Havana by Folia

inhoud

onderzoek

Een weekje Sorbon Maandag

Ontbijt Met een lege maag vanuit huis vertrokken. Onderweg visioenen van croissantjes met jam, verse jus, bosbessenthee en koffie. De teleurstelling is groot als ik rond halfacht in de Leeuwenburg arriveer. De kantine gaat pas om 10.00 uur open. Dat trek ik niet. Gelukkig biedt Albert Heijn To Go soelaas. Voor 3,90 euro koop ik daar het gewenste ontbijt. Lekker. Het plan om elke dag bij Sorbon te ontbijten moet ik helaas laten varen.

Huiscateraar onder de loep Op de website belooft HvA-huiscateraar vijfsterrenkwaliteit, juiste prijzen en een origineel assortiment. Maakt Sorbon die beloften waar? Plus: Havana-hoofdredacteur eet een weekje exclusief in de kantine. Paul van de Water Een paar jaar geleden zijn Maison van den Boer en Vitam Catering, twee van ’s lands grootste cateraars, onder de naam Sorbon Campus Hospitality een joint venture gestart. Enige klanten: de HvA en de UvA. Sinds 2006 voorzien 125 medewerkers van Sorbon dagelijks zo’n 65.000 studenten en 8500 medewerkers verspreid over minstens twintig locaties van eten en drinken. Sorbon profileert zichzelf op zijn website als een ambitieus bedrijf ‘dat de beste food & beverage service in de wereld van het onderwijs [wil] bieden’. We lezen verder dat gastvrijheid bij Sorbon meer is dan een glimlach alleen en dat het bedrijf zijn gasten positief wil verrassen en verwachtingen wil overtreffen. De visie van Sorbon bevat een drietal belangrijke pijlers, namelijk een origineel en aantrekkelijk assortiment, de juiste prijs en vijfsterrenkwaliteit.

ningen (IT&V) van de HvA en verantwoordelijk voor de catering, benadrukt dat ‘de HvA het contract tussentijds kan opzeggen als er sprake is van onvoldoende presteren’. In de wandelgangen van het bestuur en het management van de HvA/UvA horen we dat er sprake is van grote ontevredenheid. Vorig jaar heeft Sorbon een groot evaluatieonderzoek uitgevoerd. De resultaten zijn niet openbaar, maar het is wel duidelijk dat

Dinsdag

Lunch

een kostenplaats van vijf cijfers opgeven terwijl de HvA toch echt werkt met kostenplaatsen van zes cijfers. We zijn dan ook benieuwd wie de uitgebreide lunch voor de Havana-redactie gaat betalen. Verder kun je als afleveradres uitsluitend een UvA-locatie selecteren. Handig als je bij de UvA werkt, maar minder voor de hand liggend als je je geld verdient bij de HvA. Opmerkelijk is ook dat na het versturen van onze bestelling

Het contract In 2005 sloten de HvA en de UvA een cateringcontract af met Sorbon. Daarmee werd het bedrijf uit Schijndel vanaf 2006 de exclusieve cateraar van de HvA en de UvA. Dat houdt in dat de joint venture het alleenrecht heeft op alle restauratieve diensten binnen de muren van beide instellingen voor hoger onderwijs. Over de looptijd van het contract bestaat verschil van inzicht. Paul Doop, vice-voorzitter van het CvB: “Volgens mijn interpretatie loopt het contract af op 1 januari 2011. Er is een optie om het met vijf jaar te verlengen, maar dat hoeft niet.” Noud van den Boer, mede-eigenaar van Sorbon: “Het contract loopt af op 1 januari 2016, maar in 2010 is er een kritische tussentijdse evaluatie. Wij hebben duidelijk een commitment tot 2016.” Wijnand Scholtens, directeur Informatietechnologie en Voorzie-

de sperziebonen zijn te zacht en de biefstuk is niet goed gebakken. Taai ongerief. Het intensief kauwen van het vlees doet je beseffen dat je eet. Mijn moeder noemde dat met lange tanden eten. Ik zie om mij heen allerlei mensen met lange tanden. Het toetje? Mona Boordevol. Lekker. Hoeveel betaal je voor de maaltijd? Van mijn personeelskaart is 9,38 euro afgeschreven. Wat prijs-kwaliteitverhouding betreft scoort Sorbon bij het avondeten onder de maat.

