20-23 | hans overvliet |distant suffering XXII| i.d. of inequality

Hoe groot je recht op mobiliteit is, hangt vooral af van de vraag welk paspoort je toevallig, namelijk door middel van geboorte, hebt verkregen. Houders van een Nederlands paspoort kunnen zonder visum naar een kleine honderdzeventig landen reizen. Wie met een Pakistaans paspoort op weg moet, kan naar minder dan tien landen visumvrij reizen, waaronder Haïti en Gambia.

Het komt erop neer dat de wereld in tweeën kan worden gedeeld: zij die paspoorten bezitten voor bovenmensen (pakweg een Amerikaans, Engels, Australisch, Canadees of EU-paspoort) en zij die paspoorten bezitten voor de verdoemden – waarbij de statelozen nog extra verdoemd zijn.

Arnold Grunberg | NRC 19/11/’21

The extent of your right to mobility depends mainly on which passport you happened to have obtained, namely through birth. Holders of a Dutch passport can travel to almost one hundred and seventy countries without a visa. Those who have to travel with a Pakistani passport can travel visa-free to less than ten countries, including Haiti and The Gambia.

The bottom line is that the world can be divided into two: those who hold passports for superhumans (say, an American, English, Australian, Canadian, or EU passport) and those who hold passports for the damned – with the stateless beings doomed even more.

Arnold

foto omslag | photo front | Stef

[ Den HaagNL / The HagueNL | Vredespaleis / The Peace Palace ] 04/06/’20

foto achterplat | photo back site | Nojan&Anita

[ FrankfurtDE | Europese Centrale Bank / European Central Bank ] 22/07/’20

Grunberg | NRC 19/11/’21

over deze catalogus

introductie | W.F.T. van Houtum

Content about this catalogue introduction

Deutsch | Einführung – Uebersetzung Alina Achenbach

Español | Introducción - traducción Núria Bofarull | Catalán Italiano | Introduzione - traduzione Sebastian

werk #1: poster A1 | edities 1 - 7

werk #2: foto‘s van posters in de openbare ruimten

sequenties van posters in de openbare ruimten

onderdeel van exposities

Laat waaien - Laat zien | Goes | werk #3: vlag

MEN OF (STREET ART) | Independent Artists | Milaan | Italië

Pakje Kunst & Pakje Kunst Museum Tilburg werk #4 & #5

LUXFER OPEN SPACE | Česká Skalice | Tsjechië | 11/06/’21 – 30/07/’21

Stockholm | Sweden | 04/06/’33 – 19/06/’22

evenement geïnspireerd doorhet project

Galerii METROPOL en TRiinu Jürves | Finland 2021

tekst | het panopticum binnenstebuiten mensen over hoe mensen regeerden . . .

mensen&plaatsenISO-code betrokken kunstenaarsinitiatieven

overzicht werken in tentoonstellingen

work #1: poster A1 | editions 1 - 7

work #2: pictures of posters in public spaces sequences of posters in public spaces

part of exhibitions

Flag display | Goes | work #3: flag

MEN OF (STREET ART) | Independent Artists | Milano | Italy

Pakje Kunst & Pakje Kunst Museum Tilburg work #4 & #5

LUXFER OPEN SPACE |Ceska Skalice | Czech Republic | 11/06/'21 – 30/07/'21

Stockholm | Zweden | 04/06/’33 – 19/06/’22

event inspired by the project

Galerii METROPOLen TRiinu Jürves | Finland - 2021

text | the panopticum inside out people on how people reacted . . . people&places

ISO-code artists' initiatives involved

summary works in exhibitions

DISTANT SUFFERING | the project colophon

over deze catalogus | about this catalog

Over deze catalogus

De mensen die meedoen aan DISTANT SUFFERING XXII| i.d. of inequality hebben ieder een plek in hun openbare ruimte gekozen die voor hen van belang is om de poster op te hangen. Dat belang kan worden geduid als de mooiste, de meest geladen, de meest activistische, meest intieme, meest markante, de historisch belangrijkste, de meest idyllische, de drukste, het meest verwijzend naar reizen, de plek waar de (machts)politiek zich afspeelt, de dagelijkse omgeving, de meest toeristische waar de stad om bekend is, de meest nietszeggende, de meest vervallen, et cetera.

Gaandeweg het project heeft een aantal mensen er voor gekozen om de poster op meerdere op voor hen representatieve plekken op te hangen en te fotograferen.

Sommige deelnemers fotografeerden zichzelf, alleen of met een mede-uitvoerder, wat een extra dimensie aan de plek geeft.

Voor een helder overzicht heb ik in het eerste deel van deze catalogus meestentijds één foto uit een stad, dorp of buitenplaats gekozen en geplaatst.

Deze selectie wordt gevolgd door verzamelingen van de inzenders die op meerdere plaatsen de poster hebben opgehangen en gefotografeerd. Na de afgeleide projecten waaraan ik deelgenomen heb, vind je een aantal foto’s met deelnemers.

Helemaal achteraan tenslotte een opsomming van de participerende mensen en hun plaatsen.

About this catalog

The people participating in DISTANT SUFFERING XXII | i.d. of inequality each have chosen a place in their public space that is important to them to hang the poster. That importance can be described as the most beautiful spot, the most charged, the most activistic, the most intimate, the most striking, the most historical, the most idyllic, the busiest, the most directly referring to travel, the place where (power)politics takes place, the daily environment, the most touristic that the city is known for, the most bland, the most dilapidated, etcetera. During the project, a number of people chose to hang and photograph the poster in several places that represent them.

Some participants photographed themselves, alone or with a co-performer, which adds an extra dimension to the place.

For a clear overview, in the first part of this catalogue in most cases I have chosen and placed one photo from a city, a village or the country side. This selection is followed by collections of pictures of the contributor who have hung the poster in several places.

After the derivative projects in which I participated, you will find a number of photos with participants. At the very end, finally, a list of the participating people and their places.

Introductie van het project

In onze geglobaliseerde wereld zijn er tal van politieke tegenstellingen te zien: rijk - arm, wit - zwart, noordzuid, et cetera. Die tegenstelling zie je de afgelopen jaren ook steeds duidelijker uitgedrukt in mobiliteit. Voornamelijk in de westerse wereld heeft het reizen extreme vormen aangenomen met de opkomst van toerisme, en de globalisering van internationaal georiënteerde bedrijven, onderzoekscentra, universiteiten, et cetera.

De drijvende kracht achter deze internationalisering, het neoliberalisme, uit zich in een vrij verkeer van mensen, goederen, diensten en informatie, kortom van ongebreidelde mobiliteit. Wanneer we naar die mobiliteit kijken, is de dynamiek daarvan op zijn minst dubbelzinnig. Enerzijds wordt de stroom van (arbeids)migranten afgehouden, terwijl een welvarende, in hoge mate ‘witte’ elite steeds meer vrijheden krijgt. Die vrijheid komt – zoals gezegd - onder andere tot uiting in een wereldwijde toeristische industrie waar deze elite gebruik van maakt. Dit toerisme vernietigt de sociale structuren van oorden die zich in bijzondere aandacht van toeristen mogen verheugen. Toerisme vervuilt en maakt dingen kapot. Toerisme vernietigt precies dat waardoor het wordt aangetrokken aldus de Nederlandse schrijver Ilja Leonard Pfeijffer.

Ook globalisering van multinationals vereist extreme mobiliteit van mensen en goederen. Dat geldt ook voor de internationalisering van universiteiten die een studentenelite een gedeeltelijke buitenlandse opleiding en werkervaring aanbieden. Zo nemen ze een voorsprong op de internationale arbeidsmarkt.

Deze mobiliteit staat in schril contrast met de noodzakelijke vlucht voor oorlog en armoede van migranten. Voor hen is er geen warm welkom, zoals de westerse mens wel overal te wachten staat. Geen infrastructuur waarbinnen zij zich veilig voelen, geen belastingvoordelen, maar talloze gevaren en ontberingen en uitzichtloze toelatingscriteria. Hun mobiliteit wordt zoveel mogelijk aan banden gelegd, en in termen van ‘opvang in de regio’ aan ons verkocht. Terwijl de werkelijkheid zich uit in mensonterende vluchtelingenkampen.

Mobiliteit, kortom, is op dit moment één van de meest duidelijke voorbeelden van privilege. De poster toont een van de weinige overeenkomsten tussen deze verschillende reizigers, namelijk hun bagage. Het schrijnende verschil zit in de inhoud van deze koffers, tassen, en rugzakken.

W.F.T. van Houtum

Introduction

In our globalized world, there are many political contradictions: rich - poor, white - black, north - south, et cetera. In recent years you have also seen this contradiction increasingly clearly expressed in mobility. Especially in the western world, travelling has taken extreme forms with the rise of tourism, and the globalization of internationally oriented companies, research centers, universities, et cetera.

