BLVRD VANDAAG
DO 4 & VR 5 AUGUSTUS 2022 FESTIVALBOULEVARD.NL
GAZET VAN KIPPENVEL VOOR DE DUNHUIDIGEN DIE ONTROERING NIET MIJDEN
Boulevard: we zoeken het vieren en we vieren het zoeken ©Karin Jonkers
Come Together, Right Now Heilige eik, altaar, kampvuur. Er zijn vele plekken om samenkomst te vieren. Zelf geloven we in de magie van podia en terrassen. Al achtendertig jaar. We zijn niet de enigen.
H
oe verzamel je mensen? Door hardop te vragen of ze komen. Soms duurt zo’n uitnodiging wel 4m19s, zoals het nummer Come Together. Het is de oproep van The Beatles om samen te komen. Zonder uitstel, nu meteen. Maar waarom? Dat verklapt de vreemde tekst niet. Al lees je de lyrics drie keer: het blijft gobbledygook of jabberwocky, zoals schrijver Lewis Carroll nonsens noemde. Want wat betekent ‘He got ju-ju eyeballs’ of ‘he got walrus gumboot’? Die vragen lijken ons niet te hinderen. Op Spotify is het nummer al 529.860.724 beluisterd. De wereld doet vaak anders vermoeden, maar blijkbaar komen we graag samen.
Vonk en vlam Come Together, Right Now is bij uitstek het motto voor de achtendertigste editie van Theaterfestival Boulevard. Om twee redenen. De eerste: zoete revanche, nadat publiek en makers elkaar lang hebben moeten missen. Twee jaar lang groeide spinrag in het grid van theaters en concertzalen. Lampen brandden niet meer. Geluidsboxen zwegen bedrukt. Dat is voorbij. Na twee edities met beperkingen kan Boulevard all the way. Eindelijk weer vrij spel voor kunst, cultuur en ontmoeting. Het afscheid van de anderhalvemetersamenleving zouden we met de rituele verbranding van een berg duimstokken kunnen vieren. Maar dat vervuilt de lucht. Bovendien is het niet nodig. De festivalprogrammering vonkt en vlamt al van zichzelf. Er staan zo’n honderd verschillende voorstellingen, concerten en andere events op stapel. Gezamenlijkheid? Er is er nog een reden voor samenkomst. Een urgente, eerlijk gezegd. Vorige eeuw bogen hele volksstammen zich over de vraag wat ju-ju eyeballs en walrus gumboot zouden kunnen betekenen. Nu duiken opnieuw verwarrende woorden op. Zoals? Feit, fictie en waarheid. Maar ook vrijheid, samenleving, identiteit. Vooruit, nog drie woorden die glazige blikken veroorzaken: keerpunt, minder, anders. Over hun betekenis – en vooral de consequenties ervan – bestaat weinig eenduidigheid. Sterker nog: het zijn woorden die spraakverwarring en conflict opleveren. Dat roept een vraag op. Is er nog een besef van gezamenlijkheid? In taal, in doen en laten? Boulevard onderzoekt het. Met de hulp van makers uit binnen- en buitenland, die [het begin van] hun uitkomsten laten zien en horen. Zo doe je als bezoeker nieuwe inzichten en gespreksstof op.
COLUMN
KIEZEN
©Karin Jonkers
We staan allemaal op een tweesprong in ons leven. Nu. Op dit eigenste moment. Allemaal hebben we net een paar jaar corona achter de rug, allemaal zijn we net iets meer gespannen als er iemand achter ons iets te hartstochtelijk begint te hoesten. We zijn ook allemaal net iets meer in botsing met onszelf.
