― Θέλω να πάω στην εγγονούλα μου που μένει στο χωριό, αλλά έχω χαθεί και δεν ξέρω από ποιο δρόμο να πάω. Της έφτιαξα λίγη από την αγαπημένη της λεμονάδα... είπε με όση χάρη μπορούσε. ― Θα πάρετε αυτό το μονοπάτι και θα σας οδηγήσει στο χωριό! Μονάχα βιαστείτε, γιατί σε λίγο νυχτώνει και δεν θα βλέπετε το δρόμο, απάντησε η Αγάπη, δείχνοντάς της το δρόμο. ― Καλό μου κοριτσάκι άσε με να σε ευχαριστήσω. Να! Πιες λίγη λεμονάδα που έφτιαξα με φρέσκα λεμόνια από τον κήπο μου. ― Μμμμ....... πεντανόστιμη, είπε η Αγάπη καθώς έπινε και συνέχισε… Είμαι σίγουρη ότι η εγγονή σας θα ξετρελαθεί!!! ― Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ γλυκό μου κοριτσάκι! Στο αίμα σου πάντα να κυλάει άφθονη η ζάχαρη και η ζωή σου πάντα να είναι έτσι Μελιστάλαχτη! Μελιστάλαχτηηηηηηηη! Αχαχαχαχα… γέλασε βροντερά η μάγισσα παίρνοντας την πραγματική της μορφή και παφ… εξαφανίστηκε! Τώρα η γλυκάδα ήταν όλη δική της. Τίποτα δε θα τη σταματούσε.
13