The driving force behind this internationalization, neoliberalism, is expressed in the free movement of people, goods, services and information, in short of unrestrained mobility. When study that mobility, its dynamics are at least ambiguous. On the one hand, the flow of (labor) migrants is being held back, while a prosperous, highly 'white' elite is getting more and more freedoms. As stated, this freedom is reflected, for example, in a global tourism industry used by this elite. This tourism destroys the social structures of places that enjoy the special attention of tourists. Tourism pollutes and destroys things. Tourism destroys exactly what attracts it, says the Dutch novelist Ilja Leonard Pfeijffer.

Globalization of multinationals also requires extreme mobility of people and goods. This also applies to the internationalization of universities that offer a student elite par-tial foreign education and work experience. In this way they take a lead on the international labor market.

elite partial foreign education and work experience. In this way they take a lead on the international labor market.

This mobility contrasts sharply with the necessary escape from war and poverty of migrants. There is no warm welcome for them, as western people can expect everywhere. No infrastructure in which they feel safe, no tax benefits, but countless dangers and hardships and hopeless admission criteria. Their mobility is restricted as much as possible and sold to us in terms of 'reception in the region'. While reality expresses itself in degrading refugee camps.

In short, mobility is currently one of the clearest examples of privilege.

The poster shows one of the few similarities between these different travellers, namely their luggage. The poignant difference is in the contents of these suitcases, bags and backpacks.

2020 | W.F.T. van Houtum

Einführung – Uebersetzung Alina Achenbach

In unserer globalisierten Welt gibt es viele politische Widersprüche: reich - arm, weiß - schwarz, Nord - Süd usw. In den letzten Jahren hat sich dieser Widerspruch auch in der Mobilität immer deutlicher bemerkbar gemacht. Insbesondere in der westlichen Welt hat das Reisen mit dem Aufstieg des Tourismus und der Globalisierung international ausgerichteter Unternehmen, Forschungszentren, Universitäten usw. extreme Formen angenommen.

Die treibende Kraft hinter dieser Internationalisierung, der Neoliberalismus, drückt sich im freien Verkehr von Menschen, Gütern, Dienstleistungen und Informationen aus, abgesehen von uneingeschränkter Mobilität. Wenn wir uns diese Mobilität näher ansehen, ist ihre Dynamik jedoch zumindest nicht eindeutig. Einerseits wird der Zustrom von (Arbeits-) Migranten zurückgehalten, während eine wohl-habende, weit überwiegend „weiße“ Elite immer mehr Freiheiten erhält.

Wie bereits erwähnt, spiegelt sich diese Freiheit beispielsweise in einer globalen Tourismusbranche wider, die von dieser Elite genutzt wird. Dieser Tourismus zerstört die sozialen Strukturen von Orten, die die besondere Aufmerksamkeit von Touristen genießen. Der Tourismus verschmutzt und zerstört Dinge. Der Tourismus zerstört genau das, was ihn anzieht, sagt der niederländische Schriftsteller Ilja Leonard Pfeijffer. Die Globalisierung multinationaler Unternehmen erfordert auch eine extreme Mobilität von Menschen

dert auch eine extreme Mobilität von Menschen und Gütern. Dies gilt auch für die Internationalisierung von Universitäten, die einer Elite von Studierenden eine teilweise ausländische Ausbildung und Berufserfahrung bieten. Auf diese Weise übernehmen sie eine Führungsrolle auf dem internationalen Arbeitsmarkt.

Diese Mobilität steht in starkem Kontrast zu der notwendigen Flucht vor Krieg und Armut von Migranten. Den herzlichen Empfang, den die westlichen Menschen überall erwarten können, gibt es für sie nicht. Keine Infrastruktur, in der sie sich sicher fühlen, keine Steuervorteile, sondern unzählige Gefahren, Nöte und hoffnungslose Zugangskriterien. Ihre Mobilität ist so weit wie möglich eingeschränkt und wird uns im Sinne eines „Empfangs in der Region“ verkauft. Derweil drückt sich die Realität in erniedrigenden Flüchtlingslagern aus. Kurz gesagt, Mobilität ist derzeit eines der deutlichsten Beispiele für Privilegien. Das Poster zeigt jedoch eine der wenigen Ähnlichkeiten zwischen diesen verschiedenen Reisenden, nämlich ihr Gepäck. Der entscheiden-de Unterschied besteht im Inhalt dieser Koffer, Taschen und Ruck-säcke.

W.F.T. van Houtum

Introducción - traducción Núria Bofarull | Catalán

Nuestro mundo globalizado está lleno de contradicciones políticas: rico - pobre, blanco - negro, norte - sud, etcetera. En los reciente años hemos asistido al claro incremento de esta contradicción, expresada a través de la movilidad humana. Especialmente en el mundo occidental, viajar ha mutado en formas extremas con el auge del turismo, la globalización de compañías internacionales, centros de investigación, universidades, y un largo etcetera.

La fuerza latente detrás de esta internacionalización, el neoliberalismo, encuentra su expresión en la libre circulación de personas, mercancías, servicios y información, en esencia: una movilidad sin límites. Si estudiamos esta movilidad, sus dinámicas son por lo menos ambiguas. Por un lado, el flujo de trabajadores migrantes se contiene en contraste a la próspera élite -mayormente compuesta por blancos occidentales- que va ganando privilegios y libertades. En ello se refleja, por ejemplo, una industria global de turismo diseñada para esta élite. Es ese turismo el que destruye las estructuras sociales de los lugares que reciben especial atención de los turistas. El turismo contamina y destruye lugares y cosas. El turismo destruye precisamente aquello aquello que lo atrae, en palabras de la escritora holandesa Ilja Leonard Pfeijffer.

La globalización de multinacionales requiere también de una movilidad extrema de personas y bienes. Esto también se aplica a la internacionalización de

de una movilidad extrema de personas y bienes. Esto también se aplica a la internacionalización de universidades que ofrecen a una élite estudiantil parte de su oferta educativa y experiencia laboral en el extranjero. De esta forma se promueve su liderazgo en el mercado económico internacional.

Esta movilidad contrasta fuertemente con la necesidad de aquellos que emigran escapando de la guerra y la pobreza. No hay una bienvenida cálida para ellos, como ocurre con los viajeros occidentales allí donde van. No hay una infraestructura que les de seguridad, ni beneficios fiscales, solo incontables peligros, dificultades y criterios de admisión sin esperanza. Su movilidad se restringe tanto como sea posible y se nos vende en términos de 'recepción en el país'. Mientras que la realidad se expresa en la degradación de los campos de refugiados.

Y es que, en resumen, la movilidad es uno de los más claros ejemplos de privilegio. Este póster muestra una de las pequeñas similitudes entre estos viajeros tan distintos: su equipaje. La gran diferencia está en el contenido de estas maletas, bolsos y mochilas.

W.F.T. van Houtum

Introduzione | traduzione Sebastian

Nel nostro mondo globalizzato si possono notare numerosi contrasti politici: ricchi - poveri, bianchi - neri, nord - sud, ecc. Negli ultimi anni, queste contraddizioni si sono espresse sempre più chiaramente anche in termini di mobilità. Soprattutto nel mondo occidentale, gli spostamenti hanno assunto forme estreme con l'aumento del turismo e la globalizzazione delle imprese, dei centri di ricerca, delle università, ecc. a vocazione internazionale.

La forza trainante di questa internazionalizzazione, il neoliberismo, si manifesta nella libera circolazione delle persone, dei beni, dei servizi e delle informazioni, in breve nella mobilità sfrenata. Guardando a questa mobilità, le sue dinamiche sono, a dir poco, a doppio taglio. Da un lato, il flusso di migranti (per motivi di lavoro) viene frenato, mentre a un'élite benestante e in gran parte "dalla pelle bianca" vengono concesse sempre più libertà.

Questa libertà - come già detto - si esprime, tra l'altro, in un'industria turistica globale di cui questa élite approfitta. Questo turismo distrugge le strutture sociali dei luoghi che godono di particolare attenzione da parte dei turisti. Il turismo inquina e distrugge le cose. Il turismo distrugge proprio ciò che lo attrae, afferma la scrittrice olandese Ilja Leonard Pfeijffer.

La globalizzazione delle multinazionali richiede anche un'estrema mobilità di persone e merci. Lo stesso vale per l'internazionalizzazione delle università, che

un'estrema mobilità di persone e merci. Lo stesso vale per l'inter-nazionalizzazione delle università, che offrono all'élite degli studenti una parziale formazione all'estero e un'esperienza lavorativa. In questo modo, gli studenti hanno un vantaggio sul mercato del lavoro internazionale.

Questa mobilità contrasta nettamente con la necessaria fuga dei migranti dalla guerra e dalla povertà. Per loro non c'è un'accoglienza calorosa, come quella che attende gli occidentali ovunque. Non ci sono infrastrutture in cui sentirsi al sicuro, né benefici fiscali, ma innumerevoli pericoli e difficoltà e criteri di ammissione senza prospettive. La loro mobilità è limitata al massimo e ci viene venduta in termini di "accoglienza nella regione". Mentre la realtà si esprime in campi profughi degradanti.

