στις 2 εβδομάδες ο turbo και ο mexikano χορτασμένοι από καλιφορνέζικο ήλιο και πάρκο έπρεπε να γυρίσουν δυστυχώς στις δουλειές τους, ο μεν στη διανομή εκρηκτικών υλών και
GOODTIMES | 47