Maggie Wojtulewski (dochter – daughter) – Luc Van Damme (schoonzoon – son in law) – the son of Maggie lives in Poland.
Huwelijksfoto Jozef en Magda met als getuigen links strijdmakker Jozef en rechts broer Magda op 9 augustus 1945
begrafenis ten velde in Frankrijk
in de loopgraven in Ciarmolin (fr.)
Gutrudes (fr.)
in Sinaai ten tijde van de bevrijding van Sint-Niklaas (Jozef 3de van rechts)
bij de start van de oorlog 1939 boven Mokotow Warchau Polen
Opmars uit Polen na bombardementen in Warschau
de oude markt Warschau
gastgezin waar Jozef soms verbleef wanneer hij in Schotland was. Familie John McLean
vrijetijd en amusement
H Mis ten velde
atletische soldaten
veldkeuken
Jozef bij zijn Lorrie hij was bevoorrader voor brandstof en munitie en veldkeuken
even de kaart erbij halen
opleidingen aan de Engelse kust
in Burrelton Schotland (Jozef 2de rechts staand)
Jozef (rechts) voor zijn truck met medegezellen chauffeurs
huldiging in Schotland
op de toren in Clockmannam Schotland
op Jozef zijn Truck (jozef zit bovenop dus juist de benen)
heer provoost van Compagnie Angus bij de schouwing van de troepen in Schotland
Jozef (links) met 2 makkers Kazik en Nilly
9 augutus 1945 aan de bruidstafel
NL
JOZEF WOJTULEWSKI
Onderofficier – Korporaal/Bombardier Jozef Wojtulewski, geboren in Bialystok (N.O. Polen) op 29 juli 1914. Hij had zijn legerdienst bij de 2de cavalerie afgesloten in 1936 om weer te worden opgevorderd in 1938 door de oorlogsdreiging die al maanden boven Europa hing en op 1 september 1939 een feit werd door de Duitse inval in Polen en in de eerste 18 dagen van de oorlog was Warschau het grootste slachtoffer en werd volledig plat gebombardeerd. De 10de Poolse cavaleriebrigade was de enige gemechaniseerde en tactische eenheid van de oorlog en terwijl er toch veel Poolse soldaten krijgsgevangen werden genomen, liepen zij geen enkele nederlaag op. Zij vochten 18 dagen en nachten, namen vaak het offensief, bevochten Duitse bataljons, maakten krijgsgevangenen en veroverden heel wat wapenuitrusting. Op 19 sept. trok de brigade in perfecte slagorde de Hongaarse grens over met de veroverde buit. Zij werden toen geïnterneerd overeenkomstig het internationale recht en kregen een “korte rust”. In oktober 1939 werd , de 10° cavaleriebrigade terug samengebracht in Frankrijk, aanvankelijk in het 'kamp' van Coëtquidan in Bretagne, alhoewel haar bemanning en structuur gewijzigd waren overeenkomstig de Franse voorschriften. Zij stonden nog wel onder het bevel van dezelfde commandant en officieren. De vroegere regimenten waren de ruggengraat van de brigade en feitelijk vormden alle soldaten van de 10° Cavalerie, die uit de Hongaarse kampen naar Frankrijk waren overgebracht, de eskadrons, compagnieën en batterijen. In deze nieuwe vorm nam de brigade deel aan de Frans-Duitse veldtocht van 10 tot 25 mei 1940,ze maakte deel uit van het 4de Franse leger onder Generaal Requin. Ze vocht schouder aan schouder met de Franse divisies aan de Marne bij Champaubert en Montmirail, in de moerassen van St Gond en te Montgivroux. Tijdens een nachtelijk gevecht versloeg de brigade de Nazi's bij Montbard aan het Bourgondisch kanaal. Tenslotte werd de eenheid omsingeld bij Dijon, doch de soldaten vernietigden hun transporten en onder bescherming van de donkere nacht trokken ze over heuvels en door wouden over de Loire naar het onbezette deel van Frankrijk. Vastberaden streed