Dus als iemand muziek brengt van een “niet-aangesloten” auteur, heeft Sabam geen rechten op deze muziek. En als zij zouden beweren van wel moeten zij dit, wettelijk verplicht, dan maar eerst ter plaatse aantonen!
Pascal Standaert vond de mazen in het net van de auteursrechten. “Auteursrechten zijn niet eeuwig. Ze vervallen zeventig jaar na de dood van de auteur. Wil dat zeggen dat de auteursrechten niet gelden als je Mozart draait? Nee, dan is de billijke vergoeding voor de uitvoerende artiest en de producent van toepassing, maar die vervalt na vijftig jaar. Er is nog een derde achterpoortje: Sabam kan geen auteursrechten innen voor auteurs die geen lid zijn.” Standaert dook in de muziekarchieven en verzamelde duizenden composities en nummers die vrij van rechten zijn. Daarnaast liet hij in zijn studio muziek opnemen in eigen beheer en met muzikanten die toestemming gaven voor gebruik. “Hedendaagse hits kan ik niet leveren”, weet Standaert, “maar dat vragen mijn klanten ook niet. Wat hen interesseert, is een rustig achtergrondmuziekje in hun zaak, meer niet.” Die achtergrondmuziek zit in zijn Eskeep. Het is een bakje dat eenvoudig kan worden aangesloten op elke geluidsinstallatie. Het is goed voor 33 uur muziek van digitale kwaliteit. De klant heeft keuze uit verschillende genres en kan achteraf nieuwe collecties bestellen. Het enige wat Sabam kan doen, is controleren of de muziek die wordt aangeboden inderdaad vrij van rechten is. Bij Sabam leggen ze zich niet zomaar neer bij de zaak.”Ik kwam op het idee na klachten van bevriende horeca-uitbaters”, zegt Standaert “Die mensen waren het beu om jaar na jaar een hogere factuur te krijgen van Sabam, alleen omdat ze muziek speelden in hun zaak. Toch durfden ze niet anders dan betalen. Bovendien heeft Sabam geen recht op de muziek van componisten die niet bij de vereniging zijn aangesloten. Wie ‘onbeschermde’ muziekafspeelt, kan dit dus zonder vergoeding. Zijn doelgroep zijn geen jongeren- of volkscafés, maar restaurants en tearooms waar mensen willen genieten van rustige achtergrondmuziek, zonder dat het muzak wordt. Bij Sabam zijn ze iets minder enthousiast. “Het klopt dat auteursrechtenvrije muziek mag gespeeld worden in horecazaken”, geven ze toe “Maar dan moeten ze wel heel goed oppassen. In dit geval hebben we vastgesteld dat een paar liedjes wél auteursrechterlijk beschermd zijn. We willen een voorstel doen tot minnelijke schikking voor het verleden, zonder dat we die horeca-uitbaters - die te goeder trouw hebben gehandeld - gaan viseren. Als dit geregeld is en die liedjes zijn verwijderd, is er voor ons geen probleem, op voorwaarde dat we zijn muziekcollectie in de toekomst mogen controleren. Als er geen reactie komt, zijn we genoodzaakt om verdere stappen te nemen.” aldus Sabam. Pascal Standaert is ondertussen ook al een paar keer in aan varing gekomen met Sabam. Gerechtelijke schadeclaims, processen, verzoeningsvergaderingen en zelfs intimidatie zijn hem niet vreemd. Niet zonder enige fierheid weet Pascal te verklaren dat nu reeds dank zij zijn uitvinding reeds meer dan 200 horecazaken Sabam-maffia vrij zijn. Hij heeft ook de steun van de FOD Economie dat hem in alles gelijk geeft.
