in Frits & Freddy en een klein rolletje in Crimi Clowns. In het begin van mijn carrière presenteerde ik natuurlijk bij Ketnet, wat op zich al wat ‘toneelspelen’ inhield. In feite heb ik dat altijd graag gedaan, zonder dat ik er ooit op zoek naar ben gegaan. Toen de creative producer van Familie me belde, ben ik ook met een hele nuchtere instelling met hen gaan praten. We wisten allebei dat ik niet veel ervaring noch meteen ambitie in die richting had, maar uiteindelijk klopte het plaatje gewoon.” Familie heeft meer dan 800 000 kijkers per dag. Vind je het leuk om weer voor het grote publiek je ding te mogen doen? “Dat is een mooie surplus, maar ik heb nog nooit voor een project gekozen omwille van het aantal kijkers of het aanzien dat het heeft. Natuurlijk helpt bekendheid je wel bij het binnenkrijgen van andere opdrachten. Zo werkt het wereldje nu eenmaal. Wanneer je een tijdje weg bent van nationale tv lijkt het voor buitenstaanders alsof je niets meer aan’t doen bent (glimlacht). Maar ’t is niet zo dat ik het miste om op deze manier onder de aandacht te komen. Ik doe liever rustig mijn boodschappen zonder dat mensen willen weten wat er in Amélie haar boodschappenmandje ligt (lacht).” Je vertelde ooit dat je het wat rustiger aan wilde doen. Neem je nu niet weer te veel hooi op je vork, met deze opdracht erbij? “Dat is constant een balans zoeken. Ik
Hoe maak je de klik wanneer je in je rol kruipt? “Om Amélie te worden let ik op mijn houding en ook luider spreken draagt ertoe bij. ’t Is niet alleen wát ze zegt, maar ook de manier waarop. Hoe ze zich bewust is van haar ongeremd zijn en tegelijkertijd toch weer niet. Er zijn heel wat hulpmiddeltjes om de klik te maken en iemand te worden die net wat meer complexloos is.” In tegenstelling tot veel van je collega’s volgde je nooit een theateropleiding. “Dit is best wel buiten mijn comfortzone. Mijn ervaring beperkte zich tot een bijrol
limburg
Foto’s: Frank Abbeloos
jet interview
maak steeds de afweging of een nieuw project me wel iets bijbrengt, of het tof is en of er leuke mensen bij betrokken zijn. En ik moet het natuurlijk planningsgewijs kunnen waarmaken. Wanneer ik toezeg, wil ik me volledig kunnen engageren. In mijn sector heb je ook nooit de zekerheid dat je bijvoorbeeld deeltijds kan werken. Maar dat geeft me ook net een goed gevoel: je kan een bepaalde periode zotte weken doormaken, met een overvolle agenda, maar wel in de wetenschap dat er daarna weer meer rust volgt. Wanneer het al heel druk is, zal ik er in ieder geval niets nieuws meer bijnemen. Daar ben ik echt heel bewust mee bezig. En wanneer je twee kinderen hebt, moet je zeker al eens vaker nee zeggen tegen feestjes of andere aangelegenheden.” Op je blog schrijf je met een knipoog naar de ups en downs van het mamazijn. Kan je nu beter relativeren dat dingen soms al eens misgaan of ben je nog steeds zo streng voor jezelf? “Ik ben nog altijd streng voor mezelf, maar ik denk dat het tot op zekere hoogte wel gezond is om jezelf te evalueren. Anderzijds heeft het ook geen zin om bij iets te blijven hangen waar je niets aan kan veranderen. En dat loslaten kan ik nu alleszins veel beter dan vroeger. Zeker als moeder moet je dat leren. Wanneer er ’s morgens zich eentje weer niet wilt aankleden, kan je beginnen flippen of denken: Ik kan maar doen wat ik kan. Een voordeel aan kinderen is dat je je alleen leert zorgen maken wanneer het écht nodig is. Omdat je er gewoon de tijd niet meer voor hebt en omdat je weet dat er belangrijkere dingen zijn. Nu, ik weet dat perfectie niet bestaat, maar dat is een instelling die ik ook nog niet elke keer bereik hoor. Ik moet mezelf er op de set van Familie bijvoorbeeld ook aan herinneren dat ik me niet mag vergelijken met mensen die al heel lang in het vak staan. Ik vergeet dan dat het voor mij nog allemaal nieuw is of zo (glimlacht). Maar ik ben me daar nu heel erg van bewust en dat is al een groot verschil.”
van tielen 33