BILJANA I ELKATA Nekolku dena pred Nova godina Ă rekov na Biljana: -Utre }e odam da kupam elka. -Sakam i jas da dojdam so tebe - mi re~e taa. -]e te odvedam - Ă rekov ]e ja odbereme najubavata. I pojdovme. Elkite se prodavaa vo eden {irok dvor, bea natrupani na kup. Zgme~eni. Kalni. A lu|eto gi gledaa, gi prevrtuvaa, gi frlaa, gi gazea. Biljana gi gleda{e za~udeno. - Elkite v {uma se mnogu poubavi - re~e taa. - Da - rekov - sekoe drvo e najubavo tamu kade {to raste. - Ne sakam otse~ena elka - re~e Biljana. - Ne sakam da gi se~at elkite. Jas ja poznavam Biljana, pa ne se za~udiv. Ja fativ za rakata i si pojdovme doma. A taa be{e ta`na. Taguva{e za otse~enite elki. Koga vlegovme vo na{iot dvor, taa zastana i go re~e ona {to go misle{e seto vreme: - Sakam da posadime vo dvorot `iva elka! - ]e posadime - Ă rekov. - I sekoga{ }e imame ubava elka.
Gligor Popovski
35