de brigade voort en verlieten de soldaten Frankrijk met eindbestemming Groot-Brittannië. “De Poolse weg” liep van de kust van de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee door de Pyreneeën, Spanje, Portugal, Gibraltar, Marokko en vandaar met boten naar de Engelse kust. In enkele maanden was de 10de gepantserde cavaleriebrigade opnieuw voltallig in Schotland met dezelfde commandant, officieren en regimenten en de zilveren fanfares die van over zee waren meegebracht. De soldaten vulden de gelederen van de regimenten aan. De ontbrekenden waren de gesneuvelden in de gevechten van de twee verloren veldtochten. In Groot-Brittanië werd de brigade uitgebreid tot een gewapende eenheid van 15.000 man en kreeg zij de Engelse benaming “1st Armoured Division”. De 10de gewapende cavaleriebrigade werd als onderdeel ingelijfd en bij het Canadese leger gevoegd dat samen met het 2de Britse leger de 21st legergroep vormde onder generaal Montgomery. In Juli 1944 (zo'n 2 maanden na V-Day) landde de 1st Poolse Pantserdivisie op de kusten van Normandië en nam haar stellingen in te midden van de grote massa antifascistische troepen van de westerse coalitie naast Britse, Canadese, Amerikaanse, Franse, Belgische, Nederlandse en Tsjechische brigades. De 1ste pantserdivisie begon haar terugreis in de derde en zegevierende veldtocht van WO II door deel te nemen aan de groots opgezette operatie bij Falaise. Vanaf dan behaalde die eenheid de ene overwinning na de andere. Van alle veldslagen op Franse bodem geleverd zijn vooraf te vermelden die van Falaise, de verovering van Abbeville en St Omer, de overtocht van de Somme, de Ternoise en het kanaal van Neuffosse. Op 6 september 1944 trok de divisie de Belgische grens over en na heel wat strijd werden Ieper, Roeselare, Tielt, Ruiselede, Gent, Sint-Niklaas (waar Jozef in het dorpje Sinaai de liefde vond), Beveren, Merksplas en Baarle-Nassau bevrijd. Ter herinnering: De Poolse divisie streed als onderdeel van het Canadese leger en van de 21ste legergroep met als opperbevelhebber de Amerikaanse generaal Eisenhouwer. Op het slagveld waren Canadese en Britse soldaten het vaakst buren, af en toe ook de Amerikanen. In de meeste gevallen stond de Poolse generaal Stanislaw Maczek (door de Poolse soldaten “batsa” genoemd wat “herder” betekend) bevelvoerder van de 1ste pantserdivisie aan het hoofd van Canadese, Britse en Belgische eenheden, zowel regimenten als brigades.
PL
JOZEF WOJTULEWSKI
Podoficer Kapral / Bombardier Józef Wojtulewski, urodzony w Białymstoku (N.O.Polen) 29 lipca 1914 roku. Skończył służbę wojskową z 2 kawalerią w 1936 r., jednak został przywrócony do udziału aktywnego w 1938 r. Groźba wojny, która przez wiele miesięcy wisiała nad Europą, a 1 września 1939 r. stała się rzeczywistością z powodu niemieckiej inwazji na Polskę. Podczas pierwszych 18 dni wojny. Warszawa była największą ofiarą i została całkowicie zbombardowana 10. Brygada polskiej kawalerii była jedyną zmechanizowaną i taktyczną jednostką wojny, a podczas gdy wielu polskich żołnierzy zostało wziętych do niewoli, nie poniosło klęski. Walczyli przez 18 dni i nocy, często podejmowali ofensywę, walczyli z niemieckimi batalionami, zajęli jeńców wojennych i zdobyli wiele broni. 