89 47 42 ٛ: ٛ ◌ٚ ٞ ◌ٚ ◌ٚ ٔ◌ٚ ٚ6ٝ ٝ ◌ٔٝٛ ٟٞ◌ٚ
ع×
\ ٛ]◌ ( ٚ◌ Oٚ◌ٚ ◌ * S H ﭘﺲ از ﺳﭙﺎس ﺧﺪاوﻧﺪ ،ﺿﺮوریﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮادهی ﻋﺰﯾﺰ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ را ﺑﺎﺑﺖ ﺻﺒﻮریﻫﺎ ،ﯾﺎوریﻫﺎ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻢواره در ﺣﻖ ﻣﻦ داﺷﺘﻨﺪ ﺳﭙﺎسﮔﺰار ﺑﺎﺷﻢ .ﺑﻪوﯾﮋه ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﻓﺪاﮐﺎرم ،ﻣﺤﻤّﺪاﺑﺮاﻫﯿﻢ ﺧﺴﺮوی و
ﻣﺮﯾﻢ ﻏﻀﻨﻔﺮی ﮐﻪ ﺳﺎﯾﻪی ﻣﻬﺮﺷﺎن ،در ﻃﻮل اﯾﻦ ﺑﯿﺴﺖوﭘﻨﺞﺳﺎل ﻣﺮا واﺳﻄﻪی ﻓﯿﺾ اﻟٰﻬﯽﺑﻮدهاﺳﺖ ،و اﮔﺮ ﯾﺎوریﻫﺎ و ﯾﺎریﻫﺎﯾﺸﺎن ﻧﺒﻮد،
ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ در ﻣﯿﺎن ﻧﻤﯽﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻦ ﺳﻄﻮر را ﻗﻠﻤﯽﮐﻨﺪ .ﻫﻤﯿﻦﻃﻮر ﺧﻮاﻫﺮ و
ﺑﺮادر ﺑﺰرگوارم ،آرﻣﺎن و ارﻏﻮان ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻠﻨﺪﺷﺎن آﻓﺘﺎب ﭼﺸﻢ و دل ﻣﻦ
اﺳﺖ .در ﻃﯽ ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮم اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﺷﺪهﺑﻮدم-و زﻧﺪﮔﯽ ﻫﻢﭼﻨﺎن
در ﺣﺮﮐﺖﺑﻮد-ﭘﺸﺘﯽ و دلداری اﯾﺸﺎن ﺧﯿﺮ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ دادار آﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﻦ ارزاﻧﯽداﺷﺖ .از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮای اﯾﺸﺎن آرزوی ﻋﺎﻓﯿﺖ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ.
اﻣﺎ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻗﻄﻌﻪی ادﺑـﯽ ،ﭼﯿﺰیﺳـﺖ و ﮔـﺰارش ﺣﻘﯿﻘﺘـﯽ ﻋﻠﻤـﯽ
ﭼﯿـــﺰ دﯾﮕـــﺮ .ﺗﻠﻔﯿـــﻖ اﯾـــﻦ دو ﮐـــﺎری ﺧﻄﯿـــﺮ اﺳـــﺖ ﮐـــﻪ اﺣﺴـــﺎسﻣﯽﮐﻨﻢ
ﺑﺎرﻫﺎوﺑﺎرﻫﺎ در اﯾـﻦ ﻣﻬـﻢ ﭘـﺎﯾﻢ ﻟﻐﺰﯾـﺪه و ﻣﺮﺗﮑـﺐ اﻓﺮاطﻫـﺎ و ﺗﻔﺮﯾﻂﻫـﺎﯾﯽ
ﺷﺪهام .ﺧﻮشﺑﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﯿﺰﺑﯿﻨﯽ دوﺳﺘﺎن ﺟﺎﻣﻊاﻻﻃﺮاﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﺎرﻫـﺎ و ﺑﺎرﻫـﺎ
ﮐﻞ دﺳﺖﻧﻮﯾﺲﻫﺎی ﻣﺮا ﻣﺮورﮐﺮدﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺣﺪ زﯾﺎدی ﻟﻐﺰشﻫﺎی ﻧﮕﺎرﺷـﯽ و ﻋﻠﻤــﯽ ﺧــﻮد را ﺗﺼــﺤﯿﺢﮐﺮدم .ﺑــﻪﺗﺮﺗﯿﺐ ﺣــﺮوف اﻟﻔﺒــﺎ-ﺑــﻪﺗﺮﺗﯿﺐ ﻧــﺎم
ﮐﻮﭼﮏ-اﺳﺎﺗﯿﺪ ﺑﻨﺪه و دوﺳـﺘﺎن ﺻـﻤﯿﻤﯽای ﮐـﻪ ﺑـﺮ ﺑﻨـﺪه ﻣﻨّـﺖ ﻧﻬﺎدﻧـﺪ، ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی ﺑﻨﺪه را ﺑـﺎزﺑﯿﻨﯽ ﮐﺮدﻧـﺪ ،ﯾـﺎ در ﻣـﻮرد ﻣﺒﺎﺣـﺚ درون ﮐﺘـﺎب ﺑـﻪ
ﺑﺤﺚ ﻧﺸﺴـﺘﻨﺪ و ﻣﺸـﻔﻘﺎﻧﻪ اﺷـﺘﺒﺎﻫﺎت ﻣـﺮا ﮔـﻮشزد ﮐﺮدﻧـﺪ ﺑـﺪﯾﻦ ﻗﺮارﻧـﺪ: