Το Μηδέν αλλάζει μορφή! Όπως έχει ήδη ανακοινωθεί, το Μηδέν φέτος αλλάζει τη μορφή και τη λειτουργία του, αντικαθιστώντας το τριήμερο φεστιβάλ που διοργανωνόταν κάθε Ιούλιο στην Καλαμάτα με ένα πιο ευέλικτο και διευρυμένο πρόγραμμα προβολών και εκδηλώσεων στη διάρκεια όλου του έτους σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού. Σε μια παγκοσμιοποιημένη διεθνή κοινότητα, όπου πλέον οι ευκαιρίες να δει ή να παράξει κανείς βιντεοτέχνη έχουν αυξηθεί χάρη στο διαδίκτυο, το Μηδέν θέτει ως στόχο να αναδείξει τη διεθνή του ταυτότητα και το εικαστικό επιμελητικό του προφίλ και να διευρύνει ακόμη περισσότερο το δίκτυο των συνεργασιών του με άλλους οργανισμούς, φεστιβάλ και χώρους τέχνης διεθνώς, προωθώντας συστηματικά την ελληνική βιντεοτέχνη σε όλο τον κόσμο. Σε αυτό το πλαίσιο, θα ανακοινωθούν σύντομα νέες συνεργασίες στο εξωτερικό, ενώ ήδη η ομάδα έχει εξασφαλίσει σημαντικές συνεργασίες σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας για την τρέχουσα χρονιά. Το Μηδέν είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός για τη διερεύνηση και την προώθηση της βιντεοτέχνης και ένα από τα πρώτα εξειδικευμένα διεθνή φεστιβάλ βιντεοτέχνης στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 2005 από μια ανεξάρτητη ομάδα ελλήνων καλλιτεχνών με σκοπό να υποκινήσει τη δημιουργία πρωτότυπης βιντεοτέχνης, να βοηθήσει στη διάδοσή της και να αναπτύξει την έρευνά της. Μέσα από συνεργασίες και ανταλλαγές με σημαντικά φεστιβάλ, χώρους τέχνης και οργανισμούς στο εξωτερικό, έχει αναγνωριστεί ως μια από τις πιο επιτυχημένες και ενδιαφέρουσες διοργανώσεις για τη βιντεοτέχνη διεθνώς και μια σημαντική πλατφόρμα πολιτιστικής ανταλλαγής για την ελληνική και παγκόσμια βιντεοδημιουργία. Δημιούργησε ταυτόχρονα ένα εναλλακτικό σημείο συνάντησης για αναδυόμενους και αναγνωρισμένους καλλιτέχνες και έναν κόμβο επικοινωνίας μεταξύ καλλιτεχνών, οργανισμών, φεστιβάλ και χώρων τέχνης απ’ όλο τον κόσμο. Ενότητες προβολών του Μηδέν έχουν ταξιδέψει σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, αλλά και σε όλο τον κόσμο, και έχουν φιλοξενηθεί σε σημαντικά φεστιβάλ και Μουσεία του εξωτερικού, όπως το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ, το Μουσείο Reina Sofia στη Μαδρίτη (Madatac Festival), το Μουσείο της πόλης της Μόσχας, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Μόσχας, το Fondazione Puglisi Cosentino (Κατάνια-Ιταλία), το μουσείο σύγχρονης τέχνης TEA - Tenerife Espacio de las Artes (Τενερίφη-Κανάρια) κ.α.
ΠΕΜΠΤΗ 7/7/2016 Καλλιτεχνικό Στέκι (εκθεσιακός χώρος), 11πμ-2μμ • Παράδεισος απωλέσθη. STOP. (60 λεπτά) • Exoticising/Exoticised (58 λεπτά) • Home Sweet Home? (55 λεπτά) Συνολική διάρκεια: 173 λεπτά
Δημοτική Πινακοθήκη Καλαμάτας «Α. Τάσσος», 8μμ
• Without Me, I am Nothing (48 λεπτά) • The story of (64 λεπτά) Συνολική διάρκεια: 112 λεπτά
Στοά Λόντου - Baba Yaga, 10.30μμ •
E wide shut (52 λεπτά) - Screening party!
