losse babbel / Bart Michiels, fotograaf en Vlissegemnaar In Vlissegem dorp liep de hele zomer een tentoonstelling in open lucht van levensgrote foto’s van dorpsfiguren. De tentoonstelling werd gekoppeld aan Beaufort en trok bijzonder veel bezoekers. De man die de foto’s maakte, is Bart Michiels, geboren en getogen in Vlissegem als zoon van bakker “Dano” Michiels, maar al een hele tijd geleden naar de Verenigde Staten verhuisd. Hij is intussen een gewaardeerd fotograaf, die deze zomer o.m. in Bozar in Brussel –het vroegere "Paleis voor Schone Kunsten"– exposeerde. We hadden een gesprek met hem.
Hoe kwam je er bij om die foto’s te maken? "Bijna 25 jaar geleden, in het najaar van 1987, nam ik als afstudeerwerk een reeks foto’s van typische Vlissegemse koppen. Ik deed dat in een geïmproviseerde studio in Ter Praet, waar nu De Mallemolen is. De dorpelingen moesten daar naartoe voor de foto, en ze moesten er op staan in hun dagelijkse kledij. Ik herinner me nog dat sommigen dat vreemd vonden: als je op de foto moest, dan trok je toch je beste kleren aan? Een selectie van de foto’s werd in 1988, ter gelegenheid van 1000 jaar Vlissegem, opgenomen in een boek met als titel “Met heimwee zie ik het aan”. De titel komt uit een gedicht van Hervé Casier, die het boek opluisterde met een aantal gedichten."
Vanwaar de tentoonstelling in Vlissegem? "Het idee kwam van mijn vroegere dorpsgenoot, nu schepen van Cultuur. Hij vroeg me twee jaar geleden of ik iets voelde voor een project met mijn foto’s. Het project had heel wat voeten in de aarde. Zouden de familieleden van de mensen op de foto wel akkoord gaan? Op welk materiaal zouden we werken? Waar zouden we de foto’s plaatsen? De grote onbekende was of de wegenen rioleringswerken in Vlissegem op tijd klaar zouden zijn. De werken waren dus niet klaar maar we hebben de foto’s toch opgesteld, in de weide in het dorp."
Het project was een voltreffer? Ik hoor van mijn ouders en van andere Vlissegemnaren dat er deze zomer inderdaad bijna op elk moment van de dag wel mensen bij de foto’s stonden. Ze lazen ook aandachtig de informatiebordjes die we bij elke foto plaatsten en waar we iets vertellen over de mensen op de foto.
Voor herhaling vatbaar? Ik hoop dat de doeken keurig opgeborgen worden en dat alles nog eens teruggeplaatst kan worden, bv. volgend jaar, als de herinrichting van Vlissegem dorp achter de rug is.
22