Interview met Lucas Katangila en Mario Barrantes Espinoza

Page 1

#04 2020


De coronacrisis raast onvermoeibaar door en zet het socioculturele leven nog maar eens op een lager pitje. De cultuurhuizen en theaters moeten noodgedwongen de deuren sluiten en met name voor jonge makers zijn het onzekere tijden. Dat is ook het team van Het TheaterFestival niet ontgaan. Met de Roel Verniersprijs ondersteunen zij jaarlijks jong, aanstormend talent uit het brede podiumkunstenveld. Theater, dans, slam, performance, spoken word, film: op Het TheaterFestival zijn alle disciplines welkom. Omdat de crisis er stevig op inhakt, komt de organisatie dit jaar met een primeur: maar liefst twee laureaten ontvangen een co-productiebedrag van 6000 euro en een plek op Het TheaterFestival 2021 in Antwerpen. Hiermee krijgen twee jonge, beloftevolle choreografen een extra duwtje in de rug: de uit Congo afkomstige Lucas Katangila en de Costa Ricaans-Nicaraguaanse Mario Barrantes Espinoza. —

T E K S T I N E D U B O I S F O T O @ M I N H _ A R T P H ( L U C A S K ATA N G I L A , L I N K S ) E N AY L I N H A Z E L ( M A R I O B A R R A N T E S E S P I N O Z A , R E C H T S )

DANST — 13

De Roel Verniersprijs: een duwtje in de rug voor jonge makers


DANST — 14

Lucas en Mario, gefeliciteerd met het winnen

manieren worden vormgegeven. Je mocht een

van de Roel Verniersprijs. Hoe kwamen jullie in

geschreven aanvraag indienen, maar je kon

contact met de organisatie?

ook een filmpje opsturen. Ik koos voor de film.

Lucas Een vriendin die danseres is, stuurde

Op die manier kon ik mijn werkwijze laten zien

me informatie over de wedstrijd door. Ik

en kon ik de jury ook een idee geven van de

vond het heel interessant, maar vroeg haar

muziek en de beelden die ik wilde gebruiken. Ik

meteen waarom ze deze kans niet zelf zou

vond het belangrijk om audiovisuele referenties

grijpen. Ze vertelde dat ze in mij geloofde en

mee te geven. Na het insturen van de video,

dat ik mijn kans moest wagen. Waarom niet,

kreeg ik bericht dat ik mijn project persoonlijk

dacht ik. Ik ga altijd graag nieuwe uitdagingen

mocht voorstellen aan de jury. Die jury bestond

aan, dus mijn interesse was meteen gewekt.

echter uit andere mensen dan het team die

Ondanks dat ik in die periode drukbezet was

de inzendingen hadden geselecteerd. Ik moest

met andere dansprojecten in Parijs, besloot ik

dus een groep mensen die mijn film nog niet

ervoorte gaan.

hadden gezien, weten te enthousiasmeren voor

Mario Ook ik leerde de Roel Verniersprijs kennen

mijn project. Daarna kreeg ik bericht dat ik een

via bevriende kunstenaars. Een paar mensen uit

van de winnaars was. Ik vind het fijn dat de

mijn kennissenkring hadden reeds deelgenomen

Roel Verniersprijs deelnemers de mogelijkheid

en spoorden me aan om me aan te melden.

geeft een idee te presenteren dat nog in

Vorige editie nam ik ook deel, maar toen werd

de kinderschoenen staat. Vaak wordt er bij

ik niet uitgekozen. Zoals zoveel dingen in mijn

subsidieaanvragen of andere initiatieven naar

leven, gebeurde ook dit wat per toeval. Ik had

een volledig uitgewerkt concept gevraagd.

niet verwacht dat ik geselecteerd zou worden,

Mede door de coronaperikelen, had ik enkel een

maar toch lukte het. Dat was uiteraard een

artistiek idee. Dat was voor hen voldoende om

geweldig moment!

in mij en mijn project te geloven.

Hoe verliep de aanmeldingsprocedure?

Wat waren de inspiratiebronnen voor jullie

Mario De deelnemers mochten hun artistieke

voorstelling?

