PLEGARIA Prego, hoxe só prego ó ceo, prego como o fan os mariñeiros en noite treboenta e agardo a que chegue o día sen nubieiros, baixo as sabas escoito un trono fuxidío coma ti como a quentura nos pes e na testa. Prego en silencio, e teño nas cadeiras un baleiro interno, unha vida non nada e un medo a te perder, a te ter perdido xa... Prego e sigo a pregar por ti, por nos, por saber se algunhas penas de morte aparecen xa na vida e prego, porque sempre prego cando xa non hai máis que facer.
PLEGARIA Ruego, Hoy sólo ruego al cielo, Ruego como lo hacen los marineros