La mobilità, insomma, è attualmente uno degli esempi più evidenti di privilegio. Il manifesto mostra una delle poche somiglianze tra questi viaggiatori molto diversi tra loro, ovvero i loro bagagli. La differenza sostanziale sta nel contenuto di queste valigie, borse e zaini.

W.F.T. van Houtum

DISTANT SUFFERING XXII | i.d. van ongelijkheid

werk #1

kleurenposter A1 [ 59,4 x 84 cm. ]

op 135 gr. MC paper met parafernalia van ‘mobility’

qr-code met link naar de hoofdtekst in het Nederlands, Engels en Duits in deze catalogus

DISTANT SUFFERING XXII | i.d. of inequality

work #1

full colour poster A1 [ 59,4 x 84 cm. ]

on 135 gr. MC paper with parafernalia on ‘mobility’

qr-code linking to the main text in Dutch, English and German in this catalog

Aanleiding van de vijfde tranche . . .

‘Terwijl het coronapaspoort vrij reizen in het mondiale noorden vergemakkelijkt, zien mensen in het mondiale zuiden hun toegang tot grote delen van de wereld alleen maar verder versperd worden door QR-scanners. “Als je in een arm land woont en wil reizen – bijvoorbeeld om te studeren of familie te bezoeken, wat ieders recht zou moeten zijn – dan is het vaak al ontzettend moeilijk om aan een visum te komen. De invoering van coronapaspoorten maakt dat nog veel moeilijker. Nu moet je namelijk niet alleen aantonen dat je financieel zelfredzaam bent en een reden hebt om het land in te reizen, je moet ook bewijzen dat je gevaccineerd bent met een vaccin dat is goedgekeurd door dat land.

Zelfs vaccins die chemisch identiek zijn aan de vaccins van westerse farmaceuten worden niet goedgekeurd. Het probleem draait om politieke erkenning.” *

Dus zelfs een wereldwijde pandemie draagt bij aan een ongelijkheid in mobiliteit.

Inception of the fifth installment .

‘While the corona passport facilitates free travel in the global north, people in the global south see their access to large parts of the world only further blocked by QR scanners. “If you live in a poor country and want to travel – for example to study or visit family, which should be every-one’s right – it is often very difficult to get a visa. The introduction of corona passports makes that even more difficult. Now you not only have to prove that you are financially self-reliant and have a reason to travel into the country, you also have to prove that you have been vaccinated with a vaccine that has been approved by that country.

Even vaccines that are chemically identical to vaccines from Western pharmaceutical companies are not approved. The problem revolves around political recognition.” *

So even a global pandemic contributes to an inequality in mobility.

* Dr. L.Taylor in de Groene Amsterdammer, 8 november 2021

* Dr. L.Taylor in de Groene Amsterdammer, November 8, 2021

Aanleiding van de zesde tranche . . .

Núria Bofarull – fotograaf, curatoren goede vriendinintroduceerde het project bij Sebastian van de universiteit van Venetië. Samen met Vensessa.com wordt er in de maand juni een grote manifestatie gehouden tegen het massatoerisme dat Benetië vernietigt en vóór de herbewoning van Venetië. Het getal 49.999 duidt op het onleefbaar lage aantal inwoners van de stad.

Deze editie vond een plek in het onderdeel ‘hedendaagse kunst’. Het wegplakken werd goed gedocumenteerd.

Zie daartoe

Inception of the seventh instalment

Núria Bofarull - photographer, curators close friend -introduced the project to Sebastian at the University of Venice. Together with Vensessa.com, a large manifestation will be held in the month of June against the mass tourism that is destroying Benice and in favour of the reoccupation of Venice. The number 49,999 indicates the city's unlivable low population. This edition found a place in the contemporary art section. The pastingof the posters was well documented. To that end, please see In vista della sesta puntata

Núria Bofarull - fotografa, amica dei curatori - ha presentato il progetto a Sebastian all'Università di Venezia. Insieme a Vensessa.com, nel mese di giugno si terrà una grande manifestazione contro il turismo di massa che sta distruggendo la Benetia e a favore del riallestimento di Venezia. Il numero 49.999 indica la popolazione non vuota della città.

Questa edizione ha trovato posto nella sezione di arte contemporanea. L'incollaggio è stato ben documentato. A tal proposito, si veda

Aanleiding van de zevende tranche . . .

Op de een of andere manier genereerde het voorstel van Núria om de poster onderdeel te maken van een kunstmanifestatie tegen het massatoerisme in Venetië en vóór herbewoning van de stad, energie bij mij en als tegelijkertijd bij anderen.

Vanuit het niets kwamen er mails binnen van collega’s, vrienden, familie en bevriende kunstinstituten dat men weer op reis ging en of het gewenst was dat men een poster zou meenemen en zo een bijdrage te leveren aan het project en haar kwestie.

De vraag of de poster nu in het domein van ‘greentravelling’ is gekomen fascineert ten zeerste . . .

Inception of the seventh instalment . . .

Somehow, Núria's proposal to make the poster part of an art manifestation against mass tourism in Venice and in favour of reoccupying the city, generated energy in me and as at the same time in others.

Out of the blue, emails arrived from colleagues, friends, family and befriended art institutions that again one was travelling and whether it would be desirable for one to bring a poster and by doing so to contribute to the project and its issue.

The question of whether the poster has now entered the realm of 'greentravelling' is deeply fascinating . . .

werk #2 - posters in openbare ruimten | work #2 - posters in public spaces

Binnenhof-Ridderzaal | ©Photo Rober Goddyn | 11/06/’20

AssebroekB | 12/06/’20

Larrés (Huesca)ESP | 18/06/’20

Česká Skalice | Luxfer Open Space / Luxfer Gallery | 01/07/’20

PragueCZ | 13/07/’20

Klik hier voor de video van de performance van Jörn & Dorte Burmester Wium. Click here for the video of the performance by Jörn & Dorte Burmester Wium.

Huachang bus station, Huli Avenue, Huli District, Xiamen City, Fujian ProvinceCH | 23/08/’20

Busto Garolfo / MilanoIT | 02/10/’20

Boat KielDE - KopenhagenDK | came in on 03/10/’20

KozaniGR | Annita Koutsonanou Architecture Studio | 11/04/’20

KozaniGR | Annita Koutsonanou Architecture Studio | 11/04/’20

TokyoJP | Tokyo Tower | 15/04/’21

AthensGR | 19/05/’21

Al-HasakahSY [Syrian Kurdistan / Rojava ] 19/05/’21

Al-HasakahSY [Syrian Kurdistan / Rojava ] 19/05/’21 Nürnberg DE | 30/05/’21

Tāmaki Makaurau, Aotearoa (Auckland) NZ

RM Artists Space

Tāmaki Makaurau, Aotearoa (Auckland) NZ | 19/08/’21

artwork by Daniel Quasar

AschaffenburgDE | 01/09/’21

RemersdaalBE (Limburgish: Rimmezjdel | French: Rémersdael

Walloon: Rèbiévå [Rembierval]) | 02/10/’21

LübeckDE | Hans&Willy | 19/05/’22

BelgradeSR | Katarina | Remont Gallery | 01/06/’22

Los AngelesUSA | Carlos and Hagop / Durden & Ray | 04/07/’22

LondonGB (Chiswick) | Doris / ArtCan

Raststaette Kreuz Oberpfalzer WaldDE | Hans&Willy | 22/07/’22

PísečnáCZ | Willy&Hans | 26/07/’22

Albany Road

Brentford Hounslow | West LondonUK | Klio | 11/11/’22

CapetownZA | Johan | Zeitz Museum of Contemporary Art Africa | 13/11/’22

Port ElisabethZA | Johan | Livingstone 20/11/’22

ReimsFR | Hans&Willy | Central Station parking lot | 17/04/’23

sequenties in de openbare ruimten

Sommige mensen maakten meerdere foto’s van hun openbare ruimten. Dat leverde intieme fotoseries op van plekken die voor die mensen zèlf van waarde zijn: plekken die deel uitmaken van hun dagelijkse leven.

sequences in public spaces

Some people took multiple photos of their public spaces. This resulted in intimate photo series of places that are of value to those people themselves: places that are part of their daily life.

The HagueNL | 11/06/’20 | ©Photo Rober Goddyn

The HagueNL | 11/06/’20 | ©Photo Rober Goddyn

The HagueNL | 11/06/’20 | ©Photo Rober Goddyn

Brugge

KozaniGR | Annita Koutsonanou Architecture Studio | 11/04/’20

KozaniGR | Annita Koutsonanou Architecture Studio | 11/04/’20

Al-HasakahSY [Syrian Kurdistan / Rojava ] 16/05/’21

(Wat) Na Chom ThianTH | 04/06/’21

CapetownZA | Johan | Zeitz Museum of Contemporary Art Africa | 13/11/’22

DISTANT SUFFERING XXII3 | i.d. of inequality

werk #3 - vlag in Goes | work #3 - flag in Goes

Werkloze vlaggenmasten vullen zich met vlaggen van kunstenaars.

