Beeld
bepaalde doeleinden. Wanneer je een term gebruikt als ‘illegaliteit’ kom je in een discours terecht dat niet zozeer gericht is op menselijkheid en intermenselijke gelijkheid, hoewel je dat in eerste instantie misschien wel voor ogen had. Sint Jozefkerk Rozengracht Jan Evertsenstraat
Het Spui
U.v.A.
Route van de Afdeling Wijsbegeerte naar de Vluchtkerk
LE R TAG E D u Sensible SEN SIB L E e PA Partage du
Le partage du sensible (2000), van Jacques Rancière
Een nog levende denker die zich op kan winden over een maatschappelijk probleem als dit is Jacques Rancière (1940). Zijn conceptie van le partage du sensible, de distributie van het sensibele of de deling van het sensibele — een vertaling die meer benadrukt dat het gaat om een begrip dat zowel een verdeling impliceert in en van aparte stukken, als ook het samen delen van hetzelfde — maakt een begrip van de wereld en ons leven daar in mogelijk als een bepaalde organisatie van concrete feiten en ervaringen over verschillende groepen mensen. Niet alleen bepaalt ‘politiek’ de deling van het sensibele, wat gedeeld wordt door wie en op welke manier, maar ook wie en wat daar van uitgesloten is. Het bepaalt wat ervaren kan worden, wat zich aan de ervaring voordoet (wij kunnen banen krijgen en belasting betalen) en wat niet (je zult als Nederlandse burger niet snel met uitzetting bedreigd worden). Het is een esthetiek van politiek die door de configuratie van bepaalde mensen die op bepaalde plekken samen zijn en andere, afwezige mensen op andere plekken, bepaalt wie de gemeenschap vormen: politiek is een bepaling van wie het wij is en wie de ander. Zo bezien heeft de term ‘illegaal’ met betrekking tot een groep mensen een eigen agenda, een bepaalde distributie van het sensibele, voor ogen. Door dit zo duidelijk te vermijden en met een strijdkreet de nadruk te leggen op de concrete situatie — mensen die er zijn — hebben de activisten/vluchtelingen ‘menselijkheid’ geclaimd. De slagzin ‘Wij zijn hier’ is een politieke daad die een groep mensen die eerder buiten de gemeenschap viel, emancipeert. De Vluchtkerk is misschien niet een verblijfplaats, maar wel een belangrijke stap voor de vluchtelingen van ‘Wij zijn hier!’ in de richting van het herwinnen van hun menselijke waarden en de grip op een eigen identiteit als (politieke) actoren binnen een samenleving en een demo25