Heikki Salonen
In de strakke, witte ruimte van Galerie Anne de Villepoix staan twaalf modellen opgesteld tegen een met spots verlichte muur. Het is showtime voor Heikki Salonen in Parijs. Autumn/winter 2012 staat die avond centraal, voor de eerste keer in la grande capitale de la mode. Een mannenlijn, vermengd met een aantal looks voor vrouwen. We zien strak maatwerk en scherpe s ilhouetten, grove stiksels en onafgewerkte naden— grungy en rebels door de rafelende randen. Jassen, gilets, sweatshirts en bij de enkels opgeknoopte chino’s in een palet van zwart, donkerblauw en beige, met groen als accent. Rijke stoffen, luipaardprint en patchwork. Weer een mijlpaal afgevinkt. De 33-jarige Scandinaviër heeft een aardig portfolio bij elkaar gewerkt. Zo won hij in 2008 de Diesel Award t ijdens ITS#Seven, met een functie als hoofdontwerper womenswear tot g evolg. Maar ook een master aan het Royal College of Art, een samenwerking met Fashion East en een baan bij Erdem prijken op zijn cv. “En dat terwijl ik het nooit als mijn roeping zag om modeontwerper te worden. Ik wilde vroeger van alles, en iedere keer weer iets
a nders. Een deel van die dromen heb ik kunnen realiseren, maar ik ben nog steeds onderweg. Ik zie mezelf ook niet echt als modeontwerper alleen. Ik richt me nu op het beter en beter worden als designer op meerdere vlakken”, vertelt Salonen. Een eigen label en een topfunctie bij Diesel—daar staan we anno 2012. Maar hoe zit het met de roots? “Ik ben opgegroeid in Vantaa, een dorpje n abij Helsinki in Finland. We woonden in een klein houten huis midden in de natuur. Heel romantisch. Voor mijn studie modepsychologie—en later modeontwerp— verhuisde ik naar de hoofdstad. Halverwege mijn opleiding zag ik het echter niet meer zitten, want was ik wel een ontwerper? Ik wilde stiekem niet echt ‘iets worden’. Ik wilde gewoon d ingen doen, en van het ene in het andere rollen. Dus ging ik in 2003 een half jaar naar Utrecht voor een uitwisselingsp roject. Dat was geweldig! Een stap uit mijn comfort zone en zeker een keerpunt in mijn carrière. Voorheen was ik altijd heel conceptueel bezig, enkel gericht op het proces zonder enige aandacht voor esthetiek. Kinderachtig eigenlijk. Tijdens mijn periode in Utrecht verschoof mijn
f ocus meer naar schoonheid, tailoring en draagbaarheid. En zo werk ik nu nog steeds!”, vat de ontwerper zijn ontwikkeling samen. Vol goede moed en met een dosis nieuw enthousiasme keerde Salonen terug naar Helsinki. Maar niet voor lang. “Ik werd verliefd! Zij verhuisde kort na onze ontmoeting naar Londen, dus ging ik haar achterna. Ik startte daar mijn masteropleiding. Het is opmerkelijk hoe weinig controle je eigenlijk over dingen hebt. Natuurlijk wilde ik graag een opleiding in Londen volgen, maar zonder haar had ik die stap nooit genomen. Waarschijnlijk was ik dan terug naar Nederland gegaan. Ik ben eerlijk gezegd toch blij dat het zo gelopen is”, biecht Salonen op. Die ene ontmoeting was misschien wel de sleutel tot succes; in Londen ging het rap. Salonen ging aan de slag als assistent-ontwerper voor Erdem. “Ik stond op het punt daar meer verantwoordelijkheid te krijgen, maar toen won ik de Diesel Award. Wederom een keerpunt. Ik verhuisde naar Italië en kreeg een rol binnen het creatieve team van Diesel. Tegelijkertijd startte ik in Londen ook mijn eigen label.” Dat deed de
20
ntwerper samen met zijn partner, kuno stenaar Johanna Eliisa Laitanen, nadat zijn ITS-collectie Kant in zijn geheel werd opgekocht door de Parijse boetiek Maria Luisa. “Een eigen lijn beginnen was nooit mijn droom. Toch werkte die aankoop motiverend en opende het deuren. Het leek mij hét moment voor het opstarten van een label. Om in twee totaal verschillende werelden te werken was g ecompliceerd, maar ook heel leerzaam. Ik kreeg iets mee van het grote, commerciële denimbedrijf dat voor mijn gevoel recht tegenover ons kleine, persoonlijke project stond. Bij Diesel en Erdem heb ik vooral veel people things geleerd, want de politieke kant van de mode is behoorlijk complex!”, aldus Salonen. De collecties voor Heikki Salonen blinken uit in materiaalgebruik en technieken. Zijn werk is experimenteel en luxueus, en nooit zonder rauwe touch. De lijn wordt wel vergeleken met Japanse avant-gardistische labels als Comme des Garçons, waar de ontwerper zich wel in kan vinden. “Ik waardeer J apanse designers als Rei Kawakubo om hun passie en het volgen van hun e igen weg. Daar streef ik zelf ook naar.” Maar S alonen vervolgt hierop kritisch: “Ik ben