3 maandelijks magazine - 2019 #10 www.gezoarde.be
Carry Goossens
“IK MOEST ALLEMAAL VERSCHILLENDE ROLLEN SPELEN. OSCAR, DDT, XAVIER, ...”
#10
Hoeveslagerij
DE VIERKLAVER Pieter Van Poucke & Annelies Marchand
Hormonenvrij vlees van eigen hoeve. Ambachtelijke salades en charcuterie. Fondue Gourmet Koude schotel Barbecue Wok Kaasschotel Specialiteit diepvriespaketten
Hemelseschoot 19 - 9160 Lokeren - T 09 348 15 76 - www.devierklaver.be
INTRO | 3
EEN STEM VOOR BARRY EN BUMBA Tekst Kim Speleman g Fotografie Luc De Herdt 26 mei 2019. Die ochtend was ik net hetzelfde lot beschoren als de meeste van ons. Die koers die ik die zondag noodgedwongen, door rechten en plichten, diende af te leggen was die naar het stemlokaal. Onder een stralende zon, op wandelafstand van bij ons thuis, wandel ik samen met mijn vrouw richting dienstdoend stemlokaal, de sporthal. Nadat we onderweg van een man, laat hem ons even 'Barry' noemen, een vriendelijke "goeiedag" kregen toegewenst, hadden we na een tiental minuutjes stappen ons doel bereikt. Spannend ... Met stembrief en identiteitskaart binnen handbereik kijk ik met enige spanning rond aan welke rij ik mag aanschuiven. Oww yeah ... met slechts een handvol wachtenden voor mij lijkt het een mooie dag te worden. Ik zie achteraan de tafel, bij de gegadigden die die dag met enige fierheid mogen zeggen dat ze 'teller' zijn, een kennis vol ambitie zitten kijken richting uurwerk. Nadat ik mijn stembrief en identiteitskaart plichtsbewust afgegegeven heb ontvang ik tegelijk een witte, roze en blauwe brief van een jongedame die me met de woorden "Hey, gij zijt van 'GezĂ´arde' ... super initiatief. Ik heb u da altijd al ies willen zeggen. Hier mag Eksaarde trots op zijn!" begeleidt. Het maakte niet uit of ik die dag een bolleke kleurde of een Bumba tekende op de stembrief van volksvertegenwoordigers (wie zijn ze en vooral wat doen ze ... nee echt, wat doen ze?). Dit is de reden waarom wij van 'GezĂ´arde' dit doen. Omdat ook wij trots zijn op ons Eksaarde. Ik wens de tafel van tellers nog te bedanken om mijn naam te laten weerklinken in de sporthal toen ik mijn identiteitskaart vergat na de brievenbus te hebben gevuld. Het beloofde sowieso een mooie dag te worden ... Hoelang 'Barry' nog in de rij gestaan heeft is ons onbekend ...
www.gezoarde.be |
4 | GEZÔARDE IN BEELD THEMA
| www.gezoarde.be
GEZÔARDE INTHEMA BEELD | 5
F
ase 1 van de werken aan het statieplein zou bij het verschijnen van dit magazine (bijna?) afgerond moeten zijn. Hopelijk is de rommelboel die u hier ziet dan al weg en kan iedereen terug zijn gewone weg vervolgen. De vraag die op ieders lippen brandt is natuurlijk wat er tijdens de volgende fase(s) zal gebeuren. Iedereen hoopt dat het snel gaat en dat we een Statieplein krijgen waar we ons allen in kunnen vinden en we met heel het dorp fijne momenten kunnen beleven. We zullen zien ‌ en maken met fotograaf Luc alvast de afspraak dat we volgend jaar in juni een foto vanop exact dezelfde plaats zullen maken!
Tekst Kwinten Van Campenhout Fotografie Luc De Herdt
www.gezoarde.be |
6 | CARRY GOOSSENS
| www.gezoarde.be
CARRY GOOSSENS | 7
COWBOY MET PENSIOEN Tekst Brent De Borger g Fotografie Luc De Herdt
M
eer dan 25 jaar na zijn laatste opnamedag wordt hij op straat nog steeds aangesproken als Oscar, zowel door jong als oud. Zelfs door de allerkleinsten, die De Kampioenen enkel van de heruitzendingen kennen. Het was dan ook een iconische rol in een al even iconische serie. Zoveel jaren later houdt Carry Goossens zich vooral bezig met theater, conferences en het verzorgen van zijn dieren, hier, in een prachtig afgelegen stukje Wachtebeke.
Carry, eerst en vooral, wat een gezellige locatie. Rust, natuur, paarden, geitjes, … heerlijk toch!
“In een ver verleden ben ik toevallig op deze locatie gestoten en sindsdien woon ik hier met veel plezier. Ik heb hier ook mijn eigen ruimte, waar ik kan schrijven, teksten studeren en tekenen, maar ook met mijn beesten bezig kan zijn. Mijn vrouw heeft hiernaast dan weer haar eigen stekje met een yogapraktijk. We zitten hier zeer goed.”
Het valt op dat hier een heel diervriendelijke sfeer hangt …
“Dat kan je wel zeggen. Buiten staan mijn paarden die ik iedere dag ga verzorgen. En mijn geitjes hebben ook veel plaats. Onze geitjes zijn ondertussen al zeventien jaar, volgens de dierenarts is dat respectabel oud. En ons Chelse, is jullie uiteraard al uitgebreid komen besnuffelen hé.”
Was het een bewuste keuze van jou om naar ‘den buiten’ te trekken?
“Dat is eigenlijk gekomen omdat ik ben beginnen paardrijden. Begin jaren tachtig heb ik samen met een hoop jonge acteurs een les paardrijden genomen. Dat was in een kleine manege in Stekene. Danni Heylen, ook wel bekend als Pascalleke uit De Kampioenen, had, net als ik, de paardenmicrobe te pakken. Ik zat toen in een fase dat ik zo leergierig was dat ik twee tot drie keer in de week ging rijden. Het werd op den duur wat veel om heel de tijd over en weer te pendelen, dus zijn we op zoek gegaan om hier iets in de buurt te kopen.”
Ben je nu nog steeds zo veel met paardrijden bezig?
“Toch veel minder dan vroeger eigenlijk. Ik ben de laatste jaren samen met mijn vriend Bobby Setter al een paar keer naar Amerika geweest om in de Rocky Mountains te kunnen rijden. Ondertussen is die drang wel wat afgenomen en geniet ik minstens evenveel van het verzorgen van mijn paarden, hier in mijn tuin.”
Momenteel is dat jouw enige hond, maar het hangt hier wel vol met foto’s. Je moet er dan toch al een paar gehad hebben, vermoed ik? ACTEUR “Chelse is mijn negende hond. Hiervoor hadden we twaalf jaar lang drie honden tegelijk rondlopen. Een chocoladebruine labrador, een grote windhond en een Jack Russel, de halfbroer van onze eerste Jack Russel, Jef, die in Lili en Marleen meespeelde. En nu is Chelse mijn grote liefde. Het is de eerste keer trouwens dat ik een teefje heb en toevallig of niet, zij is de eerste die zo extreem lief is tegen iedereen. Ze gaat dan ook overal mee met mij. Als ik moet optreden, hop de auto binnen en dan wacht ze op mij in de loge of zit ze aan de kant van het podium.”
Hoe ben je in het acteursleven gerold?
“Na mijn middelbare school ben ik aan het SintLucas gaan studeren voor reclametekenaar. Daarna mocht ik meteen starten bij een reclamebureau in Antwerpen. In diezelfde periode contacteerde een vriend van mijn vader me, iemand die heel erg bezig was met toneel in Mechelen. Hij was lid van een amateurgezelschap en zocht jonge mensen om mee te spelen in een stuk. Ik dacht: waar komt die nu mee af zeg, maar uiteindelijk heeft hij me toch kunnen
www.gezoarde.be |
8 | CARRY GOOSSENS
overtuigen. Ik heb dat dan een hele tijd gecombineerd met mijn job in de reclame. Maar daar is het dus wel allemaal mee begonnen.”
dan allemaal verschillende rollen spelen. Oscar, DDT, Xavier, ...”
Waarom is hun keuze uiteindelijk dan op Oscar gevallen?
En uiteindelijk heb je er dan “Toen ik op de auditie toekwam voor gekozen om voltijds acteur zag ik daar mijn vroegere collega te worden? en vriendin Danni Heylen staan. “Toen ik 26 werd heb ik de knoop doorgehakt. Het was nu of nooit. Ik heb alles laten vallen en ben dan naar Antwerpen getrokken om me in te schrijven in de toneelschool. Toen had je nog een getuigschrift nodig van een erkende toneelschool, dat wou ik zo snel mogelijk halen.”
Wat was dan je eerste echte job als acteur?
“Ik heb het geluk gehad dat ik meteen bij het Reizend Volkstheater mocht beginnen. Het werd misschien niet goed betaald, maar er was veel werk. Het was een zeer leerrijke ervaring omdat ik ten eerste verschillende genres moest spelen en ten tweede geleerd heb om zowel in zeer goede als zeer slechte omstandigheden op te treden. Ik heb dat uiteindelijk acht jaar gedaan, daarna ben ik gaan freelancen.”
OSCAR We kennen jou natuurlijk allemaal als Oscar uit De Kampioenen, hoe heb je die rol kunnen strikken?
“Op een dag kwam ik actrice Antje De Boeck tegen. Ik had met haar in het verleden al samengewerkt. Ze zegt tegen mij: ‘Carry, op de VRT zijn ze met iets nieuws bezig. Een komische serie over een voetbalploegkse. Volgens mij is dat iets voor u!’ Ik heb mijn portfolio doorgegeven en werd uitgenodigd voor een auditie. Ik moest
| www.gezoarde.be
Het was toevallig al eventjes geleden dat ik haar gehoord had, maar ik wist dat ze ook dringend op zoek was naar werk. Ik zeg tegen haar: ‘Kom jong, dit is onze kans hier!’ Niemand kende ons en wij begonnen daar de rol van Oscar en Pascale samen te spelen. Die regisseur merkte dat er een soort chemie hing tussen ons. Op basis van die auditie zijn we alle twee geselecteerd.”
