E-magazine study trip Palermo (Minor Disruptive Events)

VLUCHTELINGENCRISIS PALERMO

REFLECTIE

ANALYSE

VAN DE HUIDIGE SITUATIE OP SICILIË

VAN STUDENTEN EN DOCENTEN

LECTURE MIGRATION IN EUROPE AND EAST ASIA

VISITING THE MAYOR OF PALERMO LEOLUCA

SHARING LOVELY ITALIAN FOOD

SIGHT-SEEING PALERMO

PREFACE

INHOUD Van 12 t/m 19 oktober heeft de minor ‘Disruptive Events: Crisis or Challenge?’ een indrukwekkende studiereis gemaakt naar Palermo. Daar hebben we met verschillende instanties en personen gepraat over het vluchtelingenprobleem op Sicilië. Het heeft ons een goed beeld gegeven over de werkelijke situatie van het probleem. In dit magazine zal het probleem van verschillende kanten worden belicht aan de hand van interviews, foto’s en nieuwsberichten. We beantwoorden daarbij de vragen; Hoe is het nu met de situatie? Hoe wordt er in Italië omgegaan met het vluchtelingenprobleem?

Welke rol heeft de burgemeester? Welke maatregelen zijn er getroffen om de mensen zo goed mogelijk te helpen? En tenslotte; Wat kunnen we in Nederland doen?

Met dit magazine hopen we onze gedachten en ervaringen met u te delen.

Janneke de Kort

T oeristische tips P ersconferentie A nalyse krachtenveld H ulpinstanties voor vluchtelingen R omakamp—vluchtelingenkamp S anta chiara R echt op hulp op zee R ol van de burgemeester O pvang op gevangenis?

B ijeenkomst universiteit V luchtelingenopvang in de regio S PRAR centra M anifesta J uridisch kantoor M affia in Palermo

Toeristische tips Palermo is een stad in het prachtige Italië waar voor ieder wat wils is. Men kan er oude gebouwen bekijken en de geschiedenis van Sicilië ontdekken, maar er zijn ook genoeg culinaire dingen te doen of juist sportief. Zo is Palermo een stad met veel bezienswaardigheden maar heeft hele Sicilië veel te beleven en veel te zien. Met een huurauto rijdt je een korte tijd het eiland over – maar toch op een eigen tempo.

Hieronder volgt een overzicht met activiteiten, restaurants of ‘must see´ plaatsen.

Segesta Segesta is het openlucht theater die op de top van de Monte Barbaro ligt. Dit ligt niet in Palermo zelf, maar zeker de moeite waard om heen te gaan. Het is gebouwd in de derde eeuw en is weergeven in een halve cirkel. Dit is zo gedaan omdat men dan naast het zicht op het theater, ook zicht op de omgeving had. In de buurt van dit oude theater zijn ook een aantal ruïnes te bezichtigen.

Erice Erice is een dorpje in Italië – middeleeuws – en ligt in de heuvel net boven Trapani. Op dit punt kan men een kabelbaan nemen naar boven en heb je het meest prachtige uitzicht wat er bestaat. In dit dorpje zijn een tal aan kleine oude straatjes, oude kastelen en oude kerken. Het heeft een prachtige ambiance en veel bij veel Italianen erg geliefd.

Let op: het is moeilijk te bereiken zonder auto. Auto’s huren kan gemakkelijk in Italië bij verschillende auto verhuurmaatschappijen.

Monreale Monreale is een dorpje in Italië – zo’n 30 minuutjes met de auto vanuit Palermo. Het is de plaats waar de nieuwe kathedraal van de bisschip gesitueerd is.

Ook in Monreale is het Dom te zien. De dom van Monreale. Dit gebouw werd eerst gebruikt als kloosterkerk en is uitgeroepen tot werelderfgoed!

De bergen van Sicilië Vlak bij Palermo, ongeveer een uurtje rijden, zijn er prachtige bergen te vinden. Het woeste uitzicht zorgt ervoor dat Palermo niet alleen maar bestaat uit kleine schattige kerkjes of mooie gebouwen, maar ook de trieste en eenzame natuur eromheen. Je kan een auto huren en gewoon een stuk gaan rijden door de bergen. Hier vind je allerlei verlaten huizen en oude boerderijen maar ook een prachtig uitzicht over Palermo. Zeker een aanrader aangezien het niet de voornaamste activiteit is.

Het Krachtenveld van Palermo Het krachtenveld van Palermo bestaat op moment uit veel partijen en mensen: De burgemeester van Palermo, Leoluca Orlando, heeft een groot aandeel in dit krachtenveld. Zijn grote populariteit onder de burgers van Palermo en zijn afwijkende politieke geluid maken hem een belangrijke speler binnen het krachtenveld. Daarnaast is de Italiaanse overheid natuurlijk ook een belangrijke speler voor Palermo. De regering heeft namelijk veel te zeggen over de uitvoering en totstandkoming van wet -en regelgeving. De politieke koers van de Italiaanse overheid wijkt momenteel zeer af ten opzichte van die van de stad Palermo, en dat zorgt voor een botsing tussen het stadsbestuur en de nationale overheid. Dit zie je vooral terug in de verschillende opvattingen rondom het vluchtelingendebat. Daarnaast is de Europese Unie ook een belangrijke speler. De Europese Unie maakt veel wet –en regelgeving die door haar lidstaten uitgevoerd dient te worden. En dus ook door ItaliÍ. Veel afspraken rondom het vluchtelingenbeleid zijn dan ook op Europees niveau gemaakt. Dat maakt dat rondom het vluchtelingenprobleem Europees beleid een directe invloed heeft op de stad Palermo, aangezien zij veel merken de gevolgen van dit beleid. Een andere belangrijke speler binnen het krachtenveld, al dan niet de belangrijkste, zijn de burgers van Palermo zelf. De publieke opinie heeft veel gewicht in het krachtenveld omdat de lokale regering van Palermo zijn kracht haalt uit de steun van het volk. Zodra zij de steun van de lokale bevolking verliezen, wordt het voor hen vrijwel onmogelijk om te besturen.