En toen werd het licht… Een lumineus idee door libert elinck
China Town, op 3 februari werd in de Chinese wijk van Antwerpen ‘het jaar van het konijn’ uitbundig ingezet. Het hoogtepunt van dit carnavalesk nieuwjaarsfeest vond plaats aan de pagodepoort van de goede geesten, die volgens waarnemers de mooiste van Europa mag heten, al is er op dit vlak weinig concurrentie. Je vraagt je af hoe de koekenstad hiervoor een bouwvergunning kon afleveren, maar zie, op de wijze dat een bestuur met zijn minderheden omgaat, kent men de verdraagzaamheid die al menige volksgemeenschap een veilige thuishaven geboden heeft. Zo vanzelfsprekend is dit immers niet. In Sluis waar opperkok Sergio Herman (20/20) zijn thuisbasis heeft staat men niet te springen om voor Chinese inwijkelingen vuurwerk af te steken. Er is geen sprake van een vijandbeeld, maar toch gaat de bloeiende gemeente er fier op dat Sluis- als enige in Nederland- geen enkel chinees eethuis op zijn grondgebied heeft! Dit werd in het gezelschap van hoge heren en dames ten berde gebracht, ik lachte met het publiek mee en dacht bij me zelf; deze uitspraak mag ik niet laten liggen. Nu ben ik op de hoogte van tellingen en concentraties van Italiaanse restaurants in België en hoe onthutsend talrijk die zijn, maar omtrent de culinaire roerselen van de Chinese draak, hoeveel, waar wel en waar niet, heb ik me nooit verdiept. Volgens mij verkiezen deze mensen zo onopvallend mogelijk door het leven te gaan. Je mag daarbij niet overdrijven, waar ik woon is een afhaalchinees waarvan de gordijnen aan de straatkant zo zwart zijn dat hij zich toch weer negatief in de kijker werkt. Mijn persoonlijk probleem met Chinese restaurants is dat het er altijd schemeruur lijkt, je gaat als vanzelf op fluistertoon verder en wanneer je bij lampionlicht de spijskaart tracht te ontcijferen, wat niet echt een vereiste is, denk ik; laat deze rijsttafel aan mij voorbij gaan. Meer algemeen komt het er op neer dat ik in een lichtschuwe omgeving niet op mijn gemak zit, ook niet waar meer luxueus, stemmig kaarslicht en een brandend haardvuur hun licht laten schijnen. Dat heet dan gezelligheid, maar ik kan er mijn eigen geschrift niet lezen terwijl ik nota’s neem. Zo zat ik onlangs weer eens benepen en donker op de verdieping van een restaurant, de bediening verloopt er in alarm tempo op een gangpad dat niet in een duikboot zou misstaan. Ik ben niet alleen in de duisternis, de zaak zit vol, zoals steeds omdat het eten meer dan behoorlijk is, correct geprijsd en dat geldt ook voor de wijn die alle aandacht verdient. De gevraagde keldertemperatuur is o.k. maar ik wil de kleur zien in mijn glas, de signatuur van de chef op het bord en de schoon ogen tegenover mij. Er heerst neerslachtigheid en zwartkijkerij in België. Mogelijk omdat we de voorbije maanden zo weinig zon hebben gezien. Touroperators profiteren van dit jaarlijks weerkerend verschijnsel, er is een instinctieve hunker naar licht. Met uw terras en tuinkamer bent u er ook klaar voor. Maar als u daar dan blij gezind binnenstapt, vraag ik u beleefd om even achterom te kijken, naar de rest van het restaurant. Lijkt het van daar af gezien op een mijnschacht dan kunt u best eens een licht opsteken waar ze beter weten.
Horeca Revue maart >> figuur in de kijker
Na het overlijden van de auteur blijft het auteursrecht gedurende zeventig jaar bestaan ten voordele van de persoon die hij daartoe heeft aangewezen of, indien dat niet is gebeurd, ten voordele van zijn erfgenamen, overeenkomstig artikel 7. Dus in principe blijft het auteursrecht gelden tot zeventig jaar na het overlijden van de auteur. Dit betekent dat Sabam geen rechten heeft op muziek waarvan de componist meer dan 70 jaar overleden is.
33