Hadden jullie meteen door dat dit zo’n succesverhaal zou worden?
“Totaal niet. Enkel Johny Voners en Jacques waren toen acteurs met al wat naam. Wij waren illustere onbekenden. Daarnaast was de VRT paniekvoetbal aan het spelen, aangezien ze wouden concurreren met het pas opgestarte VTM. De fictiedienst wou De Kampioenen zelfs niet eens uitbrengen, omdat ze het te volks vonden. Niemand die dus ooit verwachtte dat het programma zo een enorm succes zou hebben. En een jaar later had de toenmalige BRT plots iedere week één programma dat steevast op de eerste plaats stond in de kijkcijferlijsten, terwijl VTM plaats 2 tot en met 10 invulde.”
Ondanks het grote succes ben je wel vrij snel vertrokken?
“Na dat eerste seizoen zijn er meteen twee nieuwe aangekondigd, dat werden er uiteindelijk dan vijf en dat ging maar door en door. Maar ik had niet mijn hele leven overhoopgehaald om acteur te
kunnen worden, om dan twintig jaar lang dezelfde rol te spelen. Na vier seizoenen ben ik dan weggegaan. Dat werd mij niet in dank afgenomen hoor. Ik werd verbannen van de VRT, want ik ging naar concurrent VTM. Ik was een echte verrader in hun ogen.”
Zoveel jaren later mocht je plots wel terug meespelen in de tweede Kampioenenfilm. Alles vergeten en vergeven?
“Eigenlijk hadden ze mij al eerder opgebeld, rond seizoen achttien ergens. De scenaristen vonden geen goede verhaallijnen meer en wilden Oscar er graag terug in schrijven voor ongeveer vijf seizoenen. Ik wou dat doen, maar dan moest het wel de moeite waard zijn, niet gewoon een paar gastrolletjes. Uiteindelijk hebben enkele producers dan gezegd dat het niet zou doorgaan, zonder mij een specifieke reden te geven.”
En die film dan ...?
“Mijn televisie-dochter Anneke Swartenbroekx is met een voorstel afgekomen voor de film. Ze heeft die verhaallijn verzonnen van Oscar die Boeddhist en grootvader geworden was. Ik vond dat een zeer mooie lijn en voor mij het perfecte moment om die rol te kunnen afsluiten. Het heeft uiteindelijk nog wel een extra film geduurd, maar nu is het goed geweest. Voor de vierde film heb ik geweigerd. Ik zal misschien wel opduiken in een cameo, maar het verhaal van Oscar is voor mij op. Alles is verteld.”
GEZÔARDE Welke link heb jij met Eksaarde?
“Wel, ik ga regelmatig in restaurant Den Bascuul eten, in het centrum van Eksaarde. Mijn vrouw komt de
100% NEDERLANDS FABRIKAAT
CELEBRATE whenever
you can!
NU VERJAARDAGSPROMOTIE!
welterusten Alles voor uw slaapcomfort
Zoals afgebeeld SIXTY button VanAF: 3.495.- voor 2.895.-*
RECHTSTRAAT 266 • 9160 EKSAARDE • WWW.WELTERUSTEN.BE • INFO@WELTERUSTEN.BE
22/11/2019
Feestzaal Triphon - Eksaardsedam 15 - 9180 Moerbeke-Waas T. 09/346 77 92 - www.triphon.handelsgids.be
CARRY GOOSSENS | 11
laatste tijd veel in contact met vegetariërs, via haar yogaleerlingen. Ze is daar toen eens samen met een vriendin gaan eten en sindsdien komen we er regelmatig terug. Ik ga namelijk heel graag uit eten, van een goed restaurant tot een frietkot, allemaal goed. De prijs moet alleen overeenkomen met de kwaliteit. Een sterrenzaak is bijvoorbeeld niks voor mij, geef mij dan maar een lekkere brasserie of een pizzeria of zo.”
groep wandelaars of fietsers! Het is inderdaad een mooi dorp om door te rijden. Ineens valt mijn frank ook, dat is de reden waarom jullie Urbain geïnterviewd hebben zeker? Ik was het me al aan het afvragen wat zijn link was met Eksaarde. Ik ken hem een beetje en hij doet dat nochtans echt niet veel hoor, zo interviews. Tof dat hij een uitzondering maakt voor Gezôarde … Ik ben nog aan het oefenen op mijn uitspraak!”
Zijn er nog plekken in Eksaarde waar je soms eens komt? EDGARD “Ik weet dat als je richting de kerk rijdt, dat er daar vroeger een dierenarts was, gespecialiseerd in breuken bij honden. Mijn windhond had destijds eens een breuk en toen ben ik daar een paar keer langsgeweest. Ik heb ook een Schotse vriend en als die mij kwam bezoeken gingen we altijd bij Mac Gilby’s eten, dat Schotse restaurant recht tegenover de middelbare school. En zeg eens, wat trekt de mensen die naar Eksaarde komen zoal aan?”
Vooral veel fietsers en wandelaars passeren ons dorp. Er is bijvoorbeeld de Urbanus-route die altijd veel volk lokt.
“Nu je het zegt, soms passeert daar ineens een hele
U bent natuurlijk al in de huid van heel veel tvpersonages gekropen, maar de laatste waren in Professor T en de Zonen van Van As. Komen daar vervolgen op?
“Van Zonen van Van As gaan we nog een seizoen opnemen, maar vermoedelijk wel het laatste. Professor T is afgelopen, daar hebben we van in het begin een einddatum op gezet. Dat is ondertussen wel al verkocht aan 42 landen. Sommigen hebben de scenario’s gekocht, anderen de volledige reeks. In Australië heeft de serie bijvoorbeeld al gelopen met ondertitels, echt de max! Duitsland gaat het opnieuw opnemen en in Spanje gaan ze het dubben. Dat doet
www.gezoarde.be |
12 | CARRY GOOSSENS
me er aan denken, ze hebben De Kampioenen zo ook ooit eens in het Spaans gedubd. Dat was wel echt niet om aan te zien (lacht).”
Wat brengt de toekomst nog?
“Er zijn hier en daar nog wat vage plannen voor televisiewerk en ook de plannen voor een film liggen klaar. Maar daar moeten eerst nog subsidies voor gevonden worden enz., dus dat is allemaal nog niet zeker. En dan vooral veel theater. Ik heb net een volkse komedie in Antwerpen gespeeld en midden september ga ik in première met een eigen conference: ‘Cowboy met pensioen’, het derde luik van mijn driedelige cowboyvoorstellingen.”
de scene. De interactie met het publiek, het moment grijpen. Maar met theater spelen kan je moeilijk uw boterham verdienen. Met televisie en film daarentegen kan je een degelijk loon krijgen. Pas op, het touren wordt wel steeds zwaarder, vooral omdat het drukker op de baan wordt en je daardoor zoveel langer onderweg bent. Ik ben al met pensioen op papier, maar mijn agenda staat vol hoor. Maar ik doe het enorm graag. Nu zelfs nog liever dan vroeger. En zolang ik het kan volhouden, waarom niet?”
Tot slot, velen denken dat Carry een bijnaam is, maar dat is wel degelijk jouw echte naam …
zei plots: ‘Ik ga die Carry beginnen noemen, ik vind dat veel plezanter klinken.’ En zo heb ik die naam aangenomen. Waarom ik dan ooit C-a-r-r-y ben beginnen schrijven, weet ik niet meer, want eigenlijk is het op die manier een Nederlandse meisjesnaam. Jaren later kreeg ik voor het eerst problemen toen ik op de post mijn loon wou gaan afhalen. Dat was gericht aan Carry Goossens, maar op mijn identiteitskaart stond Edgard. ‘Ah dat bent u niet hé meneer …’, klonk het daar. Ik heb dan maar officieel mijn naam laten veranderen, want volgens mij wist niemand zelfs nog dat ik eigenlijk Edgard heette.
“Ik ben eigenlijk geboren als Hartelijk bedankt voor de gastSpeel je eigenlijk liever theater Edgard, genoemd naar mijn vrijheid en nog veel succes met of liever voor televisie? grootvader en peter. Maar de eer- je voorstellingen! “Als ik moet kiezen, theater. Ik hou van dat rechtstreekse contact op
| www.gezoarde.be
ste drie jaar van mijn leven ben ik opgevoed door mijn tante en die
THEMA | 13
Bouwen aan je toekomst ... best met een regionaal vakman!
NIEUWBOUW - VERBOUW & RENOVATIE
ALFAVAF algemeen aannemer
ALFAVAF algemeen aannemer - Rechtstraat 345 - 9160 Eksaarde T. 09 278 09 05 - G. 0468 29 00 85 - info@alfavaf.be - www.alfavaf.be www.gezoarde.be |
14 | ONDERNEMER
FAT BASTARD
PROMOTIONS
Wat is het verband tussen Stef Bos en stevige metal? Het zou een quizvraag uit twee tot de zesde macht kunnen zijn. Ik ga te rade bij de Gezôarse ‘Brothers in Arms’ Bruno en Kwinten Van Campenhout. Zij hebben namelijk kaas gegeten van zowel metal als quizvragen. Partner in crime Angelo Atmani staat hen bij. Vierde man Maarten Marius moest voor het interview verstek geven. Tekst Peter Vervaet g Fotografie Kim Speleman
| www.gezoarde.be
v.l.n.r. Bruno, Angelo, Maarten en Kwinten
ONDERNEMER THEMA | 15
En mannen, wat ís nu het verband tussen Stef Bos en metal?
In koor: “Fat Bastard Promotions!”
Wie zijn ‘Fat Bastard Promotions’ en wat doen jullie precies?
Broers van Campenhout: “FBP, de overkoepelende naam, bestaat uit twee takken ... de ’Fat Bastard Promotions’ zelf en ‘in Eksaarde’. Met de eerste organiseren we met een groep vrienden overal ten lande metal-, punk- en hardcoreoptredens. Met ‘in Eksaarde’ organiseren we optredens in, je raadt het nooit, Eksaarde! Vorig jaar kwam Willem Vermandere spelen in de kerk in Eksaarde en in oktober komt niemand minder dan Stef Bos op dezelfde locatie spelen.”