Het wordt met het huidige politieke klimaat de publieke sector steeds moeilijker gemaakt om iets te betekenen voor de vluchtelingen. Zij krijgen van de overheid steeds minder subsidie, en het helpen van vluchtelingen wordt op veel terreinen juridisch beperkt. Daarom zijn er steeds meer particuliere bedrijven en ondernemers die zoeken naar alternatieven en zich samen met de nationale hulporganisaties in proberen te zetten om de regels van de nationale overheid te omzeilen. Dit doen zij in samenwerking met de burgemeester van Palermo die dus fel tegen het beleid van de nationale overheid is. Tot slot heeft de media ook een plek binnen het krachtenveld. De media heeft veel controle over de publieke opinie door de wijze waarop zij besluiten het nieuws te brengen. De media kan zo invloed uitoefenen op de politiek, aangezien zij de publieke opinie over het gevoerd beleid kunnen sturen.

Hulpinstanties voor vluchtelingen Je komt aan als vluchteling in Palermo. Je kent de taal niet, hebt geen geld en weet eigenlijk niet wat je te wachten staat. Waar kan je dan het beste heen?

Sprar De Sprar is een overheid gefinancierde instantie die zich er zich hard voor maakt om vluchtelingen en immigranten te helpen en te beschermen. In de afgelopen 4 jaar hebben zij in Palermo al zeker 10.000 mensen geholpen! De services die zij aanbieden zijn eigenlijk onder te verdelen in 2 soorten:

Zorg voor de migrant Sprar helpt ze met het verkrijgen van de basisbehoeften die men heeft. Zo hebben zij huizen tot hun beschikking voor migranten zonder verblijfplaats. Ook delen zij voedselbonnen uit om ervoor te zorgen dat ze ook iets te eten hebben. Daarnaast helpen zij ook op juridisch gebied voor de vluchtelingen. Je kan je voorstellen dat een juridisch proces doorlopen in een land waar je de taal niet eens spreekt erg lastig kan zijn. Hierbij helpen ze vergunningen aan te vragen en school te regelen voor minoren of bijvoorbeeld Italiaans voor de volwassenen.

Integratie diensten Natuurlijk is het belangrijk dat ze niet voor altijd afhankelijk blijven van de Sprar. Hiervoor helpen ze vluchtelingen dan ook in het opnieuw oriÍnteren in een branche voor een baan. Hierbij kunnen ze dan aansluiten bij trainingsprogramma’s en krijgen ze hulp met het zoeken van een baan en een bijpassend huis.

Centro Astalli Centro astalli verzorgt voornamelijk lessen aan migranten. Hieruit is het begonnen in 2003 en het is daaruit verder gegroeid naar ook hulp in het verkrijgen van basisbehoeften omdat zij zagen dat hiervoor nog een tekort bestond. Hierdoor bieden zij hulp door ze ontbijt aan te bieden elke ochtend. Ook is het mogelijk je kleren er te wassen of er te douchen. Daarnaast helpen zij ook met procedures die een migrant moet doorlopen door het beschikbaar stellen van advocaten. Ook kunnen ze medische inspectie aanvragen mochten ze dat nodig achten.

Bezoek aan het Roma kamp & vergelijking met opvangcentra migranten Gedurende de studiereis naar Palermo, dat tussen 12 en 19 oktober 2018 plaatsvond, kregen enkele leerlingen de kans om een bezoek te brengen aan het Roma-kamp aan de rand van de stad.

Het bezoek aan het kamp vond plaats op de laatste dag van de studiereis en werd voorafgaand afgeraden door vrijwel alle leerlingen en leraren. Ondanks de waarschuwingen en bedenkingen gingen wij samen met Janneke en de leraren Joop en Pé naar het Roma kamp toe. Bij ons allemaal heerste onwetendheid en spanning over wat er kon gebeuren en hoe deze mensen zouden reageren als wij onverwachts zouden langskomen.

De Roma is een rondtrekkend volk, worden ook wel “Zigeuners” genoemd, en spreken een eigen taal. Het is een trots vols, dat tegelijkertijd ook een tikkie eigenwijs is. Ze willen namelijk niet in een bepaald hokje worden gestopt. Daarom wonen ze steeds op een andere plek en hebben ze geen vast huis.

Het verschil met de economische/politieke migranten en de Roma is dat deze laatste groep er vrijwillig voor kiest om weg te gaan. Migranten daarentegen ontvluchten hun eigen land vaak omdat het leven er slecht is en opzoek zijn naar een beter leven elders. Kortom, de achterliggende reden is dus anders, wanneer migranten en Roma met elkaar worden vergeleken.

Daarnaast is het verschil tussen een economische en politiek vluchteling, dat deze laatste groep gevlucht is vanwege bijvoorbeeld oorlog. In die situatie staat het leven van zo’n persoon op het spel, is blijven in het land niet meer houdbaar en kan de migrant absoluut niet meer in zij eigen huis blijven wonen. Economische vluchtelingen zijn migranten die uit hun thuisland gevlucht zijn, omdat ze daar geen werk kunnen vinden en denken dat het leven in Europa beter is. Deze economische vluchtelingen proberen onder andere Europa te bereiken en zich daar te vestigen om te gaan werken, zodat familie in het thuisland onderhouden kan worden. Wij spraken in Centro Sprar, een opvanglocatie voor migranten in Palermo, met twee economische migranten (uit Gambia en Senegal) die om dezelfde redenen naar Europa gereisd waren. Families hadden het slecht, daarvoor lieten ze alles achter en vertrokken ze richting Italië. Het verdiende geld ging rechtstreeks terug naar Afrika, om te zorgen dat familie een beter leven en toekomst op kon bouwen. De reis naar Europa is daarnaast ook enorm heftig voor de jongeren van onder de 20, ze worden door mensensmokkelaars naar Europa gebracht en maken onderweg een hoop mee.