De een verdiende te weinig en moet nu bedenken of – en hoe – hij in die poel van honderden banen stapt. De ander verdiende goed [mondkapjes, zakdoekjes] maar vraagt zich nu af of dat harde werken ook een verontreinigende vliegreis rechtvaardigt. Keuzestress! Kranten worden beter gelezen dan ooit, want allemaal zoeken we in de actualiteit naar
Kleine greep Deze Boulevard zoeken we het vieren en vieren we het zoeken. Enkele voorstellingen en concerten die dat bewijzen en waar het motto Come Together, Right Now vanaf spat: New Cool Collective – YUNIKōN [za 6 aug], Stef Morrison – Soul Revolution, De Dolfijntjes – Petit Requiem [do 11 aug], FOMO FATALE – A-LIVE en DECKSTRO [do 11/vr 12 en za 13/zo 14 aug], Willy Kristus – Willy Kristus Erlöser [do 11 t/m zo 14] aug, Theater Artemis – Dit Is Het Showorkest [wo 10 t/m zo 14 aug] en Dans is lekker ritmisch bewegen op muziek [zo 14 aug], Trek Iets Leuks Uit – QLUB BOULEVARD [vr 12 aug], Mélanie Demers – La Goddam Voie Lactée [za 13 en zo 14 aug]. Kom je, right now? Fijn. [EA]
De muzikale bron
Van oorsprong is Come Together [1969] een politiek nummer. John Lennon schreef het voor de verkiezingscampagne van Timothy Leary, een spraakmakende Amerikaanse psycholoog die het vrije gebruik van drugs propageerde. Leary’s droom: de aartsconservatieve gouverneur van Californië verslaan – Ronald Reagan, latere president van de VS. Maar Timothy eindigde vroegtijdig in de bak wegens bezit van cannabis. Daarop besloten The Beatles het nummer zelf maar uit te brengen. Aanstekelijk en door velen gecoverd: van Michel Jackson tot Arctic Monkeys.
herkenning, naar anderen die ons voorgingen: die onze keuzes al maakten. Een keuze kan op papier zo eenvoudig lijken, zo ja of nee, zo links of rechts. Maar het is natuurlijk een kronkelige optelsom van gevoelens, een onnavolgbare mix van lef en schaamte, angst en hoop. Dus moeten we steeds opnieuw teleurgesteld vaststellen dat die boeren ons ook niet verder helpen, dat autorijden beter is
dan vliegen, maar ja, dan kom je niet in Amerika. Niets heb je aan zo’n krant. Maar je hebt dus wel iets aan dit festival. Want de voorstellingen leiden je langs de schappen van je hart. Je mag zelf de ontbrekende stukjes kiezen en gratis mee naar huis nemen. Dát is pas actueel, theater dat gaat over jou en jouw gevoelens. Laat die andere kranten dus maar even dicht de komende dagen: kies kunst. [JS]
In de rubriek Pixelparadijs legt een fotograaf zonder tekst of uitleg een raadselachtig festivalbeeld aan een redacteur voor. Die kijkt, fronst wenkbrauwen, begint te tikken. Mijke Pol schreef de tekst Zwemmen bij een foto van Jean Philipse.
W
e zouden gaan zwemmen, de plank en ik. We hadden veel te lang opgeslagen gestaan. Ons stijf noemen is nog een understatement. Bijna dood, zo kun je het beter omschrijven. Wij gedijen bij gebruik. Bij voetstappen die op ons staan, bij regen die ons laat voelen dat we er zijn. Een jaar in een opslagcontainer is veel, zelfs voor een zeiltje. De plank las ooit een boek over een vrouw die besloot in bed te blijven liggen. Ze had het drukker dan ooit: iedereen wilde weten waarom ze niet opstond. Wij hoopten daar ook op. Niet op een colonne bezoek, maar wel een béétje interesse. Het bleef uit. Maar nu zijn we hier. We liggen op onze rug. Volgens plank gaat het straks regenen. Dan loopt ons badje vol en kunnen we drijven. Om ons heen gonst het. Er gaan wilde geruchten over wat we gaan worden. Mijn hoop is niet groot. Gebruikt worden, een functie hebben. Dat is wat we allemaal willen. Plank is bang dat we vergeten worden. Hij heeft gehoord dat er hoge torens gebouwd gaan worden. Dat er planken en zeiltjes zijn die aan de binnenkant zitten en niets mee gaan krijgen van alles wat er buiten gebeurt. Planken hebben overwegend een pessimistische inborst.