Plaats: Mosselbank 4 aan het Goese Meer, Goes.

Een project van Iris v’t Bos / #Loods32.

Werk

Vlag van 90 grs. polyester dundoek, 150 x 225 cm, met print van een zg. turkentas, print van qr-code en titel werk.

Geïnstalleerd op 1 juli 2020. .

vlag / flag I.D. OF INEQUALITY | Mosselbank 4 - Goes

Unemployed flagpoles fill with flags of artists.

Spot: Mosselbank 4 at the Goese Lake, Goes.

A project by Iris v’t Bos / #Loods32

Work

Polyester flag flag 90 gsm, 150 x 225 cm, with a print of a so-called turkey bag, print of qr code and title of the work.

Installed on July 1, 2020

August

presentatie Wandelkerk / Abdijcomplex | MiddelburgNL – 76 A4 prints

presentation Wandelkerk / Abby Complex | MiddelburgNL – 76 A4 prints

Zomerzondagen bij de roofprint pers in Middelburg.

De muziek achter de boeken. | 23/08/’20

In what language? (the dwelling plane of the noises)

Welke taal moet ik spreken als ik al gehoord ben voor ik zelfs maar gesproken heb? Het project van Hans Overvliet ‘i.d. van ongelijkheid’ gaat over (on)mogelijkheid & (on)recht in mobiliteit. Hij vond daarbij muziek van Vijay Iyer en Mike Ladd: In what language?, misschien wel de ‘music for airports’ van nu.

Pianiste Tomoko Mukaiyama heeft een ‘plane dwelling’ tussen Amsterdam en Tokyo. Met geluid van Nederlandse en Japanse componisten. En wie weet wat er verder langs komt.

leni van den berge

Summer Sundays at the roofprint pers in Middelburg.

The music behind the books. | 23/08/’20

In what language? (the dwelling plane of the noises)

What language should I speak if I have been heard before I have even spoken? The Hans Overvliet project "i.d. of inequality "is about (im)possibility & (in)justice in mobility. He found music by Vijay Iyer and Mike Ladd: In what language? Perhaps the contemporary "music for airports".

Pianist Tomoko Mukaiyama has a "plane dwelling" between Amsterdam and Tokyo. With the sound from Dutch and Japanese composers. And who knows what will come along.

leni van den berge

CURATORIAL COMMITTEE

Dr. Valerio Villoresi – President of Mellone Foundation Museo Dario Mellone

Dr. Manuel Zoia – President of Independent Artists, Art Project Manager

Dr. Martina Buttiglieri - Art Historian and Curator Assistant

Opening on 04/10/’2020

Opening 04/10/’20

photo’s Manuel Zoia Martina Buttiglieri

DISTANT SUFFERING XXII4 | i.d. of inequality

werk # 4 - bijdrage aan / work #4 - contribution to Pakje Kunst | Vlissingen / Terneuzen / Goes

2 delen 83 x 55 x 5 mm; in een hoek te plakken. Fotoprint op foam 5 mm met beelden van de parafernalia van 'mobiliteit', de A-1 poster i.d. of inequality, titel / website, QR code met link naar de catalogus in wording.

2 parts 83 x 55 x 5 mm; glue into an angle.

Photo print on foam 5 mm with images of the paraphernalia of 'mobility', the A-1 poster i.d. or inequality, title / website, QR code with link to the catalog in the making.

distant suffering XXI5 i.d. of inequality

ware grootte | true size voor & achter / front & back

DISTANT SUFFERING XXII5 | i.d. of inequality

werk # 5 | work #5 – opgenomen in - included in Pakje Kunst Museum / Tilburg Klik hier voor een fijne video [ Dutch ]. Dank aan / thanks to Ro-Nalt Schrauwen.

50 x 50 x 5 mm; fotoprint met beeld van hetUNICEF-rugzakje van één van de slachtoffers van de aanslag door de door Saudi-Arabië geleide coalitie op een bus in Dahyan, Provincie Sa’dah, Yemen; QR-code met link naar de catalogus in wording.

50 x 50 x 5 mm; photo print with an image of the small UNICEF backpack of one of the victims of the attack by the Saudi-led coalition on a bus in Dahyan, Sa’dah Province, Yemen; QR code with link to the catalog in the making.

het midden van elke poster

the center of each poster

Czech Republic

DISTANT SUFFERING

exhibition June 11 – July 30, 2021

artist talk on June 11, 2021

Riegrova 347, Česká Skalice

Slipvillan on Långholmen | Stockholm – de aningslösa / the clueless

Vernissage Saturday June 4, 2022

The exhibition is open until Sunday June 19, 2022

Next page: artist talk on June 5, 2022

Hello Hans, today is the day when GLOBAL HAPPINESS finally arrives. Your poster is up in the exhibition, which is inspired by itself. We have an opening and a small performance art festival in the evening. So, you can take a wine and celebrate with us at home

On FB I wrote: "The form of the exhibition is pushed by the project of the Dutch artist Hans Overvliet “i.d. of inequality ” https://issuu.com/.../20_hans_distant_xxi_inequality_liggend and the poster as the main character will also take part in the exhibition."

Many guests mentioned that they had looked at the catalog. During opening I introduced you and what happened with the letter and also read your message (and also your prosits ;-) out loud to everyone.

All the best, and once more, thank you for sending us the poster and inspiration together with it.

Kaarel Kütas

Photos ©2021 | Annika Tonts, Triinu Jürrves, Kaarel Kutas

Photos ©2021 | Annika Tonts, Triinu Jürrves, Kaarel Kutas

het panopticum binnenstebuiten | the panopticon inside out

Het panopticum binnenstebuiten

Ik ben uit de tijd van het paspoort. Een tijd met fysieke landsgrenzen. Gemarkeerd door beweegbare rood-witte slagbomen. Met mannen, inderdaad alleen mannen in uniform. De pet bijna tot over de ogen. In de rij wachten tot je aan de beurt bent.

Ik herinner me vrij scherp hoe het was. Achterin de auto, razend benieuwd naar het gebouw waar die paar geüniformeerde mannen voor staan. Ze kijken streng, nukkig. Korte gebaren. De taal bestaat uit vreemde klanken. Een beetje blaffend bijna.

De douaniers kijken in de blauw-grijze boekjes die mijn vader doorheen het raampje aan hen geeft. Ze lopen vorsend rond de auto. Blik vanuit het boekje naar mij, vanuit het boekje naar mijn broer, naar mijn moeder. Mijn vader kijkt een beetje ongerust.

Dan komen de boekjes terug in de auto. Kort knikje. Kennelijk bedoeld om door te rijden. En opeens ben je ‘in een ander land’. Wat dat inhield zag of beter, voelde je eigenlijk meteen, ook al kon je er de woorden niet voor vinden. Later zag je het aan de vreemdsoortige biljetten en muntjes bijvoorbeeld. En je hoorde en las het.

Jaren daarna werden die paar meter grens een honderdtal spannende kilometers in ‘verboden te stoppen’ gebied; de weg door Oost Duitsland naar West-Berlijn. Nog later werd op een enkel land na de hele wereld door mijn paspoort een volledig open gebied.

Zoals Arnon Grunberg in Migratie is geen crisis – wél collectief geweld opmerkt: ‘Hoe groot je recht op mobiliteit is, hangt vooral af van de vraag welk paspoort je toevallig, namelijk door middel van geboorte, hebt verkregen. Houders van een Nederlands paspoort kunnen zonder visum naar

af van de vraag welk paspoort je toevallig, namelijk door middel van geboorte, hebt verkregen. Houders van een Nederlands paspoort kunnen zonder visum naar een kleine honderdzeventig landen reizen. Wie met een Pakistaans paspoort op weg moet, kan naar minder dan tien landen visumvrij reizen, waaronder Haïti en Gambia.’ 1

De Duitse socioloog Steffen Mau analyseert hoe en met welke middelen de wat hij noemt nieuwe sorteermachines tegelijkertijd mobiliteit en immobiliteit creëren: ‘Grenzen moeten opengaan als warenhuisdeuren voor gewenste reizigers, voor anderen moeten ze strakker dan ooit gesloten blijven. Nergens is het Janus-gezicht van globalisering duidelijker zichtbaar dan aan de landsgrenzen van de 21e eeuw.’ ( … ) ‘Grenzen zijn steeds selectiever geworden en – ondersteund door digitalisering – opgewaardeerd tot slimme grenzen. En grenscontrole is enorm uitgebreid qua ruimte, is zelfs een wereldwijde onderneming geworden die zich losmaakt van het territorium.’ 2

In 1791 presenteerde de Engelse filosoof Jeremy Bentham zijn oplossing voor de ideale gevangenis. Hij ontwierp een rond gebouw dat bestaat uit een centrale hal met daaromheen ringen van cellen op verschillende verdiepingen geconstrueerd.