Hoe kwamen jullie erbij om metaloptredens te organiseren?
Angelo: “Ik organiseer sinds mijn vijftiende optredens voor jeugdhuis T-Klub in Lokeren, sinds jaar en dag een Lokers broeinest voor metalliefhebbers. Kwinten benaderde me daar tijdens een optreden en zei me: ‘Yo Angelo, ik wil dat ook doen, metaloptredens organiseren.’ En zo geschiedde … Vervolgens sloten Bruno en Maarten, tevens grote liefhebbers van het metalgenre, zich aan.” Bruno: “Het is enorm leuk om de groepen waarvan je zelf fan bent te contacteren en te vragen om te komen spelen. Dan is het even schrikken als ze dan ook reageren op je mailtje én effectief komen spelen (lacht). We hoefden niet meer naar een aftandse havenwijk in het Brusselse te gaan om onze lievelingsgroepen aan het werk te zien, maar we konden dit nu in onze eigen achtertuin! Daar komt bovenop dat je dan zelf geen inkom moet betalen en gratis bier kan drinken, zalig!”
Jullie doen dit dus eigenlijk voor toch even met een financiële kater. jezelf? We maakten ons dan ook de beIn koor: “Natuurlijk (lacht)!” Bruno: “Let op, er bestaat wel degelijk een publiek voor de optredens die we organiseren. Het is een zodanige niche binnen de metal dat andere promotoren deze niet boeken ofwel erover gekeken hebben. Onlangs hebben we zo een optreden georganiseerd voor ‘Nekromantix’, een psychobillyband. Dat zijn die mannen met hun vetkuiven, weet je wel.” Kwinten: “De groepen die we promoten zijn soms zodanig extreem dat je hen nergens op een andere affiche ziet staan. Maar zij hebben natuurlijk ook hun eigen kleine schare fans en community die ze meebrengen naar de optredens.”
Hebben jullie vaste zalen waar jullie mee samenwerken?
Bruno: “Neen, dat niet. We hebben al optredens georganiseerd in Jeugdhuis Okapi in Lokeren, de kantine van FC Daknam en de Kavka in Antwerpen. In sommige zalen is alles al aanwezig van geluidsapparatuur, in andere zalen moeten we dit zelf in orde brengen.”
Hebben jullie al tegenvallers gehad bij wat jullie doen?
Kwinten: “Dat zal wellicht het optreden van ‘Powerstroke’ in Jeugdhuis Okapi geweest zijn. Er was zes man en een paardenkop aanwezig. Daarbovenop hadden we (terecht) een GAS-boete van 250 euro aan ons been omdat de geluidsnormen ferm overschreden waren. De politie agent die kwam verbaliseren, stelde vast dat het geluids niveau van de drum overeenkwam met dat van een straaljager (lacht). Onze doelstelling is om break-even te draaien, maar toen zaten we
denking dat we af en toe bekendere artiesten moesten vragen waarvan we zeker wisten dat er voldoende interesse voor zou zijn. Zo is ‘in Eksaarde’ geboren.”
Hoe kwamen jullie als metalheads erbij om Vlaamse artiesten te boeken en dan nog in de kerk?
Kwinten: “Wij houden van verschillende muziekgenres, maar we waren op zoek naar iets wat veel mensen in Eksaarde goed zouden vinden én wat we zelf kunnen appreciëren. Zo kwamen we algauw uit bij Willem Vermandere en daarna Stef Bos. Er zijn trouwens heel wat van onze metalfans die zullen afzakken naar de kerk in Eksaarde voor het optreden van Stef Bos.”
Dat beloof t! En hoe kom je eigenlijk terecht in de kerk van Eksaarde?
Kwinten: “Er zijn nu eenmaal niet zo veel mogelijkheden in Eksaarde om 300 mensen te laten genieten van een optreden. Zo kwamen we algauw uit bij de kerk. We hebben een goed contact met de parochie en zijn dan eens gaan samenzitten. Van de parochie uit reageerde men onmiddellijk positief. In een mum van tijd was het optreden van Willem Vermandere trouwens uitverkocht en voor Stef Bos zijn we ook bijna aan de laatste kaarten toe.” Angelo: “In de kerk ben je aan de andere kant dan wel weer soms beperkt.”
Qua akoestiek?
Angelo: “Nee, vooral qua gods lastering (lacht).”
www.gezoarde.be |
16 | ONDERNEMER
Kwinten: “Willem Vermandere en Stef Bos zijn nog vrij ingetogen, maar een Bart Peeters of Guido Belcanto is dan weer misschien op het randje voor in de kerk (lacht).”
Hebben jullie een bepaalde rolverdeling?
Angelo: “Omdat ik al geruime tijd optredens organiseer ken ik ondertussen wel al wat groepen en regel ik de boekingen van de metaloptredens. Bruno houdt zich op zijn beurt vooral bezig met de optredens van ‘In Eksaarde’.” Kwinten: “Ik zorg er de dag zelf voor dat de band tijdig op het podium en terug naar het hotel geraakt en Maarten is de chef-kok van dienst.”
Zijn er speciale wensen die de artiesten op hun rider noteren?
Kwinten: “Ze vragen allemaal een fruitmand, maar ik heb nog geen enkele artiest fruit zien eten (lacht). Voor Willem Vermandere heeft ons mama paardenworst met friet gemaakt en die mens was daar heel content mee.” Bruno: “Wat de metalbands betreft staat er standaard een fles sterke drank op hun verlanglijstje.” Angelo: “Op het verlanglijstje van ‘Macabre’ stond expliciet genoteerd dat de flessen drank rechtstreeks via de tourmanager dienden te gaan omdat hij vreesde dat de band anders niet meer in staat zou zijn om op te treden. Toch stonden de artiesten stomdronken op het podium, maar het was een geweldig optreden!”
Zijn er nog zo wilde verhalen te rapen?
Kwinten: “Het ruigste optreden was dat van ’Frontierer’, een Schots-Amerikaanse band. Voor hen
hadden we een optreden georganiseerd op een geheime locatie. De fans kregen pas na aankoop van hun ticket een adres mee. Het optreden ging door in een klein repetitiekot voor veertig man. Het was legendarisch en in juli komen ze bij ons terug. Naar trouwe gewoonte begonnen de groepsleden te stagediven, maar het bleek dat het plafond vrij laag was en de tl-lampen die er hingen, gingen er allemaal aan. Die mannen hebben na afloop trouwens overnacht in het KSA-lokaal van Eksaarde, op luchtmatrasjes.”
Hoe zien jullie de Fat Bastard Promotions evolueren? Willen jullie graag ooit een metalfestival organiseren?
Bruno: “Daar zijn we eerlijk gezegd nog niet uit. Eén van de bands die we graag zouden programmeren is ‘Tankard’, maar zij vragen vrij veel voor een optreden. Om uit de kosten te geraken, zouden we nog andere groepen moeten programmeren. Vandaar dat we aan een festival dachten, misschien komt dat er in de toekomst nog van.” Angelo: “De groepen die we vragen, appreciëren ook het kleinschalige en vinden het net leuk om in een kleine zaal te spelen voor een beperkt publiek. Op die manier hebben ze meer interactie met het publiek. We willen wel groeien, maar niet à la Graspop. We moeten realistisch zijn, we hebben allemaal een vaste job en doen dit als hobby.”
Lijkt me wel nog een leuke hobby als metalfan.
Bruno: “Inderdaad, je krijgt als fan inkijk achter de schermen en hebt persoonlijk contact met je idolen. En om eerlijk te zijn, dat is altijd supergoed meegevallen, nog geen enkele keer waren we ontgoocheld in het contact met de artiesten.”
Waar halen jullie, naast dit persoonlijk contact met jullie lievelingsgroepen, nog voldoening uit?
Kwinten: “We krijgen dikwijls positieve reacties van de mensen die naar onze optredens komen kijken, ook over het optreden van ‘In Eksaarde’ waren de Gezôardeneirs heel enthousiast. We zijn dan ook heel blij dat we de mensen in Eksaarde kunnen laten genieten van een mooi optreden.”
We blijven de Fat Bastard Promotions alvast volgen en kijken uit naar jullie volgende optredens in Eksaarde en omstreken. Nog veel succes! | www.gezoarde.be
THEMA | 17
www.gezoarde.be |
sanitair verwarming keuring onderhoud
0475 90 30 78 Vijverstraat 9 - 9160 Lokeren
GEZÔARS SPAALEKE | 19
CRYPTOKSAARDE
Elke omschrijving vertelt cryptisch welk woord gezocht wordt. Een ‘klinkende vis’ kan dus perfect ‘schol’ zijn, terwijl een ‘feestelijk stuk speelgoed’ een ‘bal’ is en iemand die ‘heel diervriendelijk’ is ‘poeslief’ kan zijn. Denk na over samenstellingen, synoniemen en bestaande woorden. De verticale gekleurde vakjes vormen samen een woord dat met ons geliefde dorp te maken heeft. In vakjes met hetzelfde cijfer, komt ook dezelfde letter. Mail de oplossing naar wedstrijd@gezoarde.be en win. Succes! Ontwerp Riet De Cleene
1<right> 2<right>
1
2
4
3
3
1
3<right>
4
4<right>
3
3
4 2
5<right> 6<right>
4
7<right>
3
3
3 4
2
4
3
4
8<right>
3 3
1
9<right>
2
10<right> 11<right>
2
3 4
1
1. Groep op twee wielen 2. Schrijfgerei met te veel op 3. Een wrede cafévis 4. Plank van de politieman 5. Hij draagt een religieus fietsaccessoire mee 6. Een sprekende opening
2
2
7. Een explosieve grootvader 8. Het is niet meer donker maar 9. Een klinker met ogen 10. Een vertrappeld zeedier 11. Een straat door het huis
www.gezoarde.be |
20 | 50 JAAR FC EKSAARDE
50 JAAR FC EKSAARDE
1
Tekst Rogier Vervaet
g
Fotografie Luc De Herdt
4 augustus 1969, een dag om nooit te vergeten. Deze donderdag staat in Gezôarde bekend als de dag van het ontstaan van voetbalclub FC Eksaarde. Deze geschiedenisrijke club viert in het weekend van 21-22 september zijn vijftigjarig bestaan. De ideale gelegenheid om af te spreken met hun voorzitter, Luc Polfliet.