In de wandelgangen horen we dat er sprake is van grote ontevredenheid

Aan de counter zijn allerlei soorten snacks te koop. Een medewerker wil wel een ei bakken (2,70 euro), maar om nou te zeggen dat hij dat met intrinsieke motivatie doet, gaat een brug te ver. De saladebar heeft lekkere salades: de goedkoopste kost 1,87 euro en voor de duurste betaalt u 3,33 euro. Woensdag ga ik voor een saladelunch. Vandaag kies ik twee warme pistoletjes (wit), twee bakjes halvarine, cervelaatworst, kaas (Old Amsterdam) en een flesje Milk & Fruit van 1,51 euro. Aan de kassa blijkt dat deze maaltijd mij 4,88 euro kost. Voor de gemiddelde beursstudent lijkt mij dit duur, maar met de kwaliteit is niets mis. Jammer dat het een puinzooi is in de kantine. Niemand ruimt z’n eigen troep op en de medewerkers kunnen het ook niet bijbenen. Ik neem het ze niet kwalijk, veeg een tafel schoon en probeer rustig te lunchen in een extreem drukke omgeving.

der uit – 13 euro – want we hebben twee sidedishes besteld, namelijk salades en kroketten. Sorbon levert de lunch keurig op tijd. Onze salades? Helaas, die waren even aan de aandacht van Sorbon ontsnapt. Na één telefoontje met de restaurantmanager wordt dit probleemloos gecorrigeerd. Jammer dat beide salades er nogal onappetijtelijk uitzien. De broodjes hebben duidelijk te lang in een koelcel gelegen. De soep heeft een maïzenasmaak. Er zijn ons wraps beloofd, maar die ontbreken. Op de website van Sorbon staat een aantrekkelijke omschrijving van deze lunch. Helaas is de werkelijkheid geheel anders. Het kan nog erger. Voor een lunch bestaande uit koude, sponzige kadetjes met blaasham en schuifkaas, te weinig fruit, wat melk en een beetje karnemelk rekent Sorbon 6,90 euro per persoon. De kwaliteit van zo’n lunch is onacceptabel. Ik zou het thuis mijn gasten niet willen aanbieden, zelfs niet als ik ze vervelend vind.

Online bestellen Voor de werknemers van de HvA is het handig dat zij direct op de site kunnen bestellen. Van eenvoudige koffie en thee voor vergaderingen tot borrels met snacks en zelfs complete maaltijden voor grote gezelschappen. Helaas zit er wel een klein nadeeltje aan deze functionaliteit. Het bestelformulier is wel heel erg UvA. Zo kun je uitsluitend

een mededeling op het scherm verschijnt dat we binnen vijf minuten een bevestigingsmail zullen krijgen. Die mail hebben we nooit gekregen. Desgevraagd maakt een tamelijk kordate medewerkster van Sorbon ons duidelijk dat die functionaliteit nog niet werkt. Dat hadden we ook kunnen weten. Hoe dan? “Omdat u die mail niet binnen vijf minuten heeft gekregen. Maar u wordt gebeld en dan komt alles goed.” Personeel met humor is en blijft van onschatbare waarde voor een bedrijf. Gebeld zijn we overigens niet.

Diner Nasi goreng met atjar, gadogado, reepjes omelet, heel weinig vlees en kroepoek. Een klein plasje pindasaus zou smaakverhogend moeten werken. Het smaakt niet beroerd, maar het gaat te ver om te zeggen dat deze maaltijd met aandacht en liefde is gemaakt. De pindasaus oogt wat bleekjes en smaakt zoals het oogt. Jammer. Het kost mij 5,80 euro.

Lunch We gaan voor makkelijk en zeker. We kiezen voor salade met extra veel croutons. Milk & Fruit erbij en een droog broodje. De croutons zijn erg droog, maar misschien is dat wel de bedoeling. De salade smaakt goed maar de aardappels zijn net zo droog als de croutons. Dat iedereen de croutons met de hand moet pakken uit een grote kom is toch een beetje eigenaardig. Prijs? 4,42 euro.

Donderdag

Diner

Lunch

Ik heb honger. Vandaag kies ik kalkoen met kip, risotto, venkel en gegrilde ui. Klinkt goed, maar ook nu is de beschrijving beter dan de smaak van het gerecht. De risotto is niet meer dan een kleffe kledder rijst met vervelende harde stukjes en de kalkoen is taai langs de randen. De gegrilde ui smaakt een beetje naar ui en daar is alles mee gezegd. De venkel is al op leeftijd. De fetasalade smaakt goed. Ik heb gekozen voor een toetje van Groene Koe. Lekker. Ik ben niet aangenaam verzadigd, maar ik ben wel verlost van mijn hongergevoel. Die verlossing heeft mij 8,74 euro gekost.

Ik ben een beetje in de war. De indeling van de kantine is veranderd. Ik neem een sandwich gebakken ei met spek, een bakje kwark en Milk & Fruit. Bij de kassa betaal ik 5,92 euro. Is dat veel geld voor een lekkere lunch?

Diner Na bijna een week eten bij Sorbon stemt het mij niet droevig dat er op vrijdag in de gebouwen van de HvA geen warm eten verkrijgbaar is. Thuis wacht mij een overheerlijke maaltijd: spaghetti carbonara en geraspte wortel met appel, rozijnen en cashewnoten. Zelf gemaakt, daar kan geen cateraar tegenop.

