VROUW IN DE MAAND
Trade, not aid Een goeie 30 jaar geleven werd OXFAM-WERELDWINKELS gesticht door een groep vooral jonge mensen niet een slecht geweten over de enorme ongelijkheid tussen het rijke en het arme deel van de wereld. Een van de oorzaken van die ongelijkheid is de te lage prijs die door de rijke wereld wordt betaald voor producten uit die arme wereld, voor koffie, thee, rijst en nog veel meer. Om die 'oneerlijke handel' aan te tonen begonnen ze zelf producten aan te kopen, aan een 'eerlijke' prfls dan, om die in hun eigen winkels verder te verkopen. Naast dat winkel houden wordt er ook aan studie gedaan, gediscussieerd, politiek geageerd. enz. Naar buiten toe is liet echter vooral de winkel die het uithangbord is van Ox fam -Werd dwi ii kel s. Nu zijn er in het Vlaamse land een 170-tal winkels die zowel voeding a13 kunatnijverhoid verkopen. Oxfam-Wcreldwinkels werkt samen met gelijkaardige Europese organisaties wat het mogelijk maakt de reizen te bekostigen naar het Zuiden (in Latijns Amerika, Afrika, Azië) om daar ter plekke te gaan kijken welke producten worden aangekocht en wie daarmee geholpen wordt. De Wereldwinkel in Hoogstraten verhuist binnenkort naar de overkant van de Gelmelstraat, naar nr. 50, op de hoek van de Antoon de Lalaingstraat. Op 1 september is de officiële opening, toevallig gebeurd. Ik heb nooit cle ambitie gehad om voorzitter te worden. Mijn soorganger moest om gezondheidsredenen ontslag nemen en men sond niet zo onmiddellijk een vervanger. Het is namelijk zo dat die voorzitter een vrijsilligcr moest zijn - aan de basis wordt de wereldwinkelbeweging volledig door vrijwilligers gedragen en ik vind (at ook de voorzitter zo iemand nioest zijn. Als er in liet hoofdbestuur nog enkel professionelen zouden zitten, dan gaat volgens mij een stuk verloren van de band met de basis. De Wereldwinkel is gestart vanuit de vrijs illigcrs en nu - met zo'n 170 winkels in het Vlaamse land moet nien natuurlijk beroep doen op pro6ssionele krachten mrar de idee van 'vrijwilligheid' moet toch blijven leven, vind ik en daarom heb ik dat voorzitterschap toch maar aanvaard. Zoveel meer werk heeft die nieuwe functie voor niij nog niet meegebracht, vooral studiewerk, veel lezen en zo, maar dat kan ik thuis doen.'
Hugo In '78 leerde in Mai Hugo De Vos kennen en wel op een provniciale vergadering van 11.11.11. Dezelfde interesses - toch niin of meer-, dezelfde mzet, dat was alvast een goede basis om mee te starten. Hugo is van opleiding vertaler-tolk en werkte in die tijd bij de studiedienst van de Wereldwinkels. In '80 trouwden Hugo en Mai en ze gingen aanvankelijk in Minderhout wonen. llugo woonde voor zijn
0 11,W5
/,/
52
Bij cle oJ)LIlI/lc en Je II nrc/di ijilc/ in cle t ,nlnielsiraat nr. 5. Mal tet'recln,i /1/el een glan je Wei'eldwinkelwijn. Merk ook de inegafoon waarmee toeiidei'tijd aktie it'erd gevoei'd, om. in dc sti'ijd tegen de plaatsing inn
huwelijk in Heisi op den Berg en ook Mai kende daar heel wat mensen zodat ze in '86 naar Herentals verhuisden 'Dat was zo'n beetje tussen de twee in zodat we makkelijk eens naar dc ene, dan naar de andere kant konden gaan. Maar die nieuwe omgeving ging mccclii niet goed af, ik had het gevoel dat ik mijn wortels kwijt was, gek eigenlijk want ik had dat nooit van mezelf gedacht. We hebben daar jinst 9 maaiid gewoond en zijn dan terug naar M nidcrhout gekomen. We hebben dair nooii spijt van gehad, ook llugo niet: die kan beter dan ik, aarden op een vreemde plek.' Nu woiien Mai en Hugo al enkele jaren in een eigen huis aan dc Castelréweg. Tot hun spijt zijn 1-hugo en Mai kinderloos gebleven. 'Dat was zeker een grote teleurstelling voor ons, het duurde heel veel jaren eer we die hoop konden opgeven. Maar nu hebben we het allebei aanvaard, denk ik; ik wilde ook persé geen verbitterde vrouw worden zoals ik er soms wel eens ontmoet heb. Mijn leven 7ou zeker anders verlopen zijn, moesten we kmderen gehad hebben: dan zou ik zeker niet zoveel tijd en moeite aan al die andere zaken besteed hebben.