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8/7/2016 Καλλιτεχνικό Στέκι (εκθεσιακός χώρος), 11πμ-3μμ • Beckett me (52 λεπτά) • Keep Moving (60 λεπτά) • Game Over (46 λεπτά) • Filmhouse (63 λεπτά) Συνολική διάρκεια: 221 λεπτά
Café-Cine, 9.20μμ
• In Wonderland (61 λεπτά) • Χορογραφίες του Ασυνείδητου (63 λεπτά) Συνολική διάρκεια: 124 λεπτά Είσοδος ελεύθερη. Καλλιτεχνικό Στέκι: Μπενάκη 5, Ιστορικό Κέντρο Καλαμάτας. Δημοτική Πινακοθήκη Καλαμάτας “Α. Τάσσος”: Παπάζογλου 5, Ιστορικό Κέντρο. Baba Yaga: Χρήστου Κουμάντου 5, Στοά Λόντου. Café-Cine: Πλαστήρα Νικολάου, Δυτική Παραλία
ΠΕΜΠΤΗ 7/7/2016 Καλλιτεχνικό Στέκι / 11πμ-2μμ Παράδεισος απωλέσθη. STOP. [59 λεπτά] / Επιμέλεια: Γιούλα Παπαδοπούλου 8 Έλληνες δημιουργοί σε μια ενότητα που διερευνά με συμβολικούς τρόπους τα όρια και τις μεταβολές της σύγχρονης πραγματικότητας. 1. Θεόδωρος Ζαφειρόπουλος, King Kong, Νορβηγία 2014, 11.10 [Ευγενική παραχώρηση Nitra Gallery] 2. Θοδωρής Τράμπας, Άμορφη Μάζα, Ελλάδα 2015, 12.53 3. Magenta (Κατερίνα Σωτηρίου & Έλενα Τιμπλαλέξη), Unstill Life, Ελλάδα 2014, 2.25 4. Σοφία Σιμάκη, Θα πάρει λίγο χρόνο ακόμα, Ελλάδα 2015, 2.23 5. Εύα Ζυγούρη, (Μπέκετ) Πρώτος έρωτας, Ελλάδα 2016, 4.15 6. Μαίρη Ζυγούρη, Sound of property, Ιταλία 2014, 10.32 7. Βίκυ Βασιλοπούλου, Σκρατς…, Ελλάδα 2016, 10.56 8. Παναγιώτης Βούλγαρης, Vessels, Ελλάδα 2012, 5.07 Exoticising/Exoticised [58 λεπτά] / Επιμέλεια: Σοφία Γρηγοριάδου Στη συγκεκριμένη ενότητα, το εξωτικό εντοπίζεται κατά κύριο λόγο στo βλέμμα: στους τρόπους που οι άνθρωποι κοιτούν τους άλλους, που μετατρέπονται σε θέαμα, αλλά και στους τρόπους που επιστρέφουν το βλέμμα. Μπορεί κανείς να ανεχθεί το βλέμμα του «εξωτικού» που του επιστρέφεται; Η ενότητα θέτει ερωτήματα γύρω από το πώς αναπαράγουμε ή συμμετέχουμε σε τέτοιου είδους σχέσεις σήμερα, πώς εξωτικοποιούμε ή εξωτικοποιούμαστε και πού βρίσκονται τα όρια ανάμεσα στα δυο. 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9.
Luca Ferri, Tottori, Ιταλία/Ιαπωνία 2015, 6.53 Hanna Ben-Haim Yulzari, “Walking Woman”, Ισραήλ 2009, 6.21 Tabita Rezaire, Bulletgaze.prproj, Νότια Αφρική 2014, 2.34 Kristina Paustian, Positions, Γερμανία, 2016, 9.32 Sylvia Winkler & Stephan Koeperl, Staring at the stranger for a long time, Κίνα 2007, 1.30 Hanna Ben-Haim Yulzari, “Through Blink of an Eye”, Ισραήλ 2010, 1.03 Δήμητρα Κονδυλάτου, (Δι)ερμηνείες: η εκφώνηση, Ελλάδα 2016, 6.12 Mauricio Saenz, Of islands and unicorns, Μεξικό 2015, 7.00 David Ortiz Juan, The Vertical bodies, Ελλάδα/Παλαιστίνη 2015,15.58