Tussen droom en daad…

---------------------------

O.M.A ■ Ochtend, Middag en Avond oftewel O.M.A. Dat is de ietwat misleidende naam van de coffeeshop in de Leeuwenburg. O.M.A. gaat om halftien open en na halfvier is het een met roodwitte linten afgezet no go area. Jammer, want de koffie is er uitstekend. Carla van Lingen, medeeigenaar van Sorbon: “Vanaf 16 april zijn we op dindag- en donderdag tot 19.00 uur geopend.” We nemen bij onze dubbele espresso (1,56 euro) en Heavenly Hazel (1,72 euro) een gevulde koek (1,25 euro). Tja, die lijkt gisteravond nog als puck bij ijshockey gebruikt te zijn. We klagen en we krijgen zonder gezeur een nieuwe koek. Helaas van hetzelfde hardheidsniveau. De klantvriendelijkheid van het personeel is wat minder. Om tien voor halfvier worden we niet meer geholpen. Een grimmige medewerkster van Sorbon bonjourt ons genadeloos naar buiten. Een beetje verbouwereerd staan we aan de andere kant van het roodwitte lint. Waar is die glimlach gebleven? Waarom worden bij O.M.A. onze verwachtingen niet overtroffen?

De prijzen (1)

Een voorverpakte sandwich

kost 3,38 euro. Een half litertje melk kost 99 cent. Soep van de dag? Tussen de 60 en 99 cent, afhankelijk van de soort. Voor 2,70 euro kunnen we een grote beker vers vruchtensap leegdrinken. De dagsalade kost 3,33 euro. Voor een foccaciabroodje betaalt u 1,14 euro, een croissantje kost 1,04 euro een krentenbolletje 0,71 cent. Frisdrank: 1,61 euro voor een petflesje. Elke dag - maar niet op vrijdag - heb je voor 8,75 euro een warme maaltijd, aangevuld met soep of een toetje. Wie voor goedkoper wil gaan, kan kiezen voor een basismenu van 3,89 euro. De vegetariër betaalt 5,09 euro voor een bord warm eten.

De prijzen (2) Opmerkelijk ■ Op de locaties van de UvA is dezelfde warme maaltijd een paar euro goedkoper. Niet omdat je daar wat minder opgeschept krijgt, maar omdat de UvA de maaltijden subsidieert. Bij de HvA is daar geen sprake van.

(als je het laat bezorgen,

Een week geleden hebben we online een lunch voor negen personen besteld. We hebben gekozen voor een lunch Crusts & Crumbs – korsten en kruimels – en die kost ondanks de naam 9,90 euro per persoon. Wij zijn wat duur-

Diner Ik kies voor biefstuk Stroganoff met champignons, tomaat, sperziebonen en nog wat moeilijk thuis te brengen frutseltjes. Is het lekker? Nou nee. De saus is te zuur,

Woensdag Lunch

Vandaag is het de dag van de salade. Leuk, want ik mag zelf samenstellen en opscheppen. Zal ik er soep bijnemen? Een blik op de soepketel brengt me al snel op andere gedachten. Wellicht is de soep heerlijk, maar smaak wordt toch grotendeels bepaald door wat je ziet en deze soep oogt ranzig. Ik ga voor veilig en kies een Mona-toetje. De salade is goed. We betalen 4,69 euro.

Op donderdagavond ben ik bij de slotmanifestatie van het Studentmentorenproject (SMP). Er komen vijftig mensen en Sorbon verzorgt de catering, inclusief een warme maaltijd rond het thema ‘mediterraan’. Jerke van de Woerdt, projectleider SMP: “Misschien hadden we liever iets anders gedaan maar het is verplichte winkelnering. We zitten bij dit soort festiviteiten vast aan Sorbon. Zelf vind ik de kwaliteit van de maaltijd goed maar de prijs is echt veel te hoog. Elders betaal je voor hetzelfde beduidend minder.” Ik vraag aan tal van medewerkers en studenten wat zij van hun themamaaltijd vinden. Het is jammer voor Sorbon, maar vrijwel niemand is enthousiast. Sorbon doet echt te weinig om onze verwachtingen te overtreffen.

havana

niet-take away prijzen.)

Een kan koffie kost bijna 9 euro. Voor een fles mineraalwater (nog geen liter) betaalt u 4,15 euro. Een warme maaltijd bestaande uit voor-, hoofden nagerecht kost al gauw dertig euro en daar komt het drinken nog bij. Koekje bij de koffie? Dat kan ook, maar voor een pond amandelkoekjes betaalt u 18,20 euro. Wie deze koekjes bestelt, laat zich vrijwillig beroven of vindt het prima dat de hva wordt bestolen.

Diner

Lunch er veel voor verbetering vatbaar is. Daarmee lijkt de HvA sterk te staan als ze het contract wil opzeggen of niet willen verlengen.

Vrijdag

--------------------------------------------

betaalwijze:

HvA-pas of chipknip (5 ct toeslag)

U heeft betaald, tot ziens!

havana

Vijfsterrenkwaliteit?