©Jean Philipse
HET AAN/UIT-KNOPJE VAN ROGIER ROETERS Het opvallende affiche van Boulevard 2022 is van zijn hand. Ontmoeting met de Bossche illustrator en kunstenaar Rogier Roeters: “Ik verdwijn in het maken.”
E
en terras in Den Bosch. Hij oogt relaxed. Toch doet hij regelmatig aan een perpetuum mobile denken. Dat is een denkbeeldig apparaat dat – eenmaal in beweging – uit zichzelf blijft bewegen. Eeuwig, want het voedt zich met zijn eigen energie. Al duizenden jaren proberen knappe koppen zo’n apparaat te knutselen. Tot nu toe is het faliekant mislukt. Een tip, aan al die fysici: onderzoek Rogier Roeters. Als je kunt doorgronden hoe hij functioneert, heb je de blauwdruk voor een perpetuum mobile in handen. Dat zit zo. Zijn onrust levert grenzeloze dadendrang op. “Had ik als kind al. Ik bijt me graag vast in zaken, tot aan het obsessieve toe.” Als hij in zijn studio werkt, kan zijn bij vlagen maniakale werklust dertig tekeningen per uur opleveren. Psjiiieuw, flash, zoefff. Vooruit, zijn beknopte biografie met dezelfde vaart: geboren en getogen in Vught; een Molukse vader die opgroeide in Kamp Lunetten; voetbalgek – hij
schopte het tot het jeugdelftal van Willem II – en liefhebber van muziek, film en ijsbaden. Studies? De vooropleiding Fashion Academy, waar hij zich al halverwege uit lostornde, Kunstacademie Den Bosch en het Sandberg Instituut, de masteropleiding van de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Daarnaast is hij begaafd goochelaar. Vooral verdwijnkunst, zoals die van theatermaker Jakop Ahlbom, spreekt hem aan. “Zelf verdwijn ik in het maken. Hoe dat werkt? Ik overprikkel mezelf, laat alles ongefilterd binnenkomen. Met koptelefoon op, in m’n studio. Dan geef ik me over aan wat zich aandient. Roezig, maar tegelijkertijd helder.” Een kunstenaar is voor hem slechts een instrument, in handen van het onzichtbare en onzegbare. Nee, hij slaat er geen kruisteken bij. Maar de control freak in hem – “want dat ben ik” – gelooft absoluut in overgave. Kwestie van vertrouwen: “Vroeger was ik de ceo van m’n eigen angsten. Dat probeer ik los te laten. Als je de hele tijd strijd levert, vecht je vooral tegen jezelf.”
Instagram Zijn bekendheid dankt hij met name aan Instagram, waar hij veel tekeningen post. Ooit had ie tachtig volgers, nu 121.000. Trefwoorden die als pimpernelblauwtjes boven zijn werk fladderen: snel, vrolijk, kinderlijk, licht-absurdistisch en cynisch. Kleurig bovenal, dankzij een waaier aan verfstiften. Vrijwel altijd combineert hij zijn tekeningen met catchy teksten, zoals ‘Zestien oproepen gemist van lelijke mensen’ of ‘Ik doe er to do list.’ “Toch voel ik me niet verwant met Kamagurka of Gummbah”, zegt hij. “Nee, ook niet met Vaandrager of Gubbels. Eerder Met John Körmeling [maker van onder meer Draaiend Huis in Tilburg – red.].” Terugkerende thema’s in zijn werk zijn seks, erotiek, twijfel, schaamte, angst en ego. Zelden neemt Rogier de actualiteit op de korrel. “Een cartoon over Schiphol of over boeren in opstand is over een half jaar niet meer interessant. Alles gaat voorbij. Bovendien kan ik me niet achter één standpunt scharen. Ik zie altijd te veel perspectieven – ik ben een beetje Zwitserland.
