ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΑΛΗΣ Η ΜΑΡΟΥΔΙΤΣΑ ΤΟΥ ΤΩΡΑ Το ξύπνημα μιας λέξης φτιάχνει ενίοτε φορεμένα παρόντα. Κατ’ άλλα δεν είμαστε παρά ομιλούντες σκιές όπως ο Βέγγος στα ασπρόμαυρα. Ούτε χώμα, ούτε ουρανός μια προβολή μονάχα του είναι στα διαφανή γαλάζια του σύμπαντος. Για αυτό αφήνω τον καιρό να προσπερνάει δεν είμαι παρά η σκιά που φαντάστηκες κι αυτό που γράφω είναι μόνο η σκέψη σου. Θα ξυπνήσεις κάποιο πρωί και μια μαρουδίτσα θα έρθει στα μαλλιά σου ένα φλεγόμενο παρών, μια ευχετήρια κάρτα από το τώρα. Τότε θα δεις στην παραλία του χρόνου ανθρώπους σαν φωτεινά λαμπιόνια όπως τους έβλεπε ο Ιησούς εκείνη τη μέρα που τον άγγιξε η φτερούγα ενός πουλιού και ήρθε Πάσχα.
12