Havana-hoofdredacteur Paul van de Water eet een weekje in de kantine en ontdekt: Sorbon maakt de beloftes niet waar.

14 beeldverslag

reportage

SM Party Ruim vijftig studenten en medewerkers kwamen op 23 april bijeen om het Studentmentorenprogramma (SMP) feestelijk af te sluiten. Een studentmentor is een student die een havo-scholier heeft begeleid bij diens studiekeuze. Alle mentoren kregen hun certificaat uitgereikt. Hoogtepunt was de verkiezing van de mentor van het jaar. Deze prijs werd glansrijk gewonnen door Elsa van de Loo. De avond eindigde met een krumping-show van The Faceless. Paul van de Water

Gewoon doorgaan Aspirant-studenten Pabo kijken op de open dag in Almere aandachtig naar een natuurkundeproefje.

De opleidingen in Almere hielden vorige week donderdag open huis, misschien wel de laatste keer onder de vlag van de HvA. Erg? Nee hoor. Medewerkers en (aankomende) studenten halen hun schouders op. Zolang maar niet de indruk ontstaat dat hoger beroepsonderwijs in Almere geschiedenis is. Thijs den Otter

Het contrast tussen de open dag in Amsterdam en de avond in Almere is groot. In Amsterdam hing de binnenstad wekenlang vol met reclameposters en trokken de bijeenkomsten van zaterdag 18 april 9500 geïnteresseerden. Almere telt slechts een handvol opleidingen, en die zitten nog verspreid ook. Rond station Almere Centrum wijst niets erop dat de hogeschool een open avond houdt: er zijn actievoerders van Milieudefensie, een man deelt zijn patat met twee spreeuwen. Borden met een routebeschrijving of studenten die het bezoek begeleiden naar de Aardbei (Pabo) of Alnovum (Information Engineering, Small Business) zijn niet te vinden.

Verkeerd tijdstip Toch hebben de opleidingen beslist niet de handdoek in de ring geworpen. Wie de locaties eenmaal heeft gevonden, treft er vrolijke studenten en enthousiast personeel. Zoals dat bij een open dag hoort. In de ontvangstruimte zijn overal vertegenhavana

SMP-diner Wie is de studentmentor van het jaar geworden?

woordigers van de opleiding te vinden. Het aantal potentiële studenten is bescheiden. “Ik schat dat we nu zo’n zestig bezoekers hebben gehad,” zegt locatiemanager Frances Meester. “Dat is wat minder dan normaal. Dan komen er op zo’n bijeenkomst honderd tot honderdvijftig geïnteresseerden af. Geen idee waar het aan ligt. We zitten net voor de meivakantie, dus misschien hebben we een verkeerd tijdstip gekozen.” Meester is slecht te spreken over de beeldvorming die is ontstaan over de toekomst van het hbo in Almere, onder meer door de berichtgeving in Havana. “Mensen krijgen de indruk dat het afgelopen is met ons. Dat is onzin: we hebben een pabo met vijfhonderd studenten en bedienen alleen al in Almere 82 basisscholen. De HvA gaat misschien weg, maar de Pabo absoluut niet.” In een eventuele overname door Windesheim is Meester maar matig geïnteresseerd. “Zolang onze continuïteit maar niet in twijfel wordt getrokken. En trouwens: ik moet het

eerst nog zien. In de berichtgeving gaat men voorbij aan het feit dat de Pabo niet alleen van de HvA is, maar ook van de iPabo. Die moet het nog met de overname eens zijn.”

Pannenkoeken Een ander pijnpuntje van Almere: het is geen studentenstad. “Het is nog volop in ontwikkeling,” vindt Meester. De aanwezige studenten zijn het daarmee eens. Tweedejaars Pabostudent Nikaye Mannaert vertelt dat ze de bescheiden omvang van de studentenpopulatie bij rondleidingen juist op een positieve manier uitlegt. “De deuren staan hier altijd open en iedereen kent elkaar. We hebben ook geen catering, maar bakken regelmatig gezamenlijk pannenkoeken. Dat is hartstikke gezellig. Op de Leeuwenburg is het een stuk anoniemer.” Tussen de Pabo en het Instituut voor Information Engineering zit tien minuten lopen en een wereld van verschil. De hippe economie- en ict-opleiding zit in het Alnovum-gebouw, dat de HvA deelt met de plaatselijke vestiging van het WTC. Prima gebouw voor wie de bouwput ernaast negeert. Precies aan het spoor ook, maar de omgeving is eerder zakelijk dan studentikoos: pannenkoeken worden hier niet gebakken. De ballonnenpoort bij de ingang wijst inderdaad op een open dag, maar gegadigden moeten puzzelen: wie hier binnenkomt, moet voorwerk hebben gedaan. Het instituut voor Information Engineering zit op de tweede etage van de kantoorkolos, Small Business & Retail Management op de vierde. Ze hebben respectievelijk veertig en dertig kandidaten gehad, en de sfeer is goed.

