52
www.buprojeolmazsaolmaz.com
futbol Bunu sorunca bir anım geldi aklıma. Çok küçüktüm, futbol bugün olduğu gibi o zaman da benim için bir tutkuydu. O yaşımda, benim için oldukça zor olsa da takımımın formasını almak için para biriktirebilmiştim. Okulda acıktığımda bile kantine gitmiyordum. Mahalledeki erik ağaçlarından çaldığım erikleri poşetleyip kırmızı ışıkta duran arabalara satıyordum. Sağdan soldan bira şişesi toplayıp bakkala satıyordum. Herneyse, en sonunda parayı denkleştirebilmiştim; ama o kadar denkti ki formayı almaya yürüyerek gidip gelmem gerekiyordu. Otobüs param bile yoktu! Parayı satıcının önüne bıraktığımda nefesim kesilecek gibiydi. Kağıt paralar elimin terinden sırılsıklam olmuştu. Orijinal formayı görüyordum, yukarıda asılıydı. Ufacık boyumla o forma bana o kadar büyük görünüyordu ki takımımın büyüklüğüyle gurur duyuyordum. Satıcı ambalajlı bir forma bıraktı bankonun üzerine. Takımımın forması parıl parıl parlıyor gibiydi. Paketlettirmedim. Aslında hemen giymek istiyordum, ama cesaret edemedim, öylece alıp dükkandan çıktım. Eve nasıl gittiğimi bilmiyorum, çok heyecanlı ve gergindim; yürümemiş adeta koşmuştum… Hatta nasıl sıktıysam eve vardığımda forma buruş buruş olmuştu...
Furkan ŞENER
www.furkansener.com