Dag Luc, bedankt voor de tijd die u vrijmaakt. Om met de deur in huis te vallen, bent u een rasechte Gezôardeneir?
“Ik ben hier geboren op 100 meter van de kerk en opgegroeid als zoon van een beenhouwer. Met de kennis en ervaring van thuis uit en mijn studies in Brussel vond ik mijn roeping om de kwaliteit en versheid van vlees en vis bij firma’s en in supermarkten te controleren.”
chelen. Door de grote afstand ben ik gestopt met voetballen. Ongeveer dertig jaar later ben ik terug in de streek komen wonen en kreeg ik te horen dat de club een nieuwe voorzitter zocht. Ik ben toen gaan luisteren en was onmiddellijk verkocht. Ik wou direct iedereen kennen! Zo vroeg ik vaak aan de spelers wie hun vader was, maar dat viel tegen. Toen ze zeiden wie hun grootvader was, begon er wel een belletje te rinkelen.”
Van vlees en vis naar voorzitter van FC Eksaarde. Kan u mij vertellen hoe de club is ontstaan? Hoe is dat gekomen? “Natuurlijk! Op het einde van de oorlog was de Pool“FC Eksaarde is mijn grote passie. Ik heb hier gespeeld tot 1986, maar woonde ondertussen in Me-
| www.gezoarde.be
se pantserdivisie aan het strijden in Zuid-Nederland. Die soldaten kwamen regelmatig op rust in het Sint-
50 JAAR BBC EKSAARDE | 21
50 JAAR BBC EKSAARDE
W
Tekst Rogier Vervaet
g
Fotografie Kim Speleman
anneer we het deze dagen over basketbal hebben, denken we direct aan de Antwerp Giants. Leider van de Belgische competitie, winnaar van de Belgische beker en afgelopen seizoen voor het eerst in de “Final Four” van de Champions League basket. Een competitie waaraan 56 teams deelnamen uit 32 landen, waarvan de vier sterksten speelden met als doel de beste worden van Europa. Maar wanneer we het ‘bij ons’ over basketbal hebben, denken we direct aan het vijftigjarig bestaan van basketbalclub Eksaarde. Een warme club met een gepassioneerde voorzitter, Guido Caeldries, en met een feestweekend voor de boeg: de 50 uur van de basketbal.
Dag Guido, de 50 uur van de basketbal, wat moeten we ons daarbij voorstellen?
“We kunnen het vijftigjarig bestaan niet zomaar voorbij laten gaan. Daarom kwam één van onze bestuursleden met dit voor-
stel. Het start op vrijdagavond 30 augustus met een receptie voor genodigden en het eindigt op zondagavond 1 september. Op zaterdag en zondag is iedereen welkom. We hebben veel in petto! Er zal een tentoonstelling zijn,
twee ochtendwandelingen, een tornooi voor de jeugd, caféspelen, een tornooi 3 tegen 3, een ontbijt van spek met eieren, een BBQ en een rondrijdende tombola. En onder voorbehoud een demonstratie rolstoelbasket.”
Dat is al de moeite! Ben je zelf ook al vijf tig jaar bij de club betrokken?
“Momenteel dertig jaar. Het enige bestuurslid dat al vijftig jaar bij de club is, is Georges Tallir. Hij heeft de club grootgebracht. Mijn kinderen hebben altijd basketbal gespeeld en zo heb ik een connectie met de club. Ik werkte toen vrijwillig mee, tot ze me vroegen om in het bestuur te komen. Wanneer onze recent overleden exvoorzitter René Van Goethem zou stoppen, vroeg het bestuur of ik het enkele maanden interim wou doen. Dat is dus nu al 25 jaar. En nog steeds met heel veel plezier!”
Dus alles is begonnen met Georges Tallir?
“Samen met Tony De Vos. Tony was sterk geïnteresseerd in basketbal. Hij is met enkele mensen
www.gezoarde.be |
22 | 50 JAAR FC EKSAARDE
Teresiacollege. Zo werd er af en toe afgesproken om een match te spelen tussen de Poolse soldaten en enkele plaatselijke mannen. En zo is later het idee gegroeid om een voetbalploeg op te richten. De kleuren waren snel gekozen: rood-wit. De kleuren van Polen, de kleuren van dankbaarheid.”
Dat is natuurlijk al meer dan vijf tig jaar geleden. Bestaat de club dan in feite al langer?
“Wanneer je vijftig jaar bestaat, wil dat zeggen dat je vijftig jaar onafgebroken bij de Belgische bond voetbalt. En we zijn opnieuw bij de Belgische bond sinds 1969. Voornamelijk door de enorme groei in de seizoenen ’64 tot ’68, waar bekende namen verschenen zoals Kialunda (gewezen verdediger Anderlecht) en de broers Talbi (toen de katholieke voetbalbond). FC Eksaarde was toen een ploeg om U tegen te zeggen. De eerste competitiematch bij de Belgische bond was in 4e provinciale (reeks F) op 7 september 1969 tegen Verrebroek. Weet je dat ik toen deze match meespeelde? De uitslag is mij ontgaan.”
Zijn er bepaalde zaken waarin je verandering ziet ten opzichte van vroeger?
“Als je vroeger groot was, goed kon lopen en een goede fysiek had, was dit al een voordeel. Techniek was er wel maar dat was niet zo belangrijk als vandaag. Dat is nu helemaal anders. Nu zien we veel mooier voetbal. Technisch en tactisch veel sterker. We kwamen vroeger ook steeds te voet, al lopend of al fietsend naar de club. De parking staat nu vaak vol met auto’s.”
| www.gezoarde.be
Is er veel aandacht voor de jeugd?
“Zeker en vast! Onze grootste doelstelling is de jongeren te leren voetballen en hen een kans te geven. Dit onder leiding van gediplomeerde trainers. Iedere jongere is welkom en iedereen krijgt een kans. Je kan drie keer komen meetrainen voor je inschrijft. Dit geeft voor de ouders en voor ons al een beeld of het kind voldoende interesse heeft in het spel.”
Komen er de komende jaren nog veranderingen in de club?
“In de club niet onmiddellijk. Wel rond de club. Eerst en vooral willen we onze accommodatie uitbouwen en verbeteren. Onze thuismatchen op zaterdag spelen in plaats van zondag zou een optie kunnen zijn. Omdat we merken dat het sportaanbod op zondag heel groot is en dat mensen dit liever op TV volgen. Daaraan gekoppeld gaan we kijken om onze verlichting te vervangen.
50 JAAR BBC EKSAARDE | 23
uit de directe omgeving samengekomen om een ploeg op te richten, helemaal van nul. In het begin speelden ze allemaal vriendschappelijke wedstrijden, maar ze schreven zich al snel in voor de competitie. De ploeg bestond volledig uit mensen uit de buurt en alles werd gerealiseerd met weinig middelen. Ze zijn begonnen in basisschool Dol-fijn. Daar hadden ze een basketbalpleintje en de kantine was in één van de klaslokaaltjes. Er waren toen ook maar twee ploegen, een A-ploeg en een B-ploeg. Van een jeugdwerking was toen nog geen sprake. De eerste wedstrijd begon met een eucharistieviering in de kerk omdat de proost van de club onderpastoor was. Daarna ging de stoet naar de meisjesschool, voorafgegaan door ‘Het Klein Muzieksken’. De eerste wedstrijd was tegen Silaba Zelzate.”
Hoe zijn jullie in de sporthal van Eksaarde terechtgekomen?
“De sporthal in Eksaarde is gebouwd na de fusie van Lokeren en Eksaarde, in 1976. Het moment van onze
verhuis. Al was de sporthal in eerste instantie een turnzaal voor de school, geen sporthal. Dat is zo gegroeid. En gedurende de bouw hebben we eerst nog een tussenstop gemaakt in de sporthal van Moerbeke.”
Heb je het gevoel dat basketbal leeft in Eksaarde?
“Ja, toch wel. Bij een thuismatch hebben we ongeveer honderd supporters. Dus dat is zeker niet slecht. Mensen die opgegroeid zijn in het basketbal komen altijd. Maar ik heb de indruk dat er ook een groep is die de stap niet durft zetten omdat ze niet weten wat ze kunnen verwachten. Ik kan zeggen dat je er geen spijt van zal hebben. De sfeer, de samenhorigheid, het groepsgebeuren ... Je hebt nooit het gevoel er alleen te zitten.”
Honderd aanwezigen, dat is al een mooi aantal. Iets wat je in de toekomst nog wil verhogen?
“Dat mag altijd natuurlijk. We hebben dan ook flink geïnvesteerd in onze kantine, die we samen met de volleybal gebouwd hebben en zes jaar geleden
www.gezoarde.be |
24 | 50 JAAR FC EKSAARDE
We hebben nu lampen die moeten voorverwarmen, dus bij defect hebben we een grote uitdaging om deze lampen nog te vinden. En op sportief gebied willen we meer aandacht hebben voor de jeugd en hun opleidingen.”
Klinkt veelbelovend. Wat was voor u het hoogtepunt als voorzitter?
“Dat is snel gekozen! De kampioenenviering in het seizoen 2014-2015, waarbij we gestegen zijn van 4e provinciale naar 3e provinciale. FC Eksaarde is een ploeg die groeit en bloeit. We zijn de enige voetbalploeg met zoveel mensen van eigen bodem. En daar ben ik heel fier op.”
Hoe ziet u uw eigen functie binnen de club? Gaat u nog door tot u spreekwoordelijk niet meer kan?