“We krijgen vooral veel vragen over het comakerprincipe dat we hier hanteren,” zegt projectbegeleider Sophia Overbeeke. “Dat is heel wat anders dan een stage: een student neemt echt een opdracht aan van een bedrijf. Veel mensen vinden dat erg interessant.” “De locatie is daarom ook erg geschikt,” zegt tweedejaarsstudent Sebas Veeke. “Ik zit middenin een co-makerproject en het bedrijf waarvoor ik actief ben, zit ook in het WTC. Als er iets aan de hand is, hoef ik alleen maar even de trap op of af.” De grote vestigingen van de HvA zijn hier erg ver weg, en niemand lijkt het erg te vinden. “We hebben in elk geval betere catering,” grapt een medewerker. Van gelatenheid lijkt dus geen sprake. Mandy Wertwijn, student van de naar Amsterdam verhuisde UvA-opleiding Gedrag en Samenleving, en praeses van studentenvereniging [’endzjin], is eveneens vol goede moed over de toekomst. “Als Windesheim inderdaad met dertig of veertig opleidingen van start wil, komen er natuurlijk veel meer mensen en is er zelfs ruimte voor een tweede vereniging. Dat is voor de stad en het studentenleven alleen maar goed.” Wertwijn en haar vereniging hebben de hele avond leden staan werven op beide locaties. Zonder veel succes, lijkt het. “Ik denk dat het te mooi weer is voor een open avond,” zegt ze. Maar ze laat zich er niet door uit het veld slaan. Daarvoor vindt ze Almere te leuk. “We hebben een geweldig netwerk hier. Ondernemers zijn heel erg geïnteresseerd, de gemeente is blij met ons. Je moet alleen wel willen pionieren. Persoonlijk vind ik het geweldig. Ik studeer hier niet eens meer, maar heb het in Almere erg naar mijn zin.” ■

havana

Wij gaan niet weg

Bij de open dag van de HvA in Almere deed men zo veel mogelijk alsof er niets aan de hand is.

Super Sorbon Me Sinds ik op de HvA werk – en dat is al weer een verdomd lange tijd – houdt de huiscateraar de gemoederen bezig. Bij veel gesprekken staat de kwaliteit van ons dagelijks eten en drinken centraal. Er wordt uiteraard flink gekankerd. Op z’n best kun je zeggen dat een slechte cateraar in ieder geval iets van cohesie veroorzaakt en dat is dan wel weer mooi. Ons zusterblad Folia heeft de afgelopen weken regelmatig berichten gepubliceerd over Sorbon, de cateraar van de HvA en de UvA. De kritiek was – net als de biefstukken van onze cateraar – niet mals. De eigenaren van Sorbon zijn er in ieder geval niet blij van geworden. De hoofdredacteur van Folia werd er zelfs van beschuldigd met een persoonlijke hetze bezig te zijn. Onzin natuurlijk, maar wel een begrijpelijke reactie. Harde kritiek is nooit prettig om te horen en het is niet ongebruikelijk om de criticaster verwijten te maken die niets met de kritiek zelve van doen hebben. Voor dat verschijnsel – of beter: voor die redeneerfout – is een hele mooie Latijnse naam beschikbaar: argumentum ad hominem. De afgelopen weken heb ik met heel veel studenten en medewerkers gesproken over Sorbon en natuurlijk heb ik ook met de eigenaren van Sorbon een kop koffie gedronken. Het resultaat van mijn inspanningen staat deze week in dit blad. Ook ik kan niet positief zijn en dat is mild uitgedrukt. Normaliter ben ik een toonbeeld van nuance en fijnzinnigheid, maar dat kan ik na een week Sorbon niet meer opbrengen. Het is natuurlijk nog lang zo erg niet als in de documentaire Super Size Me van Morgan Spurlock, maar deze week is voor mij wel duidelijk geworden dat er een dikke relatie is tussen humeur, welbevinden en de kwaliteit van voedsel. Ik vraag mij serieus af of Sorbon wel door moet willen gaan met de activiteiten voor de HvA en de UvA. Als ik weer een week thuis gegeten heb, ben ik vast weer wat vrolijker en denk ik er wellicht ietsje genuanceerder over. Paul van de Water hoofdredacteur

amsterdam fm

6 minuten

De AT5 van de ether nieuws jagen en selecteren komt toch echt neer op praktijkervaring. Dat geldt ook voor deadlines. Waar het MIM studenten vaak drie weken geeft om een item te maken, verwachten wij twee reportages per dag. Dat is voor veel studenten even wennen.” De hoofdredacteur ziet bij veel studenten nog wel eens de

Phillipine van ’t Zet: ‘Deadlines zijn heilig.’

media worden aangeleverd, waar wij dan onze eigen lokale draai aan kunnen geven. En we hebben een netwerk van tipgevers; ras-Amsterdammers die weten wat er leeft op straat.” Maar ook de MIM-studenten kunnen met hun diverse achtergronden voor interessante invalshoeken zorgen. “Toen het