Home Sweet Home? [55 λεπτά] / Επιμέλεια: Μάρθα Ζούπα Πόλεμοι, οικονομικές και οικολογικές καταστροφές, βίαιες μετακινήσεις. Είναι το «σπίτι» ένας τόπος ευχάριστων αναμνήσεων ή ένας τόπος γεμάτος πληγές; 1. Lisi Prada, [meine heimat], Ισπανία 2012, 3.14 2. Andrew Ellis Johnson & Susanne Slavick, QUENCH, ΗΠΑ 2014, 9.14 3. Marjorie Lemay, A Wet Moon Walk, Καναδάς 2015, 4.55 4. Χριστίνα Δημακογιάννη, Το ταξίδι, Ελλάδα 2016, 3.07 5. Mauricio Saenz, Insular, Μεξικό 2015, 3.00 6. Άννη Καλτσίδου, Χωράφια, Ελλάδα 2011.3.22 7. Λένια Γεωργίου, Ο τόπος μου, Κύπρος 2014, 2.24 8. Tiffany Fung, H_CNY: Happy Chinese New Year! , ΗΠΑ 2016, 1.56 9. RC Campos, Throw togetherness, Βραζιλία 2014-15, 4.06 10. Przemek Wegrzyn, Security Measures, Πολωνία 2014, 5.55 11. Janek Ambros, Red Blue and Purple, ΗΠΑ 2015 4.11 12. Isabella Gresser, Oracle of a found shoe, Γερμανία 2016, 4.35 13. Χαρά Κωστοπούλου, Favole, Ιταλία 2013, 5.17
Δημοτική Πινακοθήκη Καλαμάτας «Α. Τάσσος» / 8-10μμ Without me, I’m nothing [48 λεπτά] / Επιμέλεια: Γιούλα Παπαδοπούλου Ποιητικότητα, μοναξιά και ένας ιδιόμορφος υπαρξιακός -και ταυτόχρονα μαγικός- σουρεαλισμός συναντιούνται σε μια ενότητα με έντονα κριτική ματιά και υποκειμενική θεώρηση της πραγματικότητας, όπου κυριαρχεί μια μοναχικότητα την ίδια στιγμή σκληρή και απαλή σα χάδι. 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9.
Riccardo Muroni, 010, Ιταλία 2015, 11.11 Jenny Birger & Tamuz Rachman, Lurking, Ισραήλ 2014, 1.51 Kristina Paustian, Positions, Γερμανία 2016, 10.20 Benjamin Yavuzsoy, Flour Room, Γερμανία 2015, 3.00 Valerie Lessard, Les insulaires, Καναδάς 2015, 10.49 Miloushka Bokma, WinterWende, Ολλανδία 2016, 5.00 Ant Hamlyn, Light a Candle for Brierfield, Μ.Βρετανία 2016, 1.35 Boris Eldagsen, How to disappear completely / POEM #11s, Γερμανία 2015, 2.19 Andrej Polukord, Sequence, Λιθουανία 2014, 0.58
The story of… [64 λεπτά] / Επιμέλεια: Μαργαρίτα Σταυράκη Η ιστορία του χωροχρόνου, μιας ζωής σαν προϊόν σουπερμάρκετ, ενός κοινού τοίχου που χωρίζει, μιας μετεγκατάστασης ικανής να μετακινήσει παγόβουνο, μιας απάνθρωπης γραφειοκρατικής διαδικασίας, η ιστορία του κύκλου της ζωής, ενός κρυμμένου συμβολαίου, μιας σήραγγας, μιας ζωής σε ταχύτητα, μιας απέραντης αγάπης και μιας βίαιης απώλειας, και τέλος η ιστορία ενός συναισθηματικού καθαρίσματος. 1. Bon Bon (Brigita Kazlauskaite), The Dimension. A clockwork humankind, Λιθουανία 2016, 2.30 2. Igor Simic, The Thinker in the Supermarket, Σερβία 2013, 7.00 3. Bram Lattré & Annelies Droesbeke, Il muro cattivo, Βέλγιο 2014, 6.32 4. Mauricio Saenz, Casa iceberg, Μεξικό 2015, 3.10 5. Daphna Mero, Migration, Ισραήλ 2015, 13.00 6. Milan Zulic, The Circle of life, Σερβία 2015, 3.30 7. Marcia Beatriz Granero, Phantom, Βραζιλία 2014, 5.45 8. Siegmund Skalar, Der Tunnel, Αυστρία/Μ.Βρετανία 2015, 10.10 9. Richter/Meyer/Marx (Berlin), 9991/24 (DYNAMIC BIOGRAPHY), Γερμανία 2013, 5.45 10. Paula du Gelly, The Story of the Little Girl Who Loved Butterflies, ΗΠΑ 2015, 4.00 11. Larissa Bone, Abolishment of Pain, Μ.Βρετανία 2014, 1.53
Baba Yaga - Στοά Λόντου 10.30μμ /// Screening party!