“Ik ga zeker nog een tijdje door. Ik doe dit heel graag en ik geniet ervan. Wel kan ik nog even slecht tegen mijn verlies als vroeger, maar ik kan enkel toekijken en niets doen, mijn zenuwen ten spijt. Ik ga dan naar de kantine omdat ik anders wel eens last zou kunnen krijgen aan mijn hart. Jongeren via het voetbal discipline en respect bijbrengen is een meerwaarde voor hun verdere toekomst. Dit te mogen meemaken houdt een mens jong.”
Zou u graag nog iets zeggen tegen de mensen van Eksaarde?
“Je kan sport doen in deze prachtige gemeente op
| www.gezoarde.be
allerlei gebied (voetbal, basketbal, volleybal, ...) dus neem dat aan met beide handen. Je hoeft geen Lokeren te hebben om over instapvoetbal te kunnen spreken. Je kan hier ook je eerste stappen van voetbal leren, in een gezonde omgeving waar iedereen een kans krijgt om eens te proeven van deze sport. En ik wil op deze manier ook al onze sponsors, vrijwillige medewerkers, bestuur, trainers, déléguées en supporters bedanken die er zijn geweest en nog steeds zijn doorheen de jaren! En binnenkort is het KFC Eksaarde!”
Dat zijn mooie worden om af te sluiten. Bedankt!
50 JAAR BBC EKSAARDE | 25
volledig afgewerkt is. Dat geeft een absolute meerwaarde. En we zouden graag hebben dat het stadsbestuur de accommodatie nog verder wil uitbreiden. Ofwel zal de uitbreiding gebeuren in de lengte naar het tennisplein ofwel in de breedte, aansluitend naar het Uylennestje. Het aantal leden stijgt ook waardoor we nu met drie ploegen fulltime naar Lokeren moeten om te trainen. De sporthal is te klein.”
Dus de inkomsten komen nu voornamelijk van sponsors en uit de kantine. Hoe werd dit vroeger ingevuld?
“Onder andere door de rondrijdende tombola van Tony De Vos, die de tractor gebruikte van zijn broer. Hij reed rond met een kar met de prijzen. En Tony stopte bij ieder huis. Je kon allerlei kleine zaken winnen: een pot appelmoes, erwtjes en wortelen, een snelbinder, een balpen, ... We hebben ook nog appelen verkocht, een sneltombola in café Triphon, jarenlang onze thuisbasis, een eetfestijn in het Gildenhuis, BBQ’s en vele jaren onze legendarische dropping op kerstdag. En zo konden we elk jaar overleven ...”
zou ik liever een reeks lager spelen en ervoor zorgen dat iedereen zich amuseert.”
Wat is voor jou het hoogtepunt van de club?
“Het hoogtepunt is wanneer je niet moet degraderen naar een lagere reeks. Dit seizoen was dat op de laatste speeldag. We spelen nu in tweede provinciale en daar willen we heel graag blijven. Al is zo een seizoen slechts een momentopname. Persoonlijk vind ik dat het volledige gebeuren van de club beter aanvoelt dan zo een momentopname. De dankbaarheid, het bestuur, de sfeer, de gemoedelijkheid, de blije gezichten. Die verbondenheid is het échte hoogtepunt.”
ook. Je zal zien dat dit enorm leeft bij ons. Je krijgt er een nieuwe familie bij. Het is niet alleen een wedstrijd spelen, maar ook zorg dragen voor elkaar. Ik hoop dat alles blijft zoals we nu bezig zijn. Door de extra middelen die we nu krijgen dankzij onze kantine kunnen we meer investeren in de jeugd.”
Super! De jeugd is uiteindelijk onze toekomst. Ik wens jullie veel succes en bedankt voor het interview!
Wat zou je de mensen van Eksaarde graag nog willen meegeven?
“Kom zeker eens naar het basketbal kijken. Het sportieve is belangrijk maar de samenhorigheid
Stel dat je zou mogen dromen over de volgende vijf tig jaar, wat wil je zeker nog bereiken? Heb je een bepaalde visie?
“We hebben altijd gezegd dat we geen enkele speler betalen. We hebben ook geluk dat er veel mensen zijn van de regio. Ik zou willen dat dat in de toekomst zo blijft ... spelers die een band hebben met Eksaarde. Ik wil niet dat het een ploeg wordt die je moet kopen, want dan valt deze uit elkaar. Dat zou ik nooit willen. Dan
www.gezoarde.be |
26 | IMKERS IN GEZÔARDE
DE BLOEMEN EN DE BIJTJES Tekst Arne D'hont g Fotografie Luc De Herdt
O
nopvallend, alsof ze eigenlijk liever geen aandacht krijgen, hangen er in Gezôarde enkele plakkaatjes op met het opschrift “Honing van de imker”. Daarop staat bovendien meestal een afbeelding van een bijenkorf. Een oude afbeelding, zonder al te veel computereffecten. Zou eenvoud een eigenschap zijn van de mensen die deze plakkaten ophangen, een eigenschap van de imker?
Zekerheid zullen we nooit hebben, maar een imker die ik sprak, denkt dat er wel een eigenschap is die ze allen delen. “Elke imker is eigenwijs”, bedenkt Tim Flamée zich als ik hem bij hem thuis opzoek om over zijn imkerschap te praten.
DE IMKERMICROBE “Elke imker heeft zijn eigen visie, zijn eigen manier van doen”, zegt Tim. “Je kan nog zoveel lessen volgen over imkeren als je wil, maar niemand gaat je kunnen zeggen wat nu dé beste methode is. Of ze zeggen allemaal dat hun methode de beste is, maar er zal geen één dezelfde methode hebben”, lacht hij.
| www.gezoarde.be
IMKERS IN GEZÃ&#x201D;ARDE | 27
www.gezoarde.be |
www.vriendt.be
www.vriendt.be
IMKERS IN GEZÔARDE | 29
Tim is 29 jaar en begon in 2012 met het houden van bijen. De microbe had Tim al vroeg gebeten. “Ik herinner mij een bezoek aan de broer van mijn opa, toen ik nog heel jong was”, vertelt Tim. “Hij was imker en door de honing te proeven en tussen de bijen te zitten, was ik meteen gefascineerd. Twee broers van mijn opa waren imkers, de broer van mijn oma en mijn overgrootvader ook. Het is dus een beetje een familietraditie.” “Toen ik een jaar of acht geleden op reis in Kent heel wat Engelse tuinen bezocht, kwam die fascinatie voor bijen terug”, vervolgt Tim. “Ik kocht er een beknopt boekje over bijen (haalt een dik boek tevoorschijn, n.v.d.r.). Dat, samen met de familietraditie, gaf mij goesting om zelf bijen te gaan houden. Maar ik wilde meer informatie en dan heb ik mij bij de Imkersbond Sint-Ambrosius Sinaai aangesloten. Ik volgde eerst twee jaar les voor ik mijn eerste eigen bijenkast opstartte. Ondertussen heb ik vijf kasten en lukt het beter en beter om de bijen te onderhouden.”
tegen de kou en blijven daarom ‘s winters in hun kast. In de lente start de cyclus opnieuw. In een kast passen een aantal houten honingramen, waar de bijen hun raten op bouwen. De imker kan de ramen makkelijk uit de kast nemen, om te kijken hoe het met de bijen gaat of om de honing te oogsten. Om te oogsten, neemt de imker een raam uit de kast en verwijdert hij of zij de honing.
BEZIGE BIJ Voor een meer gedetailleerde uitleg kan je te rade gaan bij Guido
Van De Putte, een imker met al meer dan dertig jaar ervaring. Gezôardeneirs kennen hem misschien als helpende hand bij FC Eksaarde, maar hij is daarnaast ook voorzitter van de Wase Imkersbond. Bij hem thuis in de Sint-Jansdam staat alles in het teken van bijen. Binnen allerlei spulletjes met een honingraat- of bijenthema, buiten in de tuin allerlei bloemen en bloesems van fruitbomen. “De bijen kunnen elk duwtje in de rug wel gebruiken”, zegt Guido. “Daarom richt ik mijn tuin in om zo veel en zo lang mogelijk bloeiende planten te
UIT DE KAST Een imker onderhoudt zijn bijen in een kast. Elke kast bevat een bijenvolk met een koningin. Simpel uitgelegd komt een kast in de lente op gang en vliegen vrouwelijke werkbijen uit om nectar te verzamelen. In de kast baart de koningin mannetjesbijen, darren, die daarna de aantallen werksterbijen doen aangroeien in een romantische samenwerking met de koningin. In de zomer en in het najaar stopt de zwerm met aangroeien. Dan verzamelen de bijen zo veel mogelijk voedsel om de winter door te komen. Bijen kunnen niet goed
www.gezoarde.be |
30 | IMKERS IN GEZÔARDE
hebben. In mijn tuin is er van het voor- tot het najaar altijd wel iets in bloei.” Guido begon zelf in ’85 met imkeren, na een voordracht in een natuurcentrum in Sint-Niklaas. “Dat was de schuld van mijn vrouw Cecile”, vertelt Guido met een glimlach. “Zij was daar medeuitbaatster. We wisten niks van bijen, we hadden enkel de kasten van Frans Francet (een ex-imker uit Gezôarde, n.v.d.r.) zien staan aan de Kruiskapel toen. Cecile zei dat ik echt eens moest komen kijken naar een voordracht over imkers, dat het razend interessant was. En ze had gelijk natuurlijk, de microbe had mij meteen te pakken.”
HET SLECHTE NIEUWS “Toen ik begon, was het redelijk simpel”, herinnert Guido zich. “Je
| www.gezoarde.be
kocht kasten en bijen en je liet de bijen doen. Er was genoeg voedsel, het weer was nog normaal en bijenziektes waren nog vrij beperkt. De bijen hadden het makkelijker om de winter te overleven dan nu het geval is”, zegt Guido. “Ik heb het imkeren zien veranderen. Het klimaat en het milieu is er niet zo goed aan toe, dat moet ik niet gaan uitleggen. Maar als imker merk je dat sterk. Bomen met bloesems - een belangrijke bron van nectar voor bijen – bloeien bijvoorbeeld veel vroeger en zijn tegen de zomer helemaal uitgebloeid. Het weer is minder voorspelbaar. Er zijn veel pesticiden, bloemen worden mee verdelgd met onkruid en de bermen worden veel meer gemaaid. Dat maakt het moeilijk voor bijen om nog genoeg nectar te vinden. En dan zijn er ook nog ziekten en uitheemse parasieten waar je op moet letten.”