‘Mensen die bij ons enkel hun cv komen opleuken vallen echter snel door de mand’ journalistieke passie ontbreken. “Journalist zijn is sexy, veel studenten kiezen een mediaopleiding met de verkeerde beweegredenen. Mensen die bij ons enkel hun cv komen opleuken vallen echter snel door de mand.” Nieuwkomers op de redactie worden daarom direct op het nieuws gezet. Vooral het veldwerk kan hierbij tot interessante situaties leiden. Huisman, geëngageerd: “Een tijd geleden werd een pand aan het Damrak ontruimd. Nog voordat de ME arriveerde, merkte een redacteur van ons – toevallig ter plaatse – de voorbereidingen van krakers op en wachtte op wat komen ging. Uiteindelijk belandde hij in een spervuur van verfbommen en waterkanonnen, en dat alles live in de uitzending.” Toch scoort Amsterdam FM relatief weinig scoops. Huisman: “We zijn nu nog afhankelijk van nieuwsfeiten die door andere

vliegtuig van Turkish Airways neerstortte liep juist een Turks meisje stage bij ons. Zij kon nog tijdens de uitzending in contact treden met familie en betrokkenen in Turkije.”

‘Alles is zo puur’ ■ Eliane Smith (22) is tweedejaars en heeft voor de richting Nieuws en Media gekozen. Ze liep de afgelopen drie maanden stage bij Amsterdam FM. ■ “Ik ambieer nog steeds een carrière bij het Jeugdjournaal, radio is nooit mijn grote passie geweest. Maar achteraf heb ik nergens spijt van; Amsterdam FM heeft me kennis laten maken met alle facetten van het radio maken. Zelf blijf ik het liefst zo ver mogelijk weg van techniek; zo kwam het een keer voor dat ik vergeten was de opnameknop in te drukken bij een reportage. Dan is het echter zaak te improviseren en assertief te zijn; door deze houding aan te nemen heb ik tijdens die reportage alsnog een interview kunnen afnemen bij wethouder Marijke Vos. Het mooiste aan radio maken is dat alles zo puur is; de luisteraar is gefocust op geluiden, die veel minder subjectiviteit in zich dragen dan beelden.”

‘De kick van het binnenhalen’ ■ Philippine van ’t Zet (21) is tweedejaars en volgt de richting Redactie en Mediaproductie. Ze loopt sinds twee weken stage bij Amsterdam FM. ■ “Het meest leerzame aan werken bij Amsterdam FM is de heiligheid van deadlines; bij het MIM komen studenten nog wel eens weg met smoesjes en excuses wanneer zij een inlevertijdstip niet halen. Als je hier een deadline mist is het stil op de radio. Ik ben blij met de vrijheid die Amsterdam FM zijn medewerkers gunt in specialiseren, dit betekent dat ik me de komende maanden nog verder ga verdiepen in de techniek. Tot nu toe heb ik vooral mensen telefonisch de uitzending binnengehaald, wat steeds weer een kick gaf. Of ik ook echt de radiojournalistiek in ga is een tweede; zo lang ik in de toekomst maar geen negen tot vijf hoef te draaien.”

Margo Kroezen-Hofstede (54) werkt belangeloos voor

Leerschool

stichting Mensen voor Mensen, die vakantiereizen or-

Huisman ziet de toekomst van de radiozender rooskleurig in. “De programmering wordt steeds diverser, we krijgen meer en meer ons eigen geluid en het aantal medewerkers neemt alleen maar toe.” Vindt hij het dan niet vervelend dat zijn zender door diezelfde medewerkers vooral als leerschool wordt gebruikt? “Het is bij ons net als bij voetbalclubs; zodra iemand heel goed wordt, stroomt hij of zij door. Dat is onze makke, maar ik ben er wel trots op. Immers: op de redacties van de NOS en BNR Nieuwsradio kom je veel oud-Amsterdam FM’ers tegen.” ■

ganiseert voor mensen met een lichamelijke beperking. Ze is hard op zoek naar vrijwilligere begeleiders. Daarnaast is Margo te vinden op de minorenadministratie van de Fraijlemaborg. Jarinde de Klerk 00:00 Poep, pies, kwijl en enge mensen is het beeld dat veel personen van gehandicapten hebben. Vaak vraag ik iemand: ‘Waarom zou je niet meegaan?’ Waarop ik terugkrijg: ‘Dan moet ik zeker de hele dag iemands billen afvegen?’ Dat is helemaal niet zo, we

Eliane Smith: ‘Amsterdam FM heeft me kennis laten maken met alle facetten van het radio maken.’