Tijdloze thema’s boeien me meer: de menselijke psyche, kindstukken die in beweging komen, verdriet, driften. Da’s wel een parallel met theater: ook daar gaat het over de eeuwige struikelingen van de mens.” Mixer Voor Boulevard 2022 ontwierp hij het affiche ‘I can’t stop’. Het lijkt een autobiografisch zinnetje: laughing, crying, visiting the playground. Leve de overprikkeling, op z’n Roeters. Toch is hij niet wars van rust. “Ik ben al van Amsterdam naar Den Bosch verhuisd. In Brabant ben ik op m’n gemak. De volgende stap is Sint-Michielsgestel. Nog meer rust.” Maar eerst de Boulevard. Hij komt er al jaren. Sterker nog: in 2009 leerde hij zijn Engelse vriendin Samantha op het
Zeiltjes hebben een veel kleurigere instelling. Blauw en zwart: zie je? Dat maakt mij multifunctioneel. Zoiets moois verstoppen ze niet. Waarom ben ik anders uit het depot gehaald? [MP]
festival kennen. “Ik zat er een frietje te eten. Zij kwam langslopen. That’s how it started.” Al maakt hij zich zorgen om de wereld, toch zinkt hij niet weg in zwaarmoedigheid. “Ik vind het leven leuk, vooral de onvoorspelbaarheid.” Veelzeggend is een mixer die hij ooit tekende. Op het apparaat staat ‘Het leven’. De twee tollende gardes bestaan uit twee zwermen woordjes, respectievelijk ‘ik’ en ‘jij’. Mixen ze on high speed tegen elkaar in of harmonieus synchroon? Zoek het lekker zelf uit, de komende elf dagen. Rogier is van het aan/uitknopje, niet van de handleidingen. Modus augustus 2022: aan. [EA] Het Boulevard-affiche 2022 is te koop bij Tickets & Info. Zie ook @rogierroeters op Instagram en www.rogierroeters.nl
©Karin Jonkers
VAN ADEMNOOD TOT ZUURSTOFTEUG Het wereldrecord adem inhouden staat op naam van de Kroaat Budimir Buda Šobat. Vorig jaar wist hij 24 minuten en 33 seconden onder water te blijven. Zonder zuurstof. Het is niet verstandig dit in eigen vijver of Zuid-Willemsvaart uit te proberen. De vraag is ook: waarom zou je?
H
et vreemde aan corona was dat patiënten – ogenschijnlijk in goede staat – na een routinematige saturatiemeting toch ernstig ziek bleken te zijn. Een mens kan blijkbaar best tegen een tijdelijk lager zuurstofgehalte. Maar er zit een grens aan. Een adem kan slechts beperkt ingehouden worden. De afgelopen twee jaar waren te lang. Misschien wel vooral omdat regels en beperkingen gestoeld waren op arbitraire keuzes. Beleidsmakers staken kaarsjes aan bij het beeld van de economische groei. Bosschenaren
in de Mariakapel weten al heel lang dat dát vloeken is in de kerk. Onverstandig ook. Want welvaart is iets anders dan welzijn. Lang en goed samenleven gaat namelijk om andere zaken. Schoonheid en verbeeldingskracht werken beter dan iedere pleister. We hebben de afgelopen jaren verdriet gehad, ons eenzaam gevoeld, sommigen van ons waren doodziek en anderen gaan nu wekelijks met bloemen naar Orthen. En dan is het toch opeens augustus. We mogen weer. Eindelijk. Er zijn geen glimlachen meer verstopt achter mondkapjes, anderhalve meter is gewoon de breedte van twee Ikea-kasten en pannen zijn weer om mee te koken – niet om op te slaan.
