Brand in 1822 en 1836 Of er van het voorgenomen herstel in 1819 iets terechtgekomen is, is maar de vraag. Ruim twee jaar later brak er namelijk weer brand uit op de toren. Een anonieme brief van 9 maart 1822 beschreef deze tot in details: ‘Ik zal U eenige omstandigheden van den brand opgeven... Donderdagavond, toen wij naar bed gingen, was het weer mooij, de lucht was zuiver en de maan scheen helder, maar om 12 uur begon het te waaijen hetwelk spoedig tot een orkaan oversloeg. Om half vier werden wij , na door de wind reeds herhaalde malen gewekt te zijn, door een verschrikkelijke donderslag wakker gemaakt, het donderde vervolgens nog eenige malen en om half vijf hoorden wij de brandhoorn, toen was de schrik algemeen, daar de akeligheid van brand in eene stikdonkere nacht reeds zoo treurig is, en te meer nam dezelve geweldig toe, om den vliegenden storm – ik ging direct na de stoep en hoorde van Verschuir, dat de groote toren in de brand was. Ik ging daarop naar de markt en zag den pijnappel werkelijk in den brand, waaruit op verscheidenen plaatsen geheele colommen vonken zoo het scheen, uitvloogen, geen mensch dorst de toren beklimmen, om de donkerheit, om de geweldige storm en omdat men niet wist of dezelve ook op meer plaatsen in de brand was. Akelig was het op de markt. Men zag van alle kanten brandspuiten aankoomen met flambouwen en pekkranssen erbij – de militairen kwamen in de wapenen en stonden op de markt geschaard om, werdt het slimmer met de brand, de stad te verlaten. Intusschen ging het tegen half zes, en toen waagde het de heer zeeofficier de Sitter, gewapend met eene bijl, de toren te beklimmen, weldra volgden hem vier kloeke mannen. Zij naderden den pijnappel, maar konden hier wegens de storm bijna niet inkomen, dan zij kwamen er met hun vijven in. De heer de Sitter klom bij de pijnappel op tot aan de Martinitoren in 1831. Gewassen pentekening van Jacob Bruggink, de tweede directeur van de tekenacademie in Groningen.
84
Martinitoren
steng boven dezelve en begon daar de brandende stukken af te kappen, dan hij kon de bijl haast niet