ση», οι «Σπουδαστές», στον «Τάφο του Επονίτη») και συνδέονται με τη συμμετοχή του ποιητή οτο ΕΑΜ και την ένταξή του στην Αριστερά. Στα χρόνια της δικτατορίας ένιωσε την ανάγκη να γράψει για τον Τσε Γκεβάρα. Αυτή την μπαλάντα -ελεγεία για το δολοφονημένο επανάστη-, όπου συναντιούνται ο Γκεβάρα με τον Μπολιβάρ, τον Χοσέ Μαρτί και τον Λόρκα, σκεφτόταν να την κυκλοφορήσει ως ποι ητική προκήρυξη. Αυτό δεν έγινε και, τελικά, δημοσιεύτηκε το Γενάρη του 1975, λίγες μέρες πριν από το θάνατό του, στο περιοδικό θούριος της οργάνωσης Ρήγας Φεραίος και αργότερα στη συλλογή Τραβέρσο. Στον κρίσιμο επίλογο, ό που προβάλλει ο ίδιος ο ποιητής, γίνεται φανερή η αναλο γία με στίχους του Μανόλη Αναγνωστάκη στο Στόχο, γραμ μένους την ίδια, περίπου, εποχή. Γράφει ο Καββαδίας: Γέροντας ναύτης με τα μούτρα πισσωμένα βάρκα φορτώνει με την πιο φτηνή πραμάτεια Έχει τα χέρια από καιρό ψηλά κομμένα κι ήθελε τόσο να του σφάλαγε τα μάτια. Γράφει ο Αναγνωστάκης: Ανάπηρος, δείξε τα χέρια οου Κρίνε για να κριθείς. Για μελοποίηση Στα μεταπολιτευτικά χρόνια ο ποιητής έμελλε να γίνει πασί γνωστος. Όσο ζούοε, όμως, δεν πρόλαβε -παρότι, σύμφω να με μαρτυρίες, το επιθυμούσε διακαώς- να ακούοει τα ποιήματά του μελοποιημένα και να χαρεί στην τεράστια ανεότερες γενιές. Κλείσιμο 0 Νίκος Καββαδίας ήταν, σύμφωνα με τον κριτικό Ανδρέα Καραντώνη, ολιγογράφος από ιδιοσυγκρασία από υψηλή απαίτηση για την τέχνη από κάπως αργοστάλακτη φλέβα από εργαστηριακή επιμονή για ένα τέλειο δούλεμα της μορφής από ουναισθηματική ειλικρίνεια (να γράφεις μόνο όταν δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς) από νωχέλεια από επαγγελματική διάσπαση ή και από τη μονοτονία που χαρακτηρίζει τη ζωή των ναυτικών, m
82 ΔΙΑΒΑΖΩ
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2003