E wide shut [52 λεπτά] / Επιμέλεια: Γιώργος Δημητρακόπουλος Μια περιήγηση στην αναζήτηση της πραγματικότητας, της φαντασίας, της σκέψης και της ζωής, με όχημα τη σύνθεση μουσικής, ήχου, εικόνας και συναισθημάτων. 1. Joanna Sitko, The Birth of Venus, Πολωνία 2015, 3.37 2. Alper T. Ince, New Babylon, Τουρκία 2015, 1.00 3. Adrián Regnier, L., Μεξικό 2016, 6.54 4. Κατερίνα Αθανασοπούλου, Branches of Life, Μ.Βρετανία 2016, 4.14 5. Eden Mitsenmacher, Loading, Μ.Βρετανία/Ισραήλ 2015, 0.56 6. Heidi Horsturz, T-Rex in Love, Galaxy Yoyo 2015, 0.48 7. Jody Zellen, Trials and Tribulations/Fragments, ΗΠΑ 2016, 5.00 8. Emilia Izquierdo, Roadrunner, Μ.Βρετανία 2015, 1.30 9. Sávio Leite & Clécius Rodrigues, Saturno, Βραζιλία 2014, 8.33 10. Max Hattler, Unclear Proof, Μ.Βρετανία/Ιταλία/Γερμανία 2013, 0.45 11. Dean Winkler, Race Up Race Down, ΗΠΑ 2015, 4.08 12. Katsuki Nogami & Baku Hashimoto, EYE, Ιαπωνία 2015, 3.32 13. Matthias Gerding & Dennis Colquhoun, Sizarr – Baggage Man, Γερμανία 2015, 4.28 14. Stefan Langfeld, Cerval – Judy over the rainbow, Γερμανία 2010, 3.14 15. Masoud MoeinEslam, Tehran, Ιράν 2015, 2.55
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8/7/2016 Καλλιτεχνικό Στέκι / 11πμ-3μμ Beckett me [52 λεπτά] / Επιμέλεια: Γιούλα Παπαδοπούλου Χαμ: Κλοβ! Κλοβ: Τι είναι; Χαμ: Μήπως αρχίζουμε να... να αποκτούμε κάποιο... νόημα; Κλοβ: Να αποκτούμε νόημα! Εσύ κι εγώ! να αποκτούμε νόημα! (σύντομο γέλιο.) Α, καλό κι αυτό! [Το τέλος του παιχνιδιού, Beckett] 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Μαρία Κοσμαδάκη, Breath (by Beckett), Ελλάδα 2013, 0.51 Devis Venturelli, Pneumotion, Ιταλία 2015, 3.02 Ariana Gerstein, Perfromance for Perfection 1200, ΗΠΑ 2015, 13.26 Κωνσταντίνος Παρδάλης, Me not Me, Ελλάδα 2016, 6.36 Conor O Grady, Ní Mé (Mayo Monologues), Ιρλανδία 2016, 2.54 Roland Quelven, Lost Houses (I am Not), Γαλλία 2014, 4.35 Rrose Present, Soot-film “ventana abierta al mundo” ‘Η “ reinterpretation Beckett’s Film “, Ισπανία 2016, 3.29 8. Justyna Misiuk, Neither, Πολωνία 2016, 9.21 9. Καλλιόπη Μπέκου, fishGame, Ελλάδα 2015, 3.04 10. Βασίλης Καρβούνης, Χορεύοντας με τον θάνατο, Ελλάδα 2015, 3.45 Keep moving! [60 λεπτά] / Επιμέλεια: Μαργαρίτα Σταυράκη Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να συνεχίσεις, για να αγαπάς και να χορεύεις. 1. 2. 3. 4. 5. 6.