Elke cel heeft twee ramen: één naar buiten en één op de centrale hal gericht. Eén opzichter in de hal volstaat om alle bewoners [ m/v/x/ ] te bewaken, te kennen en te beheersen.

Bentham noemde dit principe het panopticum; afgeleid van het Griekse ‘alziende’. De uitgangspunten van het panopticum: individualisering - één cel, één bewoner, iedereen is altijd overal volvolledig zichtbaar, de bewaker kan de celbewoners zien, maar

ledig zichtbaar, de bewaker kan de celbewoners zien, maar zij hem niet, zij weten zijn aanwezigheid alleen maar. Kostbare, permanente bewaking verandert in goedkope disciplinering en repressie maakt plaats voor ‘vrijwillige’ onderwerping. Het panopticum kan voor veel instituties worden ingezet: als gevangenis, als school, werkplaats of hospitaal. Bentham benadrukt dat in het panopticum, het alziende gebouw, macht en kennis samengaan. Doelen: controleren, disciplineren, bewaken, bestuderen, vergelijken, verbeteren enz.

Dit was een nieuw type bewaking / inspectie dat de verbeelding meer beïnvloedde dan de zintuigen. Het alwetende oog van de bewaker betekende dat gevangenen, in plaats van fysiek gestraft te worden (de zintuigen aantastend), alleen gecontroleerd werden door zichtbaar te zijn (de verbeelding beïnvloedend). Michel Foucault 3 omschreef dit ontwerp als een dispositief*, de architectonische uitdrukking van een meer algemeen machtsmechanisme waarin de 'abnormalen' - of het nu melaatsen, gekken, criminelen of daklozen zijn - het onderwerp van controle worden. In deze tijden zou je daar ‘vluchtelingen’, ‘terroristen’, enz. aan toe kunnen voegen. -

Ook al constateert de Koreaans-Duitse socioloog Byung-Chul Han in 2012 in De transparante samenleving 4 ‘Het geheel nieuwe van het digitale panopticum is vooral dat de celbewoners nu zelf actief meewerken aan bouw en onderhoud, namelijk door zich-zelf in alle openbaarheid tentoon te stellen’, Bethams’ panop-ticum geldt helaas nog steeds en heeft extra kracht door hulp van een nieuw medium en haar taal: big data en algoritmen.

hulp van een nieuw medium en haar taal: big data en algoritmen.

In onze huidige geglobaliseerde informatiemaatschappij wordt door middel van een zeer uitgebreide database van welhaast iedereen op de wijze van het panopticum naar ons ‘gekeken’.5 Niets dat op een deel van de planeet gebeurt, kan daardoor in een ‘buitenwereld’ blijven. Geen terra nulla, geen blanco plekken op de mentale kaart, geen onbekende, laat staan onkenbare landen en volkeren. De wereld heeft niet langer een buitenkant waar problemen kunnen worden weggelaten of achtergelaten. Wat er op één plek in de wereld gebeurt, heeft elders invloed op hoe andere mensen leven, hopen of verwachten te leven. Geen enkel welzijn is onschuldig aan de ellende van de ander.

Elke dag worden er nieuwe beveiligingsmethoden ontwikkeld en ingevoerd. Het belang van paspoorten en identiteitspapieren, reisvergunningen (uitnodigingen) en visa neemt toe. De monitoring van individuen verschuift van gelokaliseerde, persoonlijke ontmoetingen met b.v. douaneambtenaren aan de grens naar een identificatietechnologie die op afstand kan plaatsvinden en in een elektronische database wordt vergaard en bewaard.

Zo verandert bijvoorbeeld het systeem van het controleren van groepen (arbeids)migranten door de snel ‘verbeterende’ digitale technieken gestaag in een proactieve selectie en uiteindelijk in uitsluiting. Globalisering verdeelt zoveel als het verenigt; het

in uitsluiting. Globalisering verdeelt zoveel als het verenigt; het verdeelt terwijl het zich verenigt, merkt Zygmunt Bauman in het voorwoord van zijn boek Globalisation: The Human Consequences op. 6

Voor een welvarende, overwegend ‘witte’ elite maakt het reizen naar verre oorden eenvoudigweg deel uit van hun ‘goede leven’. Zij zien het als een primair recht. Bucket lists van mustsee bestemmingen, liefst voorzien van zoveel mogelijk selfies als visueel bewijs. Een totaal ander gebruik van de d-base dus.

De historicus Mark Poster noemde de elektronische database een bijgewerkte cyberversie van het Panopticum.7 Maar in tegenstelling tot het panopticum, dat ervoor zorgt dat niemand uit de bewaakte ruimte kan ontsnappen, is de primaire functie van de d-base ervoor te zorgen dat niemand er onder twijfelachtige argumenten binnenkomt. Zo wordt de d-base een instrument van selectie, scheiding en uitsluiting. Het houdt de globale elite ‘onderweg’ en houdt de lokale bevolking letterlijk op hun plaats.

Vanwege dié strategie - selectie, scheiding en uitsluiting - kan de d-base echter niet worden omschreven als een panopticum. In de woorden van Didier Bigo in zijn Globalised (in)Security, is dit dus geen panopticum dat is getransponeerd naar een wereldwijd niveau, maar een Ban-opticum. De term 'ban' verwijst zowel naar uitsluiting als naar de bevoegdheid van professionele politici om de wet op te schorten. om aan een

Het Ban-opticum heeft tot doel om van een bepaalde, maar zeer grote groep mensen, een elite uitgezonderd, het actief ontnemen van hun mobiliteit; één van de regels in de machtsongelijkheid in de neoliberale ideologie van globalisering. In 2021 ontwikkelde het Westen nog een andere technologie binnen het Ban-opticum: de Corona-app. Taylor 8 merkt hierover op: ‘Terwijl het coronapaspoort vrij reizen in het mondiale noorden vergemakkelijkt, zien mensen in het mondiale zuiden hun toegang tot grote delen van de wereld alleen maar verder versperd worden door QR-scanners. ‘Als je in een arm land woont en wil reizen – bijvoorbeeld om te studeren of familie te bezoeken, wat ieders recht zou moeten zijn – dan is het vaak al ontzettend moeilijk om aan een visum te komen. De invoering van coronapaspoorten maakt dat nog veel moeilijker.’

‘Nu moet je namelijk niet alleen aantonen dat je financieel zelfredzaam bent en een reden hebt om het land in te reizen, je moet ook bewijzen dat je gevaccineerd bent met een vaccin dat is goedgekeurd door dat land.’

Dat rijke landen vaccins uit lage-inkomenslanden niet erkennen, heeft volgens Taylor niets te maken met de kwaliteit van de vaccins. ‘Zelfs vaccins die chemisch identiek zijn aan de vaccins van westerse farmaceuten worden niet goedgekeurd. Het probleem draait om politieke erkenning.’

‘Coronapaspoorten kunnen de wereld niet veiliger maken,’ zegt Taylor. ‘Ongelijker, dat wel. Ze weerspiegelen bestaande ongelijkheden en zullen die waarschijnlijk verergeren.’

Dus ook een wereldwijde pandemie draagt bij aan een (biopolitieke 9) ongelijkheid in mobiliteit.

* (sociaal apparaat) dat manieren van kijken, spreken, macht uitoefenen en subjectiviteiten genereert, verzamelt en voortbrengt.

1. Arnon Grunberg, Migratie is geen crisis – wél collectief geweld. NRC 19/11/’2021

2. Steffen Mau, Sortiermaschinen: Die Neuerfindung der Grenze im 21. Jahrhundert, C.H.Beck Verlag, 2021

3. Michel Foucault, Discipline, Toezicht en Straf. De geboorte van de gevangenis, Historische uitgeverij, Groningen, 1997.

4. Byung-Chul Han, De transparante samenleving, Uitgeverij van Gennep B.V., 2012

5. Shoshana Zuboff, The Age of Surveillance Capitalism, Public Affairs, Hachette Book Group, 2019

6. Zygmunt Bauman, Liquid Times: Living in an Age of Uncertainty, Cambridge: Polity Press, 2007

7. M. Poster, ‘Database As Discourse, Or Electronic Interpellations’, in: Bauman, Globalization: The Human Consequences, Columbia University Press, 1998

8. Dr. Linnet Taylor, de Groene Amsterdammer – 08/11/’21

9. Michel Foucault, De geboorte van de biopolitiek, 2013, collegereeks uit 1978-1979, postuum gepubliceerd in 2004

The panopticon inside out

I am from the era of the passport. The time with real physical borders. Marked by movable red and white barriers over the road. With men – indeed, only men - in uniform. Their cap torn almost over the eyes. And you waiting in line. I remember quite clearly what it was like. In the back of the car, very curious about the building in front of those uniformed men. They look stern, grumpy. Gesticulating in short gestures. Their language is made up of strange sounds. Sounds almost a little like barking.

