ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ
ότερα παγκοσμίως) και στο οποίο υπάρχει μία από τις μεγαλύτερες συλλογές ευρωπαϊκής τέχνης (Galleria degli Uffizi). Η Φλωρεντία σήμερα απαριθμεί περίπου 370.000 κατοίκους, ενώ το ιστορικό κέντρο της πόλης έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο Μνημείου «Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς» της UNESCO. Η σύγχρονη πόλη ζηλεύει την γοητεία του παρελθόντος και προσπαθεί με πιο μοντέρνους τρόπους να κλέψει λίγη από την λάμψη του. Ενίοτε το καταφέρνει. Με γραφικά ξενοδοχεία, disco και clubs επιδιώκει να ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη. Με αναρίθμητες γεύσεις καφέ στα γραφικά δρομάκια που είναι γεμάτα με καφετέριες. Το γραφικό Mercato Centrale αποτελεί την κλειστή κεντρική αγορά της πόλης για τα καθημερινά ψώνια του Φλωρεντίνου. ΧΑΛΑΡΗ ΚΑΙ ΦΙΛΙΚΗ Αυτή ίσως είναι και η σημαντικότερη διαφορά με την θορυβώδη και υπεροπτική Ρώμη. Αυτά σίγουρα λείπουν στην Φλωρεντία, την πόλη στην οποία κυριαρχεί πέρα για πέρα
η χαλαρότητα και η φιλικότητα, ενώ η καθαριότητά της είναι επίσης άξια αναφοράς. Σε αντίθεση με τη Ρώμη, υπάρχουν πάρα πολλοί πεζόδρομοι, έτσι ο επισκέπτης δεν έχει την αίσθηση πως η πόλη τον «πνίγει». Ο κόσμος περιπλανιέται στους δρόμους και τις πλατείες όχι μόνο γιατί πρέπει να πάει στη δουλειά του, αλλά και για να απολαύσει τον περίπατό του, ανάμεσα από διατηρητέα κτίρια άλλων εποχών. Ακόμη και η κυκλοφορία με αυτοκίνητο στους δρόμους της, δεν έχει την αίσθηση του χάους ή της απεραντοσύνης που έχει η Ρώμη. Εφόσον διαθέτετε αυτοκίνητο, καλό θα ήταν το ξενοδοχείο που θα επιλέξετε να διαθέτει δικό του χώρο στάθμευσης ή αν ακόμα δεν διαθέτει, τότε σίγουρα κάποιο ιδιωτικό πάρκινγκ κοντά στο ξενοδοχείο, με κόστος περίπου 20 ευρώ την ημέρα, θα ήταν χρήσιμο. Στο κέντρο της πόλης, τα ξενοδοχεία στεγάζονται σε παλιά κτίρια, στους κεντρικούς δρόμους και έτσι η στάθμευση είναι πραγματική περιπέτεια. Ο CHARLIE ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Πολλά από τα ξενοδοχεία βρίσκονται στο κέντρο της πόλης. Η στενότητα των δρόμων παραπέμπει στο κλασικό στυλ των ιταλικών πόλεων, παρόμοια με τα καντούνια της δικιάς μας, πανέμορφης, πόλης της Κέρκυρας. Το ξενοδοχείο Hotel Delle Tele της οδού Via Panzani, μόλις πέντε λεπτά με τα πόδια από τον καθεδρικό ναό Ντουόμο (Santa Maria del Fiore), είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Περνώντας από την είσοδο, ξεχωρίζει κανείς τους δύο μεγάλους πράσινους κίονες του ξενοδοχείου και πριν από αυτούς, τις διαφημιστικές αφίσες του, πολύχρωμες όπως και οι ταμπέλες με τα μενού μπροστά από τα εστιατόρια και τις
Το μπρούτζινο άγαλμα του Benvenuto Cellini με τον Περσέα ν‘ αποκεφαλίζει τη Μέδουσα. Loggia dei Lanzi.
ταβέρνες των νησιών μας. Τα στενά σκαλιά, τόσο στενά που στην ουσία μόνο ένας μπορεί να τα χρησιμοποιεί κάθε φορά, οδηγούν στον δεύτερο όροφο, όπου βρίσκεται ουσιαστικά το ξενοδοχείο. Πίσω από τον καφέ πάγκο κάθεται ο πάντα φιλικός Charlie. Κατάγεται από την Νέα Υόρκη. Σε κάποιο από τα ταξίδια του, για να γνωρίσει την μητέρα Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα αυτή τη μικρή γωνιά της, ένιωσε πως είναι πολύ όμορφα να ζει κανείς εδώ. Ένας άνθρωπος μια μικρή ιστορία. Ο ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΣ ΚΟΛΟΣΣΟΣ Το επόμενο πρωί, επίσκεψη στην «Ακαδημία Καλών Τεχνών» (Galleria dell´Accademia). Μια μακριά ανθρώπινη γραμμή είχε από νωρίς σχηματιστεί. Όλοι περίμεναν να δουν αυτό που ήδη γνώριζαν. Όπως ο καθένας γνωρίζει τον Μότσαρτ, ακόμα και αυτοί που δεν έχουν καμία σχέση με την τέχνη, έτσι περίμεναν να δουν τον «Δαυίδ». Όλο αυτό το μακρύ ανθρώπινο «φίδι» προχωρούσε αργά και υπομονετικά, σπιθαμή προς σπιθαμή, όπως η τόσο γνώριμη εικόνα των
19