19 września Brygada przekroczyła granicę węgierską w doskonałym porządku bojowym z schwytanym łupem, a następnie internowano ją zgodnie z prawem międzynarodowym i otrzymała „krótki odpoczynek”. W październiku 1939 r. 10 brygada kawalerii została sprowadzona do Francji, początkowo w „obozie” Coetquidan w Bretange, chociaż jej załoga i struktura zostały zmienione zgodnie z francuskimi przepisami. Nadal byli pod dowództwem tego samego dowódcy i oficerów. Dawne pułki były kręgosłupem brygady iw rzeczywistości wszyscy żołnierze kawalerii 10 °, którzy zostali przeniesieni z węgierskich obozów do Francji, utworzyli eskadry, kompanie i baterie, w tej nowej formie brygada wzięła udział w francusko-niemieckim kampania od 10 do 25 maja 1940 r., była częścią 4. armii francuskiej pod dowództwem generała Requina. Walczyła ramię w ramię z francuskimi dywizjami na Marne w pobliżu Champaubert i Montmirail, na bagnach St Gond i Montgivroux. Podczas nocnej bitwy brygada pokonała nazistów na Montbard nad kanałem burgundzkim. Jednostka została ostatecznie otoczona w Dijon, ale żołnierze zniszczyli swoje transporty i pod osłoną ciemnej nocy przemierzyli wzgórza i lasy nad Loarą do niezamieszkałej części Francji, a brygada walczyła i żołnierze opuścili Francję z ostatecznym przeznaczeniem Wielka Brytania. „Polska droga” biegła od wybrzeża Oceanu Atlantyckiego i Morza Śródziemnego przez Pireneje, Hiszpanię, Portugalię, Gibraltar, Maroko, a następnie łodziami na angielskie wybrzeże. Za kilka miesięcy dziesiąta brygada kawalerii pancernej po raz kolejny była zjednoczona w Szkocji z tym samym dowódcą, oficerami i pułkami oraz srebrnymi fanfarami przywiezionymi z zagranicy. Żołnierze uzupełniłi szeregi pułków. Jedyne ofiary byli polegli w bitwach dwóch przegranych kampanii. W Wielkiej Brytanii brygada została rozszerzona na uzbrojoną jednostkę przez 15 000 ludzi i otrzymała angielską nazwę „1 Dywizja Pancerna”. Dziesiąta brygada uzbrojonej kawalerii została włączona jako część i dodana do armii kanadyjskiej, która wraz z 2 armią brytyjską utworzyła 21. grupę armii pod dowództwem generała Montgommery'ego. W lipcu 1944 r. (Około 2 miesiące po V-Dniu) 1 Polska Dywizja Pancerna wylądowała na wybrzeżach Normandii i zajęła pozycje pośród dużych masowych oddziałów antyfaszystowskiej koalicji zachodniej wraz z Brytyjczykami, Kanadyjczykami, Amerykanami, Francuzami, Brygady belgijskie, holenderskie i czeskie. Pierwsza dywizja pancerna rozpoczęła swoją podróż w trzeciej zwycięskiej kampanii II wojny światowej, uczestnicząc w operacji na dużą skalę w Falaise. Od tej pory jednostka wygrała każdą bitwę w której uczestniczyła. Ze wszystkich bitew na ziemi francuskiej należy wspomnieć o bitwach Falaise, podboju Abbeville i St Omer, przeprawę przez Sommę, Ternoise i kanał Neuffosse. 6 września 1944 r. Dywizja przekroczyła granicę belgijską i po ciężkiej walce Ieper, póżniej przez Roeselare, Tielt, Ruiselede, Gandawę, Sint-Niklaas (gdzie Józef znalazł miłość swego życia we wsi Sinaai), Beveren, Merksplas i Baarle-Nassau, wszystkie miasta które zostały uwolnione. Ku pamięci: Polska dywizja walczyła jako część armii kanadyjskiej i 21 armii wraz z generałem USA Eisenhouwerem jako głównodowodzącym. Na polu bitwy żołnierze kanadyjscy i brytyjscy byli najczęstszymi sąsiadami, czasami także Amerykanami. W większości przypadków polski generał Stanisław Maczek (zwany przez polskich żołnierzy „batsą”, czyli „pasterz”) był dowódcą 1. dywizji pancernej odpowiedzialnej za jednostki kanadyjskie, brytyjskie i belgijskie, zarówno pułki, jak i brygady.