ideeĂŤn insturen. Dat idee kon op verschillende

Lucas Mijn familie vormt de grootste inspiratie-


eerste Centraal-Amerikaanse land waar

name mijn grootvader heeft mijn ontwikkeling als

het homohuwelijk werd gelegaliseerd. Dat

kunstenaar sterk beïnvloed. Hij leidde in Congo

is een geweldige overwinning, want er

een dansgezelschap dat traditionele Afrikaanse

wordt al zeventien jaar lang gevochten voor

dans bracht. Als kind zag ik Het epos van Lianja

LGBTQ-rechten. Uiteraard had ik dit graag

op televisie en die film heeft me geïnspireerd

met vrienden gevierd, maar door de lockdown

voor later werk. Later leerde ik van kunstenaars

was dat helaas niet mogelijk. Daarnaast heeft

als Martha Graham, Pina Bausch, Michael Jackson

de coronacrisis voor een verandering in onze

en Maurice Béjart en werd ik beïnvloed door hun

communicatie gezorgd die tot dan toe, zowel

oeuvre. Voor de creatie van deze voorstelling,

in Costa Rica als in de rest van de wereld, niet

startte ik vanuit een persoonlijke anekdote. Ik

vanzelfsprekend was. Zoom meetings, online

wil graag mijn ervaringen delen met de wereld

conferenties en bijscholingen: opeens was het

en met de voorstelling tonen hoe kinderen

mogelijk om lezingen over Centraal-Amerikaanse

uit mijn land worden uitgebuit, hoe zij dag en

kunstuitingen te volgen. In een van die lezingen

nacht moeten werken voor nieuwe westerse

vertelde de spreker over hoe weinig er in de

technologieën en hoe zij ingezet worden als

wereld geweten is over Centraal-Amerikaanse

kindsoldaten in de politieke oorlog die er woedt.

kunst. Er wordt meteen naar Mexicaanse en

Kinderen worden in het leger kadogo genoemd,

Colombiaanse kunst gekeken, maar de zeven

wat vrij vertaald “klein, onbeduidend ding”

Centraal-Amerikaanse landen zijn amper bekend.

betekent. Zo wordt er in Congo met kinderen

Dat herken ik zelf ook. Als ik mensen in Europa

omgegaan. Met deze dansvoorstelling claim ik

vertel dat ik uit Costa Rica kom, komen de

hun mensenrechten en wil ik de politieke leiders

meesten niet verder dan de stereotiepe

van mijn land laten inzien dat het tijd is dat deze

kenmerken als zon, zee, strand. Niemand weet

mishandeling stopt. Het is tijd dat Congo kiest

wat er op politiek of sociocultureel vlak speelt

voor vrede en kinderen naar school stuurt in

in het land, laat staan op kunstzinnig vlak. Daar

plaats van naar het leger.

wil ik met dit project aan bijdragen. Ik hoop dat

Mario Mijn project is geïnspireerd op plancha,

de toeschouwers door mijn voorstelling meer

een muziekgenre en social event dat in Costa

inzicht krijgen in de Centraal-Amerikaanse

Rica populair werd. Deze muziekstroming

LGBTQ-gemeenschap, meer specifiek in die

ontstond rond 2010 en spreekt mij erg aan.

van Costa Rica. Vanuit Europees oogpunt is

Daarnaast komt dit project voort uit twee

een gaybar kunnen binnen stappen een heel

belangrijke socio-culturele gebeurtenissen.

normaal gegeven, maar in Costa Rica is er nog

In mei van dit jaar werd Costa Rica het

een lange weg te gaan in het normaliseren van

DANST — 15

bron. Ik kom uit een grote, artistieke familie. Met


gewoontes rond en het accepteren van de

bepaalde vorm van solidariteit onder de mensen.

LGBTQ-gemeenschap.

Ik heb me ook ingezet voor de kwetsbaren in mijn omgeving. Zo hielp ik oudere mensen en

Hoe zouden jullie je bewegingsmateriaal of

deed ik hun boodschappen. Daarnaast heb ik

artistieke signatuur beschrijven?

ook de tijd genomen voor dingen waar in de

Lucas Ik zou mijn artistieke taal, mijn bewegings-

dagelijkse rompslomp niet altijd tijd voor is. Ik

materiaal omschrijven als een brief, opgedragen

heb veel gelezen en heel wat geschreven rond

aan alle onderdrukte mensen in mijn land:

egocentrisme. Natuurlijk heb ik ook veel gedanst

de kindsoldaat, de onderdrukte vrouw, de

in mijn woonkamer die plots ook de functie van

getraumatiseerde, de zwakke, de gekwetste. Mijn

dansstudio kreeg.

artistieke handtekening is een personificatie van

Mario De coronaperiode was in eerste instantie

mijn voorouders die mij leiden, in elke stap van

een bezinningsmoment voor mij. Ik vroeg me af

mijn ontwikkeling. Zij geven mij de wijsheid en het

wat ik zou doen: naar mijn familie terugkeren of

inzicht om het juiste te doen in een wereld waar

in België blijven. Ik koos voor het laatste omdat

zoveel onrecht plaatsvindt.

