DE GROENE VENEN
22 mei 2015
19
HET VERHAAL VAN
Tekst Anja Verbiest
Piet en Hinke Kostman zagen veel veranderen op en rond de Herenweg in Wilnis
“Het is al 52 jaar fijn om op deze plek te mogen wonen” Piet en Hinke Kostman-van Polen uit Wilnis vierden enkele weken geleden, op 27 april, hun 55e trouwdag. Ze begonnen hun huwelijk in 1960 aan de Raadhuisstraat in Wilnis en verhuisden drie jaar later naar de Herenweg. Maar dat ging niet zomaar… tekst en Foto anJa verbiest
Piet Kostman werd bijna 84 jaar geleden geboren aan dezelfde Herenweg, die toentertijd ook wel de Voordijk werd genoemd. “We woonden een stukje dichter bij het dorp, ons huis stond op de plek waar nu nummer 21 is.” Zijn Hinke, die opgroeide in het Gelderse Nijkerkerveen, ontmoette hij ruim 57 jaar geleden in Ermelo, waar Piet logeerde bij een tante. Hinke: “Ik was die dag op bezoek bij mijn vriendin. Haar ouders waren buren van Piets tante en zo is het gekomen… We gingen wandelen met z’n allen en Piet wilde mijn adres weten. Ik dacht: dat geef ik ‘m niet, ik zie hem toch nooit meer. Maar dat is een beetje anders gelopen…” Op zijn Batavus-brommer reed Piet vanaf dat moment zo vaak mogelijk de 50 kilometer van Wilnis naar Nijkerkerveen en weer terug… “Nou, ik mocht van mijn schoonmoeder ook wel eens blijven slapen, hoor. Ik had m’n eigen plekje in een kamertje boven de stal.” Gemeentewerkman Piet werkte in die jaren al samen met zijn vader Gijs voor de gemeente Wilnis. Op 1 januari 1955 was hij aangenomen als ‘tweede gemeentewerkman in vaste dienst’. “We zorgden met z’n tweeën niet alleen voor al het snoeiwerk, het onderhoud van wegen en sloten, maar ook voor het ophalen van het vuilnis en het verhelpen van rioolverstoppingen. En in de strenge winters die je toen nog had, strooiden we ’s nachts schep voor schep zand op de bevroren wegen. Daarbij stonden we achterop de wagen. Van te voren moesten we natuurlijk wel eerst vier kuub ín de wagen scheppen…” Hinke: “Ik bleef op zulke avonden wakker om de mannen rond twaalf uur een
warme kom erwtensoep te kunnen geven, voordat ze de ijskoude nacht weer ingingen.” Piet Kostman werkte zevenendertig en een half jaar voor de gemeente Wilnis (na de samenvoeging met Mijdrecht in 1989 gemeente De Ronde Venen), zijn vader Gijs zelfs nog acht jaar langer. In al die jaren was Piet nooit ziek, op één keer na. Hinke: “Bij het ontstoppen van een riool ging iets mis, Piet kreeg viezigheid op zijn mond. Dat was al snel foute boel, hij kreeg tyfus en is zeker wel een week of zes thuis geweest. Op de dag dat hij in zijn kamerjas voor de eerste keer even in het zonnetje buiten zat, kwam zijn baas langs om te informeren wanneer hij weer kwam werken. Ik ben toen zó boos geworden! Die baas heb ik hier nooit meer gezien…” Droomhuis... Eind jaren vijftig werden in de Raadhuisstraat nieuwe woningen gebouwd. Piet: “Wij kregen begin 1960 een van die huizen toegewezen, maar dan moesten we wel snel trouwen. Nou, dat vond Hinke gelukkig geen probleem. Ik zei tegen mijn moeder: ik ga deze maand trouwen of heel niet… En zo is het gegaan.” Na de bruiloft in Nijkerk woonden Piet en Hinke drie jaar in de Raadhuisstraat, waar hun zoon werd geboren, maar het droomhuis van Piet stond elders in het dorp… Hinke: “Als we langs dit huis wandelden, dat door de gemeente voor schoolmeester Jansen was gebouwd, zei Piet elke keer weer dat hij daar graag nog eens zou wonen. Vooral het idee van een eigen moestuin vond hij geweldig! Op een dag hoorde hij dat mevrouw Jansen ging verhuizen en hij is er meteen achteraan gegaan. Ik vond dat eerst wat min-
der, ik was blij met mijn moderne huis en hier moest heel veel worden opgeknapt.” Omdat het een huis van de gemeente was, besloot de gemeenteraad wie de nieuwe huurder zou worden. Piet: “Ik ben daarvoor bij diverse raadsleden geweest en die vonden het goed. De toenmalige adviseur van de woonruimtecommissie dacht er echter anders over. Hij zei zelfs tegen me dat ik ‘maar een arbeider’ was en misgunde ons daarom blijkbaar dit huis. Gelukkig besloot de gemeenteraad anders, al bleef die ene man ons nog wel dwarszitten. Hij hield bijvoorbeeld de sleutel nog een tijdje vast, maar toch konden we kort daarna met z’n drietjes verhuizen. Later waren we met z’n zessen, onze dochters zijn alle drie hier aan de Herenweg geboren.”