ENG
JOZEF WOJTULEWSKI
Petty Officer - Corporal / Bombardier Jozef Wojtulewski, born in Bialystok (N.O.Polen) on July 29, 1914. Finished his military service with the 2nd cavalry in 1936 to be reclaimed in 1938 by the threat of war that had been hanging over Europe for months and on 1 September 1939 became a fact due to the German invasion of Poland. During the first 18 days of the war Warsaw was the biggest victim and was completely bombed. The 10th Polish cavalry brigade was the only mechanized and tactical unit of the war, and while many Polish soldiers were taken prisoner of war, they suffered no defeat. They fought for 18 days and nights, often took the offensive, fought German battalions, made prisoners of war and captured a lot of weapons. On Sept. 19 the brigade crossed the Hungarian border in perfect battle order with the captured loot. They were then interned in accordance with international law and were given a "short rest". In October 1939, the 10th cavalry brigade was brought back together in France, initially in the "camp" of Coetquidan in Bretange, although its crew and structure had been changed in accordance with French regulations. They were still under the command of the same commander and officers. The former regiments were the backbone of the brigade and in fact all the soldiers of the 10 ° Cavalry, who had been transferred from the Hungarian camps to France, formed the squadrons, companies and batteries. In this new form the brigade took part in the Franco-German campaign from 10 to 25 May 1940, she was part of the 4th French army under General Requin. She fought shoulder to shoulder with the French divisions on the Marne near Champaubert and Montmirail, in the marshes of St Gond and Montgivroux. During a nightly battle, the brigade defeated the Nazis at Montbard on the Burgundian canal. The unit was finally surrounded at Dijon, but the soldiers destroyed their transports and, under the protection of the dark night, they traveled over hills and forests over the Loire to the unoccupied part of France. Determined, the brigade fought on and the soldiers left France with final destination. Great Britain. "The Polish way" ran from the coast of the Atlantic Ocean and the Mediterranean Sea through the Pyrenees, Spain, Portugal, Gibraltar, Morocco and then with boats to the English coast. In a few months, the 10th armored cavalry brigade was once again full in Scotland with the same commander, officers and regiments and the silver fanfares brought from overseas. The soldiers supplemented the ranks of the regiments. The unbroken ones were the casualties in the battles of the two lost campaigns. In Great Britain, the brigade was expanded to an armed unit of 15,000 men and was given the English name "1st Armored Division". The 10th armed cavalry brigade was incorporated as a part and added to the Canadian army, which together with the 2nd British army formed the 21st army group under General Montgommery. In July 1944 (about 2 months after V-Day) the 1st Polish Armored Division landed on the coasts of Normandy and took its positions amid the large mass anti-fascist troops of the Western coalition alongside British, Canadian, American, French, Belgian, Dutch and Czech brigades. The 1st armored division began its journey back in the third and victorious WWII campaign by participating in the large-scale operation at Falaise. From then on, that unit won one victory after the other. Of all the battles delivered on French soil, mention must be made in advance of those of Falaise, the conquest of Abbeville and St Omer, the crossing of the Somme, the Ternoise and the Neuffosse canal. On September 6, 1944, the division crossed the Belgian border and after quite a fight, Ypres, Roeselare, Tielt, Ruiselede, Ghent, Sint-Niklaas (where Joseph found love in the village of Sinaai), Beveren, Merksplas and Baarle-Nassau were freed . Reminder: The Polish division fought as part of the Canadian army and of the 21st army group with the US General Eisenhouwer as commander-in-chief. On the battlefield, Canadian and British soldiers were the most frequent neighbors, occasionally also the Americans. In most cases, the Polish general Stanislaw Maczek (called "batsa" by the Polish soldiers, which means "shepherd") was the commander of the 1st armored division in charge of Canadian, British and Belgian units, both regiments and brigades.