The customs officers look ino the blue-grey booklets that my father gives them through the window. They walk around the car searchingly. Look from the book to me, from the book to my brother, to my mother. My father looks a little worried. Then the booklets come back in the car. Short nod. Apparently intended a sign for driving. And, than, suddenly you are 'in another country'. You actually immediately felt what that meant, even if you couldn't find the words for it. Also the strange notes and the coins, for example, were indications. And you could heard and read it.

Years later, those few meters became some hundred exciting miles in 'no-stopping' territory; the road through East Germany to West Berlin.

Later still, except for a single country, for me the whole planet became a completely open area because of my passport.

As Arnon Grunberg points out in “Migration is not a crisis – it is collective violence” writes: 'The extent of your right to

collective violence” writes: 'The extent of your right to mobility depends mainly on which passport you happened to have obtained, namely through birth. Holders of a Dutch pass-port can travel to almost one hundred and seventy countries without a visa. Anyone who has to travel with a Pakistani passport can travel visa-free to less than ten countries, including Haiti and The Gambia.' 1

The German sociologist Steffen Mau analyses how and by what means what he calls ‘new sorting machines’ simultaneously create mobility and immobility: 'Borders must open like department store doors for desired travellers, for others they must remain closed tighter than ever. Nowhere is the Janus face of globalization more visible than at the national borders of the 21st century.’ (…) ‘Borders have become increasingly selective and – supported by digitization – upgraded to smart borders. And border control has expanded enormously in terms of space, has even become a global enterprise, breaking away from the territory as such.’ 2

In 1791, Jeremy Bentham presented his solution to the ideal prison. He designed a round-shaped building that consists of a central hall surrounded by rings of cells, constructed on different floors. Each cell has two windows: one facing the outside and one facing the central hall. One supervisor in the hall is sufficient to monitor, know and control all residents.

Bentham called this principle the panopticon; derived from the Greek all-seeing. The basic principles of the panopticon: individualisation - one cell, one resident, everyone is always every-

dualisation - one cell, one resident, everyone is always everywhere fully visible, the guard can see the cell occupants, but they do not see him, they only know his presence. Costly permanent surveillance turns into cheap disciplining and repression gives way to "voluntary" submission.

The panopticon, the all-seeing building, can be used for many institutions: as a prison, a school, a workplace or a hospital. Bentham emphasizes that power and knowledge go hand in hand in the panopticon. Goals: checking, disciplining, monitoring, studying, comparing, improving, etc.

This was a totally new type of surveillance / inspection that affected the imagination more than the senses. The guard’s omniscient eye meant that instead of being physically punished (affecting the senses), prisoners were controlled only by being visible (influencing the imagination). Michel Foucault described this design as a dispositive*, the architectural expression of a more general mechanism of power in which the 'abnormal' - be it lepers, madmen, criminals or homeless - becomes the subject of control. 3

In these times one could add ‘fugitives’, ‘terrorists’, etc.

Even though the Korean-German sociologist Byung-Chul Han observes in 2012 in “The transparent society” 4 that 'The whole new thing about the digital panopticon is above all that the cell occupants now actively participate in construction and maintenance, namely by exhibiting themselves in all openness', Unfortunately, Bentham’s panopticon still applies and has extra po-wer with the help of a new medium and its language: big data and algorithms.

power with the help of a new medium and its language: big data and algorithms.

In our current globalized information society, a very extensive database of almost everyone looks at us in the panopticon way. Nothing that happens on any part of the planet can there-fore remain in an outside world. No terra nulla, no blank spots on the mental map, no unknown, let alone unknowable countries and peoples. “The world no longer has an exterior where problems can be left out or left behind. What happens in one place in the world affects how elsewhere other people live, hope or expect to live. No well-being is innocent of the other's misery” . 5

New security methods are developed and introduced every day. The importance of passports and identity papers, travel permits (invitations) and visas is increasing. The monitoring of individuals shifts from localized, personal encounters with e.g. customs officials at the border to a remote identification technology that is collected and stored in an electronic data-base.

The system of controlling groups of (labor)migrants for example, is steadily changing into proactive selection and ultimo exclusion due to the rapidly ‘improving’ digital techniques. Globalization divides as much as it unites; it divides as it unites, Zygmunt Bauman notes in the preface to his book Globalization: The Human Consequences. 6

For an affluent highly 'white' elite, traveling to faraway places is simply part of their "good life." They see it as a primary right. Bucket lists of must-see destinations, preferably illustrated with

Bucket lists of must-see destinations, preferably illustrated with as many selfies as possible as visual evidence. A completely different use of the d-base.

Historian Mark Poster called the electronic database an updated cyber version of the panopticon. 7 But unlike the panopticon, which ensures that no one can escape from the monitored area, the primary function of the d-base is to ensure that no one enters under questionable pretences. In that way the d-base becomes an instrument of selection, separation and exclusion. It keeps the global elite "on the move" and literally keeps the locals in place.

However, because of that strategy - selection, separation and exclusion - the d-base cannot be described as a panopticon. In the words of Didier Bigo in his “Globalized (in) Security”, this is therefore not a panopticon that has been transposed to a global level, but a Ban-opticon. The term 'ban' refers to both exclusion and the power of professional politicians to suspend the law.

The Ban-opticon aims to actively deprive their mobility of a certain, but very large group of people, excluding an elite; one of the rules of power inequality in the neoliberal ideology of globalization.

In 2021 the West developed yet another technology within the Ban-opticon: the Corona app. ‘While the corona passport facilitates free travel in the global north, people in the global south see their access to large parts of the world only further blocked by QR scanners. AsTaylor 8 observes: “If you live in a poor

see their access to large parts of the world only further blocked by QR scanners. As Taylor 8 observes: ‘If you live in a poor country and want to travel – for example to study or visit family, which should be every-one’s right – it is often very difficult to get a visa. The introduction of corona passports makes that even more difficult. Now you not only have to prove that you are financially self-reliant and have a reason to travel into the country, you also have to prove that you have been vaccinated with a vaccine that has been approved by that country.’ ‘Even vaccines that are chemically identical to vaccines from Western pharmaceutical companies are not approved. The problem revolves around political recognition.’

So also a global pandemic contributes to a (biopolitical 9) inequality in mobility.

* (social apparatus) that generates, collects and produces ways of looking, speaking, exercising power and subjectivities.

1. Arnon Grunberg, Migratie is geen crisis – wél collectief geweld. NRC 19/11/’2021

2. Steffen Mau, Sortiermaschinen: Die Neuerfindung der Grenze im 21. Jahrhundert, C.H.Beck, 2021

3. Michel Foucault, Discipline, Toezicht en Straf. De geboorte van de gevangenis, Historische uitgeverij, Groningen, 1997.

4. Byung-Chul Han, De transparante samenleving, Uitgeverij van Gennep B.V., 2012

5. Shoshana Zuboff, The Age of Surveillance Capitalism, Public Affairs, Hachette Book Group, 2019

6. Zygmunt Bauman, Liquid Times: Living in an Age of Uncertainty, Cambridge: Polity Press, 2007

7. M. Poster, ‘Database As Discourse, Or Electronic Interpellations’, in: Bauman, Globalization: The Human Consequences, Columbia University Press, 1998

8. Dr. Linnet Taylor, de Groene Amsterdammer – 08/11/’21

9. Michel Foucault, The birth of biopolitics, lecture series from 1978-1979, published posthumously in 2004. The Dutch translation dates from 2013

‘work’music:

vijay iyer & mike ladd: in what language?

[ thanks g. ]

DISTANT SUFFERING XXII | i.d. of inequality / mensen | people

St. Petersburg | back to sender

Ukraine | back to sender

Bergen | back to sender

Hamburg | back to sender

On how people reacted

Kia ora Hans!

I am reaching out to deliver images of the placement of the 'i.d. of inequality' poster in Tāmaki Makaurau, Aotearoa (Auckland, New Zealand).

I thought this was appropriate timing to install the poster as after 169 days of freedom, covid-19 has gotten past the border of Aotearoa and the need for travel has sent us back into a complete lack of mobility. After one case we are in a severe lockdown where we cannot leave home except for essential services (food, medical attention), and to exercise within our local area. I was able to get out and install your art-work by riding my cargo bike.

The location your poster found, after a lot of consideration from my end, was one of the first we considered as a relevant place for RM (Gallery and Project Space – ho ). I placed it on Karangahape Road, which is a place of gathering for many diverse communities in Tāmaki Makaurau, and part of RM's local area. The crossing has been painted with the progress pride flag designed by artist Daniel Quasar symbolising a more inclusive pride, with colours representing communities of colour and people who are transgender or non-binary, and it's very recognisable as Karangahape.

Karangahape is one of the oldest roads in Aotearoa and existed several centuries before European settlers arrived. In the previous century it became the main shopping centre in the city, then later from the 1970's businesses started to move out of the area and the street became a red light district, and now it is a mix of clubs, arts communities, ethnicities, LGTBQI+ friendly spaces, and some gentrification.

