Zoete Wraak

was. Zijn staart zwaaide wild in het rond en hij sprong tegen Martin op en likte aan zijn hand.

‘O jee,’ zei Martin. ‘Deze hond gaat zijn geleidehondenexamen niet halen.’ Hij glimlachte naar de vrouw. ‘Dank u.’

Ze liep weg.

Claudia durfde Martin niet in de ogen te kijken. ‘De pr-manager heeft afgezegd,’ zei hij.

‘Goed zo. Ik bedoel... omdat ik...’

‘Geeft niks. Ze zou onder de indruk zijn geweest dat uk Sunday een voorstander is van positieve discriminatie,’ antwoordde hij.

‘Lach je me nou uit?’

‘Ja.’ Ze giechelde. ‘Dat zal ik wel verdiend hebben.’

‘Wat wil je drinken?’ vroeg hij.

Ze probeerde een indrukwekkend drankje te verzinnen. ‘Campari met 7-Up.’ Martin bestelde en het flapte eruit: ‘Heb jij huisdieren?’ Het was alsof haar hersenen waren overgenomen door een oerdom persoon.

‘Ja. Keith. Een Siamese kat. Hij heeft mij uitgekozen.’

‘Keith?’

‘Keith Moon. Zelfde persoonlijkheid.’

‘Ik ben dol op katten, maar ik heb JR geërfd en hij zou de competitie nooit dulden. Hij duldt mij al amper. Ik denk dat hij mij te min vindt.’

‘Dan is het een hond met een slechte smaak.’

Ze keek op. Ze wilde hem zoenen. Ze was niet bang. Een kus hoefde toch niet tot seks te leiden? Ze kon hem best aan het lijntje houden... voor een jaar of zo? Hoe dan ook, daar wilde ze zich echt geen zorgen om maken. Ze hoefde nu alleen nog maar te denken aan een kus. En ze wist diep vanbinnen: als ze deze man zou kussen, dan zou ze geen paniek voelen, en geen dichtgeknepen keel. Ze wist dat ze in die kus zou wegzakken als in een donzen kussen. Alles aan hem was aantrekkelijk: zijn geur, het geluid van zijn stem. Het was een soort onzichtbare kracht die haar naar hem toe trok.

Het was het lot.

Van al die miljarden mensen die over de aarde liepen, waren Martin Freshwater en Claudia Mayer bij toeval op hetzelfde moment op die planeet, in hetzelfde land, in dezelfde stad, waar ze dezelfde tien vierkante meter kantoor deelden -- jeetje. Hij had vijfhonderd jaar eerder geboren kunnen zijn, en zij kon haar leven in afgrijselijke afzondering hebben geleefd, haar zielsverwant dood en begraven voor ze überhaupt geboren was! Of ze kon zijn opgegroeid op een schaapsboerderij in Nieuw-Zeeland, onbewust van het feit dat de liefde van haar leven aan de andere kant van de aardbol woonde! Maar er was een god, en hier zat hij, glimlachend, hun knieën net niet tegen elkaar aan. Hij was ook nog haar baas. Nou ja, als het echt serieus werd kon ze altijd nog ontslag nemen. Maar dat was wel erg ver vooruit gedacht. Je hebt nog niet eens...

O. O! O. Na een lange, lange tijd trok ze zich terug, ze beet op haar lip. Ze kreeg geen lucht meer!

‘Dat heb ik nou al willen doen sinds ik je voor het eerst zag,’ mompelde hij. Hij schudde zijn hoofd. ‘Dit klinkt als een makkelijke versierzin, maar ik doe dit nooit. Collega’s versieren. Of meisjes van jouw leeftijd. Toen ik jonger was...’ Hij grinnikte. ‘Laat maar. Ik ben een asociale oude lul. Maar’ -- hij haalde zijn schouders op -- ‘jij hebt iets, Claudia, iets dat ik’ -- hij leunde weer voorover -- ‘magnetisch vind.’

Ze keek omlaag. ‘Ik vind dat... ook van jou,’ zei ze.