Daar kan Tim van meespreken. “In het begin kan je moeilijk aan bijen aflezen hoe ze zich voelen. Het zijn insecten en je weet eerst niet hoe die dieren zich gedragen. Het is daarom moeilijk om ziektesymptomen te herkennen.” “Bij mijn eerste bijenvolkje bijvoorbeeld deed er net in Gezôarde en omstreken een bepaalde ziekte de ronde”, vertelt Tim. “Toen is het Voedselagentschap langs geweest om mijn bijen te controleren. Gelukkig waren ze niet besmet en konden ze blijven leven. Waren ze dat wel geweest, dan had ik mijn bijen waarschijnlijk moeten verdelgen.”
IMKEREN IS HIP Het is geen nieuws dat de bij het niet zo goed doet. Wereldwijd verdwijnen sinds 1990 bijen aan een alarmerend tempo. Je kan
IMKERS IN GEZÔARDE | 31
daarvan de negatieve kant benoemen, of de positieve kant, zoals Guido doet. “Voor de populariteit van imkeren was dit het beste dat ooit kon gebeuren”, zegt Guido. “Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het niet goed wat er aan de hand is. Maar imkeren is nu wel hipper dan het ooit geweest is. Toen ik begon was de imker met uitsterven bedreigd, dat is nu niet meer het geval. Veel jonge mensen, vooral in de stad, willen nu imker worden. Het is helemaal omgekeerd nu. Vroeger was imkeren iets voor ouderen op het platteland, nu zijn het jongeren in de stad. Want de bij doet het tegenwoordig beter in de stad. Het platteland is een groene woestijn geworden, met weinig bloemen. In de stad staan er nu veel meer bloemen of bomen met bloesems dan op akkers. Er zijn ook minder pesticiden en insecticiden aanwezig. In sommige steden is het al opletten geblazen dat er niet teveel imkers komen, want als alle bijen dezelfde oppervlakte moeten gebruiken om hun nectar te verzamelen, komt dat ook niet snor.” Waar een kast vroeger relatief stabiel was, ligt dat nu dus anders. “Dat maakt de lente natuurlijk spannend”, vertelt Tim. “Dan weet je of je bijenvolk de winter overleefd heeft. In het begin ben ik zo een paar volkjes verloren, en dan moet je opnieuw beginnen. Ik vind dat heel triestig. Nu ik al enkele winters als imker heb overbrugd, gaat alles stukken beter en ben ik meer gerust in mijn kunnen. In het begin beweeg je nog te onrustig, je vergeet iets klaar te leggen of je weet nog niet dat bijen agressief worden als je je haar net gewassen hebt bijvoorbeeld. Die fouten verleer je als de ervaring komt.”
OP REIS MET BIJEN En soms kost die ervaring opdoen wel wat moeite, ondervond Guido. “Soms gaan imkers op locatie naar bepaalde gewassen met hun bijen. Enerzijds om meer nectar te verzamelen en anderzijds is er zo meer opbrengst op het veld. Mijn eerste reis met mijn bijenkasten was naar Doorslaar, naar een veld met duivenbonen. Wat ik toen niet wist, was dat bijen agressief worden van duivenbonen en dat je als imker beter wat afstand houdt. Lopen dat ik dan gedaan heb! Het veld over, de gracht binnen en dan heb ik me kunnen verschuilen in de houtkant. Ik weet nog goed dat het op een zondag was, en ik maandag echt op reis ging met Cecile. Helaas, mijn
voet stond zo dik van de steken dat ik niet meer met de auto kon rijden. Ik wil er wel bij zeggen dat dat de enige keer is dat ik ooit ben aangevallen door een zwerm, bijen zijn van nature brave beestjes.” Tim werd nog nooit aangevallen, wel kreeg hij al een paar steken. “Maar dat neem je er bij, veel pijn doet dat niet echt. Het is ook meestal je eigen fout, je kan het de bij moeilijk kwalijk nemen. Ik vind het zo fascinerend om bij te leren over de insecten en tegelijk een prachtig natuurlijk product eruit te krijgen. Ik hou mijn familietraditie in stand, ik zorg voor biodiversiteit en het behoud van de bijen en ik kan mijn vrienden af en toe een pot honing cadeau doen. En door mijn visie om alles zo natuurlijk mogelijk te houden, moet ik er ook weinig moeite in steken. Zalig toch?”
BIJWERKINGEN Bij Guido is er nog een extra reden waarom hij het doet. “Ik zou je alles kunnen vertellen over de positieve effecten van honing en andere producten van bijen, maar dan ga je nog een artikel moeten schrijven”, lacht hij. “Wist je bijvoorbeeld dat er al meer dan 125 soorten antibiotica ontwikkeld zijn uit propolis, een bijproduct dat bijen maken? Propolis is ook te gebruiken als een ontsmettingsmiddel. Cecile en ik gebruiken het als vervanging voor veel geneesmiddelen en ook honing zelf heeft veel heilzame kwaliteiten.” “Die goede eigenschappen vind je meestal alleen in honing van de imker, want die uit de supermarkt is industrieel gemaakt”, zegt Guido. “Dan wordt de honing warmer dan 37°C en gaan alle goede stoffen erin kapot. Als je dus de goede eigenschappen van honing wilt ervaren, moet je ambachtelijke honing kopen. Hier in Gezôarde kan ik iedereen aanraden zeker in de lente eens een pot honing in te slaan. Er staan hier heel veel wilgen waarvan de wilgenkatjes in het voorjaar bloeien. Dat geeft een lichte, heel lekkere honing, waar ik zelf soms mee in de prijzen val.” Hou je ogen dus goed open, beste lezer, wanneer je door onze Gezôarse straten kuiert. Zo ben je zeker dat je de plakkaatjes ziet hangen. En voor wie inzit met het lot van de bijtjes, die kan best wat bloemen planten in zijn tuin, drukken de imkers me nog op het hart.
www.gezoarde.be |
32 | VAN OOSTENDE TOT DUBAI
| www.gezoarde.be
VAN OOSTENDE TOT DUBAI | 33
STREET ART BRENGT JOLIEN DE WAELE, ALIAS KITSUNE, VAN OOSTENDE TOT DUBAI Tekst Arne D'hont Fotografie Jesse Struyvelt - Jolien De Waele Street art. Vroeger gezien als vandalisme, nu verheven tot een onderwerp waar zelfs een schepenambt voor wordt ingericht. Kunstenaars van over heel de wereld wagen weleens hun kans in het publieke domein, en zo ook iemand uit Eksaarde. Jolien De Waele maakt er haar missie van het straatbeeld op te fleuren met haar creatieve talent.
Wat kan je ons vertellen over jezelf?
“Ik heet Jolien De Waele en groeide op in Eksaarde en Lokeren. Al spendeerde ik de meeste tijd in Gent, waar ik studeerde en ondertussen ook woon. Wat ik maak, valt onder street art wanneer het op straat gemaakt is, of urban contemporary wanneer het op doek is.”
www.gezoarde.be |
34 | VAN OOSTENDE TOT DUBAI
Hoe ben je ermee begonnen?
“Ik rolde er min of meer in door stage te doen bij Street Art Belgium, kunstfestival The Crystal Ship in Oostende en vervolgens in de vzw Wallin’ te stappen. Mensen wisten dat ik in het middelbaar op een kunstschool gezeten had en vroegen vaak waarom ik graffiti niet een keer een kans gaf. Of kunstenaars vroegen me of ik ook street artist was. Dus in december 2017 haalde ik spuitbussen en begon voor de eerste keer gewoon een ‘piece’ dat ik op voorhand getekend had, uit te werken op een muur. Dat leek natuurlijk nergens op want ik wist eigenlijk niks van techniek.”
Hoe oefen je dan het graffitispuiten? Ik kan me voorstellen dat je niet altijd op een muur oefent?
“Eigenlijk wel degelijk altijd op muren, je kan met spuitbussen maar moeilijk op kleine oppervlaktes werken. Vooral in mijn eerste vijf pieces kon je goed zien hoe mijn vooruitgang vorderde, al probeer ik het nog steeds telkens beter te doen. Werken op doek beïnvloedt ook hoe je werkt op een muur als je met muurverf en borstels aan de slag gaat.”
Waarom noem je jezelf Kitsune?
“Jolien De Waele is geen unieke naam en ook niet super makkelijk uit te spreken dus zocht ik een alias. Kitsune komt eigenlijk van mijn favoriete Pokémon, Ninetales. Ik wist dat Pokémons altijd gebaseerd zijn op iets dat bestaat. Na wat opzoekwerk kwam ik erachter dat Ninetales gebaseerd was op een soort Japanse mythologische vossen die duizenden jaren oud worden en na honderd jaar van gedaante kunnen veranderen. Typisch in jonge vrouwen. Mythologie is één van mijn favoriete onderwerpen dus voor mij was dit gewoon meteen de jackpot als een perfect passend alias.”
| www.gezoarde.be
VAN OOSTENDE TOT DUBAI | 35
Jolien De Waele
“Muurschilderingen, installaties, mini-interventies, yarn-bombing” www.gezoarde.be |
36 | VAN OOSTENDE TOT DUBAI
Jolien De Waele
“Elke vlakke muur is voor mij een perfect canvas” | www.gezoarde.be
VAN OOSTENDE TOT DUBAI | 37
Wat is street art?
“Street art is ondertussen zo goed als de grootste, breedste en meest inclusieve kunstvorm die er bestaat. Strikt genomen is street art elke vorm van kunst die zich in de openbare ruimte manifesteert, dus muurschilderingen, installaties, mini-interventies, yarnbombing (gehaakte of gebreide kunstwerken in het straatbeeld, n.v.d.r.), noem maar op. Thematisch kunnen ze ook alle kanten uit, alles kan. Al sluit ik natuurlijk dichter aan bij de muurschilderingen gemaakt met spuitbus of muurverf.”