ik mijn leven nu hier heb opgebouwd samen met

Mario Deze voorstelling is mijn eerste groter

mijn partner, maar toch kriebelde het om in

opgezet project, dus een doorontwikkelde

moeilijke tijden terug te keren naar mijn roots. Ik

artistieke signatuur heb ik nog niet. Ik weet wel

voelde me opeens weer een immigrant. Ook al

waar mijn interesses liggen en welke theatrale

woon ik al zeven jaar in België, het voelde opeens

vormen ik wil ontdekken en uitwerken. Ik wil graag

niet meer als thuis. Anderzijds net wel omdat

met tekst werken, ook voorgelezen, en kijken

mijn leven zich nu hier afspeelt. Het was een

wat het effect daarvan is op het publiek. Ook

interessante dualiteit. De situatie liet me ook

het polyvalente gebruik van stem, van zingen

reflecteren over mijn positie als kunstenaar, hoe

en praten tot fluisteren en meer experimentele

ik door in België te leven naar Costa Rica kijk als

vormen. Ik ben heel geïnteresseerd in geluid en

buitenstaander. Het was een confronterende

stem en uiteraard komt daar als danser ook het

tijd. Ik dacht opnieuw aan mijn beweegredenen

fysieke aspect bij. De popcultuur in Costa Rica

om naar Europa te trekken, naar de positie die

waar ik mee opgroeide, vormt ook een inspira-

Europa zich aanmatigt in de wereld, naar hoe

tiebron die mijn werk beïnvloedt: de plancha,

dat mij als persoon en als kunstenaar heeft

telenovelles, Costa Ricaanse popmuziek, … Ik hou

veranderd. Deze gedachtestromen werden de

van het goedkope, de kitsch en het populaire

motor van dit project: hoe kan ik die gevoelens

gevoel dat hier bijhoort. Mijn intuïtie vertelt

externaliseren en overdragen naar het publiek? Ik

me dat ik rond deze elementen moet werken.

probeer de kunst die ik breng te decentraliseren

Centraal-Amerika heeft verschillende identiteiten

en te dekolonialiseren. Ik was me niet bewust van

en dat wil ik in deze voorstelling laten zien. Ik ben

mijn eurocentrische opvattingen over kunst, maar

het enige zichtbare “lichaam” op het podium,

nu merk ik dat ik ook bepaalde denkpatronen in

maar ik werk samen met een interdisciplinair team

stand hou. De coronacrisis gaf me deze inzichten

dat mij ondersteunt in licht, geluid, scenografie,

en liet me toe om dieper na te denken over dit

kostuumontwerp, …

project. Ik weet niet wat de toekomst brengt, maar ik blijf verder werken en we zien wel waar

Hoe heeft de huidige situatie jullie artistieke

we uitkomen.

DANST — 16

werk beïnvloedt? Lucas Ik merk dat mijn werk en artistieke leven

Wat zijn jullie toekomstplannen met de

enorm worden beïnvloed. Het is een moeilijke

voorstellling en de steun van de Roel Verniersprijs?

periode voor mij. De tour van een dansproject

Welke plannen, doelen, dromen koesteren jullie?

en heel wat shows werden geannuleerd. Voor mij

Lucas Ik hoop theaters en cultuurhuizen te vinden

betekent dit een groot verlies aan inkomsten,

die geïnteresseerd zijn in het programmeren van

die niet meteen door andere middelen kunnen

mijn voorstelling of co-producenten te engageren

worden gecompenseerd. Toch zijn er ook fijne

die mij verder kunnen helpen. Daarnaast hoop ik

aspecten. Het bracht me mogelijkheden om te

mensen te ontmoeten die veel inspiratie bieden

bezinnen en te mediteren. Er ontstond ook een

en droom ik ervan mijn eigen artistieke visie uit te


kunnen bouwen. Mijn ultieme droom is dat ik via

Mario Als ik naïef zou mogen dromen en dat

kunst de twee werelden die het Westen en Afrika

mag want dromen zijn altijd een beetje naïef,

zijn, samen kan brengen. Met zowel Afrikaanse

(lacht) dan denk ik dat ik het heel leuk zou vinden

als Europese dansers zou ik via de lichamelijke

als er meer kunstenaars zijn die de Centraal-

ervaring van dans bruggen willen bouwen tussen

Amerikaanse kunst promoten en de waarden van

volkeren die nuttig kunnen zijn voor volgende

onze samenleving uitdragen. Ik heb het gevoel

generaties. Een wereld waar gelijkheid is op alle

dat niet veel kunstenaars hiermee bezig zijn en

gebieden, ook op artistiek vlak. Daarnaast zou

ik mis een beetje het samenhorigheidsgevoel.

ik graag workshops opzetten voor kinderen in

Dat gevoel heerst wel tussen de Centraal-

zowel Europa als in Afrika, maar steeds met de

Amerikaanse landen, maar het mag meer aan

dialoog tussen de verschillende werelddelen als

de oppervlakte komen. Als ik wild mag dromen,

uitgangspunt. Ik wil hen meegeven dat dans je

hoop ik dat er via kunst een interesse groeit in

wereld kan verbreden en kan transformeren,

deze regio en dat het publiek de waarde van

net zoals dans dat voor mij heeft gedaan. Met

Costa Ricaanse kunst en bij uitbreiding Centraal-

de financiële steun van de Roel Verniersprijs

Amerikaanse kunst leert kennen en waarderen.

wil ik ook kinderen helpen die door financiële problemen niet naar school kunnen of geen

middelen hebben om schoolboeken, kleding

Foto: Rudy Carlier

of eten te kopen.

KOM DANSEN BIJ WISPER! CORONA OF GEEN CORONA, VANAF FEBRUARI STARTEN WIJ ONS VOORJAAR WEER OP. VANAF 11/1 KAN JE OP ONZE WEBSITE KIEZEN UIT DRIE TYPES DANSCURSUSSEN: LIVE, ONLINE OF BLENDED.


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.