epekeinaexhibition Catalogue

Στον τρόπο με τον οποίον η εικονογραφική παράδοση απεικονίζει το μαρτύριο του Αγίου Σεβαστιανού, τα πάντα βρίσκονται σε ένα μεταίχμιο. Ο Άγιος είναι όρθιος, στητός σε ένα δέντρο κι όμως δεμένος, ανήμπορος να κινηθεί, έρμαιο «στους απέραντους ουρανούς, σε επικείμενες απειλές και δράματα»· είναι γυμνός, αν και ένα πανί καλύπτει μόνιμα, όχι όμως πάντα με την ίδια επιτυχία, τα γεννητικά του όργανα· η έκφραση του προσώπου του μαρτυρά πόνο και ηδονή, τις δύο όψεις του ιερού τις οποίες διέκρινε ο Μπατάιγ στο Λι-Τσι και στο μαρτύριο της Αγίας Τερέζας· τα βέλη, μολονότι διαπερνούν το σώμα του, δεν αρκούν για να τον σκοτώσουν –σύμφωνα με το μαρτυρολόγιο, η Ειρήνη της Ρώμης ανακάλυψε τον ημιθανή Σεβαστιανό και τον βοήθησε να αναλάβει τις δυνάμεις του. Οι πόλοι του καθενός από τα παραπάνω ζεύγη δεν συνυπάρχουν απλώς αλλά νοηματοδοτεί ο ένας τον άλλον. Στους τρεις Σεβαστιανούς που ζωγράφισε ο Μαντένια διακρίνει κανείς πίσω από το ύφασμα τα ίχνη τις συγκαλυμένης αποκάλυψης της στύσης, που είχε αποδώσει ο ίδιος και στον νεκρό Ιησού. Ο ιανικός Σεβαστιανός, μικρόσωμος μάρτυρας, όπως ο Δαβίδ απέναντι στον Γολιάθ ή οι ήρωες των παραμυθιών απέναντι στους δράκους, μεγαλώνει, διαστέλλεται με κάθε βέλος που τον διαπερνά, γιγαντώνεται απέναντι στον απειλητικό εχθρό που δεν είναι πια οι Ρωμαίοι εθνικοί αλλά η επιθυμία.