Is graffiti altijd street art?
“Graffiti is eigenlijk een subcultuur van graffiti writers die de focus leggen op hun naam in letterpieces of door tags te verspreiden in het stadsbeeld en daarbuiten. Street art is er min of meer uit voortgekomen, maar de twee hebben niet zoveel met elkaar te maken. Sommige graffitikunstenaars flirten wel met street art of verbinden de twee dus soms vallen ze wel samen.”
Hoe wordt er tegenwoordig tegen graffiti aangekeken denk je?
“Mensen zijn nog steeds achterdochtig als het op de writers en taggers aan komt, maar de muurschilderingen en installaties zijn steeds meer welkom in het stadsbeeld. Steden nodigen festivals uit om kunstenaars los te laten op hun muren, en in de meeste grootsteden is er ondertussen een actief graffitibeleid of zelfs een schepen van street art, bijvoorbeeld in Berchem. Er is een positieve evolutie aan de gang, denk ik, waarbij
street art steeds meer geapprecieerd wordt.”
Wil je graag een werk maken in Eksaarde?
“Dat lijkt me wel leuk! Waar precies, daar heb ik nog niet over nagedacht, maar om het even welke mooie vlakke muur is voor mij een perfect canvas.”
Speelt Eksaarde een rol in je kunst?
“Door er op te groeien heb ik wel een affiniteit met natuur door de mooie omliggende omgeving waar ik als kind vaak in vertoefde. Dat keert wel terug in mijn kunst.”
Op welk kunstwerk ben je het meest trots? Waarom?
“Eigenlijk op een paar ontwerpen die ik nog moet uitvoeren. Komende zomer sta ik bijvoorbeeld voor het eerst op een buitenlands street art festival in Portugal. Dat is voor mij een enorme mijlpaal. Ook volgende maand mag ik voor het eerst een grote zijgevel van een gebouw beschilderen, heel dicht bij het centrum van Gent. Beide dingen die veel betekenen voor een beginnend street artist.”
Wat is het zotste dat street art je ooit heef t doen meemaken?
“Dat zal voorbije december in Dubai geweest zijn. Een koffiebar had me toen overgevlogen om gedurende drie weken hun koffiebranderij te transformeren met muurschilderingen.”
Heb je tips voor Gezôarse street art-fanaten die zelf de handen uit de mouwen willen steken? “Gewoon ermee beginnen!”
www.gezoarde.be |
OPENINGSUREN
MA DI WO DO VR ZA ZO
GESLOTEN
7:00-17:30 7:00-17:30 7:00-17:30 7:00-17:30 7:00-17:30 7:00-13:00
GEZÔARSE GENEUGTEN | 39
OMELET UIT DE OVEN Een lekker, budgetvriendelijk gerechtje dat snel klaar is!
INGREDIËNTEN
- 500 g krieltjes of aardappelen - 8 eieren - 150 ml room - 300 g spinazie - 1 doosje gebakken spekreepjes - een handvol gemalen kaas - bieslook - peper, zout en nootmuskaat - verse peterselie
VOORBEREIDING
- De spinazie spoelen. - De krieltjes of de aardappelen koken. - De oven voorverwarmen op 170 °C.
BEREIDINGSWIJZE
- Doe de eieren met de room in een kom en roer alles goed los. - Kruid met peper. - Wok de spinazie kort aan en kruid met peper, zout en nootmuskaat. Laat ze daarna goed uitlekken. - Knip de spekreepjes in stukjes. - Snij de bieslook fijn. - Snij de gekookte krieltjes of aardappelen in blokjes. - Vet een lage ovenschaal in met olijfolie. - Leg onderaan de aardappelblokjes. - Daarop verdeel je de spinazie. - De bieslook, gemalen kaas en spekreepjes meng je door het ei-/roommengsel. - Overgiet de aardappelen met het ei-/roommengsel. Zorg dat alles mooi onder het mengsel zit. - Plaats in de oven voor ongeveer 25 minuten op 170 °C.
Lekker met een frisse salade erbij. Tip: In dit gerecht kan je al je restjes verwerken van de voorbije week zoals restjes gekookte aardappelen, vlees: stukje worst, hamburger, kip ... groenten: tomaatjes, broccoli, spinazie … Tekst Tania Ott g Fotografie Tania Ott
www.gezoarde.be |
40 | GEZÔARSE JEUGD
WE
DE GEZÔARSE JEUGD.
DAAROM GEVEN WE IN ELK ‘GEZÔARDE’ OOK HET WOORD AAN 2 GEZÔARSE KIDS. LET’S MEET LISELOT EN MARIT. Tekst Cindy De Kegel g Fotografie Luc De Herdt
We zijn reeds aan de tiende editie van ons magazine toe dus we stellen u graag onze volgende Gezôarse tiener voor ... Liselot Van Pollaert. Liselot is dertien jaar en heef t een twee jaar oudere broer, Joran. Samen met hem, papa Filip, mama Martje en de hond Cyriel woont ze in de Ramstraat. INTERNAAT
Desalniettemin Liselot in de Ramstraat woont, kan je haar in de week op internaat vinden in het College Paters Jozefieten in Melle. “Mijn ouders wouden dat ik dit sowieso één jaar zou proberen, maar zelf wou ik dit ook wel. Ik vind het daar leuk dus ga ook volgend schooljaar op het internaat blijven. Vroeger was het uitsluitend een jongensschool. Dit merk je nog altijd. In het eerste jaar van het internaat zitten 14 meisjes en 55 jongens. Als je op internaat zit, ben je veel bij je vrienden en je leert ook zelfstandig zijn. Zo is de studie in stilte, je kan dus geen vragen stellen over je schoolwerk. ‘s Morgens en ‘s middags heb je twintig minuten studie. ‘s Avonds twee keer een uur. Dat laatste uurtje studie vlak voor het slapen is een vrije studie dus je mag ook tekenen of lezen", zo vertelt Liselot. Bij veel mensen heeft het internaat nog steeds een negatieve bijklank, maar Liselot vertelt enthousiast verder. “Onze gsm mogen we gebruiken tijdens de middagpauze, één uur na school en in bed tot 21.30 uur, maar dit wordt niet echt gecontroleerd.
| www.gezoarde.be
GEZÔARSE JEUGD | 41
Om 21.30 uur moeten we gaan slapen. We hebben vrij grote slaapkamers met een bed, kast, bureau en lavabo.” Liselot vertelt me dat ze tot vorig schooljaar turnde, maar door het internaat lukt dit niet meer. “Ik doe wel nog aan paardrijden. Ik rijd altijd op Shadow. In het internaat kan je ook veel hobby’s beoefenen. We hebben daar een zwembad, tennis velden, rugbypleinen, voetbalvelden, ...” Ook over het eten geen slecht woord. “‘s Morgens eten we boterhammen, ‘s middags gekookt, na school krijgen we een stuk fruit of een boterham en ‘s avonds terug gekookt. Alles wordt daar vers klaargemaakt. ‘s Middags is het wel lekkerder omdat er dan meer kinderen zijn die blijven eten (de in- én externen). We krijgen dan ook een dessert. Sommige mensen denken dat we enkel gezonde kost voorgeschoteld krijgen, maar we krijgen daar ook frietjes, lasagne, spaghetti, ...”
WEEKENDS EN VAKANTIES
Doordat ze in de week op internaat zit, geniet Liselot ook meer van de weekends met haar ouders. “In het weekend zie ik mijn ouders en dan doen we meestal wel leuke dingen samen. Mijn schoolwerk is tegen dan ook gedaan, maar mama en papa willen dat ik in het weekend toch ook nog iets doe voor school.”
Af en toe probeert ze ook nog af te spreken met vriendinnen van de basisschool. “Met sommige meisjes van de lagere school blijf ik contact houden.” Liselot gaat ook graag op reis. “We proberen één keer per jaar naar Zwitserland te reizen. Mijn meter, de zus van mijn mama, woont daar in Zurich met haar gezin dus we gaan hen dan bezoeken. In de paasvakantie ben ik samen met mijn broer geweest. Mama heeft ons dan aan de gate afgezet en mijn meter heeft ons in Zwitserland dan opgepikt. Het is niet lang vliegen dus het valt goed mee om dit zonder ouders te doen. Ik mis mijn meter soms wel, gelukkig kunnen we dankzij internet wel contact houden.” “In de grote vakantie gaan we naar Cabo Verde. We zijn ooit eens naar Kenia geweest, dat was wel de mooiste reis die ik al gemaakt heb. Die wilde dieren en die safari’s vond ik heel leuk.” In de vakanties of de weekends kan je Liselot soms ook aan zee vinden, bij haar grootouders die daar wonen. “Waar ik later wil wonen weet ik nog niet. Zee, buitenland, Eksaarde, ... Het lijkt mij overal leuk.” Wel Liselot, laat dat een mooie afsluiter zijn van onze babbel. Veel succes in de toekomst, veel plezier op internaat en geniet van je weekends en vakanties met je familie.
Tekst Zhenya Speleman
Naam: Marit Van Damme Leef tijd: 5 jaar Studies: 3ste kleuterklas SB Den Dam eenhoorn flamingo Barbie K3 ijs chocolade muziek tv appel banaan ballet tablet juf zangeres ochtend avond sneeuw regen frietjes kroketjes boertje scheetje www.gezoarde.be |
Meisjes! Geboren in
2010? 2011? 2012? 2013?
Geboren in 2010 2011 2012 2013? Zin in sport? Zin in een to
Zin in sport? Zin in een toffe groep? Dichtbij en in vertrouwde omgeving? In september is iedereen welkom om enkele volleybaltrainingen bij te wonen. WANNEER
WAT
Maandag 9-16-23 september van 18.15 u. tot 19.45 u. Woensdag 11-18-25 september van 18.00 u. tot 19.30 u.