Voorafgaand aan ons bezoek aan het Roma kamp hebben wij, op advies van de expert boodschappen gedaan, de Roma zien het namelijk als teken van respect wanneer gasten iets meenemen. Bij aankomst in het kamp kregen wij in eerste instantie een verlaten indruk, tegelijkertijd voelde je je wel enorm aangekeken. Mensen stonden namelijk binnen voor de ramen te kijken naar ons. Uiteindelijk kwam er een man op ons af en bood ons, nadat wij uitgelegd hadden wie wij waren en wat we kwamen doen, aan zijn familie te ontmoeten. Toen wij met de man mee naar binnen liepen was er constant een gespannen sfeer, tegelijkertijd zagen wij hoe armoedig de Roma leven. Daarentegen leven ze wel in vrijheid, hebben de ruimte en zijn buiten. Binnenin de woning van de man hadden wij een gesprek met de oma van de familie. De vrouw woont met haar hele familie al 30 jaar op het kamp, bestaande uit 10 woningen. Haar kinderen en kleinkinderen wonen dus om haar heen. Door het bezoek aan het Roma kamp en het gesprek met de vrouw hebben wij het gevoel gekregen dat de Roma er zelf voor kiezen om op deze manier te leven, en lijken daardoor ook vrede te hebben met het leven in relatieve armoede. Ze beslissen zelf om rond te reizen en voor een ander leven te gaan. Wanneer je binnenshuis de spullen zag staan, was het allemaal nog niet zo slecht. Tuurlijk hebben ze geen huis en komen ze moeilijk rond. Maar ze hebben wel de ruimte om de te leven en hun eigen bezittingen.

Wanneer wij nogmaals kijken naar de migranten, valt op te merken dat zij het minder goed hebben, vergeleken met de Roma. Ze spreken de Italiaanse taal niet machtig, hebben vaak geen vrienden en familie in de buurt en moeten zelf bijna alles regelen.

Door ons bezoek aan het Roma kamp kunnen wij dus concluderen dat er wel degelijk grote verschil zijn tussen de opvangcentra voor migranten en Roma kampen.

Waar de Roma vrijwillig weggaan en rondtrekken, doen de migranten dit met veel meer gevaar en veel meer druk.

Sven Goes en Elsbeth de Ruiter

,

Piazza Santa Chiara: Multiculturele wijk Het bezoek Op woensdag 17 oktober om 13:00 uur stond een bezoek aan de Piazza Santa Chiara in de planning. We hebben met de klas afgesproken om een kijkje te nemen bij een multiculturele wijk in de grote stad Palermo. Het uiterlijk van de stad is heel anders vergeleken met de wijk en de buurt. Wij hebben gezien dat er in deze buurt veel multiculturalisme heerst.

We waren verdeeld over een aantal groepen en zijn opzoek gegaan naar kenmerken die ons opvielen ter vergelijking met de rest van de stad. Vanaf het hotel zijn we naar de wijk gelopen.

De situatie op straat werd steeds slechter naarmate we de wijk naderde. Op het moment dat we in Piazza Santa Chiara waren aangekomen, zijn we een opvanghuis voor vluchtelingen binnen gegaan en hebben we gezien dat de bewoners van de wijk in armoedige huizen leven. Dit opvanghuis is genaamd Casa Santa Chiara. Het zag er erg liefdevol uit en de kinderen kregen veel begeleiding. Hierboven aan de rechterzijde is de buitenspeelplaats van Casa Santa Chiara te zien. De kinderen krijgen de gelegenheid om buiten spelletjes te doen en lekker buiten te spelen. De afbeelding aan de linkerkant is een prikbord met verschillende activiteiten die gedaan worden binnen het opvanghuis. Toen we terug de wijk in liepen, kwamen we langs een sportveld. Het was helemaal vervuild en de muren zaten vol met graffiti. Het zag er verlaten en armoedig uit. In de eerste afbeelding aan de rechterkant is de beschreven situatie te zien. Dit is ook een kenmerk van de wijk, namelijk de muurschilderingen en graffiti. In bijna elke straat waar we doorheen hebben gelopen waren er muurschilderingen en/of graffiti aanwezig.

Multiculturele samenleving Nadat we bij Casa Santa Chiara zijn geweest, hebben we een bezoek gebracht aan de markt. Dit is een ouderwetse, maar vooral traditionele Italiaanse markt waar veel verschillende culturen samen aan het werk waren. Dit was erg bijzonder om te zien, omdat we dit in Nederland zelden zien. Een multiculturele samenleving is naar onze mening een samenleving waarin verschillende bevolkingsgroepen, elk met een onderscheiden cultuur, vredig naast en met elkaar leven. De multiculturele samenleving kenmerkt zich door tolerantie, door afwezigheid van racisme en rassendiscriminatie en door garanties van de vrijheid van geloof en godsdienst. Hier is de wijk Piazza Santa Chiara een goed voorbeeld van. In deze wijk is een samenleving gecreĂŤerd, waarbij verschillende culturen en godsdiensten samen leven en samen spelen op straat. Dit zag je zowel aan graffiti teksten op de muur die in verschillende talen geschreven waren als aan posters die aan de muur hingen.

We hebben twee voorbeelden die duidelijk laten zien dat er in deze wijk sprake is van een multiculturele samenleving. De linker afbeelding is een poster van een georganiseerd feest, dat bedoeld is als een Nigeriaans onafhankelijk feest. Dit laat de diversiteit van afkomst zien in de wijk. Aan de rechterkant is een houten bord te zien waarop drie zinnen staan. De zinnen betekenen allemaal hetzelfde maar zijn in een andere taal geschreven, zodat iedereen in de wijk kan begrijpen wat er mee wordt bedoeld. Dit zijn een aantal factoren in de wijk die laten zien dat een multiculturele samenleving weldegelijk mogelijk is.