Vliegangst Haar interesse voor de 3" wereld bracht Mai al ver in dc wereld: Peru, Bolivië, Guatemala en de Dominicaanse Republiek Lijn landen waar Mai vroeger iiaartoe is geweest. Daar heeft ze toen ecn aantal projecten bezocht wciarhij de Wereldwinkels betrokken zijn: groepen boeren die niet hun koffie, thee of andere producten handel drijven niet de Wercld\\ inkel. Dai waren vaak reizen in barre omstandigheden, logeren bij de mensen thuis, vervoer niet de camion over slechte wegen. 'Alsjc ginder bent word jeje wel bewust dai die handel op wcrcldschaal niet zoveel voorstelt: anderzijds hesefje dan beter hoe liet lot van die mensen daar voor een deel afhangt van de (eerlijke) prijs die zij voor hun producten krijgen door de handel niet de Wereldwinkel.' Aan die verre reizen kwam nogal abrupt een einde toen Mai, na haar Bohivië-reis, een serieuze vliegangst kreeg waarvan ze nu pas, de laatste tijd, ecn beetje genezen is. Echt lange
reizen, daar begint ze voorlopig niet meer aan. Europa bereizcn niet de auto is geen probleem; Hugo en Mai trekken elke vakantie niet de tent naar meer zuidelijke Europese streken.
Evenwicht Als we alles optellen waar Mai nu nice bezig is, koni je toch wel aan een indrukwekkende ljsi van taken: ecn voltijdse job, werken iii de Wereldwinkel, zowel in Hoogstraten als nationaal, voorzitter van de mondiale raad in 1 hoogstraten, psychotherapie aan huis en buitenshuis. hs er nog huiselijk leven en vrije tijd bij zo'n hoop werk? 'Ik ben veel weg, dat is zo, maar Hugo is ook veel buitenhuis bezig. Hij heeft zijn job bij 'Wereldwijd' (tijdschrift over dc 3' wereld) en moet daarvoor elke dag naar Brussel sporen. Daarbij helpt hij als tolk de vluchtelingen hier die de Russische taal kennen wat bij veel Oost-Europese vluchtelingen liet geval is. Voor mijzelf vind ik dat ik ecn goed evenwicht gevonden heb tussen de twee soorten werk die ik doe, niijn werk in Zoersel waar ik trouwens met een heel teani samcnwerk plus de psychotherapie en het werk voor de Wereldwinkel wat iets totaal anders is. liet zijn twee zo verschillende soorten werk en de mensen met wie ik samenwerk zijn ook zo verschillend dat liet samen een evenwicht vormt; zodat ik me niet helemaal verlies in het ene noch het andere. Van tijd tot tijd breken Hugo en ik er wel eens echt uit, een weekend weg van huis want thuis is er altijd wat te doen. En verder hen ik al 20 jaar lid san liet WOSI 1-koor uit Heist-op-denBerg; zingen in dat koor, repeteren en sonis al eens optreden, dat is voor mij dc beste ontspanning. Dat geeft me altijd weer een goed gevoel, als ik dan thuiskom, kan ik er weer goed tegen. Wat al even belangrijk is zijn dc contacten met al die mensen die ik tegenkoni hij alles waarmee ik bezig ben. Al die vrienden en kennissen die ik altijd weer ontmoet geven mij heel veel energie om er mee door te gaan.' Toen wij verleden jaar de drommen mensen zagen die Mai kwamen feliciteren op haar vijftigste verjaardag, konden we dat alleen maar beamen. Goeie moed Mai, in je verder leven.