I hope this choice of place is of interest to you, I will try to get more photos of the work as I pass by and send them along if it isn't removed.

Ngā mihi Sarah Mohawk RM

People&PlacesISO-code

arrived | gearriveerd

MiddelburgNL | Hans&Willy

VlissingenNL | Dani&Lieke

TilburgNL | Riet&Jan-Willem

EdinburghSCH | Frederick

Den HelderNL | Margo&Abe

SkopjeMK | Arta&Jana

WarenburgNL | Hans&Willy

SchottheideDE | Hans&Willy

BredaNL | Witte Rook | Kyki

OostendeB | Ginette

Den HaagNL | Stef

Sint KruisB | Yves

MiddelburgNL | Hans

AssebroekB | Jean

AntwerpenB | Jen&Frie

Den HaagNL | Ingrid&Robert

AssebroekB | Hans&Birgitte

EindhovenNL | Stef

RotterdamNL | Hans&Willy

BruggeB | Mieke&Frank&Do

VlissingenNL | leon

LeuvenB | Alina&Ruben

Larrés (Huesca)ESP|Lola&Paco

M’burgNL | roofprint pers | Leni

MadridESP | Mária

GoesNL | Ingrid

RotterdamNL | Reinier

OuwerkerkNL | Ingrid

GoesNL | #Loods32 | Iris

Česká SkaliceCZ | Roman

Galerie Luxfer

Middelburg NL [Abbey] | Johan

GazaPS | Mahmoud

Millingen aan de RijnNL | Niki

BruggeB | Jan

BruggeB | Amber

BruggeB | Dominique

ZwolleNL | Peter&Anne

BruggeB | Nicky, Liliane&Chris

Brnocz | Marek

Artist-group Rafani

Prahazc | Artist-group Rafani

Litomyšlzc | Artist-group Rafani

Trenčíncz | Artist-group Rafani

WemeldingeNL | Lily

West KappelleNL | Hans&Willy

FrankfurtDE | Nojan&Anita

RotterdamNL | Tonio

MenatFR | Jan&Arthur

LisseuilFR | Jan&Arthur

Viaduc des FadesFR | Jan&Arthur

Saurret BeserveFR | Jan&Arthur

ClamecyFR | Jan&Arthur

AgersøDK | Jörn&Dorte&Sille Nor

AmsterdamNL | Giel

BremenDE | Anne&Rezan

VeniceIT | Annechien&Mattia

AkenDE | Dani

NorrköpingSE | Ruben&Saleh

BeirutLB | Alina&Nicola

NijmegenNL | Jac.

Saint Éloy-les-MinesFR | Jan

BreskensNL | Hans&Willy

GroningenNL | Ingeborg

Oosterschelde / Goese SasNL | Iris

KralendijkBES | Anne-Marie

RotterdamNL | Niki

KarachiPK | Mehreen

RotterdamNL | Ruben

DublinIE | Néstor

FujianCN | Zhuona

ChongqingCN | Shan

RotterdamNL | Zoë

VlissingenNL | Ko

MiddelburgNL | Leni

ÅfarnesNO | Liselotte

BerlinDE | Rachele&Frederick

WarsawPL | Dani

LuxembourgLU | Willy&Hans

MetzFR | Willy&Hans

StrasbourgFR | Willy&Hans

ColmarFR | Willy&Hans

SélestadFR | Willy&Hans

ZürichCH | Willy&Hans

BaselCH | Willy&Hans

BaselCH | Willy&Hans

LuzernCH | Willy&Hans

Busto Garolfo / MilanoIT

Martina&Manuel

INDEPENDENT ARTISTS

Boat KielDE - KopenhagenDK

Yolanda&Harrie

KopenhagenDK |

Yolanda&Harrie

OsloNO | Yolanda&Harrie

RingebuNO | Yolanda&Harrie

MilanoIT | Willy&Hans

Trollstigen near AndalsnesNO

Yolanda&Harrie

Busto ArsizioIT | Willy&Hans

GenoaIT | Willy

BeauneFR | Willy&Hans

SantenayFR | Willy&Hans

ÅfarnesNO | Yolanda&Harrie

Dakar/ Île de GoréeSN | Hamath

NairobiKE | Jochem

MallorcaSP | Marcos / Espai St.Marc

WienAT | Gudrun / hinterland

WienAT | Markus / Kulturdrogerie

KasselDE | Jürgen O. / no institute

VilniusLT | Dainius / VITRINA&Bench

HelsinkiFI | Kamilla&Mirva

Forum Box

MwanzaTZ | Alma&Kiran

GeelongAU | David / Fluxux Study

Veliko TurnovoBG

Lars&Denitsa / Heerz Tooya

Quebec CA | Rejean

Field Study International

AntwerpBE | Pierre / Linkeroever

OdzaciRS | Nenad / M.A.S.

LeidenNL | Karl

BergenNO | Charlotte

LisbonPT | Katie

BergenNO | Charlotte

People&PlacesISO-code

arrived | gearriveerd

VlissingenNL | Jorieke / Kipvis

TallinnEE | Kaarel / Galerii Metropol

MiddelburgNL | Hans&Willy

GothenborgSE | Anders / Galleri 54

LeidenNL | Romee

AarhusDK | Sasha

Juxtapose Art Fair

BruggeBE | Sylvia

VlissingenNL | Ramon

decreet/concreet

TokyoJP | Masako

Masako Ito Design

BarcelonaCAT | Arnau

OdenseDK | Mikkel / M100

MiddelburgNL | Hans&Willy

PortoPT | Emerenciano

KyivUA | Oleg&Olga / HLEBZAWOD

AndrosGR | Artisan Art Is A Need

Aristea Gravou

KozaniGR | Annita Koutsonanou

Architecture Studio

TokyoJP | Michiyo Nishikubo

MoptiML | Ibrahim

AthensGR | Aemilia

Al-HasakahSY | Rosh

NürnbergDE | Willy&Hans

Na Chom ThianTH |

Yvonne&Mia&Rien

Česká SkaliceCZ | Willy&Hans

ŠonovCZ | Willy&Hans

PilzenCZ | Willy&Hans

WütrzburgDE | Willy&Hans

MedellínCO | Tulio

Tsumago (Gifu )JP | Ryusoke

HamburgDE | Willy&Hans

Aotearoa / AucklandNZ | Ena&Sarah

RM Artists Space

AschaffenburgDE | Willy&Hans

TilburgNL | Riet&Jan-Willem

Sea Foundation

StockholmSE | Rikard Fåhraeus

Studio44

RemersdaalBE | Rémersdael

Rèbiévå [Rembierval]

Deinze BE/ GentBE |

Katelijne De Corte

Jonas Lescrauwaet | plavvorm

LübeckDE | Willy&Hans

BelgradeSR | Katarina

Remont Gallery

StockholmSE | Willy&Hans

QuakenbrückDE | Hans&Willy

TiranaAL | Lauresha

Gallery70

Los AngelesUSA | Durden and Ray

Carlos Beltran Arechiga

LondonGB | ArtCan | Doris Ernst

Raststaette Kreuz Oberpfalzer

WaldDE | Hans&Willy

PísečnáCZ | Willy&Hans

LondonGB | Klio Krajewska

CapetownZA | Johan de Koning

Zeitz MOCAA

Port ElisabethZA | Johan de Koning

ReimsFR | Hans&Willy

KyotoJP | Hetty

Fushimi Inari Shrine

onderweg met de post | on the way y post

AnkaraTR | team Kova Art Space

IstanbulTR | Emre / Tasarım Bakkalı

CopenhagenDK | Niels

Buenos AiresAR | Fernando García

ColumbusUSA | John M.

TochigiJP | Keiichi

JolietteCA & MontréalCA | Elaine

KobeJP | Reiko

BarcelonaCAT | Bernat / Nüria

AthensGR | Faidra

SichuanCN | Huang

CairoEG | Sophie

People&PlacesISO-code

Disappeared

South DartmouthMA / USA | Katrina

BeijingCN | Liu

Torteval-QuesnayFR | Philippe

LondonGB | Gemma

HaarlemNL | Marco

RamallahPS | Tina

StellenboschZA | Neeltje

Poster onder weg / on its way

Kova Art Space | team | AnkaraTR

Tasarım Bakkalı | Emre Akçora | IstanbulTR

Nunagawa Campus / Gallery Yuyama | Tokamachi CityJP

Verein Gängeviertel e.V. | Nadine Schwalb | HamburgDE

Visual Art Forum Ramallah | Palestine

E.T.A.J. | BucharestRO

ÖSKG Tsjörnedala Konsthal | SimrishamnSE

Commons | Selman Trtovac | BelgradeRS

back to sender

BrnoTN | Joost&Katie

St. PetersburgRU | Irina / FFTN

twice: HamburgDE

Nadine Schwalb

Verein Gängeviertel e.V.