Maar het belangrijkste: we mogen weer ademen. Kunst en cultuur vormen een zuurstof die geen enkele dokter ons toe kan dienen. Kunst ontroert, verrast, laat ons lachen en zet ons aan tot nadenken. Maar ze heelt en troost ook. Boulevard is niet alleen de opgeluchte hè-hè-het-kanweer-adem, maar juist ook een energieke ademteug. Schuif tegen elkaar aan op een smal theaterbankje, drink samen een festivalbiertje, dans totdat de vogels fluiten en hap, hap, hap. Met wijd open monden, met alles wat in je zit. Sla deze zuurstof op en blaas ‘m dit najaar uit in de oren van beleidsmakers. De zuurstof van Boulevard als booster. Voor de economen onder ons: die kost – relatief gezien – bijna niets. [MP]
Eros, expeditie naar verstopte kracht In de woordeloze performance Eros gaan zes vrouwen op zoek naar de kracht en het plezier van hun sensualiteit. Maker is Boukje Schweigman. Eerder maakte ze voltreffers als Dreef, Blaas, Wiek, Curve en Val. Redacteur Jowi Schmitz sprak haar. Waar zit het hart van Eros? “Het hart is bij Eros afgedaald naar het bekkengebied. Daar begon het. Bij het feit dat ik vrouwen die durven te bewegen vanuit hun heupen altijd zo vond stralen. Ik wilde onderzoeken wat dat was en hoe je daar komt, bij die levensenergie. Met die vraag begonnen we dus, vier jaar geleden. Maar toen kwam corona en ik dacht: zo’n voorstelling wil ik niet in een anderhalvemetersamenleving maken. Dus hebben we langer de tijd genomen om het thema te onderzoeken. En wat blijkt dan: om bij die kracht te komen, moet je eerst langs heel veel trauma, langs de angst om verkeerd begrepen te worden, langs een hele geschiedenis van vrouwenonderdrukking. Dat er zo’n duistere rand aan sensualiteit zit, had ik me van tevoren niet zo gerealiseerd. Het is voor vrouwen lange tijd – en nog steeds – moeilijk geweest om zich veilig te voelen. Niet alleen door onderdrukking van de mannen, ook door onderling venijn. Er wordt dikwijls raar omgegaan met vrouwelijke sensualiteit. Het was dan ook verleidelijk om al die donkere ontdekkingen mee te nemen in de voorstelling. Maar uiteindelijk was dat niet onze zoektocht. We wilden naar het vrije toe, naar het stralende - zonder de route er naartoe te ontkennen. De pijn is er wel, maar de bevrijding is er ook. Het hart van Eros zit in het vieren van die energie.”
Hoe reageren mensen op Eros? “Bij deze voorstelling krijg ik na afloop zelden vragen over de opbouw of het verhaal, dat vind ik prachtig. Want mensen reageren dus vanuit hun hart, niet vanuit hun hoofd, op deze voorstelling. Ze komen soms echt vol energie, vol ‘Wow!’ op me af, echt te gek. Veel mensen zijn enorm geraakt, zonder dat ze precies kunnen benoemen waarom. Het is waarschijnlijk zowel de strijd als de bevrijding die ze herkennen, of kunnen navoelen. In Eros zien ze vrouwen die elkaar helpen op een mooie, liefdevolle manier. ‘Ja!’, kun je denken als je het stuk ziet: dat kunnen we nog veel meer doen, elkaar steunen. Mannen zeggen het trouwens ook hoor, dat ze worden geraakt, maar het is voor hen vaak minder direct. Soms denk ik: misschien moet er ook nog zo’n onderzoek voor mannen komen, maar ja, ik heb geen mannenlichaam, dat zou toch anders zijn.” Heb je een wens voor de bezoeker? “Ik hoop dat mensen echt gaan voelen: verdorie, het zit er allemaal al in, hier, in mijn eigen lichaam. Die levensenergie heb ik ook. En dat ze er dan voor gáán, dat ze die verbinding aangaan, met hun lichaam, en met elkaar.” [JS] Boukje Schweigman | Eros | performance | Brabanthallen | za 6 t/m za 13 aug 20.00 u en 14 aug. 16.00 u | op zo 7 aug met nagesprek.