Kai Welf Hoyme, Skeleton, Γερμανία 2016, 4.34 Marie-France Giraudon & Emmanuel Avenel, Rejections, Καναδάς 2013, 3.15 Courtney Chaney, Body Language, Καναδάς 2015, 3.48 Silvia Amancei & Bogdan Armanu, Living room exercise, Ρουμανία 2015, 5.40 Eva Campos Suárez & Marta Kosieradzka, NOTHING, Βέλγιο 2015, 5.21 Elizabeth Leister, Laura (The Destruction of the Swedish Dance History), Γαλλία/ΗΠΑ 2015, 9.56 7. Ευανθία Αυστραλού, GOGOGO!, Μ.Βρετανία 2014 , 4.06 (3.39) 8. Margherita Morello, Y3, Ισπανία 2016, 5.22 9. Oscar Salamanca, Arte Politico, Κολομβία 2016, 2.18 10. Edya Stern & Yoav Gertner, Freedom, Ισραήλ2015, 6.15 11. Nikola Kekerović, The dance, Βοσνία &Ερσεγοβίνη 2014, 3.20 12. Anton Hecht, Happiness is a free harmonica, Μ.Βρετανία 2014, 4.21 13. Larissa Bone, I am Busy, Μ.Βρετανία 2014, 1.47
Game Over [46 λεπτά] / Επιμέλεια: Μαρία Μπουρίκα “Stay or fly away?”. “Superm’s diary-chapter 03”. “Shark”. “Stability tests”… Θα μπορούσαν να είναι τίτλοι από video games? Χώρος, χρόνος, αφήγηση, κανόνες ….κάθε παιχνίδι βασίζεται κυρίως στην αποδοχή -κατανόηση από τον παίκτη-θεατή και πώς αυτός βιώνει το παιχνίδι. Ο θεατής καλείται να αντιμετωπίσει τα βίντεο της ενότητας σαν πίστες ενός παιχνιδιού, να δημιουργήσει τη δική του αφήγηση και να δώσει τη δική του αρχή και τέλος στην ενότητα. 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Maria Korporal, Stay or fly away?, Γερμανία 2015, 0.49 Tahir Ün, The Game, Τουρκία 2013, 2.55 Teymur Daimi, Window, Αζερμπαϊτζάν 2015, 11.22 Αγγελική Μπόζου, Superm’s diary-Chapter 03: You and I, Ελλάδα 2015, 4.35 Cristina Pavesi, Stability tests #2, Ιταλία 2015, 2.30 Sávio Leite, Arrudas, Βραζιλία 2015, 0.35 Sylviatoyindustries/Sylvia Toy St. Louis, Passages, a Myth, Festival Cutting: The Discovery of the Pregnancy of the King, ΗΠΑ 2016, 1.34 8. Alan Butler, Haifisch (καρχαρίας), Los Santos 2016, 12.42 9. Kuesti Fraun, RollCalli, Γερμανία 2015, 1.00 10. Mauricio Sanhueza, The Duel, Περού 2014, 3.35 11. Mikhail Basov, Out of Autofocus, Ρωσία 2016, 2.03 12. Kuesti Fraun, Schael Sitt, Γερμανία 2014, 2.20 Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Καλαμάτας Filmhouse: Όταν ήμασταν παιδιά [63 λεπτά] / Επιμέλεια: Βασίλης Παπαευσταθίου Η Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Καλαμάτας επιμελήθηκε μια ενότητα κινηματογραφικών ταινιών μικρού μήκους με τίτλο “Οταν είμασταν παιδιά / when we were kids”, σε μια προσπάθεια να συνδεθεί η βιντεοτέχνη με τον κινηματογράφο. Στην ενότητα αυτή επιχειρείται μια επιστροφή στην παιδική ηλικία, στα χρόνια της αισιοδοξίας και της ανεμελιάς, στο σημείο εκείνο του κύκλου της ζωής, που όλα μοιάζουν επίπεδα: απλά και ειλικρινή. Επιστροφή στην αθωότητα. 1. 2. 3. 4.
