kjeldanr03-2009
14-12-09
09:51
Side 37
kjelda, nr. 3 – 2009, årgang 18
utvida med lastebil og postruter frå Gaupne. I 1928 blei bilforbodet av Kongeleg resolusjon frå 1913 oppheva og året etter bestemmte heradsstyret at bilkøyringa skulle bli frigjeven. Dette gjorde dei med ” vissa [om] at so snart bilfeberen Kring bygdene gjev seg, vil bilkøyringa på Jostedal verta heller liti – utanom den naudsynlege trafikferdsla som bygdi treng”. Med den vurderinga bomma heradsstyret stygt. Bilfeberen la seg aldri, heller tvert imot. No om dagen er bilkøying ein kvardagsleg ting og på rutebussen finn ein mest berre skuleungom. I dag er det eit hotell, to campingplassar og eit herberge i Jostedalen. Nigardsbreen har trukke seg tilbake i lengde, men ikkje som hovudattraksjon. Turistane strøymer på som aldri før. Kjelder: Framandbok Jostedalsbredens Turisthotell. 1920-29 Framandbok Jostedalsbredens Turisthotell. 1936-52 Jostedalsbrædens Turisthotel. Sogns Tiend 14.07.1920. Fraa Josetdalen. (skuleelevar på tur) Sogns Tiend 10.07.1916 Møtebok for formanskap og kommunestyre. Jostedalen kommune. 19071915 23.02.1910 sak nr. 4. Reduksjon i hestehaldet ved skyssatsjonane i Jostedal. Møtebok for formanskap og kommunestyre. Jostedalen kommune. 19151925 17.05.1916 sak nr. 4 Søknad frå Sogns automobilselskap om ruter i Jostedal. Møtebok for formanskap og kommunestyre. Jostedalen kommune. 19251939 28.01.1928. Sak nr. 2. Køyring med automobil i N.B. Amt (kgl res 25.07.1913) utale. 20.04.1929 sak nr. 2. Bilkøyring i jostedalen – ny førehaving. Norsk Lovtiende. 2den aveling. Samling av love, resolutuiner m.m. O.KR. Young. Kristiania. 1912. Norsk Lovtiende. 2den aveling. Samling av love, resolutuiner m.m. O.KR. Young. Kristiania. 1913.
Stadnamnsamling frå garden Molde i Gulen Intervju med Eivind Molde Av Randi Melvær
Fylkesarkivet har nettopp motteke ei stadnamnsamling frå Eivind Molde som over mange år har arbeidd med stadnamna på garden han kjem frå. Resultatet er blitt eit hefte med ei verdfull djupinnsamling med stadnamn som fortel kvardagshistorie frå garden, ei historie som no forsvinn med endra arbeidsliv på garden. Kvifor begynte du å samla inn stadnamn? Dette er namn som har vore i bruk i svært lang tid. Mange av namna har eg sjølv høyrt og brukt i oppveksten. Men no er dei i ferd med å gå i gløymeboka. Eg meiner namna har historisk verdi, og er viktige å ta vare på. Derfor sette eg i gang. Korleis får du presentert stadnamna på ulike vis i heftet? Alle namn er presenterte i tekst, på kart og på bilete. Kvart namn har eit nummer som er sett inn på karta og fotografia. Særleg bileta er viktige for å gjere det enkelt å oppfatte kvar staden er. Namnelistene inneheld også uttale og ei forklaring som gjerne seier noko om bakgrunnen for namnet og kva områda har vore brukte til, t.d. korndyrking, skrapslått osb. Dei 168 namna er delte inn i tre grupper – namn i innmark, i utmark og på fjellet. Eg har også teke med namna på gardsbygningane, og lagt inn informasjon om kva funksjon dei har hatt, store ombyggingar osb.
Kva tykkjer du er det viktigaste med det arbeidet du har gjort? Det viktigaste er at namna er tekne vare på. Alle dei som har levd og arbeidd på garden opp gjennom tidene, har hatt eit forhold til desse namna. Dei er ein viktig del av gardshistoria. Kva for kjelder har du nytta, skriftlege og munnlege? Den viktigaste kjelda var far min, som var fødd og oppvaksen på garden. Vi hadde mang ein gjennomgang av namnelistene, og vi var ute i marka, der han peika ut kvar staden låg. Samtidig la eg vekt på å fange opp det som var gjort av innsamlingsarbeid tidlegare. Ein av brørne mine sat på ei handskriven liste med namn som han hadde fått frå bestefaren vår. Og så fekk eg tak i den samlinga som Gustav Indrebø laga i samarbeid med skulane i 1932. Utskiftingsdokument og bygdebok hadde også nyttig informasjon. Har du gode råd og idear til andre som kan tenkje seg å gjera eit liknande arbeid som det du har gjort? Kvar og ein får gjere det på sin måte, men ein må vere førebudd på at det vil ta tid. Det er mange detaljar som skal på plass. Og det er viktig å få namnesamlinga så komplett som mogeleg. Det aller viktigaste er likevel å komme i gang, å gjere det. Viss ikkje, kan ein interessant del av historia gå tapt.
37