©Karin Jonkers
S R U E D A S S DE AMBA Wat moet je volgens kenners per se zien of horen? Leden van de Dagkrantredactie werpen zich op als ambassadeur voor een maker, voorstelling of concert. Hun tips voor de komende dagen. Jean Philipse maakt graag een spandoekje voor Teddy Tops, de Bossche/ Utrechtse taalfanatica en nachtburgemeester van Boulevard. Samen met andere Nederlandse en Vlaamse spoken word-kunstenaars van Mensen Zeggen Dingen gaat ze los in My Loneliness is Killing Me in het BLVRD Theater op de Parade. Wanneer? Nu en eenmalig: donderdag 4 aug. 20.30u. Jean: “Teddy Tops and friends geven Britney Spears eindelijk een stem. Kom kijken en luisteren naar haar eenzaamheid, mentale gezondheid en zelfbeschikking. Met band!” Sara van Gennip breekt een lans voor de gratis toegankelijke expositie Het Schuilatelier van Salomé Mooij in de gele Block Box [Zuiderpark]: “Een bonte verzameling van veilige plekjes. Voor de één een luciferdoosje met watten en een blaadje sla. Voor de ander een bunker van beton. Voor mij een borstzakje om vanuit te turen. En voor jou? Kom spieken, kom schuilen.” Alle festivaldagen. Eric Alink zet in op Infinity Chan van Eva Line de Boer en HZT. “Een voorstelling over een vrouw die de donkerste kelders van internet verkent. Gaat op Boulevard in première en ik prijs hem ongezien aan. Want? Volgens mij is Eva Line niet eens in staat om slechte voorstellingen te maken. Lukt haar niet, zelfs niet na een neurochirurgische ingreep.” Vr 4 t/m wo 10 aug. 19.00u m.u.v. di 9. SALOMÉ MOOIJ
EVA LINE DE BOER | HZT
KAARTVERKOOP & INFORMATIE Kaartverkoop Op www.festivalboulevard.nl kun je dag en nacht kaarten bestellen en betalen. De e-tickets krijg je per mail toegestuurd. Je kunt de tickets zelf thuis printen of ze bij de kaartcontrole op je mobiele telefoon tonen. Bij Tickets & Info [Zuiderpark en Parade] kun je ook kaarten aan de kassa kopen en allerhande informatie over Boulevard krijgen.
©Karin Jonkers
Gesprek van de Dag Bij Praxis kost de Baseline Slijpsteen slechts 3,79. Maar je geest kun je ook op de Boulevard scherpen. Elke dag om 16.00 uur schuiven twee gasten aan bij Gesprek van de Dag in de Dom, de koepelvormige tent in het Zuiderpark. Toegang is gratis. Do 4 augustus Gasten: choreograaf Kristel van Issum [#Catalog of Shadows II] en directeur van Breda Photo Fleur van Muiswinkel. Over de representatie van vrouwen in de moderne beeldcultuur. Vr 5 augustus Te gast: talkshow- en theatermaker Oscar Kocken [1]en psychotherapeut Riekje Boswijk. Over vormen van eenzaamheid en de rol van troost. Za 6 augustus Te gast: Selma Selman [Antifragile Body – performance and exhibition]. Over een onderzoek naar social media en digitale communicatie. Voertaal: Engels Zo 7 augustus Gasten: theatermaker Dries Verhoeven [The NarcoSexuals] en oud COC-voorzitter Jan van Velthoven. Over de ‘gay liberation’ van de jaren 70/80 en emancipatie in Den Bosch.
©Salomé Mooij
©Sofie Knijff
Op 4, 5 en 6 augustus leidt Vincent Wijlhuizen het gesprek; op 7 augustus Jowi Schmitz.