Ondanks alle concurrerende media is lokale radiozender Amsterdam FM still going strong. Met veel dank aan studenten Media en Informatie Management. Tim Verlaan

Televisie zou de ondergang van radio als informatiebron inluiden, was het idee een halve eeuw terug. Tien jaar geleden voorspelden internetgoeroes dat het wereldwijde web de informatievoorziening over zou nemen. Echter, de luistercijfers van de afgelopen jaren wijzen uit dat radio sterk aan populariteit wint, juist dankzij de mogelijkheid om via internet uit te zenden. Vooral de lokale en regionale zenders zitten in de lift. De grootste nieuws- en actualiteitenzender van Amsterdam, Amsterdam FM, vormt

hier geen uitzondering op. Hoofdredacteur Jan Huisman: “We willen de AT5 van de Amsterdamse ether worden.”

Piratenzenders Als Amsterdam FM in 1992 wordt opgericht, heeft het Amsterdamse radiowezen een roerig decennium achter de rug; een groot deel van de ether werd gekaapt door piratenzenders, en het merendeel van de radiojournalisten zetten zich actief in voor de kraakscene. Huisman: “Amsterdam FM is de

voortzetting van een aantal kleinere stations, waarvan een enkeling in het begin van de jaren tachtig illegaal opereerde. Eigenlijk is onze zender dus altijd heel braaf geweest.” Die braafheid komt ook terug in de huidige doelgroep: de Nederlands sprekende Amsterdammer geïnteresseerd in actualiteiten, kunst en cultuur. Die brede doelgroep wordt bediend met een even brede programmering. Huisman: “Naast de nieuwsbulletins brengen we geschiedenis, wereldmuziek, jazz en zelfs kinderprogramma’s.” De doelgroep is niet zonder reden zo breed. Huisman – sinds anderhalf jaar hoofdredacteur – is ambitieus. “We zitten nog in een opbouwfase, maar we willen dezelfde rol gaan vervullen voor de radioluisteraar zoals AT5 deze vervult voor de televisiekijker.” Om dit bereiken heeft Huisman 110 mensen achter zich staan, voor het overgrote deel vrijwilligers. Sterker nog; ie-

dereen die voor de zender werkt betaalt tien euro contributie per maand, een belangrijke inkomstenbron voor de zender. Van de opbrengsten wordt apparatuur gekocht en kantoorruimte gehuurd, die nu over drie locaties in de binnenstad is verdeeld. Het nieuwscentrum, waar Huisman kantoor houdt, bevindt zich boven de C&A aan het Damrak. Huisman: “Het is voor ons als redactie belangrijk daar te zijn waar zich het meeste nieuws afspeelt: midden in de stad.”

Sexy Naast vrijwilligers is de zender ook afhankelijk van stagiaires. De meesten van hen zijn afkomstig van de opleiding Media en Informatie Management (MIM) aan de HvA. Huisman wil daarom vooral ook een leerschool zijn. “Studenten krijgen weliswaar onderwijs in hoe zij een artikel moeten opstellen of een script moeten schrijven, maar

havana

lol. Deelnemers raken verliefd en er ontstaan vriendschappen voor het leven. Natuurlijk komt er ook ter sprake hoe mensen zich voelen. Soms valt het emotioneel een beetje tegen. Als gehandicapte ben je heel kwetsbaar en je komt ergens waar je niemand kent. De meesten hebben wel een dag nodig

je alle mensen uit de bus ziet komen is het altijd even schrikken. Sommige beperkingen bestaan uit epilepsie, autisme of osteoporose imperfecta, maar er gaan ook jongeren mee die (deels) verlamd zijn geraakt na een hersenbloeding, of een ongeluk. En er zijn deelnemers die geestelijk een beetje achterlopen. Heel soms moeten we iemand met een te hoog risico weigeren, omdat er geen arts aanwezig is. Dit kan bijvoorbeeld iemand zijn die zuurstof nodig heeft. Maar we hebben ook wel eens iemand mee gehad die zo negatief was, dat ze de vakantie voor iedereen verpestte. Dat ging dus ook niet.

02:36

Het gaat net als op een gewoon kamp, met een sportdag en feesten waar de jongens aan de ene kant staan en de meiden aan de andere kant, terwijl iedereen elkaar bekijkt.

04:02 Zelf heb ik een verstandelijk gehandicapte zwager. Die heb ik een keer meegenomen op een privé-vakantie, omdat zijn huis werd verbouwd, maar dat ging helemaal niet goed. Hij wilde niet doen wat wij wilden en andersom. Met familie op vakantie gaan is toch anders, omdat je een andere band met elkaar hebt. Je hebt het gevoel dat er op je gelet wordt en familie stelt zich vaak erg beschermend op. Tijdens de vakanties van Mensen voor Mensen proberen we mensen juist het gevoel te geven dat er heel veel kan. Wil je bijvoorbeeld nog een cocktail, dan kan dat. Terwijl je ouders er misschien iets van hadden gezegd.

