14. 15. 16. 17.
unha vida acorde coa Declaración dos Dereitos Humanos da ONU, que poidan cubrir as súas necesidades básicas, obter ingresos adecuados e satisfacción polo seu traballo, incluíndo un contorno laboral seguro. Ter en conta o amplo impacto social e ecolóxico dos sistemas agrarios. Que os produtos non alimentarios se obteñan a partir de recursos renovábeis e que sexan completamente biodegradábeis. Promover que as organizacións de agricultura ecolóxica funcionen de acordo a liñas democráticas e o principio da división de poderes. Progresar cara unha cadea de produción
Por outra banda, atopámonos cunha definición de agricultura ecolóxica formulada en base ao marco legal no que nos desenvolvemos: o Regulamento (CE) 2092/91 –que é, por outra parte, unha normativa con especial referencia á etiquetaxe e ao control– estende o seu ámbito de aplicación (e, polo tanto, o ámbito que abrangue ao que a lexislación europea estabelece como ecolóxico) a aqueles produtos transformados e non transformados con principios de produción e normas específicas de control incluídos nos anexos I e II do regulamento. Finalmente, o Regulamento (CE) 834/2007, que será o novo marco legal de referencia a partir do 1 de xaneiro de 2009, define a produción ecolóxica como “o uso de métodos de produción conformes as normas estabelecidas no presente regulamento en todas as etapas da produción, preparación e distribución”. Para os efectos deste Plan, dado o seu carácter de instrumento de xestión e planificación inscrito nun marco normativo concreto, entenderase funcionalmente como agricultura ecolóxica a que aplica sistemas produtivos incluídos nas definicións regulamentarias, pero sen perder de vista, na súa filosofía, os conceptos expresados nas dúas primeiras definicións1. No tocante ao marco temporal de aplicación, todo o edificio de planificación referido á Política Agrícola Común estabelece un horizonte permanente para o período 2007–2013, polo que ese debería ser o aplicado para o Plan de Desenvolvemento da Agricultura Ecolóxica de Galiza.
. Cabería aquí discutir se debe ser obxecto do Plan a totalidade da produción incluída nos sistemas admitidos regulamentariamente como ecolóxicos ou soamente a produción certificada. Entendemos que habería máis ben que falar de produción CERTIFICÁBEL, isto é, aquela produción que, utilizando os sistemas admitidos polo regulamento europeo, é controlada polo órgano oficial de certificación e control, independentemente de que sexa comercializada lucindo o logotipo ecolóxico. Esta é, na nosa opinión, a única maneira de incluír no Plan unha gran cantidade da produción que, por cuestións de inexistencia de canles comerciais ou por problemas regulamentarios –caso do xénero comercializado a granel– opta por ser vendida á marxe da etiquetaxe ecolóxica. 1
18