Geschreven door: Tom Vermeulen 2096470 & Kevin Heesbeen 2095805

RECHT OP HULP OP ZEE EN LAND: DILEMMA’S ‘Na een dalende trend van twee jaar is het aantal asielzoekers dat in Nederlandse azc's verblijft weer gestegen.’ (Volkskrant, 2018). In Nederland zijn we over de piek van de vluchtelingencrisis heen, maar toch vragen steeds meer Syriërs asiel aan. Zijn we dan daadwerkelijk over de piek heen? Vraag aan een gemiddeld persoon op straat hoe het met de vluchtelingencrisis gaat en die zal antwoorden dat het aantal vluchtelingen sterk is afgenomen, omdat de bedden in opvangcentra leegstaan of omdat er minder AZC’s worden gebouwd. Maar is dat wel zo? Is het aantal vluchtelingen inderdaad afgenomen en hoe kan dat?

Op studiereis naar Palermo is er gesproken met de hulporganisatie Mediterranean rescue. Dit is een platform dat zich focust op de realiteit van het maatschappelijke middenveld dat plaatsvindt in het middellandse zeegebied. Hierbij leggen zij vast wat er momenteel gebeurt in het water vol conflicten. Zij strijden als een non-governmental action om hoop, het herbouwen van humanity en het verdedigen van de rechten van de getroffen vluchtelingen aan te kaarten. Hierbij laten zij het extreem rechtse, nationalistische regime van Italië buiten de boot vallen en focussen zij zich op wat er in de grondwettelijk en internationale normen is vastgelegd, namelijk het recht op het hebben van mensenrechten.

Uit het interview met Mediterranea rescue is naar voren gekomen dat de mensen in Italië solidair zijn. Echter wordt er door de media een weergave van het soort en het aantal vluchtelingen neergezet die niet voldoet aan de realiteit. Dit gaat gepaard met de angsten en de regelgeving die de nieuwe rechtse regering van Italië verspreid: ‘There is a strong feeling of solidarity in Italy, but the government sees it as an invasion, as a threat.’ Hierdoor krijg je dus de verdeeldheid in Europa.

te laten op zee, maar dit uit te vechten op land. Dat is stap één.

Stap twee zou zijn dat mensen met een vluchtelingenstatus snellere procedures zouden moeten krijgen. Vaak zitten ze nu lang te wachten op asiel door de bureaucratie die we in Europa kennen. Wanneer dit proces sneller zou verlopen, weten mensen ook eerder waar ze aan toe zijn. Daarnaast is het belangrijk om binnen Europa duidelijke afspraken te maken en niet deals te sluiten met landen buiten Europa. Hiermee kan er makkelijker controle gehouden worden.

Tijdens de hulpverlening op het land wordt er vaak gezorgd voor eten, drinken en onderdak. Dit zijn natuurlijk de basisbehoefte die iedereen nodig heeft, maar eigenlijk zouden we hier nog een stapje verder in kunnen gaan door bijvoorbeeld te helpen bij het zoeken van een baantje, het bezoeken van een dokter of het les krijgen in een nieuwe taal of vaardigheid. Dit soort hulp zou de vluchtelingen heel erg helpen bij het integreren in een nieuw land en een nieuwe cultuur. Een van de organisaties die al voor dit soort secundaire hulp zorgt hebben wij bezocht tijdens de reis. Deze organisatie heette de Sprar. Zij hadden dus niet alleen maar slaapkamers en keukens, maar ook leslokalen, een houtwerkplaats, dokters kantoortjes en een ruimte vol met gedoneerde kleding. Dit was een mooi voorbeeld van een organisatie die verder wil gaan dan alleen de eerste levensbehoefte en hierbij de kwaliteit van het integratieproces wil verbeteren.

Wat nu zowel voor Mediterranea rescue en de Sprar een probleem is, is de nieuwe strengere wetgeving over de migranten die aan het eind van dit jaar wordt ingevoerd. Wat deze wet precies gaat inhouden is nog onduidelijk en daarom is het lastig om hier al voorbereidingen voor te treffen. Beide organisaties vragen zich af of ze hun hulp dan nog wel legaal kunnen aanbieden.

‘As long as there is history, there will be refugees, so the problem will not be solved by closing the borders.’ - Mediterranea Rescue Mediterranea rescue geeft aan dat het systeem in Europa niet klopt. Het is onmogelijk om de vluchtelingen aan de grenzen te stoppen. Zij zullen altijd een weg blijven vinden om toch Europa binnen te komen. Dit heeft zich in de geschiedenis al genoeg bewezen. Als dit huidige systeem binnen Europa aan blijft houden zullen we in de toekomst meer problemen krijgen, omdat de vluchtelingencrisis alleen maar zal toenemen: “You can try to stop it, but as long people want to come, they will come. You could better have a good system instead of stopping them at the borders. As long as there is history, there will be refugees, Janneke de Kort en Luca van Ekeren interviewen activiste so the problem will not be solved by closing the borders”.

Marta Mediterranea rescue geeft aan dat we mensen niet als pakketjes moeten zien die gedistribueerd moeten worden. We moeten de menselijkheid binnen het aspect niet vergeten. Het is niet humaan om deze mensen niet op te vangen in een veilige situatie en terug te sturen naar de kampen in Libië waar ze verwaarloosd en mishandeld worden.

Tijdens de reis hebben we meerdere mensen gesproken en hebben dus een redelijk beeld kunnen vormen van de situatie.

De conclusie binnen het thema: ‘Recht op hulp op zee en land’ is een lastig thema. Het is belangrijk om de mensen niet achter

Rol van de burgemeester Op dinsdag 16 oktober zijn we op bezoek gegaan bij de burgemeester van Palermo, Leoluca Orlando.