05:17

Vrijwilligerswerk kan soms studiepunten opleveren laten iedereen zo veel mogelijk zelf doen. Je denkt misschien dat het eng is, mensen met een handicap staan ver van je af. Maar ze zijn heel gewoon. Je leert ze snel kennen en prikt al gauw door hun handicap heen. Het is een geweldige belevenis, ik zou het niet willen missen. Ik heb bewondering voor hun levensvreugde. Velen volgen gewoon een opleiding, maar de lichamelijke beperking eist toch vaak haar tol.

00:44 De reizen doorbreken de dagelijkse sleur van de deelnemers. Niemand is zielig of wordt betutteld, we hebben juist ontzettend veel

havana

om te wennen. Het gebeurt ook wel eens dat er nieuwe vrijwilligers moeten worden opgevangen, omdat ze het werk toch een beetje hadden onderschat. Maar we hebben vooral veel plezier.

01:51 Mensen voor Mensen organiseert dit jaar zeven reizen. In augustus vertrek ik voor de zevende keer als begeleider naar een vakantiekamp in België, voor jonge mensen met een kleine beurs. Er gaan zo’n vijfentwintig mensen mee, in de leeftijd van 16 tot 25 jaar. Elke deelnemer krijgt een begeleider en daarnaast is er nog een keukenploeg. Als

03:22 De vakantie zit vol hoogtepunten. De deelnemers mogen lang opblijven, we hebben discoavonden, slapen uit, brunchen, zwemmen, barbecuen, gaan shoppen in een grote stad, er komt een band, we doen karaoke, er is een bonte avond en nog veel meer. Tijdens Diner Rumoer gaat iedereen in de stijl van het thema gekleed. Dit jaar hebben we gekozen voor ‘Hollywood’, dus we verwachten veel glitter en glamour. Bovendien gaan we zelf de musical Dirty Dancing opvoeren, inclusief Oscaruitreiking en rode loper. En we zetten een casino neer, zodat er gegokt kan worden.

De deelnemers zijn vaak erg enthousiast. Sommigen vragen direct na de vakantie wanneer ze zich weer op kunnen geven voor de volgende. We zijn op zoek naar nieuwe vrijwilligers, maar het is moeilijk om die te vinden. Vooral jongeren zijn terughoudend. Vorig jaar hebben we overal op school posters opgehangen met de tekst ‘gratis op vakantie’, maar daar kwam niemand op af. Veel studenten weten niet dat vrijwilligerswerk soms studiepunten op kan leveren, bijvoorbeeld voor Sociaal Pedagogische Hulpverlening. En sommige werkgevers staan open voor vrijwilligerswerk, maar je moet er vaak wel naar vragen. Voor meer informatie kun je kijken op www.mensenvoormensen.nl. ■

Wil jij ook zes minuten spreektijd om je goede doel te promoten? Mail dan naar havana@hva.nl

havana

‘Journalist zijn is sexy’ ‘Reizen doorbreekt MIM-studenten houden lokale radiozen- de sleur’ der draaiende. “Ik ambieer nog steeds een carrière bij het Jeugdjournaal.”

Margo Kroezen-Hofstede vertelt in de rubriek 6 minuten over haar werk voor stichting Mensen voor Mensen.

En verder... 04 nieuws

20 recensies

23 weekgast

09 knip en plak

21 eten

24 afstuderen

09 vraag van de week

21 zwartwit

09 ondertussen in

22 dobbertjes

19 passie

22 hva-agenda

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 29 april 2009 jaargang 14 / #30 Redactieadres: Weesperzijde 190 (kamer B.2.18), 1097 DZ Amsterdam, tel 595 24 90 e-mail: havana@hva.nl. Hoofdredactie/management: Paul van de Water p.l.van.de.water@ hva.nl Eindredactie: Wim de Jong w.de.jong@hva.nl Redactie: Jobien Groen j.groen@ hva.nl, Jarinde de Klerk (stagiair), Selina van Loon (redactie-assistent) s.van.loon2@hva. nl, Thijs den Otter m.d.den.otter@hva.nl, Marjolein Sintenie (stagiair), Annemarie Vissers a.m.w.t.vissers@hva.nl, Medewerkers: Kim Bos, Martien Bos (correctie), Anke Brouwer, Anne Kleisen, Hans van Vinkeveen Redactieraad: Maroesja Perizonius, Wijnand Scholtens, Evelien Spaan, Jerke van der Woerdt Fotografen: Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jan-Maarten Hupkes, Henk Thomas, Christel Wolters Coverbeeld: Pascal Tieman Illustratoren: Pepijn Barnard, Martien Bos, Bas Kocken, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving: Pascal Tieman Ontwerp Lay-out: Death Valley / Amsterdam Advertenties: Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023-571 47 45 fax: 023-571 76 80 of zandvoort@bureauvanvliet.com Abonnementen: € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail. Drukkerij: Dijkman Offset Diemen. Havana: Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft een samenwerkingsverband met Folia. Redactie: Nadine Böke, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Anne Koeleman, Harmen van der Meulen, Dirk Wolthekker De volgende Havana verschijnt woensdag 13 mei

havana