Ze zijn gearriveerd: maar waar precies? Voor nu op dit parkbankje, waar ze elkaar veertig minuten lang niet écht zien. Wij mogen dat wel: wij mogen al hun broze plekken voelen. In dat zachte stukje, onder hun onderste ribben. We mogen even in hun borstkas leven. In de longen porren. Het hart aaien. In het verkeerde oor blazen. Twee mannen die normaliter zoveel houvast vinden in
TOEGANKELIJKHEID Boulevard wil toegankelijk zijn voor iedereen. Geef elkaar de ruimte om van het festival te genieten. Assistentie nodig bij je bezoek, of vragen over toegankelijkheid en inclusiviteit? Stuur een mail aan toegankelijkheid@ festivalboulevard.nl.
Campagnebeeld artwork Rogier Roeters Productie Thijsen FESTIVALBOULEVARD.NL
regieaanwijzingen, laten zien hoe de vertelvorm soms een reddingsboei is en de schrijvers ervan de drenkelingen zijn. Vijftien met helium gevulde boeitjes hangen boven hun hoofd. En dan, in het delen, vinden ze de echte redding: in de kudde en in elkaar. In onderdeel van een groter geheel zijn, zonder daar je best voor te hoeven doen. Zonder te moeten performen. Al hadden we die dans zeker niet willen missen. Voordat we geboren worden, zijn we tegelijkertijd alles en niets. We zijn sterrenstof, de lucht en de maan. Na ons aller-eindst keren we daar weer naar terug, dan zijn we weer overal: in de bomen, in de wortels. Daartussenin zijn we een mensenleven lang alleen. Allemaal. Laten we zo nu en dan een parkbankje en een boom opzoeken, om daar voor een moment gewoon voornamelijk te bestaan. [TT]
Pendelbus Vanaf het Zuiderpark rijden gratis pendelbussen naar diverse voorstellingslocaties. Vertrekpunt: reguliere bushalte aan de Hertog Hendriksingel. De bussen vertrekken uiterlijk 30 minuten vóór aanvang van de voorstelling.
Grafische vormgeving | fotografie | film Karin Jonkers en Mariëlle van der Wardt [Yell & Yonkers], Dave Menkehorst, Jean Philipse
Sommige bomen zijn eenzaam omdat hun wortels zo ver van andere bomen verwijderd zijn. Anderen omdat ze in een betonnen bak onder de grond steken, zodat ze geen fietsers hinderen. Maar niemand weet precies waarom zij eenzaam zijn.
1
Informatie Algemeen nummer: +31 [0]73 61 24 45 05. Dagelijks bereikbaar van 12.00u – 21.00u. Problemen bij het bestellen van kaarten? Stuur een mail aan ticketing@festivalboulevard.nl.
COLOFON DAGKRANT Redactie Eric Alink [coördinator], Eef van den Boom, Sara van Gennip, Willemijn van Mierlo, Mijke Pol, Jowi Schmitz, Teddy Tops, Moniek de Zeeuw
EEN TROS SAPIENS
is een voorstelling over loshouden en vastlaten. Op de vloer cirkelen twee geslaagde schrijvers, twee volwassen performers. Twee graag geziene makers op dit festival. Twee dertigers. Twee gelukte, patente mannen. Met boven hun hoofd vijftien met helium opgeblazen ‘1’tjes.
CONTACT & OPENINGSTIJDEN Openingstijden Festivalhart Zuiderpark 13.00u – 23.00u [vr en za tot 00.00u] Openingstijden Parade 13.00u – 01.00u
©Vera Andeweg
©Jean Philipse
Oscar Kocken en Lucas de Waard | 1 | theater | Zuiderpark, Tent Geel | do 4 t/m di 9 aug | verschillende tijden
Deze krant is op FSC-papier gedrukt, gewonnen uit bos met verantwoord beheer. Omdat duurzaamheid geen woord is maar een daad.