Meneer Orlando (geboren in Palermo, 1947) was eind jaren 70 hoogleraar en juridisch adviseur van zijn vriend Piersanti Mattarella, gouverneur van Sicilië. Die werd in 1980 vermoord door de maffia. Orlando besloot zich een paar jaar later kandidaat te stellen voor het burgemeesterschap van Palermo. Hij bekleedde die functie (met een onderbreking) van 1985 tot 2000. Hierna was Orlando lid van het Europees Parlement. In 2012 werd hij als onafhankelijk kandidaat weer burgemeester van Palermo; in 2017 werd hij herkozen.

Orlando is er trots op dat de macht van de maffia onder zijn bewind in Palermo en op heel Sicilië flink is getaand. “Vroeger was Palermo de hoofdstad van de mafia, nu is de stad uitgeroepen tot cultuurhoofdstad van Italië in 2018”, zei hij begin dit jaar in The Guardian. “Voordat ik burgemeester werd, zaten op mijn stoel, aan dit bureau, vrienden van de maffia. Sterker: sommigen waren zelf maffiosi.”

Hoewel hij bekend staat als bestrijder van de maffia, staat hij tegenwoordig om een heel andere reden in de schijnwerpers. ’Zijn’ Palermo bevindt zich namelijk in het centrum van de vluchtelingencrisis.

Dagelijks beginnen migranten van de kust van Noord-Afrika aan de oversteek naar Europa. Iedere keer dat de kunstwacht opgepikte migranten aan wal brengt in de haven van Palermo, staat de burgemeester op de kade.

Hij vertelt ons tijdens ons bezoek aan zijn kantoor in het stadhuis van Palermo dat hij op die manier de migranten welkom wil heten. In zijn ogen is namelijk iedereen die naar Palermo komt een Palermitaan, met dezelfde rechten én plichten als de mensen die al in Palermo wonen. Want, zo gaat hij verder, ‘’we hebben het over ménsen!’’

De burgmeester vertelt dat hij trots is op Palermo, omdat de inwoners de migranten accepteren, in tegenstelling tot andere grote Italiaanse steden zoals Rome. Orlando vindt Palermo een van de meest interculturele steden in de wereld. ‘’We spreken hier 140 verschillende talen, de inwoners komen uit tientallen verschillende landen. Toch zult u hier geen teken van intolerantie vinden.’’

Wat hij wel als een probleem ziet is het volgende: de stad Palermo is te klein om miljoenen mensen op te nemen. ‘’De 27, 28 landen van de Europese Unie die bij elkaar meer dan vijfhonderd miljoen inwoners hebben, zouden dat wel kunnen, makkelijk zelfs. Migranten zijn een verrijking. En er is werk genoeg! Maar helaas, de landen weigeren dat.’’

De EU-lidstaten komen afspraken over de verdeling van vluchtelingen niet na volgens Orlando. Hij vertelt dat ze de grenzen sluiten en zelfs muren en hekken neerzetten om migranten te weren. De burgemeester schuwt harde woorden niet in zijn kritiek op de EU. Hij beschuldigt Europa ervan om verantwoordelijk te zijn voor een genocide die zich voor onze ogen afspeelt. ‘’Zeventig, tachtig jaar geleden hebben we gevochten tegen de nazi’s die zich schuldig maakten aan volkerenmoord. Nu zien we weer een genocide in de Middellandse Zee.’’ Hij trekt ook de vergelijking met het beginnende fascisme in Italië onder Benito Mussolini, in de eerste helft van de 20e eeuw. Nu er een nieuwe, anti-migratie regering aan de macht is is hij bang dat het fascisme steeds meer terug gaat komen in de Italiaanse politiek.

Een indrukwekkend verhaal dus, met een aantal zeer opvallende en omstreden uitspraken. Een ding is duidelijk, Leoluca Orlando legt zich geen blad voor de mond en zegt waar het op staat. Dit kunnen zelf zijn felste tegenstanders, al lijkt hij die in Palermo weinig te hebben, niet ontkennen.

Lars van Eijk & Stef van der Laars

Opvang of gevangenis?

Meningen zijn overal ter wereld. Jij en ik hebben een andere mening of opvatting over hetgeen gediscussieerd. Toch viel mij de volgende uitspraak erg op na een bezoek aan de “gevangenis” van Palermo.

Docent aan de Universiteit van Palermo, Massimiliano Schirinzi, heeft naar ons idee een weelderige fantasie en geen idee hoe een gevangenis eruit ziet of werkt.

Wij werden verwelkomd in een oud gebouw in goede staat waarvan het personeel erg vriendelijk is. Direct kregen wij een rondleiding door het gebouw waarvan de keukens in hygiënische en goede staat zijn, de hallen zijn kleurrijk vol zelfgemaakte kunst en de kamers gezellig en zonder gebreken.

Wij zien ook wel dat leefomstandigheden beter kunnen zijn en de vluchtelingen wat meer kunnen en willen doen, maar niet mogen. Dit betekent echter niet om dit als gevangenis te bestempelen, omdat zijn ideeën rondom de vluchtelingenproblematiek nogal sociaal en tolerant zijn. Hiermee wil ik niet zeggen dat zijn idee om dit probleem aan te pakken slecht is of dat hij waanideeën heeft. Echter is hij te snel geweest met de conclusie om dit gebouw met mannen boven de 18 jaar uit Afrikaanse landen, een gevangenis te noemen.

Zoals in de rondleiding is verteld en daarna in een gesprek met Mohamadou (economisch vluchteling), worden er activiteiten gecreëerd om hun tijd aangenamer en nuttiger te maken. Ja, ze mogen inderdaad niet werken en nee ze mogen niet verder in hun reis naar een ‘veiliger’ klimaat maar zij worden niet beperkt in hun gaan en staan in Palermo.

Ik zeg ‘veiliger’ omdat Europa in deze tijd niet direct veiliger te noemen is met zowel extreem rechtse als extreem linkse dreigingen.