Βενετία Ευρυπιώτου, Counting Hapiness, Ελλάδα/Ινδία 2013, 13.00 Michaël Dudok de Wit, Father and Daughter, Ολλανδία 2000, 8.00 Eugene Fedorenko, Every Child, Καναδάς 1979, 6.00 Albert Lamorisse, Le Ballon Rouge, Γαλλία 1956, 35.00
Café-Cine / 9.20μμ
In wonderland [61 λεπτά] / Επιμέλεια: Νίκος Ποδιάς Μια χώρα των θαυμάτων όπου παγιωμένοι κανόνες παύουν να υφίστανται. Ένας κόσμος που μπορεί να είναι ταυτόχρονα ονειρικός και πραγματικός, ρομαντικός και σκληρός, όμορφος και άσχημος. Στη χώρα αυτή: οι πεταλούδες έχουν ανθρώπινο πρόσωπο, ο φόβος μπερδεύεται με τη γοητεία, ο χρόνος μπορεί να σταματά, οι καθρέφτες παραμορφώνουν το είδωλο μας, το δάσος κρύβει πάντα κάποιο μυστικό, το τέλος μοιάζει με αρχή, οι γάτες πετούν, το υπερβολικό είναι λίγο, οι μύθοι μπλέκουν με τα παραμύθια και το καλό πολεμά το κακό όπως ένα ευαίσθητο ρομπότ πολεμά ένα γιγάντιο χταπόδι. 1. Yuliya Lanina, Theme and Variations, ΗΠΑ 2013, 10.28 2. Carla Chan, black moves, Γερμανία 2016, 2.35 3. Natalie Plaskura, Faint, Γερμανία 2014, 5.58 4. Kirill Savateev, Д, Ρωσία 2016, 2.17 5. Isabel Perez del Pulgar, Opus III Desespoir du singe, Γαλλία 2015, 8.10 6. Rick Niebe, Mannequin, Ιταλία 2016, 8.52 7. Mauricio Sanhueza, Nyan Cat (Psycho Cat), Περού 2015, 1.54 8. Daniel Moshel, MeTube 2: August Sings Carmina Burana, Αυστρία 2016, 5.42 9. Maria Korporal, Give us back our shadows, Γερμανία 2014, 6.46 10. Stephanie Winter, Tristes Deserts - A Robot’s Tale, Αυστρία 2015, 8.18 Χορογραφίες του Ασυνείδητου [63 λεπτά] / Επιμέλεια: Μαργαρίτα Σταυράκη Μια επιλογή video-performance και video-dance με ποικίλες αναφορές και αναγωγές, όπου αναμιγνύεται η φυσική κίνηση με την ρυθμική και στυλιζαρισμένη. 1. 2. 3. 4. 5. 6.
Michele Manzini, Snags in Palladio, Ιταλία 2015, 6.20 Francesca Leoni, Nod(Us), Ιταλία 2014, 2.34 Miloushka Bokma, Cycles, Ολλανδία 2015, 6.54 Salvatore Insana, Clinamen, Ιταλία 2015, 4.30 Δημήτρης Αργυρίου, First Contact, Λιθουανία 2014, 6.54 prOphecy sun, Objects Wrapped in Dreams Wrapped in Objects, Καναδάς 2015, 4.21 7. Marta Arjona Blasco (DansPXL), “BLEU”, Ισπανία 2015, 4.24 8. Noemie Lafrance, Choreography for Audience - Take One, ΗΠΑ 2012, 4.55 9. Andrej Polukord, Crossing, Λιθουανία 2014, 0.33 10. Mauricio Saenz, Line, Μεξικό 2014, 4.40 11. Marta Kosieradzka & Eva Campos Suárez, FUTURE, Βέλγιο 2014, 8.20 12. Daphna Mero, Cotton Candy, Ισραήλ 2010, 4.24 13. Marcos Bonisson & Khalil Charif, Delivery, Βραζιλία2015, 2.07 14. Φένια Κωτσοπούλου, Urban Constellations, Ιταλία/ Μ.Βρετανία 2014, 3.39 15. Μαρίλια Χρυσοσπάθη, Bolsa de Arena, Ελλάδα/ Ουρουγουάη 2014, 2.06
Καλλιτεχνική Διεύθυνση:
Γιούλα Παπαδοπούλου, Μαργαρίτα Σταυράκη
Ομάδα καλλιτεχνικής επιμέλειας:
Γιούλα Παπαδοπούλου, Μαργαρίτα Σταυράκη, Γιώργος Δημητρακόπουλος, Μάρθα Ζούπα, Μαρία Μπουρίκα, Νίκος Ποδιάς, Σοφία Γρηγοριάδου
Συνεργάτες:
Σταύρος Καπέτης, Χρήστος Τσαμαρδάς, Ντάνυ Κάργας, Βασίλης Παπαευσταθίου
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τους:
Παναγιώτη Λαμπρινίδη, Ιπποκράτη Παπαδημητράκο, Σταυρούλα Μπάκα, Φιλάρετο Βούρκο, Νίκο Ηλιόπουλο, Ηλία Μακρή
Ευχαριστούμε επίσης για την πολύτιμη βοήθεια της τη θεατρολόγο Susan Mar Landau, που μας ενημερώνει τα τελευταία χρόνια για τη χορευτική και videodance σκηνή της Ν.Υόρκης
Poster image credit: Kristina Paustian Πληροφορίες: www.festivalmiden.gr