∙

∙

∙The Netherlands

Scotland

Macedonia

Germany

Belgium

Spain

Catalonia

Gaza / Palestine

Czech Republic

Slovakia

France

Denmark

Italy

Sweden

Lebanon

Dutch Islands / Bonaire

Pakistan

Northern Ireland

China

Norway

Poland

Luxemburg

Switzerland

Senegal

Kenia

People&PlacesISO-code

countries in order of 1st contact

Greece

Canada

Austria

Finland

∙

Lithuania

Turkey

Ukraine

Russia

Bulgaria

Mali

Australia

Argentina

U.S.A.

Japan

∙

Israel

Egypt

Romania

Albania

U.K.

Serbia

South Africa

∙

Serbia

Portugal

Colombia

Estonia

New Zealand

Thailand

Syria

South Korea

Jordan

Tunesia

West Bank / Palestine

aangekomen / arrived

betrokken kunstenaarsinitiatieven | artists' initiatives involved

WITTE ROOK | BredaNL | Kyki Vermaire

Galerie Luxfer | Česká SkalicaTN | Roman&Kate

Art collective RAFANI | PragueTN / BrnoSK | Marek Meduna

INDEPENDENT ARTISTS GALLERY | Busto GarolfoIT | Martina&Manuel

Espai St.Marc | MallorcaSP | Marcos Vidal Font

hinterland | WienAT | Gudrun Wallenböck

Kulturdrogerie | WienAT | Markus Hiesleitner

no institute | KasselDE | Jürgen O. Olbrich

VITRINA&Bench | VilniusLT | Dainius Liškevičiu

Forum Box | HelsinkiFI | Kamilla Billiers & Mirva Tarvainen

Field Study International | GeelongAU | David Dellafiora

Heerz Tooya | Veliko TurnovoBG | Lars Nordby

Circulaire132 | QuebecCA | Rejean F. Côté

linkeroever | AntwerpBE | Pierre Coric

Multimedial Art Studio | OdzaciRS | Nenad Bogdanovic

Galerii Metropol | TallinnEE | Kaarel Kütas

Galleri 54 | GothenborgSE | Anders Göransson

Juxtapose Art Fair | AarhusDK | Sasha Rose Richter

kunstwerkplaats Kipvis | VlissingenNL | Jorieke Rottier

Masako Ito Design | TokyoJP | Masako Ito

decreet/concreet | VlissingenNL | Ramon de Nennie

M100 | OdenseDK | Mikkel Larris

Gallery Emerenciano Rodrigues | PortoPT

HLEBZAWOD | KyivUA | Oleg Kharchenko & Olga Shuvalova

Artisan Art Is A Need | AndrosGR | Aristea Gravou

Annita Koutsonanou Architecture Studio | KozaniGR

RM Artists Space | Aotearoa / AucklandNZ | Ena & Sarah

Sea Foundation | TilburgNL | Riet&Jan-Willem

Studio44 | StockholmSE | Rikard Fåhraeus

plavvorm | Deinze BE/ GentBE

Katelijne De Corte & Jonas Lescrauwaet

Remont Gallery | BelgradeSR | Katarina Katarina Petrović

Gallery70 | TiranaAL | Lauresha Basha

Durden and Ray | Los AngelesUSA | Carlos Beltran Arechiga

ArtCan | LondonGB | Doris Ernst

Zeitz Museum of Contemporary Art Africa | CapetownZA

Johan de Koning

Poster onder weg / on its way

Kova Art Space | team | AnkaraTR

Tasarım Bakkalı | Emre Akçora | IstanbulTR

Nunagawa Campus / Gallery Yuyama | Tokamachi CityJP

Verein Gängeviertel e.V. | Nadine Schwalb | HamburgDE

Visual Art Forum Ramallah | Palestine

E.T.A.J. | BucharestRO

ÖSKG Tsjörnedala Konsthal | SimrishamnSE

Commons | Selman Trtovac | BelgradeRS

Werk in tentoonstellingen

Selectie foto’s

Abdijcomplex MiddelburgNL | 01/07/’20 – 29/09/2020

De catalogus in wording de roofprint pers

MiddelburgNL | 05/07/’20 – 31/08/’20

MEN OF (STREET ART) | Independent Artists Gallery

MilaanIT | 04/10/’20 – 31/10/’20

Pakje Kunst Museum | TilburgNL

Gallery Emerenciano Rodrigues | PortoPT

Luxfer Open Space | Česká SkaliceCZ

Galerie METROPOL | TallinnEE

Slipvillan op Långholmen | StockholmZW

Work in exhibitions

Selection pictures

Abby Complex MiddelburgNL | July 1st – September 29, 2020

The catalog in the making de roofprint pers

MiddelburgNL | July 5, 2020 – August 31, 2020

MEN OF (STREET ART) | Independent Artists Gallry

MilanIT | October 4 – October 31, 2020

Pakje Kunst [ Small Package ] Art Museum | TilburgNL

Gallery Emerenciano Rodrigues | PortoPT

Luxfer Open Space | Česká SkaliceCZ

Galerii METROPOL | TallinnEE

Slipvillan on Långholmen | StockholmSE

DISTANT SUFFERING | het project

Hans Overvliet onderzoekt sinds 2013 de rol van de massamedia met betrekking tot berichtgeving over (militair) geweld en de vervagende herinneringen aan geweld door middel van dit work in progress: DISTANT SUFFERING.

Overvliet was als verslaggever ooggetuige van de gebeurtenissen in het Midden-Oosten in de jaren tachtig. Deze ervaringen komen tot uiting in het lijden op afstand.

De titel van het project is ontleend aan het boek Distant Suffering, Morality, Media and Politics van Luc Boltanski.

Overvliet hanteert een ogenschijnlijk controversiële strategie: die van poëtische beelden, geïnspireerd door de woorden van Percy Bysshe Shelley (1792 - 1822): Dichters zijn de niet-erkende wetgevers van de wereld.

Met DISTANT SUFFERING onderzoekt Hans Overvliet ook het ‘eigendom’ van het incident versus het ‘eigendom’ van de documentatie ervan.

De gekozen thema's hebben een sterke band met de beeldcultuur in het algemeen, met name de informatieoverload en het onnadenkend gebruik ervan.

In de kunstreeks DISTANT SUFFERING stelt Overvliet ook de rol van de toeschouwer en zijn eigen rol als kunstenaar in vraag, evenals de neutraliteit en veiligheid van de kunstruimte.

DISTANT SUFFERING | the project

Hans Overvliet, since 2013, investigates the role of the mass media with regard to reporting on (military) violence and the fading memories of violence by means of an ongoing artseries: DISTANT SUFFERING.

As a reporter, Overvliet was an eyewitness to the events in the Middle East during the 1980s. These experiences resonate in distant suffering.

The title of the project is taken from Luc Boltanski’s book Distant Suffering, Morality, Media and Politics.

Overvliet employs an apparently controversial strategy: that of poetic images, inspired by the words of Percy Bysshe Shelley (1792 – 1822): Poets are the unacknowledged legislators of the world.

With DISTANT SUFFERING Hans Overvliet also investigates the ‘ownership’ of the incident, versus the ‘ownership’ of its documentation.

The chosen themes have a strong connection to visual culture in general, particularly the information overload and its thoughtless consumption.

In the art-series DISTANT SUFFERING, Overvliet questions also the role of the viewer and his own role as an artist, as well as the neutrality and security of the art space.

Colophon

Thanks to all the people on the previous page & Poster A1 | edition 1-7

DTP | Rinus Roepman for Snowball

Print | de Witte print&design

Feedback

Willy van Houtum | Giel Louws | Thijs Breel

Texts

W.F.T. van Houtum

Hans Overvliet

Cummunity

Alina&RubenDE/NL/B | MargoNL | Witte RookNL

IngridPS/TN/SY/JO | HansB | NéstorES/IE

Luxfer GalleryCZ | JohanZA | TakakoJP | JuneCH | LoekBES

ManuelIT | Artist-group RafaniTN/SK | VassilisNL/GR

JanGA/TZ | RinusSN/ML | JanID | NúriaCAT | ElenaGR | EllenEG/TH

SuzanneIL/PS | mail-art network / Verlag Lutz WohlrabDE KaarelEE | NO-INSTITUTE / Jürgen Olbrich - KasselDE

Exhibition Places

Abbey Complex | MiddelburgNL

Roofprintpers | MiddelburgNL

Loods#32 | GoesNL

MEN OF (STREET ART) | Independent Artists | MilanIT

Photo editing | Hans Bommeljé

Luxfer Open Space | Česká SkaliceCZ

Galerii METROPOL | TalinnEE | Performing Arts Festival

GLOBAL HAPPINESS / ÜLEILMNE ÕNN

Press

Music

Dutch | PZC – English | PZC

vijay iyer & mike ladd: in what language?

Financial support

Vleeshal/Stichting Beeldende Kunst Middelburg (SBKM)

co-sponsoring