Om duidelijk te zijn is dit mijn mening tegenover die van Massimiliano, echter liegen de feiten er niet om. Het gebouw waarin zij wonen wordt onderhouden, zij krijgen cursussen aangeboden om zich toch bezig te houden , krijgen eten vanuit het opvangcentrum en krijgen hun eigen dak boven hun hoofd. Daarnaast staat het ze vrij om zelfstandig of met elkaar Palermo in te gaan.

Uit de woorden van Mohamadou bleek dat zij ook mogen stappen en uit mogen gaan om van de avonden te kunnen genieten.

Echter begrijp ik het beeld dat zij hebben van een uitzichtloze toekomst. Er is geen zekerheid van een visum en ook niet wanneer zij dit krijgen of niet.

Maar om dit nu een gevangenis te noemen? Daar ben ik niet zeker van. Dit blijft je eigen mening.

Ook hadden wij gesproken met Ali uit Senegal. Ali sprak helaas geen Engels, maar alleen Frans. Ina spreekt gelukkig goed Frans en hielp ons met het gesprek. Het gesprek begon een beetje stroef en ongemakkelijk. We wisten niet echt waar we over moesten praten. Ook vonden we het moeilijk om bepaalde dingen te vragen over zijn verleden, omdat hij hier misschien liever niet over wilt praten. Uiteindelijk hebben we een heel leuk gesprek gehad en hebben we veel gelachen.

Ruben Leyting en Robert Geerts

Bezoek aan universiteit Palermo Op maandag 15 oktober hebben wij met de gehele groep een bezoek gebracht aan de universiteit van Palermo, oftewel de Universita Degli Studi Di Palermo.

In een groot lokaal was het de bedoeling dat de studenten van Avans verdeeld gingen zitten in het lokaal, zodat iedereen verspreid zat tussen de Italiaanse studenten. In totaal waren er ongeveer 100 studenten aanwezig in het lokaal.

Over het algemeen waren het studenten met een studierichting zoals sociologie of psychologie.

Presentaties docenten Hoogleraar Massimiliano Schirinzi begon met een presentatie over het migrantenprobleem in zijn geheel en in Palermo. Hierbij vertelde hij dat het een grote stap is voor de mensen om te immigreren naar Europa, maar dat het vaak gebeurt. Door migratie ontstaan er cultuurbotsingen tussen twee verschillende groepen, waardoor dit soms vreemde situaties kan veroorzaken. Een voorbeeld hiervan is het kijken in de ogen van iemand wanneer hij of zij met je praat. Dit is niet normaal voor sommige immigranten waardoor iemand dit verkeerd kan opvatten en het kan uitlopen tot ruzie. Daarnaast vertelde hij wat de studenten zowel doen met de migranten tijdens hun studie. Zo helpen zij migranten bij de integratie en het leren van de Italiaanse taal.

Vervolgens vertelde Pé Lamerigts in het Engels over het migranten probleem in Lesbos en Athene. Hij vertelde een verhaal over de gehele vluchtelingenstroom en de aantallen. Helaas sterven hierbij ook een hoop kinderen. Ook vertelde Pé over twee voorbeelden uit Nederland waarbij een persoon het land werd uitgezet, zonder dat diegene een paspoort had uit een ander land.

Maarten Dijk en Ina Tilma gaven een presentatie in het Engels over de opvang van vluchtelingen in Nederland. Er werd uitgelegd hoe het in zijn werking gaat in Nederland en wat er allemaal bij komt kijken.

Omdat bleek dat veel studenten de Engelse taal niet beheersten, werd ervoor gekozen om iedere Engelse presentatie, ook kort te vertalen naar het Italiaans. Hierdoor bleek er geen tijd meer te zijn voor de presentaties van Joop de Zwart en Eefje Hendriks.

Carrousel Na deze presentaties gingen wij als Avans studenten poster presentaties geven van de projecten waaraan wij in groepen hebben gewerkt tijdens het eerste blok van de minor. De posterpresentaties waren in een carrouselvorm, waardoor de Italiaanse studenten langsliepen om naar de presentaties te kijken en te luisteren. Hieruit volgden vragen en ontstond er interactie tussen de studenten.

Workshop Vervolgens werd de gehele groep verdeeld over twee lokalen en moesten de studenten weer gemixt zitten. Er werd een presentatie gegeven met als onderwerp ‘communicatie’. Hier werd gevraagd wat de noodzaak is van een taal te kennen en op welke manier mensen met elkaar praten of communiceren. De studenten gingen hierbij in gesprek met elkaar om dit te ervaren.

Rocco Dorenbosch en Lars Dinnissen Presentaties van Avans studenten in carousselvorm aan Italiaanse studenten

Vluchtelingenopvang in de regio Een budget van veertig miljoen euro Dit bedrag komt in het kader van de voorjaarsnota extra beschikbaar voor de opvang van vluchtelingen in de regio en het terugsturen naar hun land van herkomst, maakt het kabinet onlangs bekend. Want, zo stelt minister Ploumen (ontwikkelingssamenwerking); “Het is cruciaal dat mensen in hun eigen omgeving perspectief zien. Als dat uitblijft stapelen de problemen, zoals uitzichtloosheid en mensensmokkel, zich alleen maar verder op”. Maar hoeveel mensen kun je met dit geld ondersteunen, en is regionale opvang goedkoper?

Hier werd door een ambtenaar antwoord op gegeven tijdens een debat over de nota (vraag 123, pagina 126). “afhankelijk van de gekozen manier van berekenen en het opvangland in kwestie, is vluchtelingenopvang in de regio 20 tot 40 keer goedkoper dan opvang in Nederland”. Aldus het ministerie van financiën. Dit betekend dat er voor dertig miljoen (voorbeeld van het ministerie) 1300 asielzoekers een jaar lang kunnen bivakkeren in Nederland, tegenover 20.000 / 50.000 die voor dit bedrag regionaal kunnen worden opgevangen. Deze cijfers zijn gebaseerd op het Regional refugees & resilience plan 2017-2018.