Veel veranderd In de 52 jaar dat Piet en Hinke Kostman aan de Herenweg wonen, is er veel veranderd. Piet: “De Burgemeester Padmosweg, de vroegere Achterdijk, hebben we volgebouwd zien worden. Daar stonden eerst maar een paar boerderijen. En ook op en rond de Herenweg ziet het er nu allemaal heel anders uit. Maar dat gaat nu eenmaal zo. Wat ik soms wel jammer vind, is dat ik niet iedereen in het dorp meer ken. Maar als ik voor in de tuin bezig ben, groet
ik graag alle voorbijgangers. Kinderen die op de fiets naar school gaan, wens ik een fijne dag en met buurtgenoten die langskomen, bijvoorbeeld om hun hond uit te laten, maak ik regelmatig een praatje. Zo blijf ik van alles en nog wat op de hoogte. En dat hoop ik samen met Hinke nog heel wat jaartjes vol te houden, we hebben het hier nog steeds uitstekend naar onze zin.”
De Herenweg in de jaren twintig, met rechts het toenmalige café De Krom. Het huis van Piet en Hinke werd later gebouwd, aan de rechterkant net om de hoek. Foto uit ‘MiJDrecHt-Wilnis: veranDerinGen in De 20e eeuW’
Winkels mogen vanaf 31 mei wekelijks open op zondag Vervolg van pagina 3.
Gijs Kostman (rechts), de vader van Piet, omstreeks 1922 samen met Jac Kentrop bezig met herstelwerkzaamheden aan de nog onverharde Herenweg bij de R.K. kerk. Foto uit ‘Wilnis: over vroeGer en nu’
Hinke en Piet Kostman op hun favoriete plekje: bij de bloemen van Hinke en de moestuin van Piet.
Daarin was duidelijk afgesproken dat de coalitie niet met voorstellen tot verruiming zou komen. Voor de ChristenUnie/SGP gold die afspraak min of meer als een voorwaarde om tot de coalitie toe te treden. Onder druk vanuit de samenleving en “een gedegen onderzoek” als basis is het college uiteindelijk toch akkoord gegaan met de verruiming. Wethouder Aldrik Dijkstra (ChristenUnie/ SGP) liet daarbij aantekenen dat hij geacht moest worden te hebben tegengestemd. Dat is de politieke formulering om aan te geven dat men het niet eens is met het besluit, maar er verder geen consequenties aan
verbindt. Wethouder Goldhoorn verklaarde tijdens de raadsvergadering dat er voor het college ook geen consequenties zouden gelden, ongeacht de besluitvorming van de raad. Wellicht anders ligt dat in de raad en met name bij de fractie van de ChristenUnie/SGP. Fractievoorzitter Wim Stam had al laten weten dat zijn fractie de keuzes van het college discutabel vindt. “We hebben grote moeite met de besluitvorming op dit punt, dat voor ons raakt aan onze principes. We zijn bovendien teleurgesteld in onze coalitiegenoten die niet bereid bleken ons te steunen in ons pleidooi om
vóór het amendement van de PvdA/ GroenLinks te stemmen. Wij zullen ons nu in eigen kring gaan beraden over de vraag hoe we hiermee verder willen.” Stam liet in het midden hoe lang ze daar voor nodig hebben. Waar dat beraad toe zal leiden zullen we dus nog even af moeten wachten.