FR
JOZEF WOJTULEWSKI
Maitre - Caporal suppléant / Bombardier Jozef Wojtulewski, né à Bialystok (N.O. Pologne) le 29 juillet 1914. Il avait terminé son service militaire dans la 2e cavalerie en 1936 pour être réquisitionné à nouveau en 1938 en raison de la menace de guerre qui planait sur l'Europe depuis des mois et qui s'est concrétisée le 1er septembre 1939 par l'invasion allemande de la Pologne et dans les 18 premiers jours de la guerre. Varsovie a été la plus grande victime et a été complètement bombardée au sol. La 10e brigade de cavalerie polonaise était la seule unité mécanisée et tactique de la guerre et bien que de nombreux soldats polonais aient été faits prisonniers de guerre, ils n'ont pas été vaincus. Ils se sont battus pendant 18 jours et 18 nuits, ont souvent pris l'offensive, ont combattu des bataillons allemands, ont fait des prisonniers de guerre et capturé beaucoup d'armures. Le 19 sept. la brigade franchit la frontière hongroise en parfait ordre de bataille avec le butin capturé. Ils ont ensuite été internés conformément au droit international et ont reçu un "bref repos". En octobre 1939, la 10e brigade de cavalerie est réunie en France, initialement dans le «camp» de Coëtquidan en Bretagne, bien que son équipage et sa structure aient été modifiés conformément à la réglementation française. Ils étaient toujours sous le commandement du même commandant et des mêmes officiers. Les premiers régiments constituaient l'épine dorsale de la brigade et en fait tous les soldats de la 10e cavalerie transférés des camps hongrois en France constituaient les escadrons, les compagnies et les batteries. Sous cette nouvelle forme, la brigade participe à la campagne francoallemande du 10 au 25 mai 1940, elle fait partie de la 4e armée française du général Requin. Elle a combattu côte à côte avec les divisions françaises sur la Marne à Champaubert et Montmirail, dans les marais de St Gond et à Montgivroux. Au cours d'une bataille nocturne, la brigade a vaincu les nazis à Montbard sur le canal bourguignon. Enfin, l'unité fut encerclée à Dijon, mais les soldats détruisirent leurs transports et, sous la protection de la nuit noire, ils passèrent au-dessus des collines et des forêts à travers la Loire jusqu'à la partie inoccupée de la France. La brigade se bat avec détermination et les soldats quittent la France pour la Grande-Bretagne. «La route polonaise» partait des côtes de l'Atlantique et de la Méditerranée en passant par les Pyrénées, l'Espagne, le Portugal, Gibraltar, le Maroc et de là par bateau jusqu'à la côte anglaise. En quelques mois, la 10e brigade de cavalerie blindée était de nouveau entièrement en Écosse avec le même commandant, les mêmes officiers et régiments et les fanfares d'argent amenés d'outre-mer. Les soldats ont rempli les rangs des régiments. Les disparus étaient ceux qui ont été tués dans les batailles des deux campagnes perdues. En Grande-Bretagne, la brigade a été étendue à une unité armée de 15 000 hommes et a reçu le nom anglais de «1st Armored Division». La 10e brigade de cavalerie armée a été recrutée en tant que partie et s'est jointe à l'Armée canadienne qui, avec la 2e armée britannique, a formé le 21e groupe d'armées sous le commandement du général Montgomery. En juillet 1944 (environ 2 mois après le V-Day), la 1ère division blindée polonaise débarque sur les côtes normandes et prend position au milieu de la grande masse des forces antifascistes de la Coalition occidentale aux côtés des Britanniques, Canadiens, Américains, Français, Brigades belges, hollandaises et tchèques. La 1ère Panzer Division a commencé son voyage de retour dans la troisième et victorieuse campagne de la Seconde Guerre mondiale en participant à l'opération massive de Falaise. Dès lors, cette unité a remporté une victoire après l'autre. De toutes les batailles livrées sur le sol français, il faut mentionner d'avance celles de Falaise, la prise d'Abbeville et de St Omer, la traversée de la Somme, la Ternoise et le canal de Neuffosse. Le 6 septembre 1944, la division franchit la frontière belge et après de nombreux combats, Ypres, Roulers, Tielt, Ruiselede, Gand, Sint-Niklaas (où Jozef trouva l'amour dans le village de Sinaai), Beveren, Merksplas et Baarle-Nassau furent libérés . Rappel:La division polonaise a combattu au sein de l'Armée canadienne et du 21e Groupe d'armées avec le général américain Eisenhouwer comme commandant en chef.Sur le champ de bataille, les soldats canadiens et britanniques étaient le plus souvent voisins, parfois aussi les Américains.Dans la plupart des cas, le général polonais Stanislaw Maczek (appelé «batsa» par les soldats polonais, signifiant «berger») était le commandant de la 1re division Panzer à la tête des unités canadiennes, britanniques et belges, régiments et brigades.