Wat houdt de Europese Unie tegen om, op grote schaal, regionale opvang in bijvoorbeeld Libië te starten? De voornaamste reden is, de huidige Libische vicepremier Ahmed Meitig, die de voorloper op regionale opvang afgelopen Juni al heeft afgeschoten. Deze voorloper werd aangedragen door de toenmalige Italiaanse minister van buitenlandse zaken, Matteo Salvini.

Italië wilt regionale ontschepingsplatformen in Libië neerzetten, hier zou een voorselectie kunnen plaatsvinden tussen economische, politieke en oorlogsvluchtelingen.

Libië weigert om migrantenkampen te installeren, zei de vicepremier van de regering van nationale eenheid Ahmed Meitig.

Libië wil wel samenwerken met de Europese Unie om illegale migratie te verminderen, , maar concrete voorstellen daarvoor zijn er niet. Het land heeft de leiders van de Europese landen rond de Middellandse Zee wel uitgenodigd op een migratietop in september in Tripoli. Naast de barrière die de regering van Libië opwerpt zit de Europese Unie ook nog in de knoop met bepaalde wet- en regelgeving die asielaanvragen binnen Europa legitiem maken voor oorlogsvluchtelingen.

Zal de regionale opvang voor iedereen gelden, maken we een selectie tussen de verschillende vluchtelingen en wie neemt de verantwoordelijkheid over het kamp, de veiligheid en scholing van vluchtelingen? De meeste lidstaten van Europa zijn op het moment voor regionale opvang en kijken naar de Europese Raad voor verdere invulling van deze plannen.

AFP Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken Matteo Salvini (links) tijdens zijn bezoek aan Tripoli.

Lars van Eijk & Stef van der Laars

Bezoek aan Manifesta 12 Tijdens de studiereis hebben wij het Palazzo Forcella De Seta bezocht. Dit was een paleis waarin diverse tentoonstellingen te zien waren met het oog op Manifesta 12. Tijdens ons bezoek aan het paleis hebben wij een tweetal filmpjes bekeken, namelijk Liquid Violence en Purple Muslin. Hieronder wordt de inhoud van beide fragmenten beschreven.

Liquid Violence (Forensic Oceanography, 2018): Liquid Violence is een video dat gaat over een drietal onderzoeken. Hierin wordt kritisch gekeken naar het gemilitariseerd grensregime en het grensoverschrijdend geweld in het Middellands-Zeegebied. Daarnaast wordt er gekeken naar de ruimtelijke en esthetische omstandigheden die in de afgelopen 20 jaar tot meer dan 165.000 doden heeft geleid aan de Europese zeegrenzen.

In het filmpje staan ze kort stil bij de volgende foto die gemaakt is uit een kort fragment dat wij gefilmd hebben. Hierin is een migrantenboot te zien die omslaat (het witte vierkantje) en alle andere schepen die het proberen te vermijden (de pijlen). Hierbij wordt gezegd dat men de migranten aan hun lot over laat en ze niet proberen te helpen.

Purple Muslin (Erkan Ă–zgen, 2018): Purple Muslin is een video die gaat over vluchtelingenvrouwen. Hierin is de invloed van oorlog te zien op vrouwen die conflictgebieden proberen te ontvluchten. Een aantal mannen en vrouwen komen aan bod om te vertellen over hun gebeurtenis en de manier van traumaverwerking. Wij hebben een fragment gefilmd, opgeschreven en later vertaald naar het Nederlands. In het stuk is een vrouw met een gele hoofddoek te zien, een man met een blauwe trui, een man met een bril en een man met een wit shirt. Zij zijn allen hun land ontvlucht.

Nando Houtkamp en Joey Antonis

“Ben ik op reis gegaan naar Italië en werden we gestopt voor een controle aan de grens.“

“Ik werd drie uur lang ondervraagd op het vliegveld.”

“Ik weet niet of het is omdat ze zagen dat ik zwart was, dat weet ik niet. Ze stopte ons om de auto te controleren alsof de bestuurder een menselijke mensenhandelaar was.”

“Op het einde hebben alle mensen die gekomen waren voor mij gewacht tot ik verdwenen was.”

“Waarom we stoppen? Waarom niet door anderen stoppen?”

“Voel je je verlegen en verdrietig tegelijkertijd.”

“Waarom kan je je documenten niet weergeven, de politie en iedereen is op zoek naar je.”

“Ze zeiden: “wij bepalen omdat je zwart bent”.

En ze zeiden dat ze door de wet van Baviere kunnen bepalen over mensen vanwege de kleur van hun huid.”

“Het was niet alleen dat we moesten zitten onder de as van de truck, maar het probleem was dat de truck, na het passeren van de grens, de afslag op volle snelheid nam.“ “We hadden geen kracht in ons benen om ons te houden.”

Bezoek Juridisch kantoor Op de woensdagavond 17 oktober hebben Luca, Janneke, Elsbeth en Larissa het Juridisch kantoor van Palermo bezocht waar vluchtelingen als eerste opgevangen worden wanneer ze in de haven van Palermo aangekomen zijn op het hele proces van verblijf in gang te zetten.

Bij aankomst worden alle namen van inkomende mensen genoteerd en mogen zij plaatsnemen in de wachtkamer tot zij geholpen worden.

De migrant wordt vervolgens gekoppeld aan een rechtenstudent van de Universiteit van Palermo en een pro deo advocaat.

