Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΤΗΝ «ΚΟΚΚΙΝΗ» ΒΙΕΝΝΗ ___ 33
Το κτίριο του Kalesa. Οψη από Margaretengürtel.
Οι αρχιτέκτονες που απασχολούνταν στην Υπηρεσία Πολεοδομίας (Stadtbauamt), σχεδίαζαν
σε τέσσερα διαμερίσματα. Κάθε διαμέρισμα διέθετε ένα ή δύο μεγάλα δωμάτια ή ένα μεγάλο
τα τυποποιημένα αρχιτεκτονικά μέλη και τον
και ένα μικρότερο, σε συνδυασμό πάντα με ένα
κοινωνικό εξοπλισμό,
με βασικές αρχές την
προχώλ, καθιστικό-κουζίνα και τουαλέτα, γκάζι,
απλότητα του σχεδίου, την ευκολία και οικονομία στην κατασκευή και την
τρεχούμενο νερό και ηλεκτρικό ρεύμα. Όλα τα δωμάτια είχαν παράθυρα και άρα φωτίζονταν και
ανθεκτικότητα και την αντοχή των υλικών τους.
αερίζονταν φυσικά
101
Τα στοιχεία αυτά (κουφώματα, φωτιστικά, παγκάκια κ.ά.) με τις χαρακτηριστικές μορφές
περιπτώσεις υπήρχαν και μικρά μπαλκόνια. Η κάτοψη τυποποιήθηκε αρχικά σε τρεις
και αναλογίες τους είναι εκείνα που
διαφορετικές παραλλαγές, ενώ από το 1926 οι
διαμορφώνουν τη μορφολογική συγγένεια των
βασικοί τύποι διαμερισμάτων περιορίστηκαν σε
δημοτικών συγκροτημάτων (Gemeindebauten) και
τα κάνουν να ξεχωρίζουν από τα κτίρια που τα περιβάλλουν.
Βασικό δομικό υλικό ήταν, για λόγους
περιορισμού του κόστους κατασκευής, το
τούβλο. «Το μικρό κόκκινο τούβλο έχτισε το νέο κόσμο» λέει ένα εργατικό τραγούδι της
και σε ορισμένες
Αν και σύγχρονες οικοδομικές
επιχειρήσεις στη Γερμανία πειραματίζονταν με νέες τεχνικές και με βασικά υλικά το μπετόν και
το ατσάλι, η Βιέννη παρέμεινε για λόγους
οικονομικούς σε πιο παραδοσιακές τεχνικές.
Οι καινοτομίες που πρωτοεμφανίστηκαν στο Metzleinstalerhof, αποτέλεσαν πρότυπο για 11
ακόμα κτιριακά συγκροτήματα, των οποίων η κατασκευή ξεκίνησε το 1922. Στον καινούργιο
τύπο διαμερίσματος η πρόσβαση από το
__________________________________________________
κλιμακοστάσιο γινόταν απευθείας, αφού σε κάθε όροφο το κλιμακοστάσιο οδηγούσε το πολύ
101. Eve Blau 1999, σελ.384
περιόδου
102
Σκίτσα τυποποιημένου εξοπλισμού των συγκροτημάτων
102. Gerald Kriechbaum, Genoveva Kriechbaum 2007, σελ.51