Volleybaltraining onder deskundige begeleiding en genieten van een toffe teamsport
WAAR St.-Teresiacollege
MEER INFO secretariaat@dvc-eksaarde.be
COLUMN | 43
DOOD. DE PAPIEREN MEDIA ZIJN
Enkele dagen geleden was ik op bezoek bij EPC te Lokeren. Dat is dat groot spel dat je vanaf de E17 al ziet staan en waar ze elke nacht zowat de helft van alle kranten in Vlaanderen drukken. Ze drukken er overdag ook ‘de boekskes’ en als ik zie hoeveel ‘Story’s’ daar aan een miljoen miljard kilometer per uur de band af schieten denk ik dat roddeljournalisten in ons land behoorlijk serieus genomen worden. Desalniettemin vertelde gids annex gepensioneerd drukker Willy me met enige weemoed dat de statistieken van de gedrukte media donkerrood zijn. Sinds jaar en dag daalt de grafiek die toont hoeveel exemplaren van elke krant gedrukt worden. Iconen als ‘Joepie’ zijn zelfs helemaal geschrapt en ergens bovenaan in de fabriek zie je nog een zieltogend exemplaar, dat toevalligerwijs van de band is gevlogen, hangen, moedeloos wachtend op een terugkeer door de grote mediapoort. Willy zag het niet direct gebeuren. Willy zijn oude patron (zonder naam) durfde het zelfs aan om te zeggen: ‘De papieren media zijn dood. Binnen vijftig jaar wordt er geen enkele papieren gazet meer gekocht.’ Ik ga geen voorspellingen doen over hoe ons boekje er binnen vijftig jaar gaat uitzien (een deel van ons zal dan al de pijp – nog zoiets dat eigenlijk niet meer bestaat – aan Maarten hebben gegeven), maar potverdikke, kon ik Willy daar toch even tegenspreken.
Als ik zie hoe ons magazine bij de lokale middenstanders de deur uitvliegt ben ik trots. Ik ben niet per se trots op ons werk (dat zou wel heel hautain zijn), maar wel trots op de lezers. Keer op keer moet/mag ik in ons ultrageheime communicatiekanaal tussen de redactieleden lezen dat er ergens wel boekjes worden bijgevraagd of de voorraad ergens op is. In menig Gezôars klein kamertje (want dat is blijkbaar the place to be voor ons magazine) lezen de mensen over eenvoudige mensen, eenvoudige avonturen en een door en door gelukkig dorpje. Zelfs zonder sappige roddels blijft de oplage van ons boekje gelijk en raken we evenveel exemplaren aan jullie kwijt. Misschien sluit Doorslaar ons nu ook volledig in de armen en moeten we zelfs gaan bijdrukken. Ze kunnen daar bij EPC op beide oren slapen. Als de verkoop van ‘Libelle’ en ‘Goed Gevoel’ het volledig laat afweten staan wij van ‘Gezôarde’ klaar om die drukpers te gebruiken.
Wist u trouwens dat ons boekje ook online te lezen is? Je weet immers maar nooit dat Willy zijn patron toch gelijk krijgt …
Euclides II van Eksaarde
Euclides II van Eksaarde
www.gezoarde.be |
44 | GEZÔARS NETWERK
“HET IS GOED ZOALS HET NU IS” Nancy Van Waes
| www.gezoarde.be
Tekst Petra Laureys g Fotografie Luc De Herdt
GEZÔARS NETWERK | 45
In editie #10 bellen we aan in de Weststraat, Ben je, naast al dat actieve sporten ook een bij Nancy Van Waes. passief sportliefhebber? Nancy, woon je al lang in Eksaarde?
“Mijn roots liggen in Moerbeke, maar ik woon inmiddels dertig jaar in Eksaarde, samen met mijn man Patrick Celi en twee kinderen (Mirthe en Tiebe). Bij de aanleg van de toenmalige ‘nieuwe wijk’ was dit het laatste huis. Ondertussen is er nog veel bijgebouwd. We hadden het hier meteen naar onze zin.”
Hoe is de integratie verlopen?
“Patrick woonde al in Eksaarde en speelt basket. In eerste instantie was dat mijn manier om nieuwe mensen te ontmoeten. Daarna hebben we ook nog gebadmintond. De kinderen gingen allebei in Eksaarde naar school. We zijn hier dus goed ontvangen, maar hebben hier zelf ook wel wat inspanningen voor gedaan.”
Heb je hobby’s?
“Ik heb verschillende hobby’s, maar eentje springt er toch wel wat uit: bloemschikken. Na een opleiding bij Puimège en Syntra doe ik dit nu in bijberoep. Een uit de hand gelopen hobby, zeg maar. Ik vind het fascinerend om van niets iets te kunnen creëren. Bloemschikken is niet zomaar een pot vullen, maar met wat je vindt in de natuur iets maken. Ik hou van duurzaamheid, dus probeer vooral met takken of noten te werken. Hiervoor ga ik vaak tot aan de Verre Kapel of stop ik langs ‘’t Baantjen’. Verse dingen zijn te vergankelijk. Vroeger maakte ik vooral dingen voor mezelf, maar later ook voor anderen. Naar de Alternatieve Kersthappening kijk ik elk jaar uit. Deze is heel leuk. Ik maak meestal ook maar één stuk van iets. Eenzelfde creatie bijbestellen kan wel, maar de variatie in mijn aanbod is voor mij een leuk aspect. Meestal komen dezelfde mensen terug. Daarnaast geef ik ook workshops waar ik anderen begeleid en inzichten geef.”
Ben je naast het creatieve ook sportief?
“Tien jaar geleden ben ik met enkele collega’s beginnen spinnen. Ondertussen ben ik lid van een mountainbikeclub in Kalken, één of twee keer per week trekken we eropuit. Onze vertrekbasis is altijd Kalken en van daaruit rijden we rond. Het is vooral een ontspanning en een uitlaatklep: eerst afzien en dan pinten pakken. Een betere conditie is leuk meegenomen, maar ik doe het vooral om bij de mensen te zijn.”
“Ik supporter voor Sporting Lokeren die het dit seizoen helaas wat minder hebben gedaan. Samen met mijn vader en Tiebe gaan we naar elke thuismatch. Daarnaast ben ik ook afgevaardigde van de U15B bij FC Eksaarde. Het is eigenlijk begonnen als Chinese vrijwilliger. Onze zoon is daar keeper, dus waren we er toch. In het begin was ik er vooral om de kinderen te helpen in de kleedkamer. Sinds dit jaar spelen ze 11 tegen 11 met een officiële scheidsrechter en dan gaat mijn aandacht vooral naar hem: ontvangen, wedstrijdblad in orde, drankje aanbieden, hem goed gezind houden (lacht), ... Daarnaast moet ook het plein voorzien zijn van cornervlaggen, voorzie ik water voor alle spelers en zorg ik dat de kleedkamers na hun passage weer proper zijn. Naast de trainers maken de délégués van de club het mogelijk om te voetballen. Ik krijg veel liefde terug van de spelers voor het vele werk achter de schermen.”
Wat doe je beroepshalve?
“Ik werk in een scheikundig labo in Wetteren. Ik werk er graag, ondanks de werkdruk en spanning. In de farmasector is er ook een zware regelgeving waar ten allen tijde moet aan voldaan worden. Ik werk 4/5de zodat ik nog genoeg ruimte heb voor het huishouden en al mijn hobby’s te doen. Die houden me in balans. Hoe ouder ik word, hoe meer ik ervoor kies om te leven. Ik werk relatief dicht bij huis. Ik ben graag thuis, maar we gaan ook graag ergens naartoe. Reizen betekent voor ons iets gaan bekijken, genieten, lekker eten en drinken, … dat hoeft zeker niet altijd ver te zijn. We gaan ook jaarlijks skiën, maar daar ben ik eigenlijk te laat mee begonnen om me hier comfortabel bij te voelen.”
Wat wens je Eksaarde nog toe?
“Voor mijn part mag het blijven zoals het is: rustig wonen en toch overal dichtbij. Ik heb niet het gevoel dat we als deelgemeente benadeeld worden tegenover de stad. Er is hier altijd wel iets te doen. Ik vind het ook niet nodig dat er tien cafés of twintig winkels bijkomen, het is goed zoals het nu is. De verenigingen leveren ook goed werk. Ik ben hier heel tevreden!”
Bedankt voor het warme gesprek, Nancy.
www.gezoarde.be |
46 | COLOFON
Vizid werkt al enkele jaren aan zijn nieuwe, voorlopig titelloze strip. De beelden voeren er het woord; uitsluitend tekeningen zonder tekst over een oude, bange man die vlucht in zijn zelfbedachte wereld waar iedereen is zoals hem: normaal. Gezôarde krijgt de primeur een teaser van deze strip te mogen publiceren.
COLOFON
GEZÔARDE is een driemaande-
EINDREDACTIE
lijks magazine over, voor en door Eksaarde. Verspreiding is gratis.
Cindy De Kegel
UITGEVER + REALISATIE
Brent De Borger, Arne D’hont, Marijke Diericx, Tania Ott, Kwinten Van Campenhout, Petra Laureys, Rogier Vervaet, Peter Vervaet, Riet De Cleene Zhenya Speleman
NEWMONKEYS Kim Speleman Schuermansstraat 20A 9160 Eksaarde www.newmonkeys.be info@newmonkeys.be /newmonkeys #newmonkeys_grafischbureau
| www.gezoarde.be
REDACTIE
FOTOGRAFIE
Luc De Herdt - lucdeherdt.fotoport.nl
OPLAGE MAGAZINE
3000
REDACTIE
redactie@gezoarde.be
CARTOON
VIZID - vizid.myportfolio.com /gezoardemagazine #gezoardemagazine
Een woning verkopen of verhuren is meer dan een overeenkomst bereiken. Wij helpen U graag met raad en daad. Uw vastgoedmakelaar voor GezĂ´arde en omstreken.
Gratis schatting & advies W ij v e r k o p e n u w w o n in g o p 4 w e k en Bautschoot 1 | 9160 Eksaarde | 09 225 26 27 info@cardi-woonadvies.be | www.cardi-woonadvies.be /cardiwoonadvies | BIV: 512506
!
Like en deel onze facebookpagina en blijf op de hoogte van ons laatste nieuws en onze referenties.
Communicatie ... net iets anders.
www.newmonkeys.be