Samen met hen wordt het volgende algemene formulier ingevuld. Hieronder worden de algemene gegevens zoals naam, geboortedatum, nationaliteit etc. ingevuld, maar ook de reden van vertrek uit het land van herkomst. De naam van de begeleidend student en advocaat worden genoteerd zodat zij ook op papier gekoppeld zijn aan de desbetreffende migrant Vervolgens vinden er gemiddeld vier gesprekken plaats tussen de migrant en begeleidend student en advocaat, waarin het proces voor aanvraag van verblijf gestart wordt. Hierin wordt de situatie van de migrant verder besproken, er wordt uitgebreid verder gevraagd naar de reden van vertrek uit het land van herkomst. Een eventuele aanvraag voor gezinshereniging moet ook meteen worden vastgelegd, later kan ik dit niet meer worden aangevraagd.

Vervolgens wordt er uitspraak gedaan over het wel of niet krijgen van een verblijfsvergunning, kan de migrant in hoger beroep gaan als hij of zij geen verblijfsvergunning toegekend heeft gekregen. Dit gaat in ItaliĂŤ vergelijkbaar met gang van zaken in Nederland. Het juridische kantoor bestaat op dit gebied grotendeels uit vrijwilligers, zoals de studenten en pro deo advocaten, maar ook oud studenten die hierbij betrokken willen blijven. Omdat de Italiaanse regering een nieuwe, strengere migratiewet wil, verkeert het Juridisch kantoor in onzekerheid omdat ze niet weten wat de nieuwe regels gaan worden en wat voor invloed dit zal hebben op hun werk.

Larissa de With (2099394)

Addiopizzo

Op donderdag morgen zijn we als onderdeel van de studiereis naar Addiopizzo geweest. Een organisatie die strijdt tegen de maffia invloed in Palermo. Daar kregen we uitleg en informatie over hoe de maffia opereert en wat ertegen gedaan kan worden.

Addiopizzo is een beweging tegen de maffia. Deze beweging bestaat uit iedereen die zich herkent in de zin: ‘Un intero popolo che paga il pizzo è un popolo senza dignità’. Wat betekent: Een volk dat de pizzo (beschermingsgeld) betaalt is een volk zonder waardigheid. Addiopizzo is een vrijwillige vereniging die onpartijdig is die zich specifiek richten op een eerlijke economie die vrij is van de maffia.

De start van Addiopizzo was in 2004. Een groep vrienden wilde na hun afstuderen een café beginnen in Palermo, maar de angst om geld te moeten betalen aan de maffia is groot. Omdat de omgeving onverschillig lijkt te zijn aan de plaag van afpersing, veranderen ze hun strategie en brachten ze hun klacht over naar de stad. In de nacht van 28 en 29 juni verschijnen honderden kleine stickers met wat toen de officiële slogan werd. Vanuit deze anonieme actie zet Addiopizzo hun beweging op en begint de strijdt tegen de maffia met 100 winkels die zich hebben aangesloten. (Addiopizzo, z.d.)

Op dit moment zijn er 1.009 handelszaken (waarvan 700 in Palermo) aangesloten bij Addiopizzo en 13.205 consumenten die hen ondersteunen. Ook heeft Addiopizzo een link met verenigingen tegen maffia in andere steden voor het gemeenschappelijke doel. De collectiviteit maakt het verschil. Het is bijna niet te zien welke winkeliers geld betalen aan de maffia. De maffia is verborgen, er zijn wel aanwijzingen maar het gaat vooral om intuïtie.

Addiopizzo heeft vier advocaten in de juridische commissie. Zij verzetten zich tegen de afpersingen en ondersteunen de burgers en handelaren in rechtszaken. Daarnaast wordt er gebruik gemaakt van psychologen ter ondersteuning. Op dit moment zijn er 93 rechtszaken geweest waarbij de vereniging een burgerlijke partij heeft gevormd en handelaren heeft ondersteund.

Daarnaast zijn er meer dan 250 slachtoffers van afpersingsmisdrijven geweest die Addiopizzo heeft bijgestaan.

Bijvoorbeeld in 2005, toen er een winkelier afgeperst werd door de maffia. Deze winkelier heeft Addiopizzo gecontacteerd.

Door de samenwerking met de politie werd de afperser opgepakt. Omdat dit in een klein dorp gebeurde en de afperser net vader was geworden, viel dit slecht bij de omwonende. De consumenten in de omgeving vonden de winkelier een ‘snitch’ en wilde geen producten meer kopen bij deze winkelier. Hierdoor had de winkelier geen klanten meer en dreigde failliet te gaan.

Addiopizzo heeft er daarom voor gezorgd dat mensen buiten de omgeving wél producten kochten bij de winkelier zodat hij niet failliet zou gaan. Op deze manier zorgt Addiopizzo voor bescherming van de mensen die aangesloten zijn bij hun logo.Dit voorbeeld geeft goed weer dat de consumenten belangrijk zijn. De consumenten maken het verschil. Wanneer zij alleen producten kopen bij winkels die het logo op hun raam hebben staan de winkeliers sterker.

Ook de vluchtelingen zijn een target voor de maffia. Tijdens de vluchtelingenstroom zijn er ook Afrikaanse criminele bendes naar Palermo zijn gekomen. De maffia raakte hiervan in paniek en heeft in 2016, op klaar lichte dag, een onschuldige 21 jarige door zijn hoofd geschoten. Dit is een gewelddadig voorbeeld hoe de maffia ook onschuldige migranten aanvalt.

Burgemeester Orlando zei hierover: ‘Deze maffia-schietpartij was een enorme vergissing omdat de stad nu tegen hun keert.

De maffia heeft stilte en duisternis nodig en het heeft mensen nodig die hun mond houden.’De schutter is vrijwel meteen opgepakt er staat hem 16 jaar in de gevangenis te wachten. (Simons, 2016) Het afzweren van de maffia is dus erg belangrijk, maar dit moet wel collectief gebeuren. Wanneer er maar één winkelier is die de maffia afzweert, wordt hij een target. Op het moment dat er meer winkeliers zich tegen de maffia keren en geen beschermingsgeld meer betalen, kan er veel meer bereikt worden.

Hester van Utrecht en Saskia von der Fuhr